"You are my light
You're the lamp upon my feet
All the time my Lord
I need You there
You are my life
I cannot live alone
Let me stay
By Your guiding love
All through my life
Lead me Lord...."
Tinig ni Maris ang pumapailanglang sa ere sa araw na iyon. May palagay si Daniel na hindi lamang siya ang nakakaramdam nang tila hinehele ng malamyos na boses ng dalaga. Admittedly, hindi talaga siya mahilig magsimba, pero kung ganito naman kaganda ang tinig na tuwina ay iyong maririnig, siguradong kahit sino ay mahahalina.
Di gaya kahapon, wala nang bakas ng panghihina ang babae. Naisip ni Daniel, marahil ay talagang napagod lamang ito at sadyang malakas ang ineksyon sa kanya. Right now, Maris is a picture of a happy woman again. Smiling, laughing, her eyes are dancing in so much joy. He cannot resist staring at her.
Ang ganda ng dalaga ay di iyong tipo na ikakapanalo nito ng isang beauty title, but she is a beauty nevertheless. That kind of beauty that grows in someone's heart. That kind of beauty that is timeless. Yung kagandahan na lalong pinapatingkad nang katalinuhan at kagandahan ng puso nito. That kind that both the outside and the inside are equally beautiful.
"Pssst, Kuyang Pogi!" mahihinang pagtawag ang narinig ni Daniel at umagaw sa kanyang atensiyon. Hinanap niya ang pinanggalingan ng pagtawag, he saw CeSi smiling at him. Awtomatiko itong niyakap ng binata.
"I'm sorry, CeSi!" maya maya ay nasabi niya sa bata. Sa totoo lang, nang malaman niya ang kalagayan nito sa ama, parang gusto niyang mahiya. Akala niya masyado nang malaki ang kanyang problema, hindi niya akalain na meron palang isang batang babae na di hamak naman na mas malaki ang problema kung ikukumpara sa kanya. Actually, Vitas made him realized so many things.
"Eh, bakit ka nagso-sorry, Kuya? Di naman ikaw yung nambugbog sa akin ha!" she giggles. Parang lalong gustong maiyak ng binata. How can this girl be so resilient?
"D-di k-ko kasi alam... S-sorry! Kung alam ko lang s-sana. K-aso di ko nahalata sa'yo. Ang daldal mo pa din kasing bata ka." pinilit niya na ngumiti habang ginulo gulo ang buhok ni CeSi.
"Sabi kasi ni Teacher Maris, life is short! Saka love ko po kasi ang papa ko. Ayaw ko siyang makulong, kaya lang naman po niya nagagawa yun dahil lasing siya. Pero pag di naman po siya nakainom mabait naman ang papa ko, Kuya!" her explaination really pull some heart strings. Nandito ang isang bata na sinasabi sa kanya na mahal pa din nito ang isang tao na nanakit sa kanya sa kabila ng lahat.
Kung paanong ang batang ito ay kadaling magpatawad ay gustong hangaan ni Daniel. Her pain is obviously greater than his pain combined, pero si CeSi handang magpatawad, handang lumimot.
"Sabi ni Teacher Maris, bad daw po yung magtanim ng sama ng loob. Di daw po gusto ni Lord Jesus na nagagalit tayo kasi malulungkot daw po siya. Sabi din ni Teacher Maris, pag magaling na daw po si Papa, kukuhanin niya na kami ulit tapos di na daw niya ako sasaktan." tila may bigik sa lalamunan na naramdaman si Daniel sa sinabi ng bata. He look at Maris. This woman is really a blessing to everyone she meets. Lalong nadagdagan ang paghanga niya sa babae.
One of a kind, that's Maris! It's not everyday na may makikilala kang katulad ng dalaga. She is an angel!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Hi, Dandan! Last day mo na pala dito. I've heard may pa-party for you si Chairman. Invite mo naman ako para maka-kain ako." nilapitan siya ni Maris pagkatapos ng misa. She's wearing a yellow dress, black doll shoes and blazer. May maliit ulit na clip sa gilid ng buhok ng dalaga. She is really a breath of fresh air!
"Sige na nga! Kaso ang lakas mo kumain eh!" he grins, habang si Maris naman ay kunwaring nanlaki ang mga mata.
"Grabe ka naman! Promise, konti lang kakainin ko. Sige na, invite mo na ako!"
"Sige na nga, basta konting lang kakainin mo ha!" he teases. Bagay na sabay nilang ikinatawa.
Kinagabihan ay maraming bisita ang dumalo sa despedida party para kay Dandan. Dumating si Maris, Fourth at CeSi na magkakasama. Muli na namang naramdaman ni Daniel ang estrangherong pakiramdam na yun nang makita sila Fourth at Maris na magkasama. He doesn't like that feeling, mabigat sa pakiramdam.
"Hello, Kuyang Pogi! May regalo ako para sa'yo." si CeSi na inabot sa kanya ang card at isang loomband bracelet.
"Awww, thank you, CeSi! Ang Sweet mo naman." tinanggap niya ang regalo nito. Saglit niyang pinasadahan ang nakasulat sa card na ibinigay ng batang babae. He couldn't help smiling. Sinabi ng bata na boto daw ito sa kanya para kay Teacher Maris. At pangalawa lamang daw si Kuya Fourth sa mga boto siya. He genuinely smiles!
Pagkatapos magkainan ay pinakita na kay Daniel ang mga hinandang munting programa para sa kanya ng mga mamayan ng Vitas. Ang iba ay sumayaw, kumanta, naghandog ng tula. Di gaya nung unang siyang nagtungo dito, ngayon ay naa-apperciate na nang binata ang mga handog sa kanya ng mga tao. Nakita niyang naglakad si Fourth at Maris sa gitna, may hawak na gitara ng dalaga habang inaalalayan naman ito ni Fourth.
Daniel clenches his jaw. Di niya gusto ang nararamdaman, lalo na ngat kung titingnan ay talaga naman bagay na bagay ang dalawa. Maging ang mga tao ay nagsimula ng tapunan ng tukso ang dalawa ng makita silang magkasamang tinungo at gitna.
"Oi kayo ha! Di pa nga ako sinasagot ni Fourth eh, baka ma-turn off." he heard Maris' jokes to the audience. Si Fourth naman ay namula sa tinuran ng dalaga.
"But anyways, nandito kami kasi gusto naming handugan ng isang awitin si Dandan. Maraming salamat for spending time with us here. Sobrang maraming matutulungan lahat ng ibibigay ng company mo sa amin. I hope you and your management will continue being a blessing to everyone. Daniel, thank you!" and just like the usual, she is smiling. Isang masigabong palakpakan ang binigay ng mga tao para kay Daniel.
"Sana magustuhan mo 'tong kakantahin namin ni Fourth." then she starts playing the guitar. Si Fourth ang unang kumanta.
"Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
You can't win at everything but you can try.
Ayaw mang aminin ni Daniel, pero maganda din ang boses ng lalaki. He can definitely sing. Bagay na hindi talaga forte ng binata. Di niya talaga talent ang pagkanta, at kung napipilitan man siyang kumanta paminsan-minsan, yun ay tuwing mga mall shows lamang. He sigh! Then he heard Maris' voice.
Baby, you don't have to worry
'Coz there ain't no need to hurry
No one ever said that there's an easy way
When they're closing all their doors
And they don't want you anymore
This sounds funny but I'll say it anyway
Boy I'll stay through the bad times
Even if I have to fetch you everyday
We'll get by with a smile
You can never be too happy in this life.
Alam niyang maganda na ang boses ng dalaga, but it his first time to hear her sing an ordinary song, not a worship song. Natulala si Daniel.
In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
But don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song.
(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)
In a world where everybody
Hates a happy ending story
It's a wonder love can make the world go round
But don't let it bring you down
And turn your face into a frown
You'll get along with a little prayer and a song.
Lift your head, baby, don't be scared
Of the things that could go wrong along the way
You'll get by with a smile
Now it's time to kiss away those tears goodbye
(Too doo doo...)
Let me hear you sing it
(Too doo doo...)
Napakaganda ng blending ng dalawa. Daniel wish he could sing as good as Fourth para naman makasabay din niyang umawit si Maris. Wait? Sinabi ba niya talaga yun? He sigh! Di niya na talaga gusto ang nararamdaman. Mabuti na lamang at huling gabi na niya sa lugar na ito. Maaaring humahanga lamang siya sa dalaga. Sino ba ang hindi? Pero sigurado siya na pagbalik niya sa kanyang tunay na mundo ay madali lamang malimutan ang paghangang iyon. He smiles, bukas babalik na siya sa kanyang normal na buhay, and he can't wait.