Poyraz la odada baş başa kaldık.
"Sera hadi ama bir öpücük borcun var bana bekliyorum şu anda."dedi ve yavaş adımlarla yanıma yaklaştı. Bir an her şeyi unutup kalbimi dizginlemeye çalışıyordum. Ama bu çok da başarılı bir durum değildi, kalbim her an yerinden çıkacakmış gibi atıyordu, iyice bana yaklaşmış beni duvara yaslamıştı.
"Daha çok zamanımız var. Şimdi git ve dinlen."dediğimde belinden tutmuş kendine yakınlaştırdığında sıkı bir tekme atmayı düşünmüştüm.
"Hadi ama gözlerimi kapatıyorum."
"O zaman böyle birşey olacağını düşünmemiştim. Hem seni ben öptüm öldüğünü zannettiğim için."
" Bak yaşıyorum işte ve o öpücük geçerli değil. Öpücüğü almadan bu odadan çıkmana izin yok. Küçüğüm unutma beni öpeceğini söylemiştin ve sözünü şu an tutmanı istiyorum. Buna cesaretin yoksa, gözlerini kapat ben seni öperim ".
Poyraz beni köşeye sıkıştırmıştı, onu öpmek istiyordum evet ama ne bileyim, kendimi hazır hissetmiyorum.
" Pekala küçüğüm çok nazlandın bu kadar naz bana fazla."
diyerek yanağıma bir buse kondurdu. Gözlerimi kapattım.
"Poyraz lütfen buna hazır değilim. Eğer birazcık beni seviyorsan beni serbest bırak."
Olamaz ona söz vermiştim. Üstelik kendimden ne kadarda emindim.
" Zeytinyağı, yapma bunu, seni o kadar kurtardım bunun bir bedeli olmalı."
Yavaş yavaş yaklaştığında gözlerimi kapadım. Sol elimle tişörtümü sıkıyordum. Yavaş yavaş Poyraz'ın nefesini yüzümde hissettiğimde kapının tıklanması ile gözlerimi kocaman açtım. Poyraz duvara vurarak beni serbest bırakmıştı. İçimdeki fırtınayı hafifletmek için kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açtığımda karşımda Musa'yı görmüştüm. Resmen beni kurtarmıştı yüzüne söylemesemde içimden Musaya teşekkür ediyordum. Ama o benim hakkımda iyi düşüncelere sahip değildi, bunu konuşması ile belli etti. Adamın yüzüne bakamıyorum benim yüzümden kardeşi zarar görmüştü.
"Bak küçük seninle bir derdim yok ama o senin bildiğin gibi biri değil."
"Musa ne yapıyorsun.?"
Diyerek onun sözünü kesmişti.
"Bak Poyraz bu son, ya benimle eve gelirsin, ya da benimle eve gelirsin"
"O eve gelmeyeceğini ikimizde biliyoruz Musa. Benimle bu şekilde konuşmana izin veriyorsam şuanda yanımda duran sevgilim içindir."diyerek elimden tuttuğunda, babam sesleri durmuş olmalı ki yanımaza gelmişti. Adam babamı gördüğünde yakasından tutup iyice yaklaşmıştı.
Musa."Hepsi senin suçun, işlerini kendin halledebilirsin. "
Demir."Ne saçmalıyorsun."
Musa."Kardeşim daha fazla bu adamın yanında durmana katlanamıyorum. Gel bizim yanımıza bu şekilde zarar görmezsin."
Musa kolundan tutarak beni göstermişti.
"Aşağıda konuşuruz bunları.(bana dönerken.)Sevgilim sen biraz dinlen ben senin yanına geleceğim."demişti.
"Sevgilim mi?"
"Hadi git biraz uzan, sen uyumadan odada olacağım."
Babama baktım. Odamı işaret ediyordu. Kafamla onaylayarak odama geçtim. Onlar aşağı indiklerinde hemen odadan çıkıp merdivenlerin başında dikilerek konuştuklarını dinlemeye başladım.
Musa."Babam seni eve çağırıyor."
Poyraz."Ona söyle onun evine gelmeyeceğim. "
Musa."Demir yüzünden gelmiyorsun demi? Daha ne kadar bu adamın gölgesi altında duracaksın."
Demir." Kim kimin gölgesi altında bunu üçümüzde çok iyi biliyoruz değil mi.? Elimden bir kaza çıkmadan çık git."
Musa."Poyraz, babam senin bütün yaptıklarını affedebileceğini söyledi. Burada kalarak kimse için kendine zarar vermeni istemiyor."
"Az önce Demir'i duydun git şimdi."
Demir." Burası Poyraz'ında evi ister kalır ister gider. Sana bir sorum olacak, babanın kanatları altında ezilmeye ne zamana kadar devam edeceksin. ."
Poyraz."Hadi sen git bendende selam söyle. Bu arada ben bir hata yapmadım, söyle ona bir daha seni göndermesin. "
Dış kapının sesi duyulduğunda Musa'nın gittiğini anlamıştım.
"Kusura bakma Poyraz kendini tutamadım. ."
"Önemli değil dostum. Bazen hak ediyor böyle davranılmayı. Neyse izin verirsen biraz dinlenmek istiyorum."
Merdivenlerden çıktığında hızlıca odama girip elime rast gele bir kitap almıştım. Odaya girdiğini fark etmemiş gibi çaktırmadan bakmaya çalışıyordum ama başarılı olduğumu söylenemez.
"Uyumadın mı?"
"Kitap okumak istedim de."
"Yani beni bekledin."
Ne söylemeliyim. Evet desem olur mu.?
"Hayır sadece kitap okuyorum."
Ah Sera ah neden bu kadar zor Poyraz'la konuşmak.. Evet desem ne olurdu sanki.
"Sera artık ikimiz çıkıyoruz demi."
"Ne çıkması çocuk muyuz biz? Poyraz benim çok uykum var, kitaptan da sıkılmıştım zaten iyi geceler."diyerek yatağıma yatmış onun sorusunu cevapsız bırakmıştım. Yanındaki lambayı kapattığımda odadan çıkmasın diye içimden dua ederken, birden yanıma yatmış belimi iyice kavrayarak kendine çekmişti. Bacakları ile bacaklarımı sabitlemişti
"Benimde çok uykum geldi. Üstelik çok fazla ağrım var, sen yanımdayken unutuyorum herşeyi. Sakın kımıldama uykumuda bölme."dediğinde hiç kımıldamamış, onun kalp atışlarını dinleyerek uyumak çok hoşuma gitmişti. Onun sakince atan kalbi ,benimse normalinden iki kat fazla atıyor sesini duyabiliyordum. Gözlerimi açtığımda Poyraz hala uyuyordu ,elimi çekecekken gözlerini açtı.
"Günaydın sevgilim."
"Günaydın.
Yataktan kalkacakken kolumdan tutup beni engelledi .
"Sera uzun zamandır böyle güzel uyumamıştım, izin ver biraz daha böyle kalalım."
Hiç birşey söylemeden Poyraz"ın huzur veren göğsüne kafamı hafifçe yasladım. Onun kalp atışlarını dinlerken, zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorum. Kapı çaldığın da ikimizde aynı anda ayağa kalkıp, hazır olda bekliyorduk.
"Demek uyandınız ."
Babam odaya girdiğinde daha çok panik yapmış, Poyraz'a bakıyorum.
"Babalık biz uyanalı."
Poyraz'ın sözünü kestim.
"Yeni uyandık sayılır baba .Ben kanepede Poyraz da yatakta yattı."
.Poyraz'ı dürtüp ondan onay almaya çalışıyordum.
"Demi Poyraz."
"Şey aslında biz."
"Bizde tam aşağıya iniyorduk .Hadi."
Diyerek zorla ikisini aşağıya indirmiştim .Kahvaltı masasına oturup önüme bir gazete aldım.Okumadan sayfaları çeviriyor, bir yandan da görebildiğim kadarıyla karnımı doyuruyordum. Herşey normalmiş gibi davranmaya çalışırken, fazla bocalamıştım.Kahvaltı bitirdikten sonra oturma odasına geçip kahvelerimizi içtik.Kahvem bitmek üzereyken, Emrah bey içeriye girmişti.
"Hoş geldin Emrah."
"Hoş buldum, herkese afiyet olsun .Hadi Sera başlayalım dersimize. Yarın okul başlıyor heyecanlı mısın?"
"Hem de çok Emrah Bey. "
"Son bir eğitimin var o eğitimi aldıktan sonra okula başlayabilirsin."
" Nasıl yani, ben yarın okula gitmiyecek miyim şimdi ?"
"Eğitimi almadan hiçbir şekilde dışarı çıkamazsın ."
Babam onayladı, yanına oturmam için kaltuğa vurdu.
"Eğitimi almak zorundasın son 1 ders."
"Ama baba iki haftadır bu dersi görüyorum zaten sıkıldım artık yapabiliyorum zaten.."
Babamın el işaretiyle yanına oturdum. Mavi gömleğinin üzerindeki kırmızı mendil çok şıktı. Annem evde diye dahada şık giyiniyordu babam .Aslında buna hiç ihtiyacı yoktu.
"Ne kadar çok eğitim, o kadar çok kendini geliştirmedir, bunu sakın unutma, şimdi sıkıldım dediğim şey gelecekte işine çok yarayacak."
Kabul etmekten başka çarem yoktu, onaylayarak odama gittim ve biraz zaman geçirdim. Bir süre sonra kapı tıklayarak Emrah içeri girdi.
"Son ders sonunda özgürsünüz."
"Çokta özgür sayılmam aslında, yarın okul başlayacak."
Kafasını eğerek ayaklarıma baktı.
"Babanla aşağıda hafta sonu ders görmen içinden ricada bulunuyordu, nasıl fikir sence."
"Son yılımda özel güç eğitimine vakit harcayamam. "
"Anlıyorum. Tamam o zaman başlayalım mı derse.?"
"Tamam çok heyecanlıyım. Nasıl olacak peki "
"Şaşkın yine sabırsızlanıyorsun neden sabırsızsın?."