Dziwne uczucia związać potrafią
Gdy pewien chłopak od dawien znany
Przystawia się do mnie, i to niepijany!
I wiem, że moje odmowy go nie zatrzymają
Patrzy on wzrokiem potrzeby
Pełnym wewnętrznej zguby
Sam chyba nie wie, co się z nim dzieje
Mnie też pustka w głowie wieje
Cóż mam uczynić z moim kamratem?
Przyjacielem, towarzyszem zbrodni wspólnych?
Nie ma wyborów nietrudnych
A ja się czuję, jakbym obcowała z bratem
Kiedy poczułam nacisk twoich warg
Kiedy się budziłam w środku nocy
Nie wiedziałam, ile praw sobie do mnie roszczy
Ile wytrzymam bez skarg?
Bawimy się w kotka i myszkę
Próbuję unikać jego i jego wzroku
Ale ciężko się ukrywać się przed sąsiadem zza płotu
Jak wydeptać z tyłu domu dróżkę?
Brakuje mi naszych rozmów
Mnóstwo mam za to kwiatów
Biletów do kina, czekoladek i misiów
Skrzą się góry podarunków
Nie umiem się jednak przekonać
Bo nie wiem, czy mogę go pokochać
A zasługuje on na dużo więcej
Czuję, że muszę decydować prędzej
Nim zgaśnie blask słońca
Nim wzniesie się potęga księżyca
Nim nadejdzie brzask poranka
Nie chcę widzieć tego końca
Mam dość tego krycia
Czy nie mogę zostać jego wybranką?
Odpowiadać mogę ciałem
Pytanie, czy i sercem całem
Lecz czy to fair będzie grać,
Tylko by przyjaciela zostawić
Zamiast by innym go sławić,
I tak go niecnie oszukać?
Kocham, lecz nie we właściwy sposób
Zostaje jedno wyjście
Odejść i nie wracać
Ostrze dosięgnie dwóch osób
Zada ból to nagłe odejście
Więc będę się musiała starać
Pragnienie zabić muszę
Samotności nie dać dojść do głosu
Podnieść głowę i iść do przodu
Chociaż znoszę katusze
Chociaż naprawdę kocham cię, łosiu
Pozwolę znieść się na mielizny, do stosu
Okropne jest bycie złym charakterem
Dodatkowo złym dla siebie samej
Chyba wydaję ostatnie tchnienie
Kiedy przestanę być twoim zmartwieniem?
Czy ból przestanie wydobywać się z piersi mej?
Odejść lub zostać, to moje wyzwanie