"It's okay dude. There's a lot of battles pa naman sa mga susunod na araw. You can bet all you want." Wika ni Kent.
Sinamaan niya ito ng tingin.
"Hindi yun pwede! Dinaya ako!" Sabay krus ng dalawang braso niya.
"Pfft!" Tumawa ito saka kinurot ang pisngi niya. "You're cute"
Agad niya namang hinawi ito na nakasimangot.
"Wag ka nga. Magsa-sag ang pisngi ko, babasagin ko yang mukha mo." Banta niya dito pero tinawanan lang ito ng huli.
Pagkatapos kasi ng nangyaring pagsabog kanina sa racing battle bad trip na dumerecho sila (siya lang yung bad trip) ni Kent sa 7/11 malapit dun sa pinaganapan ng race at umorder ng maraming chuckie (para lang sa kaniya) bago pa magsidatingan ang mga pabibo at always late na mga police.
"Ba't sumabog ang putㅡ" Di na niya pinatuloy ang sinasabi dahil kaharap niya pala si Kent. Nakakahiya naman sa matino niyang bestfriend na magmura.
"Hahaha still can't move on Yur? Don't worry you can babble your grudges as much as you want. We own the night tonight. Cheers!" Sabay clink ng hawak nitong chuckie sa hawak din niyang chuckie.
Di niya mapigilang mapangiti. Supportive talaga kahit kelan ng bestfriend niya. Si Kent Einwell lang ang kaisa-isahan niyang lalaking bestfriend na nakasikmura sa kaniya sa kabila ng pagiging barumbado.
"Sige na nga."
Hating-gabi na nang maka-uwi na siya sa kaniyang bahay. Hinatid na lang siya ng kaibigan. At hanggang ngayon ay gumugulo pa rin sa utak niya ang pagsabog kanina. Biglaan yun at parang okay naman yung kondisyon ng dalawang sasakyan nung magstart ang game.
Ano kaya ang nangyari?
Kinaumagahan, late na siyang bumangon at sunud-sunod na napamura nang makita ang oras sa bedside table niya. Napabalikwas siya ng bangon.
"Ngina. Patay ako neto kay Ms. Bakulaw-Hindi madrawing ang mukha-Villanueva. Tssss!" Inis na napakamot siya sa sariling ulo at derechong pumasok sa banyo.
Naalala niyang mage-exam ito para sa review ng nalalapit nilang semi-finals.
Halos liparin niya ang gate papuntang classroom nila, ngunit habang tumatakbo siya sa harap ng main building ay muntik ng mabasag ang eardrums niya sa biglang malakas na pagbusina ng sasakyan.
Automatic na napahinto siya sa pagtakbo at napaigik. Madilim ang mukha na nilingon niya ang bastos na sasakyan na walang habas sa pagbusina sa kaniya.
Pero ang inis niya ay agad napalitan ng pagkalula nang makita ang kumikintab na black Lamborghini Murcielago LP640.
Whoa! Kaya pala lakas loob makabusina may ibubuga din pala. Napasipol siya at napangisi.
Bigla namang sumungaw ang kalbong ulo ng driver sa driver's seat.
"Hoy! Tabi ka nga." Pagtataboy sa kaniya.
Psh. Kung gano kaganda ng sasakyan eh sobrang pangit naman ng may-ari. Pwe!
"Yabang neto." Nakasimangot na bulong niya sa sarili at inirapan ang driver.
Nagpatuloy siya sa paglalakad at nakita niyang makakasalubong niya ang Dean. Napangisi ulit siya. Mukhang may puputukan na naman siyang butsi ngayong umaga maliban kay Ms. Villanueva.
Hinanda niya ang pinaka the best niyang fake morning smile nang papalapit na ang mukhang lutang at seryosong dean.
"Good morniㅡ aww!" Bigla ulit siyang napaigtad nang bumusina ang sumulpot na Lamborghini sa tabi niya. Habang ang dean naman ay mukhang nagising ang natutulog na diwa nang marinig ito.
Umasim ang mukha niya nang mag-park ito mismo sa harap niya kung saan siya nakatayo.
"Aba. Kanina pa to ah. Pinipikon ata ako nito eh." She muttered. Taas-noong hindi siya umalis sa kinatatayuan at mainit ang ulong hinintay kung ano ang susunod na gagawin ng driver. Ganun din ang dean na nakatayo lang at nakatanga sa nakitang magarang sasakyan.
Pero nagtaka siya nang hindi bumaba ang driver. Sa halip...
"Aray ko!"
Bumukas lang naman ang pinto ng backseat na katapat lang niya at nadala siya sa pagkabukas nito. Mukha siyang hinawing langaw.
Hayop! Wala man lang warning??
Sunod ay nakita niya ang pares ng makintab at malinis na leather spadrills na umapak sa semento.
At nang mapatingala... ay biglang kumabog ang dibdib niya. Natigilan siya at di makakilos. Bahagyang napalaki ang mga mata at umawang ang kaniyang bibig.
F-fudge... b-ba't siya nandito?
"M-Mr. L-l-Laxel?" Kung siya ay nagulat, sa tingin naman niya ay mas nagulantang ang dean, sa boses pa lang nitong natataranta, ay para itong binuhusan ng malamig na yelo.
Ang lalaki namang nakatayo na parang bato sa harap niya ay binigyan lamang ang dean ng malamig na tingin, walang emosyon ang mukha pero ang mata nitong nakatitig ay tagos hanggang sa kaluluwa.
"Dr. Pagnayon." Hindi masigla o hindi galit ang pagsambit nito ng pangalan ng dean. Isa iyong mahina ngunit may awtoridad na baritonong boses.
Di maiwasang magsitayuan ang kaniyang mga balahibo. His deep, blunt and cold baritone voice, only can give her an odd chills to her innards. Only him...
"M-Mr. Laxel! N-nandito po kayo?"
Lukot ang mukhang nalipat ang tingin niya sa dean.
Ay wala. Napuwing ka lang kaya guni-guni mo lang siya. Wengya.
Napairap siya sa hangin. Gusto niya sanang isagot yun sa dean kaso sa bigat ng aura sa paligid ay parang umurong ang dila niya.
"Indeed." Tipid na sagot nito. Na ang translation nun ay 'Oo. Shunga ka?'
Natataranta namang umatras ang dean.
"O-opo sir. S-sandali lang p-po. Tatawagin ko lang po y-yung mga a-admin sir." Hindi niya maintindihan kung natatawa o natatae ang mukha ng dean.
Tinanguan lang ito ni Mr. Laxel kaya dali-dali naman itong umakyat ng main building na nagkakandarapa.
Imagine, ang terror na dean na kinakatakutan ng lahat dito sa campus parang naging basang sisiw nakaharap lang tongㅡ
"You." Nagulat siya nang lumingon ito sa gawi niya. "Get out of my way."
Napasinghap siya at namewang dito.
"Ano? Ha! Bakit, sa'yo ba tong daan, ha? Tatayo ako dito hanggang gusto ko no. Balakajan." Pagmamatigas niya at nagcross-arm pa.
Nilabanan lang niya ang kaba sa pagsagot dito. Ikaw ba naman titigan ng malamig nitong maiitim na mga mata eh.
He narrowed his dark, thunderous eyes on her.
"You annoying creature, get out of my way or else..." He trailed off.
"Or else what?" Nanghahamong sinalubong niya ang nagbabantang tingin nito. Pero naapatras siya nang humakbang ito papalapit sa kaniya.
He lowered his head and met her anxious eyes.
"Or else... I'm going to shove you away from here."
Nanliit naman ang mga mata niya.
"Talaga? Psh. Naniniwala ako sa'yo" she waved her hand dismissively.
He slightly cocked his head. Alam niyang yun ang paraan nito na nagtatanong kasi masyadong mahal magsalita ang estatwa na 'to.
"Oo. Di na ko magtataka kung dun na ko sa quadrangle mapadpad sakaling itulak mo nga ko. Isa ka kasing metal in human form. Hahahaha pfft! Ay mali pala. Mas mukha kang multo kesa tao sa sobrang tuod mo diyan." At humalakhak siya ng todo.
Pero natigil lang yon nang dinakma siya nito sa braso at pininid sa sasakyan nito.
Nanlaki ang mga mata niya at biglang bumilis ang kabog ng kaniyang dibdib.
"I'm not very amused Miss. I hate being laughed at. Another word and you'll really disappear from my sight." He whispered frigidly.
Her heart picked up its pace and she nearly sucked her breath as she realized how close they were. Close as in their body pressed together and she felt her face heating up.
"L-let go!" She pushed him with all her strength but to no avail.
Nanatili itong nakatitig sa kaniya ng malamig habang nagtatagis ang mga bagang nito. She felt shrinking as his gazes absorbed by her innards.
"Mr. Laxel?"
He pulled away when they heard the rushing footsteps coming to their way. Nakahinga rin siya ng maluwag.
Saved by the bell. Or by the admins rather.
Tumayo siya ng maayos at pinagpag ang sarili.
Ang isa sa kanila ay ang naglakas loob na magsalita kay Mr. Laxel. Natataranta ito na humihingal. Sa kakatakbo nito siguro.
"Good morning Mr. Laxel. It was such an honor you came to visit ourㅡ" He was abruptly cut by a single lifted finger of Mr. Laxel.
"Business. Not visit."
"A-ahm yes sir. A business indeed, sir."
Ang limang taong nakatayo sa harap nila (admins) kasama ang dean ay parang mga PSG kung makatayo.
Nakasiklop pa ang mga kamay ng mga ito sa kanilang harap na parang handa sa kung ano man ang hihilingin ng kanilang kamahalan.
Tss. Ano bang meron sa tuod na to at nagkakaganyan silang lahat?
Malamang nga eh may kailangan kaya parang mga tuta. Kuha mo? Eengot engot kasi.
Promise. Kung nakikita lang talaga niya itong nagsasalita sa utak niya kanina pa to knockout eh.
Pero he already rejected me. I mean, the university. Halos lahat ata siguro ng nakasabayan ko doon sa Laxel Corp ay nireject niya din. So anong ginagawa niya dito?
"Can I see the President?" He asked coolly, clasping both of his long and well-manicured fingers at his back.
Ano naman ang kailangan niya sa presidente?
"Y-yes Mr. Laxel. As you w-wish, sir." Mabilis na sagot naman ng isa sa mga admins. "Would you be so kind to follow me, sir?" Magalang na tanong nito dito.
He gave a short blunt nod.
Naunang naglakad paakyat ulit ng main building ang isa sa mga admins. Bago sumunod dito si Mr. Laxel, tumingin muna ito sa gawi niya at binigyan siya nito ng malamig na titig.
Bahagya siyang napaatras at tinaasan niya ito ng kilay na parang nagsasabing: Problema mo?!
But as snob as he is, he ignored her piercing facial expression and just turned his head on the staircase.
Ang yabang talaga. Tss. Di na ko magtataka kung saan nagmana itong kalbong driver niya.
Speaking of driver. Muli niyang nilingon ang Lamborghini na nasa gilid pa rin niya. Di niya maiwasang mamangha dito at napatakip ng bibig upang iwasan ang tumili ng malakas.
She's fond of sports cars. Simula bata pa lamang ay nakikita na niya sa t.v ang car racing and she was amazed by that, kaya she searched on the internet different brands of race cars, she was even updated of the new models of each brands. And when she learned that there were an underground battles near the city, she never hesitated to went on and she met Kent on one of the events and they became bestfriends.
Sinimulan niyang i-examine ang kada parte ng Lambo. Nilibot niya talaga ito. Para lang siyang nagi-imbestiga ng kung ano. Kulang na lang magsuot siya ng eyeglasses at long coat para magmukha na siyang detective.
Hanggang sa napadpad siya sa gilid ng driver's seat ng hindi niya namamalayan at muntik na siyang mapatalon nang makita ang kalbong driver na masama ang tingin sa kaniya sa sideview mirror.
Peste! Aatakihin ako nito sa puso ng di oras.
And again, speaking of oras, napatingin siya sa kaniyang wrist watch at napangiwi.
Tatkeee! Super duper late na 'ko!
Tatakbo na sana siya nang biglang tinawag siya ng dean mula sa hagdan ng main building. Mukhang kakababa lang niya.
"Ms. Gladiola, please come with me. The president wants to see you." Kalmado ulit ang mukha nito at hindi na tralala. Pero parang hindi beast mode ang tono nito. In fact, parang naging malumanay na.
Natatakang tumingin siya dito.
"Anong kailangan niya? Wala akong ginawang masama ah."
"Umakyat ka na dito Ms. Gladiola. Pinapatawag ka niya sa'kin." He demanded.
Umingos na lamang siya at sinunod ang dean.
Habang naglalakad sila sa hallway kung saan patungo ang president's office ay maraming tanong na pumapasok sa isip niya.
Pero di na siya nakakuha ng tyempo na makipag argumento sa sarili nang binuksan ng dean ang pinto ng opisina.
Nalanghap niya agad ang isang pamilyar na amoy sa loob. Naka air-conditioned ang silid pero may halo itong lavender na amoy. At nang umapak siya sa loob ay bumungad sa kaniya ang isang traditional type na interior set up kung saan lahat ng mga mwebles ay yari sa kahoy. Mula sa sofa, sahig, kisame, mesa, cabinet hanggang dingding ay yari sa matibay na kahoy.
The ambiance was dull, suffocating and... eerie? She doesn't know. Pero ramdam niya na mayroong tensyon sa paligid. Ewan lang niya kung ramdam din yun ng iba.
Alam niya kung saan ang source ng itim na awra na yun.
Walang iba kundi sa nag iisang lalaking nakatayo na parang bato at nakapamulsang nakikipagtitigan sa university president.
Narinig niyang tumikhim ang dean sa gilid niya kaya nakuha nito ang atensyon ng dalawang nagtatagisan ng pinakamatalim na titig.
The president's face brighten up when she saw her. She wonders how could she (president) manage to do that while she was on a contest of murderous glare moments ago.
The president smiles at her. A glassy smile to be exact. She could distinguish that through her eyes.
Nginitian niya rin ito sa abot ng makakaya niyang maunat ang kaniyang labi.
"Hello there, Ms. Gladiola. A witty student of ours, isn't she?" She asked the rest not breaking her perfect imitiation of bright smile on her.
Tumikhim muna siya.
"Ahm, ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo Ms. President?" Magalang na tanong niya dito, though she hinted a slight sarcasm in it.
Tumayo ito mula sa kaniyang trono. At eleganteng naglakad ito papalapit sa kaniya.
Ngunit hindi niya maintindihan ang pamilyar na pakiramdam ng kaba katulad ng kaba na naramdaman niya nung nasa Laxel Corp.
Nang magkatapat na sila ng presidente ay hinawakan nito ang balikat niya habang nakangiti pa rin.
"You are so amazing Ms. Gladiola. This would be the most memorable experience of university in the history." Masigla nitong wika.
Kumunot bigla ang noo niya. Ano bang pinagsasabi nito?
"A-ahm h-hehehe. T-Thank you po, pero anong meron?" Nagkamot siya ng ulo.
"Silly girl! You tricked us, didn't you?" Tumawa ang presidente pati na rin ang mga admins. Maliban na lang kay Mr. Laxel na parang isang immovable statue na naka-upo sa sofa at parang walang pakealam sa mundo.
"I-I'm sorry?" Di pa rin niya gets ang sinasabi ng presidente.
"You told Dr. Pagnayon that Laxel Corp did not accept us. You did that on purpose, didn't you? Smart girl, you surprised us!" The president and the rest giggled (except her and Mr. Laxel).
Whaaat??
**