Third Person Point Of View
Panibagong araw nanaman sa buong academy, at unti-unti ng nababawasan ang oras ni Kris upang mahanap ang prinsesa. Kailangan niyang mahanap ang prinsesa sa lalong madaling panahon, alang alang sa minamahal niya, si Sara. Mahirap na't makapangyarihan ang kanyang ama at hindi malabong ituloy nito ang pagpatay sa kauri.
Ngunit mukhang hindi na ito naalala ni Kris, Kakagising palang niya ay bumangon na siya agad. Hindi na siya ang Kris na nakasanayang mabasa sa librong ito, Siya ngayon ang dating Kris, ang dating tanga sa pag-ibig. Pag-ibig nga naman oh? Tss, kaya nitong baguhin ang kahit anong nilalang, kahit na sa pinaka di natin inaasahang pagkakataon.
Alas-singko palang ng umaga pero dinaig pa niya ang late sa pagmamadaling maligo at mag-ayos, pag inlove nga naman *iling* Dahil sa ingay na ginagawa ni Kris ay unti-unting naalimpungatan ang roommate niyang si Luhan. Habang nakikitang nagmamadali si Kris ay napapailing nalang siya.
'Tanga ka parin talaga Kris, tss.' sabi niya sa sarili habang napapailing sa nakikita. Nakakainsulto ang mga sinasabi ni Luhan pero hindi rin natin siya masisisi, naging tanga na si Kris noon, magpapakatanga parin ba siya hanggang ngayon?
Si Kris naman ay hindi manlang napansin ang presensya ni Luhan, sa sobrang pagkasabik na makitang muli ang mga ngiti ng babaeng minahal niya at ngayo'y minamahal niyang muli, tss.
Mabilis na natapos sa pag-aayos si Kris, ngunit paulit-ulit parin siyang tumitingin sa salamin. 'Okay na kaya 'to?' tanong niya sa sarili. Kanina siya natapos ngunit paulit-ulit lang niyang tinitingnan ang sarili sa salamin. Ayaw na niyang palampasin pa ang pagkakataong ito, pagkakataon niya na kasi itong nakawin ang minamahal kay Sehun, lalo na't inaayawan nalang ito ni Sehun. Tanga man siya sa mata ng iba, wala na siyang pakealam, mahal niya eh?
Pagkatapos ng ilang pagbabago ay natapos rin si Kris at lumabas na ng silid.
Luhan's POV
Kanina ko pa gustong sigawan at ipamukha kay Kris kung gaano siya ka-tanga at nagpapakatanga hanggang ngayon kaso mukhang wala ng magagawa iyon. Nang matiyak kong nakaalis na siya ay saka palang ako nagsimulang maligo at mag-ayos ng sarili. Mukhang pati presensya ko ay nakakalimutan narin niya.
Kris, hanggang kailan ka ba magiging tanga?
Mabilis lang ako nag-ayos at dumiretso agad sa tambayan namin, hinanap ng mga mata ko si Kris pero wala akong nahanap na Kris at kahit si Xiumin ay wala rin. Tss, ano pa bang inaasahan ko? Malamang sa malamang, naroon yun kay Sara, hayst.
"Oh Luhan, saan nagpunta yun si Kris? Kaninang umaga, pagkalabas ko ng dorm nakita ko siyang lumabas at ayos na ayos ah." sabi ni Tao habang prenteng prenteng nakaupo at mukhang gumaling na ang mga sugat. At yung iba naman ay may kung anu-ano ang ginagawa.
"Sara." maikling sagot ko na dahilan para mapatigil silang lahat.
"ANO!" sabay sabay nilang sigaw sa akin, nagkibit-balikat nalang ako sa kanila at sumandal sa may puno. Nasa may garden kasi ang tambayan namin, kung saan maraming puno at payapa kami.
"Bakit hindi mo man lang pinigilan?" tanong ni Xiumin na kakarating lang, mukhang naabutan niya ang diskusyon kanina.
"Hayaan niyo siya." sabi ko sakanila habang sila naman ay di makapaniwala sa naging sagot ko sa kanila. Tss, palibhasa hindi sila nag-iisip eh.
"Ano bang pumasok sa utak mo, hyung? Gusto mo bang matulad nanaman si Kris sa dati?" tanong sa akin ni Chen habang niyuyugyog ako.
"Hindi." sagot ko.
"Oh eh yun naman pala! Eh, bakit mo pa siya hinahayaan?" sabi ni Chen habang niyuyugyog uli ako. Mabilis kong tinanggal ang mga kamay niya sa braso ko at saka siya sinagot, "Hayaan niyo siyang matuto sa sarili niyang katangahan at nang marealize niya kung gaano kalaking hirap ang dinanas ng lahat nang dahil sa babaeng 'yon." Mahabang litanya ko sakanila. So far, ito ang pinakamahaba kong sinabi sa kanila. Sanay naman na silang maikli lang ang isinasagot ko at hinding hindi ako magsasalita kapag hindi ikaw ang nauna.
Hindi na sila naimik pa hanggang sa nag-bell na lang ang breakfast call. Unti-unti silang nagsialisan habang ako ay nakahiga parin. Iniisip at pinagkokonekta ang mga pangyayari noon at kahapon.
Base sa nangyari kahapon, puno ng galit si Sehun. Hindi ko masisising hindi siya magalit dahil sobrang bigat ng nangyari noon, sobrang laking gulo ang ginawa ni Sara. Kahit ako ay sobrang laki ng galit kay Sara dahil siya lang naman ang tumibag sa matibay na pagkakaibigan naming labing-dalawa. Siya ang dahilan ng pagkakahati ng eskwelahan sampung taon na ang lumipas. At siya... siya ang dahilan upang maging mortal na magka-away ang magkapatid na Sehun at Kris. Pero ang ipinagtataka ko ng sobra, mahal na mahal ni Sehun si Sara na kahit kapatid niya ay kaya niyang itakwil para lang rito. Mahal ni Sehun at Sara ang isa't isa pero bakit... bakit kahapon iba ang naging ihip ng hangin? Dahil ba nasira silang magkapatid at siya'y iniwan kaya siya galit rito? Pero kung ganoon, mapapatawad niya si Sara... sobrang mahal niya ito. At isa pang pinagtataka ko, ay bakit hanggang ngayon, nagpapakatanga si Kris kay Sara. Sa pagkakatanda ko noon, bago ito umalis at nang-iwan ay puno siya ng galit kay Sara... sobrang laki ng galit niya rito. Pero ngayon? Nakakapanghinala na lahat ng mga pangyayari. Mahirap i-konekta ang pangyayari ngayon sa nangyari noon.
Hindi kaya mayroon pang ibang nangyari bago siya umalis? Hindi kaya may itinatagong lihim si Kris sa'amin?
Napakagulo!
Sobrang laking problema na ang binigay mo, Bakit ka pa ba bumalik, Sara?
Ella's POV
Maaga akong nagising at umalis ng dorm para pumunta kay Montgomery upang magtanong sa mga bagay-bagay. Ngayon magsisimula ang larong sinabi sa akin ni Woodwell.
"Then, let's play a game."
"W-what game?" kinakabahan kong tanong. Sht!
"Don't worry, It will be a piece of cake. All you have to do is find the book within 3 days." sabi niya.
"What book?" kunot-noo kong tanong.
"The Book of Revelations." sabi niya, tinaasan ko lang siya ng kilay. Gets niya na yun, "That is the book of Geadwu, the good wolf. Old wolves said that that book will uncover and reveal your true identity. It's like The Revealing Book of Eswulf, but unlike that book, The Book of Revelations was from a god." sabi niya pa. Napatango nalang ako.
"Then, where can I find it?" tanong ko.
"I don't know. Nobody knows." sagot niya na kinataas uli ng kilay ko.
"Seriously? Are you crazy? Saan ko mahahanap yun kung in the first place wala naman palang nakakaalam kung saan 'yon?!" sigaw ko sakanya.
"Don't you remember? It's a game, Ella. And a game always have a twist." sabi pa niya habang nakangisi, tss.
"Fine, What if I found the book?" tanong ko, "Then you'll win this game, I'll give you the book and tell you everything right from the start." sabi niya kaya napangiti ako.
"And if I fail?" tanong ko.
"You'll get killed."
Hindi parin malinaw sa akin ang lahat, kahit na ang dahilan kung bakit gusto niya akong patayin. Like duh, ano bang mapapala niya? Nakakatakot parin isipin ang gusto niyang kapalit pero dahil sa determinado akong mabuksan ang bumabalot sa pagkatao ko ay pumayag na lang ako. Alam ko rin naman sa sarili ko na malakas ako, siya na mismo ang nagsabi nito. Kaya siguro ganito na lang kalakas ang loob ko. Hayst!
Nakarating na ako sa tapat ng office, mag-aalasais pa lang ng umaga at iilan palang ang nakikita kong tao sa labas. Sabi saakin ni Christy maaga naman daw si Montgomery kaya heto ako ngayon, nagbabakasakali akong alam niya ang tungkol sa sinasabing libro ni Woodwell.
Nakatatlong katok na ako sa labas ng pinto ngunit walang nagbubukas. Sumilip ako sa bintana nito at nakitang may taong nag-uusap.
"S-sara..." t-teka pamilyar yung boses niya...
"Kris, umalis ka na. Baka makita pa tayo ni auntie dito." si Kris?
"S-sara, please. Mahal parin kita." bakas sa boses ni Kris ang pagmamakaawa. S-siya ba talaga 'to?
"Kris, hindi kita mahal." sagot pa ni Sara.
"Pero--"
"Tama na Kris. umalis ka na. Hindi kita mahal." sabi ni Sara habang humihikbi.
"P-pero sabi mo noon.." bakas sa boses ni Kris ang sakit at parang unti nalang ay luluha na.
"Hindi yun totoo, s-si... Si Sehun ang mahal ko." t-teka, A-ano?
"P-pero mahal kita." sabi ni Kris.
Hindi ko namalayan, may tumulo ng luha sa mata ko at kusang pumunta papaalis ang mga paa ko.
Ano bang nangyayari sa'kin?
--
-Sea