Lucille's POV
*KNOCKS*
*KNOCKS*
*KNOCKS*
Katok pa nga bang matatawag yun? Para kasing sinisira na nung kung sino mang taong yun yung pintuan ng kuwarto ko sa sobrang lakas ng 'katok' niya..
*KNOCKS*
*KNOCKS*
At hindi pa rin siya tumigil. Nakailang unan na ang tinakip ko sa magkabilaan kong tenga sabay taklob na rin ng kumot para lang hindi ko marinig ang napakalakas na ingay na yun but in the end, USELESS! Sumabay pa yung cellphone kong gusto ko ng ibalibag palabas ng bintana sa lakas nung alert tone dahil may halimaw na tumatawag sa aken first hour in the morning.
Hanggang sa..
"LUCILLE! Si Ashlei to. Can you please open the door now?" narinig kong sigaw ni Ashlei na para bang nagmamakaawa na talagang buksan ko yung pintuan. Tss. Kung kanina pa naman ba siya nagsalita e di walang problema. Malay ko bang siya yun.. ( Z_Z )
Pinilit kong tumayo mula sa aking kama. Pinilit kong bumangon kahit ang sakit-sakit ng ulo ko. Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking kamay para hindi naman ako mapagkamalang bruha sa ayos ko.
Hindi ko pa man din tuluyang nabubuksan ang pinto,
"LUCILLLLLLLLLEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" agad bumungad sa akin ang pagdamba ni Ash..
"Tss. Get off me. Ano ba? Gusto mong masaktan umagang-umaga ha?"
"Lucille naman. Hindi mo man lang ba namiss ang iyong BFF?" with matching puppy eyes pa.
"Nah.. even a bit." I immediately replied.
"Eh ang mga readers ng story naten?"
"Siyempre namiss ko..
(A.N: Ayiiiieeeee... Namiss raw kayo ni Lucille, Guys. xD)
...at joke lang yun.."
"Amf. >_____< Ang sama mo talaga samin Lucille. Magtatampo na kami niyan sayo. T_____T" sabay kuha siya ng panyo niya sa kanyang bulsa at pinunas ito sa kanyang pisngi na akala mo ay umiiyak talaga siya. Pero sinong niloko niya?
"Tss. For God's sake Ash." sabay higa ko ulit sa aking kama. "Paskong-pasko binubwiset mo ako. Pwede ba kahit ngayon lang.. papahingahin mo muna utak ko. Christmas Break Ash! Wag mo kong istressin.." at muli akong pumikit para subukan ulit kunin ang aking antok. Pero naramdaman ko ring dumamba na naman muli si Ash sa aking kama.
"Yun na nga Lucille. Christmas Break ngayon. And it's the 24th already.. wala ka man lang bang balak para mamaya? You know.. Christmas Eve?" habang pinopoke niya yung pisngi ko na animo ay ginigising niya yung diwa ko.
"Nah. Normal day as usual. Wala naman akong fonds for those parties and such.." besides, nasa ibang lupalop na naman ng bansa sila Mom and Dad. It's only me and Lance this Christmas, so what's the point of celebrating? Sayang lang ang effort.
"Hmp! It can't be! Kung wala kang plano para mamaya, then it's settled!" at napamulat naman ako ng mata sa kanyang sinabi then I gave her a 'what-are-you-saying' kind of face. Then she answered, "Sasama ka saken mamaya."
____________________________________________________________
Ashlei's POV
"Saan mo ba akong dadalhin ha?" pasigaw na tanong sa akin ni Lucille habang nagpupumiglas pa rin siya sa aking pagkakahawak.
Dinala ko kasi siya ngayon sa mall. Why? Its simple, kasi bibili kami ng ireregalo for tonight's party. Kung ano yung party na yun, it's a secret muna for now. Malalaman niyo rin naman yun in the latter part. xD
"Ano ka ba Lu, papasama lang naman ako sayo eh. Kailangan ko kasing bumili ng gift for tonight's party and until now wala pa akong gift. So I really need your help.."
"Just don't buy any gift para wala ka ng iniisip.." she murmured..
"And what about the party?"
"Then don't attend the party. Problema ba yun?" she sarcastically said before rolling her eyes on me. Mukhang mahihirapan akong iaccomplish ang aming plan. ( >_______< )
We were in the middle of our conversation/ fight when suddenly...
"Hey!" someone called our attention. And when we both looked to see who was it, we were both surprised, and angry (as for Lucille) at the same time...
"Uy Sir Jaide!" I cheerfully exclaimed then he wave his hand to me.
"Anong ginagawa niyo dito?" he asked then Lucille again butted in, "Bibili, di pa obvious ba?" glaring at him. ( >___< )
"^_____^ Alam mo Gatchalian, pasalamat ka na lang talaga at Christmas Season ngayon. I'll let you pass this time.. dahil kung hindi, baka kung ano ng nagawa ko sayo. Baka natiris na kitang halimaw ka.." he said, twitching one of his eyebrows.
"I won't say thanks to Anybody! Para saan pa ang pagtthank you? Sa fact na nagkrus ang landas naten today? Asa ka. At kung gusto mo talaga akong tirisin, hayaan mo muna akong ibitin ka munang patiwarik para masaya." she answered with a smile, na halata namang ginawa lang niya para mang-asar.
Ansarap talagang pagmasdan kung paano magmahalan itong dalawang ito. xD
Right in the middle of their cat fight, an idea crossed my mind.. well, not just an idea..
...but a very bright idea. xD
Unti-unti akong naglakad palayo sa kanilang pwesto, in a way of what people call, tip-toe-ing. Yung madalas na lakad nung mga tao na it's either may tinatakasan or may tinatakbuhan, ganun.
And tadaaaa~! Nakaalis ako! Hohohohohoho. Agad akong nagtext kay Sir Jaide na siya na ang bahala kay Lucille since may emergency sa house na kinailangan kong puntahan kaya naman hindi na ako nakapagpaalam. Pero syempre, palusot ko lang yun. xD
Mas lalo tuloy akong naexcite sa mga mangyayare..
You're so great Ash. Hohohohoho. ( ^o^ )
____________________________________________________________
Jaiden's POV
"You're friend texted me. Emergency raw, kinailangan na niyang umuwi." I said, informing her about what Ash had texted me.
"Di mabuti. Pwede na akong umuwi." she murmured. "As always, she's a nuisance.. Tss." naglalakad na siya palayo when something crossed on my mind. Hindi ko rin alam kung ano yun. All I know is that 'something', made me do something foolish, like stopping her.
"Wait." agad ko siyang hinila sa kanyang braso. And when she already turn on my direction, hindi naman na ako nakaimik.
Natameme na naman ako nang mapagmasdan ko ang kanyang mukha.
Hindi ko alam, but there is always something with this girl na simpleng pagtitig lang niya ay para bang tumitigil na ang mundo ko.
Yung pakiramdam na hindi lang yung pag-ikot ng mundo ang tumigil..
..pero pati yung pagtibok nung parte ng aking katawan na madalas nating tawaging 'puso'..
Ganun kalakas ang epekto niya sa akin..
If Lucille was only a drug.. matagal na siguro akong naoverdose..
____________________________________________________________
Lucille's POV
"What?" I asked, pero ni isang sagot wala akong narinig mula sa kanya. Nakatitig lang siya sa akin without giving me a specific reason why.
Ano bang problema nito? Gusto ba niyang masapak? ( ----- ____________ ----- )
"Sasagot ka ba o hinde?"
"Uhh--" at last! Para bang nagising siya mula sa isang malalim na panaginip. "Hmmm.. ano kasee.."
"What?" she asked, while looking at me directly onto my eye.
"Kasee.. ano... pwede bang..."
"Hinde."
"Lucille naman.. wala pa nga eh. ( T^T )"
"Eh nagtatanong ka di ba? E di yun ang sagot ko." pamimilosopo ko.
"Hindi yun. Samahan mo naman kasi ako.." sabay hila niya sa braso with matching pisil-pisil pa. Anong tingin niya sa akin, karne sa palengke at kailangang pisilin? T____T
"Bitawan mo nga ako. Samahan mo mukha mo! Baka gusto mong umuwi ng basag ang mukha.."
"Hmp! Sige ka Lucille, birthday pa naman ni Papa Jesus. Baka pag ginawa mo yan sakin today, baka karmahin ka throughout 2013. Lagot ka." pananakot niya. Tss. Parang bata kainis. "Saka, kamukha mo na si Jim Carrey oh, yung The Grinch." sabay tawa niyang malakas.. Bwiset!
"Leshe! Bitawan mo nga akong pangit ka! Wala akong pakialam kung Christmas ngayon! Isa pang tawag mo sakin mukha akong The Grinch tatadyakan talaga kita!" kinukurot ko na yung kanyang mga daliri para bitawan ako pero waepek. para pa rin siyang koala bear kung makalambitin sa braso ko.
"Kahit magmukha ng luya yang mga daliri ko sa maga sa sobra mong pangugurot hindi ako bibitaw.. Gagawin ko lang yan kung sasamahan mo ako.."
"At kapag ayaw ko?"
"Di sisigaw ako ng 'RAAAAAAAAPPPEEEE----!!!!'" agad kong hinampas yung mukha niya gamit yung dala-dala kong bag. Mag-eskandalo raw ba kasama ako? Tss. Anong klaseng professoryang ganyan umasta? Tss. Kahit kelan kumukulo talaga dugo ko sa lalaking ito!!! URRRRGGGHHH!!!! >____<
In the end, wala rin akong nagawa. Kesa sa mag-iskandalo siya, sasamahan ko na lang siya. Honestly, wala rin naman akong ginagawa sa bahay. Like what I've said to Ash earlier, tulog all-day lang talaga gagawin ko ngayon if ever hindi ginulantang ng mga to ang "supposedly" rest day ko.
Nag-ikot kami sa buong department store. 1st floor, 2nd floor, 3rd, floor, 4th floor, at kung pwede lang ay pati na rin sa rooftop mag-ikot kami. Kung saan-saan na kami naglakad, takbo, talon, at kung ano-ano pa. Pero until now, hindi ko pa rin alam kung ano ba yung purpose namin sa pag-iikot. Kaya naman nang magkaroon ako ng time na maupo,
"Hoy ikaw pangit ka! Sumagot ka nga ha! Ano ba talagang gusto mong mangyari ha? Bored ka na ba sa buhay mo? Tamad ka na? Wala na bang excitememnt at thrill kaya ganito gusto mo mangyari? Oi!! Hindi ko pinangarap maging athlete sa marathon or kahit pa sa walkathon!" pagrereklamo ko. At sa sobrang inis ko, inihagis ko rin sa kanya yung sapatos ko dahil nagkapaltos-paltos na yung paa ko sa mga pinaggagawa namin.
Sa halip naman na awayin rin niya ako pabalik, nakatitig lang ulit siya sa akin tulad ng kanina. Actually, I hate this side of his. Not just because dahil lalo siyang pumapangit at nagmumukhang monster, that's only one of the reasons. But the main reason is because, hindi ko siya mabasa..
Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya. Hindi ko alam kung ano bang nararamdaman niya. Hindi ko alam kung.. BASTA!~ Mahirap siyang intindihin. Kaya hindi ko alam kung ano ba talaga.
Big na lang siyang yumuko para abutin yung sapatos na binato ko sakanya na hindi naman sa kalayuan niya bumagsak. Agad niya itong pinulot at pagkatapos ay humarap siya sa akin para abutin yung isa kong paa.
Agad niya itong iniangat at nang makita niya yung paltos sa aking paa ay marahan niya ulit itong binitawan at siya ay agad na tumayo,
"Wait me here. Subukan mo lang umalis diyan, rrapein talaga kita next time na magkrus ang landas naten.." at agad siyang naglakad palayo.
Gag* talaga yung lalaking yun. Naalala ko tuloy yung nangyari samin sa rooftop ng XLU. Sabi ko sa sarili ko kakalimutan ko na yun, pero bat ganito? I felt nostalgic just by hearing the same words from him.
I bit my lower lip, and before I realized, naalala ko rin yung part wherein dinilaan niya yung labi ko.
Pero.. bat ko ba naiisip ang mga bagay na ito? Di ba nga dapat magalit ako sa kanya dahil dun sa nakita ko last----
..pero bat ako kailangang magalit? Kami ba?
Hindi naman eh...
Langya talagang utak to, sarap pachop-chop. >_______<
____________________________________________________________
Jaiden's POV
Dali-dali akong tumakbo papuntang Drug Store sa Loob ng Mall.
I need something to aid yung sugat ni Lucille. Kagag*han ko kasi. Kung ano-anong pinaggagagawa ko. Pagkarating ko doon, agad akong bumili ng cotton, betadine para mas mabilis magdry yung sugat and of course band-aid. Bumili na rin ako ng slippers para hindi na lumala yung sugat niya.
Para akong baliw noh? Dahil lang sa isang paltos, nawiwindang na ako ng ganito..
Masisisi niyo ba ako.. e si Lucille yun eh...
At nang mabayaran ko na ito sa cashier, nagmadali na ulit akong maglakad pabalik kay Lucille. But while I'm on my way, napadaan ako sa supermarket.. then I've remembered something.
____________________________________________________________
Lucille's POV
10 minutes or more na yung nakakalipas and fortunately, natatanaw ko na yung walang-hiyang halimaw na yun. Hinihingal siya kaya alam kong nagmadali talaga siya papunta dito (aba dapat lang). Masama akong paghintayin. ( --.-- )
"Ei. Sorry natagalan.." he said then he immediately fell down on his knees in front of me sabay inabot na niya ulit yung aking paa. He immediately put some betadine on the cotton before he gently apply it in the blisters. Mahapdi, siyempre open wound eh, but not for a very long time. Nawala rin naman. Then as a finale, inilagay na rin niya ung band-aid pa ra raw hindi mapasukan ng germs and such yung sugat ko.
Tapos isinuot rin niya sakin yung tsinelas na binili niya afterwards para raw hindi na magalaw pa yung sugat ko. Dami kaartehan. Dinaig pa ako nito eh. Tss.
"Ayan. Done. " he said with a big smile on his face. Tss. Mukhang bading. "Nakakalakad ka ba?" he asked na hindi ko naman sinagot verbally, instead, tumayo na lang ako.. "Amf. Sabi ko nga eh. " at naglakad na ulit kaming dalawa.
6PM na, pero paikot-ikot pa rin kami ng mall, until we pass in front of a unique shop, in my opinion. And there, there's something that caught my attention so without minding Jaiden, I entered inside..
The name of the shop is Strawberry Love. Alam niyo naman na siguro kung bakit nakuha nito ang attention ko right? Yep, for the second time around, sasabihin ko sa inyo na I love Strawberries. Hindi ko alam kung bakit but anything with strawberries in it ay talagang nakakakuha ng attention ko.
Sa dami ng strawberry-designed accesories sa loob ng shop, my eyes were pinned suddenly to a shoes that was placed in one corner of the shop.Yung feeling na talagang mesmerized ka dun sa hitsura nung nakikitya mo at hindi ka makapagslaita..
Then suddenly,
"Kelan ka pa natutong maging bakla, Lucille? WAHAHAHAHAHAHAHA!!" pang-aasar ni Jaiden sabay hagalpak sa tawa dahil sa sinabi niya. Tengene! Ansarap niya talaga isumpa. Sh*t!!
"Pakialam mo ba?!!" paghihimutok ko namang sagot.
"Wait. Do you like this shoes?" seryoso naman niya biglang tanong but who cares? Inumpisahan na niya akong bwisitin. I walked-out of the shop nang galit na galit. Isang maling galaw lang niya sapak talaga aabutin niya sa akin. ( T_____T ) Maya-maya pa ay narinig ko na rin ang kanyang boses na isinisigaw ang aking pangalan.
WHATEVER!!! Hindi ko siya magawang tingnan. Baka masampulan ko lang talaga ang kanyang mukha at mapagkamalan kong punching bag. Nakalabas na kami ng mall. Balak kong pumara na ng taxi when suddenly, someone grabbed me from behind. And when I thought it was Jaiden, I shouted at him saying,
"FOR PETE'S SAKE!! Just LET ME GO!!!" but I was wrong. It wasn't him. I saw him on the other direction being treated the wa I am right now. And before we could move, we were already inside a big black van.
What the hell was happening right now? Are we being kidnapped? Eto ba ang kabayaran dahil sa pagsama ko sa walang-hiyang Jaiden Andrei Liu na ito for the whole day?? WTH!!! Pag minamalas ka nga naman.. Saan na nila kami dadalhin ngayon? Ibebenta ba nila ang laman namin? Ipapakain sa sharks? What a kind of Christmas Gift is this?!! Sheesh.
Ikaw na bahala samin Lord.
____________________________________________________________
WOOOOOOOOOOO!!!!!!! YEY!!!!! Naka-update rin sa wakas. =)))) Sa mga nagtampo, nainis, nasad, or super nainip dahil sa sobrang tagal kong mag-update, sorry po. Aminado po akong natagalan talaga. Nabusy po kasi ako sa Online Game na nilalaro ko, yung SuperStar Live po. Xenxa guys. xD Kaya nga eto, hinabaan ko po talaga itong update na ito as a compensation fee (may ganun?) po senyo.
Anyways, first of all, Belated Merry Christmas! Dapat sana kahapon ko pa ito ippublish para Christmas Gift ko sana senyo kaso hindi umabot. Hindi kinaya ng Brain Cells kong mag-isip kagabi so ito, ngayonj lang natapos. :)))) Hahahaha.
Sa mga nagtaka bat puro sila Jaiden at Lucille (with a special participation of Ash) lang ang chapter na ito, wala lang.. Feel ko lang. :))) I feel kasi na mas dumarami na exposure ng Lucille-Luke eh. And actually, hindi kasi talaga ito yung end nito eh. xD Dapat may kasunod pa kaso masyado na mahaba. Anyways, meron pa namang next chap. :)))) Dun na lang continuation ng mga kaek-ekan nila. Haha.
Okay Guys.. that's all! Magttry talaga akong mag-update ulit this week para New Year's Gift ko naman senyo. I'll try promise yan! :))) So sana yung mga readers nito wag magsawang sumoporta at continue reading lang. Don't worry, iaahon ko to sa putik. Chos~ As much as possible, uupdate ako sa abot ng makakaya ng brain cells ko. WAHAHAHAHAHAHA.
So I dedicate this chapter to Peipeichan/ Luna. Wooooo~ Gulat talaga ako at nagbasa ka nito. Hahaha. Anyways, salamat sa pagmamarathon at eto na.. may update na po. Hahahahaha.
Ayun guys! Feel free to Comment, Vote, Support.. Love Lots, Ayu! <3