Taehyung's P.O.V.
Ξύπνησα υποφέροντας από πόνους σε όλο μου το κορμί. Ήμουν γυμνός, το μόνο που φορούσα επάνω μου ήταν το παπιγιόν. Ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν και όλο μου το υπόλοιπο κορμί να πονάει λες και με τρύπησες με τρυπάνι. Πονούσε μέχρι και η κοιλιά μου. Ένιωθα τα χέρια μου μουδιασμένα. Προσπάθησα να σηκωθώ και τότε είδα πως ήμουν δεμένος. Δεμένος στο κρεβάτι.
Κουνιόμουν πέρα δώθε προσπαθώντας να λυθώ με κάποιο τρόπο, όμως αυτό με έκανε να πονάω περισσότερο. Δεν το περίμενα αυτό από τον Namjoon... Τώρα θα έμενα εδώ για πάντα. Μέχρι να πεθάνω για να μην μπορεί να το κάνει μαζί μου... Θα γινόμουν sex slave από την μια μέρα στην άλλη...
Άρχισα να φωνάζω, μιας που ο Namjoon δεν μου είχε κλείσει το στόμα. Φώναζα για βοήθεια ενώ προσπαθούσα να να λυθώ, παρόλο που ήξερα πως δεν μπορώ μαγικά να λύσω το σκοινί κουνώντας το κορμί μου πέρα δώθε. Έκλεισα τα μάτια μου και δάγκωσα τα χείλη μου από τον πόνο. Ήταν λες και μου είχαν σπάσει τα κόκαλα.
Ένιωθα τα μάτια μου να υγραίνουν περισσότερο, πονούσα πάρα πολύ. Όμως ήταν πολύ δειλό να κάτσω και να κλαίω σαν κοριτσάκι. Ας πρόσεχα, εγώ φταίω για όλα. Ήμουν τόσο ηλίθιος που νόμιζα πως θα βάλω τον Namjoon στην θέση του. Ποιος; Εγώ. Ποιον; Τον Namjoon. Στα όνειρα μου μονάχα θα γινόταν αυτό.
Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και άκουσα έναν δυνατό ήχο να έρχεται έξω από το δωμάτιο. Όταν τα άνοιξα ξανά άκουσα άγνωστες φωνές να ρωτούν αν κάποιος βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Λογικά άκουσαν τις φωνές μου. Δεν ήξερα αν έπρεπε να απαντήσω ή όχι. Άνοιξα τα χείλη μου προσπαθώντας να βγάλω φωνή, όμως δεν τα κατάφερα. Το μόνο που κατάφερα να κάνω ήταν να σιγοψιθυρίσω. Τότε ένα χέρι μου έκλεισε το στόμα. Δεν μπορούσα να δω ποιος ήταν, αν και ήμουν σίγουρος πως ήταν ο Namjoon.
"Σσσσσσς, μην κουνιέσαι" ψιθύρισε. Έμεινα ακίνητος και κράτησα την αναπνοή μου. Πήγε στην πόρτα και την κλείδωσε. Με κοίταξε στα μάτια και έλυσε το σκοινί από τα χέρια μου. Είχε μείνει σημάδι, τόσες ώρες δεμένα. Τον κοίταξα απορημένος, δεν περίμενα να παραδοθεί τόσο γρήγορα και να με λύσει. "Ντύσου!" με διέταξε και πέταξε ένα μπλουζάκι και ένα εσώρουχο του επάνω μου.
Φόρεσα αυτά που μου έδωσε και ξεκίνησα να τρίβω τα χέρια μου που είχαν μουδιάσει για τα καλά από την τόση ώρα που ήταν δεμένα στην ανάταση. Με έπιασε και με κόλλησε επάνω του, κοιτώντας με βαθιά στα μάτια. Έσκυψα το κεφάλι μου, δεν ήθελα να τον κοιτάξω.
Πονούσα που με ακουμπούσε. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά. Αιμορραγούσα. "Εγώ πρέπει να φύγω" ψιθύρισε. Τον κοίταξα αδιάφορος και κάθισα στο κρεβάτι. Το χέρι του με ακούμπησε στο πόδι και τραβήχτηκα. Πήγε προς την πόρτα και βγήκε έξω. Την κοπάνησε με δύναμη και την κλείδωσε.
Δεν ξέρω πού πήγαινε, ούτε και με ενδιέφερε για να είμαι ειλικρινής. Απλά απορούσα, απορούσα με τον εαυτό μου. Δεν το περίμενα να φερθώ τόσο ηλίθια και επιπόλαια. Ήθελα να πλυθώ, να βγάλω από πάνω μου την ρετσινιά εκείνου, να χαλαρώσω. Όμως ήμουν κλειδωμένος στην κρεβατοκάμαρα. Και δεν ξέρω αν θα ξαναέβγαινα ποτέ από αυτό το δωμάτιο.
Έσκυψα και είδα την κάμερα που ήταν πεσμένη στο πάτωμα, φαινόταν πως είχε σπάσει σε χίλια κομμάτια. Συγγνώμη, Jungkookie... Έσπασα την ακριβή σου κάμερα. Και συγγνώμη επίσης που έχεις έναν τόσο χαζό αδερφό που φέρεται τόσο ηλίθια και επιπόλαια. Που υπερεκτιμά τις δυνάμεις του.
Συγγνώμη...
Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα το παράθυρο που ήταν ανοιχτό. Σηκώθηκα όρθιος και πήγα δίπλα στο παράθυρο και στάθηκα στις μύτες για να δω απ' έξω. Δεν φαινόταν να είναι πολύ ψηλά, ούτε κόσμος φαινόταν να περνάει. Μπορούσα να πηδήξω και να φύγω. Όμως δεν είχα ιδέα πως μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι του Jungkook από εδώ.
Έβγαλα το ένα μου πόδι έξω από το παράθυρο, ύστερα και το άλλο. Κρατιόμουν με δύναμη από τα χέρια, πονούσα, όμως έπρεπε να το κάνω. Είδα κάτω πως ήμουν αρκετά ψηλά, όμως δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Έπεσα με την πλάτη και μετά από μερικά δευτερόλεπτα ήμουν όρθιος.
Περπατούσα και περιφερόμουν για αρκετή ώρα, μέχρι που ξεκίνησε να βρέχει και έτσι μπήκα κάτω από ένα υπόστεγο. Και τότε κατάλαβα πως έκανα τον κύκλο όλη αυτή την ώρα, και ήμουν ακριβώς μπροστά από το σπίτι του.
Third person's P.O.V.
"Αυτός είναι" είπε ο Namjoon στον άγνωστο άντρα, που άκουγε στο όνομα Jung Hoseok.
"Ναι, όμως για ποιο λόγο μου δίνεις την φωτογραφία του;". "Για να ξέρεις ποιος είναι, βλάκα" απάντησε ψυχρά ο σκληρός και άκαρδος καθηγητής Γεωγραφίας. "Μάλιστα" είπε ο Hoseok και έβαλε την φωτογραφία του μικρού μέσα στην τσέπη του.
"Για το οικονομικό θα το συζητήσουμε, αλλά μην αγχώνεσαι". Ο Hoseok τον κοίταξε στα μάτια, και οι δύο άντρες μπήκαν μέσα στο μαύρο τζιπ μάρκας Ford. Ο Namjoon ξεκίνησε να οδηγεί προς το σπίτι ενώ συνομιλούσε με τον άλλον άντρα.
"Δεν θέλω να γίνει τίποτα και βρεθεί στο σπίτι μου, είναι μέσα στο κέντρο, κατάλαβες; Για αυτό σε χρειάζομαι. Για να τον αναλάβεις εξ' ολοκλήρου εσύ, που έχεις και εμπειρία επάνω στο ζήτημα". Ο Hoseok χαμογέλασε και δεν είπε τίποτα.
Έφτασαν ακριβώς έξω από το σπίτι, και ο Namjoon είδε τον Taehyung να τρέχει και να μπαίνει μέσα στο γκαράζ. "Εδώ είμαστε..." είπε ο Namjoon και βγήκε από το αμάξι. Ο Hoseok κούμπωσε το φερμουάρ του μπουφάν του περισσότερο και βγήκε και εκείνος. Ακολούθησε τον Namjoon στο γκαράζ. Ο Taehyung καθόταν στο πάτωμα τρομαγμένος, δεν κουνιόταν καθόλου.
"Τι έγινε; Νόμιζες πως θα καταφέρεις να φύγεις;" ρώτησε ο Namjoon, o Taehyung όμως ήταν πολύ, μα πολύ τρομαγμένος και κουρασμένος για να του απαντήσει. Ο Hoseok κοίταξε τον Namjoon με νόημα και ύστερα χαμογέλασε, μόλις ο Namjoon είπε στον Taehyung να χαιρετήσει τον καινούργιο τους φίλο.
Ο μικρός δεν έκανε καμία κίνηση, ο Namjoon κατέβασε την πόρτα του γκαράζ και ο Hoseok έβγαλε από την θήκη το όπλο με τον σιγαστήρα κρατώντας το στο χέρι του. Ο Taehyung σηκώθηκε όρθιος και κοιτούσε τριγύρω, προσπαθούσε να φύγει από κάπου. Ο Namjoon τον άρπαξε και του ακούμπησε το μαντήλι στην μύτη. Λιποθύμησε, και τον έσυρε έως μέσα στο σπίτι.
Ακούστηκαν χτυπήματα στην πόρτα λίγη ώρα μετά. Ο Hoseok πήρε τον Taehyung και μπήκαν στο μπάνιο την ώρα που ο Namjoon άνοιγε την πόρτα σε δύο αστυνομικούς. "Ο κύριος Kim Namjoon;" τον ρώτησαν. "Ο ίδιος" απάντησε, ακόμα μπερδεμένος για το τι στο διάολο ζητούσαν οι αστυνομικοί σπίτι του. Ούτε που του πέρασε από το μυαλό πως αυτό που είχε κάνει ήταν απαγωγή.
"Έχουμε εντολή να ψάξουμε το σπίτι σας. Υπάρχει υποψία πως κρατάτε όμηρο έναν έφηβο από εχθές το απόγευμα" είπαν και ξεκίνησαν να ψάχνουν το σπίτι. "Όχι, όχι! Μην ψάχνετε, δεν πρέπει να το κάνετε αυτό".
"Γιατί;" απόρησαν και οι δύο αστυνομικοί. Ο Namjoon τους κοίταξε. "Μήπως είναι όντως ο μικρός εδώ μέσα και δεν θέλετε να το μάθουμε;" ρώτησαν. "Όχι, απλά είναι σπίτι μου και στο σπίτι μου γίνεται ότι θέλω εγώ".
"Και εμάς είναι δουλειά μας" απάντησε ο ένας εκ των αστυνομικών. "Αν σας πληρώσω;". "Δεν πρόκειται να μας λαδώσετε, κύριε, μην προσπαθείτε άδικα και κουράζεστε". Πήγαν προς το μπάνιο. Η καρδιά του Namjoon χτυπούσε σαν τρελή.
"10.000 για τον καθένα; Είναι καλά;". Γύρισαν και τον κοίταξαν. "Πόσα;". "20.000 συνολικά" απάντησε εκείνος με σιγανή φωνή. "Είναι καλό ποσό". Ο Namjoon έτρεξε στο συρτάρι να βρει τα λεφτά σε μετρητά και ευτυχώς για εκείνον, οι αστυνομικοί βρίσκονταν εκεί που ήταν όταν τους άφησε.
Μέσα από το μπάνιο ακούστηκε ένας ήχος, σαν κάτι να έσπασε. Οι αστυνομικοί έφυγαν αφού πληρώθηκαν από τον Namjoon και εκείνος μπήκε στο μπάνιο απότομα. Ο Taehyung είχε ξυπνήσει και ο Hoseok τον κρατούσε σφιχτά κολλημένο στον τοίχο, ενώ του έκλεινε το στόμα με το χέρι του.
Ο Taehyung προσπαθούσε να ξεφύγει, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στα αδύναμα σημεία του Hoseok και εκείνος έβγαλε μια δυνατή κραυγή, όμως δεν πτοήθηκε. Ο Namjoon πλησίασε και κρατούσε και αυτός τον Taehyung κολλημένο στον τοίχο. Κατάφεραν και του ακούμπησαν στην μύτη δεύτερο μαντήλι.
O Hoseok κατέβασε τον Taehyung στα χέρια και τον έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο του Namjoon έβαλε μπρος και κινήθηκε προς μία άγνωστη περιοχή, έξω από την πόλη.