Savaş
Parmaklarımın arasında içmeyi unuttuğum sigaradan bir nefes daha aldım. Boş bakışlarım tavanda geziniyor, neredeyse ben bile nefes aldığımı kontrol edecek kadar durgun soluklarım kurumuş dudaklarımın arasından özgürlüğüne kavuşuyordu.
Tavanda yine o görüntü belirdiğinde güçlükle yutkunarak gözlerimi yumdum.
Taha ve bir kız...
Gözlerimi daha sıkı yumarak yine unuttuğum sigaramdan bir yudum aldım.
Sanki onunla geçirdiğim dakikalarda hayal dünyasında gibiydim.
Davranışları, bakışları ve mimikleri o kadar güzeldi ki kendimi çok tuhaf yerlerde hissediyordum.
Her zaman hislerime güvenen biri olmuştum, tıpkı Taha evsiz kaldım diye durum atınca onu eve çağırmam gerektiğini hissettiğim gibi.
Ancak onunlayken o hissimin çok daha önüne geçen şeyler oluyordu. Anlam veremiyordum, daha önce hiç böyle hissetmemiştim.
Basit bir hoşlantının ötesinde, hislerimi alt üst edecek kadar tuhaf bir duyguydu.
Mutluluk veriyordu, merak ettiriyordu, aptal gibi hissettiyordu.
Canımı yakıyordu.
Korkutuyordu.
Şu an oturduğum kanepenin üstünde oturduğunu hatırladım.
Bu kanepede geçirdiğimiz saçma sapan anlar geldi aklıma, yutkundum.
Onu öpmüştüm.
Bilinçli olarak yapmamıştım, bir anda olmuştu ve sarhoştum ama her bir anını hatırlıyordum. Ve asla pişman değildim.
Öpüştükten sonra şok olup ne yapacağımı bilemediğim için sızma numarası yaptığımı da, her şeyi hatırlıyordum.
Ama o hatırlamıyordu.
Tepkisinden korkmuştum, söylemedim.
Hislerim beni korkutuyordu.
Fakat şimdi başka biri korkusuzca onu öpebiliyordu.
Sırf kız diye onu korkmadan öpebiliyordu.
Oysa ben kendi hislerimden bile korkuyordum.
Boğazımda yine iğrenç bir yumru oluştuğunda kafamı kaldırdım.
Düşündükçe daha kötü oluyor gibi hissediyordum.
Telefonum titrediğinde ağır hareketlerle gelen mesaja baktım. Ablam Yiğit'in beni görmek istediğini söylüyordu. Yiğit ablamın küçük oğluydu. Ablam henüz on dokuz yaşındayken yıldırım nikahıyla evlenmiş ve bir aile kurmuştu. Her şey başta çok güzel olsa da, genç yaşta gelen evlenmelerine gelen tepkilere rağmen mutlu olsalar da çocuk gelince şerefsiz kocası değişmiş ve hep tartışmaya başladıklarında ise ayrılmışlardı. Şimdi Yiğit dört buçuk yaşındaydı.
Ablam ona tek başına bakarken ben de büyüdüğünü izlemiştim. Bu dünyadaki yanımdaki tek kişiler ablam ve Yiğit'ti.
Annemle babamın yanından liseye geçtiğimde ayrılmıştım. Ablamın da İstanbul'da yaşaması bunda büyük bir etkendi.
Aramız fazla kötü olmasa da iyi de sayılmazdı. Arada bir telefonda konuşurduk sadece. Ablamın onlara benim hakkında rapor verdiğini biliyordum.
Oturduğum yerde yana doğru kayıp yatar pozisyona geçtim.
Taha'ya bir daha konuşmamız gerektiğini söylemiştim.
Böylesi daha iyiydi.
Hislerim daha fazla büyümeden önüne geçmeliydim. Hetero ve sevgilisi olan birine karşı bir şeyler hissetmemem gerekiyordu.
Arkadaşım olan birine bir şeyler hissetmemem gerekiyordu.
Biseksüel olduğumu ve ondan etkilendiğimi öğrenirse nasıl tepki vereceğini kestiremiyordum.
Aynı evde kalmıştık, beraber eğlenmiştik, dans etmiştik, benden iğrenebilirdi.
Veya iğrenmezdi, homofobik olmayabilirdi ama onun da benden etkilenmesi mümkün müydü ki?
Tuhaf bir şekilde arkadaşlığımızın bitmesi yerine, onun arkadaşlığımızı bitirmesi yerine benim konuşmayı kesmem en iyisiydi.
İçimdeki tüm sıkıntıları atmak istercesine derin bir nefes verdim.
Daha fazla odanın tavanını izlersem kafayı yiyecek gibi hissettiğimden telefonumu çıkardım.
İnstagramda rastgele gezerken karşıma itiraf sayfası çıktı.
Yayınlanan bir önceki itirafa baktım, bunu görmemiştim. Bir kızın Taha'dan hoşlandığı yazıyordu.
Yine boğazımda aynı yumru oluştu. Ağzım kurumuştu sanki.
İsmi gizli olsa da onu öpen kız olduğunu biliyordum, hissediyordum.
O an beynimde sekiz yüzüncü defa tekrarlandığında kızın kim olduğunu hatırlamıştım. Yanlış hatırlamıyorsam adı Gamze'ydi.
Biraz uğraşlar sonucu bulduğum kızın profiline girdiğimde gizli olmadığını fark ettim. Ben anlamadan kızın fotoğraflarına bakar olmuştum.
Kendimi aldatılan eski sevgili gibi hissediyordum.
Kız, tatlıydı. Fazla minyon değildi, ancak zayıf ve ortalama bir boyu var gibi görünüyordu. Esmerdi ve saçları omuzlarını biraz geçiyordu. Güzel ve sıcakkanlı duruyordu.
Ben ise daha çok kahveye kaçan kısa saçlarım ve kumral tenimle, uzun boyum ve bir kızın aksine kaslı bedenimle ne kadar şansım olabilirdi ki? Üstelik herkes dışarıdan çok soğuk durduğumu söylerdi.
Sinirle hesaptan çıktım ve gözüm tekrar itiraf sayfasındaki eşcinsel itirafına takıldı.
Bu itirafı ilk okuduğumda tuhaf bir şekilde etkilenmiştim. İlk önce ismini vermek istemeyen bir korkak olduğunu düşünsem de daha sonradan insanları korkutmayı isteyen biri olduğunu düşünmüştüm.
Ve onun sayfanın admini olduğunu biliyordum, hissediyordum. Kimse gizli bir admine güvenip bu itirafı atmazdı.
Sayfa adminiyle genelde konuşmayacağım bir şekilde konuşmuştum. Onun o itirafı yapan kişi olduğundan o kadar emindim ki kendi kendime bahaneler üretmiştim. Sonuçta haklı çıkmıştım.
Admin eşcinseldi fakat kim olduğunu hâlâ bulamamıştım. Onca 12. sınıf içinden herkes olabilirdi.
Ancak şimdi onu düşünmek istemiyordum. Her ne kadar itirafı beni aynı kantinde lezbiyen olduğunu itiraf eden Eslem Gök gibi etkilese de şu an çok daha kafamı karıştıran biri vardı.
Gerçi bundan sonra onu da yapamayacaktı ya, neyse.
Gözlerimi birkaç dakikalığına yumdum.
Aklıma ablam ve Yiğit geldiğinde hızla yerimde doğruldum ve odama yöneldim. Yiğit beni görmek istiyorsa gitmeliydim, kafamı dağıtabilirdi.
Belki Taha'yı unutturabilirdi.
—
Selam, yavrumlar💚
Bölümü Savaş'ın ağzından yazdım, zaten biliyordunuz yani açıklanmış oldu Taha'ya yanık olduğu dksnoxsms
Şimdi şöyle ki Taha ve Savaş aslında çok zıt kişilikler. Taha kendi iç dünyasından ve duygularını ne kadar çok görmezden geliyorsa Savaş da hislerine o kadar bağlı bir insan.
Ancak tabii ki de ikisi de birbiriyle tanışınca kafaları karıştı. Taha, anlam veremediği duygular hissederken Savaş da o çok güvendiği hislerinin çok daha ötesinde, daha güçlü şeyler hissediyor.
Öyle yani jfownxosms
Bu arada çoğu kişi okul yüzünden vs ayrılıyordu, kitabı final yapmadan gitmeyi düşünmüyorum, yani umarım.
Bu arada okulu çok özlemişim (!)
Neyse yine çok konuştum bb