"Κύριε Μαλφοι, ο πατέρας σας σας περιμένει στην αυλή."
Ο πατέρας μου, μάλιστα. Οι αφίξεις του στο Χογκουαρτς όλο γίνονται και συχνότερες τον τελευταίο καιρό. Δεν τον αδικώ βέβαια, ανησυχεί. Για εμένα, για εκείνον, δεν ξέρω. Πάντως ανησυχει. Οι ατελείωτες κουβέντες όμως και οι συναντήσεις μας κάθε τρεις και λίγο δεν νομίζω να ωφελησουν πουθενά. Τέλος πάντων η ΜακΓκονακαλ είναι ενήμερη και οι επισκέψεις αυτές του πατέρα μου με έχουν απαλλάξει από κάμποσα μαθήματα. Δεν βαριέσαι.
"Ντρακο, άργησες."
Κάθισα στο πεζούλι στο πλάι του.
"Τώρα έμαθα ότι ήρθες. Λοιπόν τι με ήθελες πατέρα?"
" Σχετικά με το δικαστήριο.."
Ξεκίνησε να λέει. Πολύ πρωτότυπη συζήτηση θα είχαμε πάλι.
"Ξέρω πατέρα. Θα πω ότι φύγαμε πριν την τελική μάχη."
" Δεν είναι μόνο αυτό Ντρακο.."
Σωπασε για λίγο περιμένοντας μία αντίδραση.
" Έχουμε κάποιο νέο στοιχείο? "
Του απάντησα τελικά.
" Οχι βασικά περίπου.."
"Πατέρα μην με σκας, πες μου ότι είναι να μου πεις. "
" Πριν γίνει η μεγάλη μάχη, όταν φύγαμε θυμάσαι ότι δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε σπίτι."
" Ναι ήταν επικίνδυνο, το θυμάμαι. Πού θες να καταλήξεις? "
" Πριν φύγουμε από την χώρα για το καλοκαίρι μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα, σταματήσαμε σε ένα σπίτι για να πάρουμε κάποια απαραίτητα πράγματα. "
" Στους Γκρινγκρας. "
Συμπέρανα και δεν μου άρεσε ήδη καθόλου το που οδηγουνταν η συζήτηση.
" Σωστά. Αυτό λοιπόν τους κάνει τους βασικούς μάρτυρες πως όντως φύγαμε πριν την μάχη."
" Μάλιστα. Από εμένα τι θες δεν καταλαβαίνω. Η οικογένεια Γκρινγκρας είναι φίλοι σας, εγω τι μπορώ να κάνω?"
"Ειναι φίλοι μας, ναι, αλλά φοβούνται και να καταθέσουν. Η θέση τους είναι λεπτή. Η μικρή τους, η Αστορια είπε στην μητέρα της πως έχετε κάποιες επαφές.."
Ενιωσα το χέρι του να ακουμπάει απαλά στον ώμο μου. Μία κίνηση σαν χαδι που δεν συνήθιζε ο δικός μου ο πατέρας.
" Οντως, την βοηθάω που και που στα φίλτρα. "
" Απλά αυτό? "
Στο μυαλό μου ήρθε η κουβέντα που είχαμε με την Αστορια λίγες μέρες πριν. Δεν ήταν απλά αυτό, τουλάχιστον όχι από την πλευρά της.
" Ναι."
Απέφυγα να τον κοιτάξω. Τα ψέματα στον πατέρα μου δεν ήταν και το φόρτε μου.
" Βασικά Ντρακο ξέρω ότι δεν είναι μόνο αυτό. Όπως σου είπα η Αστορια μίλησε στην μητέρα της για εσένα, της είπε πως έχει κάποια συναισθήματα για εσένα."
Έσφιξα τις γροθιές μου.
"Μάλιστα. Και ρωτάω ξανά, εγώ τι θέλεις να κάνω?"
" Η Αστορια είναι μία όμορφη, καθαρόαιμη και ταλαντούχα νεαρή. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην την πλησιάσεις. Θα ήσασταν μαζί ένα σπουδαίο ζευγάρι. Θα δημιουργουσατε μία σπουδαία οικογένεια."
Πετάχτηκα όρθιος.
" Οικογένεια?? Τι είναι αυτά που λες πατέρα??"
" Κάτσε κάτω Ντρακο και μην φωνάζεις. "
Είπε τραβώντας με από το χέρι για να κάτσω στη θέση μου.
" Αν εσύ και η Αστορια έρθετε πιο κοντά θα συνδέει τις οικογένειες μας κάτι παραπάνω από μία φιλία. Αν γίνεις ο σύντροφος της μικρής θα έχουν ένα παραπάνω λόγω να σταθούν στο πλευρό μας, θα γίνουμε μία Οικογένεια."
Οι πληροφορίες είχαν αρχίσει να μου θολώνουν το μυαλό. Να ήμουν εγώ ουσιαστικά μαζί με την Αστορια για να έχουμε την σίγουρη υποστήριξη τους στο δικαστήριο. Να την χρησιμοποιήσω δηλαδή?
" Πατέρα δεν ξέρω.. "
" Είναι η μόνη μας επιλογή Ντρακο αγόρι μου. Είναι η μόνοι που μας είδαν τότε. Οι μόνοι που είναι ζωντανοί και δεν ήταν θανατοφαγοι δηλαδή. Η παραμονή στο Αζκαμπαν είναι μία κόλαση Ντρακο. Εξάλλου και εσύ μόνος σου είσαι, χρειάζεσαι μία σύντροφο στο πλάι σου. "
Ήμουν μόνος μου? Δύο μέρες πριν φιλούσε την Ερμιόνη στο ξεφωτο. Δύο μέρες πριν ένιωθα πως αυτή είναι εκείνη που θα ήθελα στο πλάι μου. Μου είπε πως θα χώριζε με τον Ρον. Και τώρα τι? Θα είμαι εγώ με την Αστορια? Πώς θα της το εξηγήσω αυτό?
" Λοιπόν Ντρακο?"
"Εντάξει, θα το κάνω."
Με εσφιξε πάνω του.
"Είμαι πολύ περήφανος για εσένα γιε μου."
Δεν μίλησα. Δεν είχα τι να πω. Η λύση ήταν μονόδρομος. Δεν μπορούσα να εξηγήσω στην Ερμιόνη ότι συνέβη. Καλύτερα να επέστρεφε στην γνώμη που είχε για εμένα. Θα ήταν καλύτερα έτσι.
Είχα μείνει μόνος μου στην αυλή όταν μία κουκουβάγια καθισε στο πλάι μου. Πήρα τον φάκελο από το ράμφος της. Μικρά γράμματα χόρευαν μπροστά μου.
"Χώρισα. Συνάντησε με αύριο το βράδυ στο γνωστό μέρος."
Μπορούσαν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα? Ναι και μόλις είχαν γίνει. Έβαλα τον φάκελο στην τσέπη μου και κατευθυνθηκα προς το εσωτερικό του κτηρίου. Πρέπει να βρω την Αστορια.
Μικρό κεφάλαιο αλλά τουλάχιστον ανέβασα σύντομα 😂
Δεν έχω πολλά να πω, μόνο ότι πήρα την μεγάλη απόφαση να ανανεώσω το βιβλίο μου με τους χαρακτηρες μέσα σε αυτές της μέρες. Πείτε μου για ποιον ή ποια θέλετε να γράψω..
Αυτααα..
Πείτε μου την γνώμη σας και αν θέλετε πατήστε και το ⭐.
Φιλακιααα 💕