Nang mga sumunod na araw ay pinilit tuparin ni Daniel ang ilan sa mga kahilingan ni Maris sa Wishing Jar nito. Naging napakahirap sa binata na magkunwaring wala siyang nalalaman sa tunay na kalagayan ng nobya. May mga gabing lumuluha mag-isa ang binata sa kanyang condo. Isipin pa lamang niya na mawawala sa kanya ng dalaga ay talaga namang parang sasabog na ang kanyang puso sa sobrang kalungkutan. He have never love this way again before, not even with his first love. At sigurado siya na hindi na siya ulit magmamahal na gaya ng pagpapamahal niya kay Maris.
Pag magkasama sila ng dalaga, pinipilit niyang ipakita na okay ang lahat. Gusto niyang maging masaya si Maris. Katulad ngayon, magkawak sila ng kamay pabalik sa kanyang sasakyan. Dinala niya si Maris sa Tagaytay upang mag-zipline. Talaga namang tuwang-tuwa ang dalaga, kaya naman hanggang ngayon ay di pa din matapos tapos ang kaka-kwento nito.
"Solid talagayun! Angasteg!!! Wooooo!" inilahad pa nito ang mga kamay sa ere. Nangingiti itong pinagmasdan ni Daniel.
"Maiksingalangyun! Hayaanmo, pagmasmahaba pa ang time natin, I will take you to Surigao. NandondawyungpinakamahabangziplinesabuongPilipinas."
"Talagaba? Wow!!!! Sana soon! I don't have so much time....." saglit itong natigilan. Parang inalisa ang mga nasabi.
"O-of course kasianodiba, b-busy akosapagtuturokayawala na ako m-masyadong time." she stammered. Pinilit ni Daniel na ignorahin ang narinig na sinabi ni Maris. Baka kasi kung hindi niya gagawin iyon ay hindi niya mapigilan ang sarili na ipagtapat ang kanyang mga nalalaman.
"Hmm, y-eah! Masyadokangang busy eh. Don't worry, ipagpapaalamkitalagikay Fourth." pinagbuksan niya ng pinto ng passenger seat ang dalaga. Nanag makapasok ay inabot niya mula sa likod ang mga puting bulaklak ng lotus. Ibinigay ito kay Maris.
"Wow!! Thank you!! Paanomonalamanang favorite kong flower?" she asked while smelling the flowers.
"Research, you know!" he wink bago inistart ang sasakyan.
"Bagaysa'yoang Lotus. Kahitsaantumutubo, kahitsamgamaduduming lugar, yet it will purify and clean everything around it. Parangikaw, kahitnasagitnaka ng Vitas, you're bringing different light to everywhere and everyone around you."
"Ang poetic molang ha! Siguro crush moko, noh? Crush moko! Amininmo na!" she giggles, then poke his cheeks.
"Di ha! Ikawyata may crush sa akin eh!" he tease back. Hinawakan ni Maris ang kanyang mukha at sinipat-sipat.
"Hmm, sabagay! May ichurakanaman, pwede na!" maya-maya ay sabi nito na sinundan nang isang malakas na tawa.
"Paranglugika pa ha! Damikayang may crush sa akin!"
"Naku, wala na kasiyatang choice eh!" dinilaan siya nito na parang bata. Nangingiti si Daniel sa inasal ni Maris. Why, she's really the cutest!
"Oh, bat moko tinititigan? Iba na yan, baka in-love ka na sa akin ha? Naku, strict parents ko!" narinig niyang sinabi ng dalaga ng mapansin nito ang kanyang patitig.
"Anggandamokasi eh! Kung pakasalan na kayakita?" biro niya dito na may halong katotohan. Nagbago ang timpla ni Maris. Bigla itong sumeryoso at tila nawala sa mood.
"Hey, okay kalang? Birolangyunuy!" he gently caress her hand. She force a smile, yung hindi naman umabot sa mga mata.
"W-walalang 'to! Napagodlangsiguroako. Bilisan na langnatin." sinabi nito at pumikit. Naging malayang pagmasdan ito ng binata. Napakaganda ni Maris. She is like a sleeping angel. Kung pagmamasdan mo ang babae, tila payapa ito at walang malalang karamdaman na pinagdadaanan. Tinuon ni Daniel ang tingin sa daan upang mapigilan ang kanyang pagluha. Di niya gustong makita siya ni Maris na umiiyak. He should be strong for her!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hindi malaman ni Daniel ang gagawin. Galing siya sa bahay na tinutuluyan ni Maris, pero sabi ng mga tao dun ay wala na ang dalaga. Walang makapagsabi kung saan 'to nagpunta. Basta ang alam ng mga ito ay may dumating na mga tao, at pagkatapos ay nakita na nilang kasama na nang mga ito ang dalaga.
Pinuntahan niya ang barangay hall para kausapin ang kapitan ngunit maging ito ay hindi alam kung nasaan si Maris. Nagpaalam lamang daw ang dalaga ngunit hindi sinabi kung saan ang tungo.
Parang gustong magwala ni Daniel. Di niya alam kung saan tutungo nang maalala niya si Fourth. Mabilis niyang dinial ang mobile number nito. Ilang ring bago ito sinagot ng binata. Tila inaasahan nito ang kanyang pagtawag.
"Fourth, please! Kung alammo kung nasaansi Maris, sabihinmosa akin, please?" pagmamakaawa niya sa lalaki. He heard him sigh.
"Bro, inuwi na siya ng parents niyasa Davao. Maybe by now, nandon na sila. May iniwansiyasaakingsulatparasa'yo. HintayinmoakodiyansaVitas." yun lang at nawala na ito sa kabilang linya.
May halos dalawang oras bago ito nakarating sa Vitas. Agad itong sinalubong ni Daniel. Gaya niya ay halatang malungkot din ang lalaki dahil sa pag-alis ng kaibigan.
Nang maiabot na nito ang liham ng dalaga para sa kanya ay agad itong nagpaalam. Si Daniel naman ay hindi alam kung babasahin na ba ang sulat. Alam niyang malalaman niya kung nasaan ang babae kung babasahin niya ito, pero natatakot din siya sa maaring mabasa o malaman.
Kaya naman hanggang sa makauwi siya sa kanyang condo ay nagtatalo pa din ang puso ng binata. What if she ask him to let go of her? Hindi niya kaya! Hindi niya kayang mawala ang dalaga sa kanya. Minsan na siyang nasaktan, he couldn't afford to be hurt again, not with Maris.
Mahabang sandali niyang tinitigan lamang ang liham. Maya-maya ay napagpasiyahan niyang basahin na ang liham. Gusto niyang labanan ang takot dahil mas gusto niyang malaman kung nasaan ang kasintahan. Nanginginig na binuksan niya ang sulat ni Maris.
Dandan,
First, gusto kongmalamanmo na mahal na mahalkita. Please don't ever doubt or second guess that! Ikawangnagpapasayasa akin. Ginawa mong masmakulayangmundoko.
Gusto kongsabihinsanasa'yo na nagingmatapatako, pero may mgabagayakongtinagosa'yo. Dandan, I was diagnosed with bone cancer, stage 3! God knows, ilangbeseskonghiniling na sanawala na langakongsakit, na sananakilalakita na maayosangkalusuganko. But I can't be mad at Him! Matagalkonangtinanggapangsakitko. Handa na akonglisaninangmundong 'to, I refused whatever treatment. Maspinilikonggugulinangmganatitirangorasko na gawinangmgabagay na masaya at may kabuluhan. And I was succeding until you came.
Nungnakilalakita, naguloangutak at pusoko. Biglakongnararamdaman na nadagdaganangmgabagay na nagpapasayasa akin. Suddenly, your voice became music to my ears, your laughter became a calm in my storm, your smiles became a cure to my loneliness and fears; Dandan, suddenly everything about you become my happiness!
Pero natakot ako. Alam ko na pag pinayagan kitang pumasok sa mundo ko, masasaktan ako at higit sa lahat, masasaktan kita. I tried my best to just ignore what I'm feeling. But it is too strong I couldn't fight it anymore.
Please believe me when I say na sinubukan kong maging matapang. Sinubukan ko! Sa kabila ng takot, your love strenghten me. Pero when you told me that you wanted to marry me, kahit biro lang yun, it made realized na hindi habang buhay pwede kong itago sa'yo na maaring mawala na ako anytime.
Hindi ko gusto na saktan ka, maniwala ka sa akin, nasasaktan din ako. I'm hurting so much, but I have to do this now, habang hindi pa masyadong masakit. Dandan, I decided to go back to Davao, sa pamilya ko. Kinuha ako ng mama at papa ko. Pakiusap ko lang, wag mo na akong hanapin. Magpatuloy ka ng buhay. Gusto ko maging masaya ka. Gusto kong magmahal ka muli. Sorry for intruding to your life w/o the intention of staying, but believe me, if I have the choice, I would stay forever. Kaso hindi ko hawak ang oras ng buhay ko. I love you and good bye....
Maris
Hilam sa luha ang binata ng matapos basahin ang liham ng dalaga. Pakiramdam niya sa sobrang sakit, hindi na niya maramdaman pa ang pagtibok ng kanyang puso. Alam naman niya na maari itong mangyari, pero hindi pa din niya maiwasang hindi masaktan. He close his eyes. Hinihiling niya na sana ay kainin na lamang siya ng lupa para naman maibsan ang sakit. Ganito pala kahirap kalaban ang oras at karamdaman, halos wala kang kalaban-laban. Paano ba niya maipagpapatuloy ang buhay kung ang buhay niya ay si Maris?
Tumayo ang binata at tinungo ang fridge. Kumuha ng mga alak doon at tinungga ng walang ano-ano ang isa. Straight, na tila sa pamamagitan noon ay kayang lunurin ang kanyang sakit na nararamdaman. Muli niyang binuksan ang isa at gaya nang nauna ay muli iyong tinungga. Pero tila hindi tumitigil ang pag-agos ng kanyang luha. Hindi nawawala ang sakit sa kanyang puso....