Eve gelip tüm ıslak kıyafetlerimi çıkarıp duş aldıktan sonra yatağıma uzandım dostlarım. Hasta olmamak için kendimi sıcak tutmaya çalışıyordum. Tüm bu şeyleri yapıyordum ama aynı anda yüzümde beliren tatlı bir gülücüğü de silemiyordum bir türlü. Ara ara kendi kendime gülüyor hatta kahkaha atıyordum. İçim içime sığmıyordu ama bir yorgana sığdırmaya çalıştım bedenimi.
Böyle sevilmeye, böyle güzel sevilmeye alışık değildi bünyem. Selim'in bana gösterdiği sevgiye layık olamam diye korkuyordum. Gülümsüyor, memnun kalıyor ve korkuyordum. Onu kaybetmekten, ona layık olamamaktan. Öyle bile olsa o kadar bekledim ki, tüm bunlara değdi diyorum içimden. Bir kere olsa bir kere daha beklerdim. Yine olsa yine onu seçerdim. Her şeyiyle, tüm benliğiyle.
Ben kendi kendime düşünürken telefonuma bir mesaj geldi. Sonra diğeri ve diğerleri. Baktım, gönderen kişi Selim'di. Hızla okumaya başladım.
Hasta olmadın değil mi? Sakın hasta olayım deme! Ben hasta oldum. Sen sakın olma ben senin yerine de olurum.
Hayat nasıl da çetrefilli değil mi Hayal?
Rüya ve gerçek ayrımı yapmak için bazen acı çekmek gerekiyormuş bunu anladım ben.
Seninle teleferikte mahsur kaldığımız tüm zaman boyunca bunun bir rüya olduğunu düşünüp dururdum. Gerçek olmayacak kadar güzel bir rüya.
Bir rüya ki, hiç uyanmak istemeyeceğim.
Aslında ilk başta sen de sıradan gelmiştin. Güzel olduğun için, beklentinin de yüksek olacağını ummuştum. Yakışıklı bir eş ve zenginlik istersin diye beklemiştim.
Yine de sana CEO olacağımı açıklamadan edememiştim. Seni etkilemek mi istemiştim acaba, bilmiyorum.
Ne kadar yanıldığımı teleferikte kaldığımız zaman zarfında anlatmış oldun bana. Senin parayla da pulla da işin yokmuş meğer. Her ne kadar rehberinin tek amacı bu olsa da. Yanlış taraftan etkilemeye çalışmışım seni.
İlk önce, geçer Selim dedim kendi kendime. Bekle. Oyun oynadığın bir arkadaş işte. Mutlu etmesine bakma seni, sanki mutlu olduğun başka bir şey yok.
Sonra bi baktım, meğer gerçekten mutlu olduğum hiçbir şeyim yokmuş benim, senden başka.
Hiç çekinmedin bana söyleyeceğin şeylerden, kendin olmaktan bir an bile vazgeçmedin. Ve bana, tüm sevgini verdin.
Bunu hissettim Hayal. Dışarıya taşmasın diye çabaladığın tüm hislerini de iç düşüncelerinden hakim olmadıklarını da gözlerinden fışkıran aşkını da hissettim ben.
Başlarda yapma Selim. Açma kalbinin kapılarını dedim kendi kendime. Sonra zaman geçtikçe Her neyse kendini engelleyemiyorsan sev gitsin Selim. Şu kısacık zaman için kısıtlama kendini dedim. Ama sonra işler kontrolümden çıktı Hayal. Sevmek öyle kontrolü olan bir şey değilmiş demek ki. Hakim olmaya çalışsam da olamayacakmışım meğer.
İki kişi mahsur kalmamızın da bir etkisi olabilir mi? Sonuçta hep seni gördüm ve bu hisler kaçınılmaz oldu, hım ne dersin?
Hep uyumanı kolladım seni izlemek için. Hep gözlerini kapatmanı bekledim. Bir kere bana seni seviyorum demeni bekledim. Bunu eğer ben sana söylemiş olsaydım, beni reddetmenden korktum. O zaman buz gibi bir hava olurdu ve mahsur kaldığımız o zaman bize işkence gibi gelirdi. Dile getirmeye korktum sana olan aşkımı.
İnsan kısa süre içinde aşık olabiliyor muymuş demek? İnanmazdım ilk görüşte aşka. Sahi ben ne zaman aşık oldum ki sana?
Sana dokunmak istedim sonra. Ne büyük açgözlülük değil mi? Seni kendime katmak istedim. Benim ol, benimle ol istedim. Çok bencilim değil mi?
Sonlara doğru hep aynı duayı etmeye başladım. Allah'ım kurtarılma işi hep uzasın, lütfen. Delirmiş miyim sence? Haklısın, delicesine bir dua.
Beni ilk kez öpeceğinde bilerek döndüm yüzümü sana. Bu bir itiraf!
İkincisinde, bunu çok arzuladığım için öptüm seni. Bu da bir itiraf.
Capcanlı olduğunu gördüğüm halde üçüncü defa öptüm ki bu da en büyük itiraf.
Dizlerine yattığımda kalbinin çarpışını dinlemekti asıl amacım. Seni heyecanlandırıyor muyum? Yoksa umursamıyor musun beni? Al işte bu da bir itiraf.
Ne zor kızsın be! Zor olan sen değilsin aslında, zor olan sana layık olabilmekti gönlümün sultanı.
Sonra baktım, çok zıt özelliklerimiz var. Hatta benim tamamen zıttımdın. Zevkler, hobiler, fobiler her şey zıt. Nasıl böylesine zıt olabilirsin ki?
Yine de anladığım bir şey varsa o da şudur ki; önemli olan farklı yerlerden de olsa aynı şeye bakabilmek. Biz seninle farklı pencerelerden de olsa aynı güneşe bakıyorduk. Ve bu, tek ihtiyacımız olan şeydi aslında.
Öldüğüne hiçbir zaman inanmadım. Yitip gidenin sadece bedenin olduğunu düşündüm. Sen hep benimle birlikteydin. Hayal'im, hayalin hep önümdeydi.
Ablam her şeyi anlattığında bir kez de sana soramadım. Varlığına inanamazlık yapmak istemedim. Sen bana kıymet nedir onu öğrettin güzel sevdiğim. Kıymet verdiği şeye insan, gerçek misin diye sormaya bile korkuyor inan.
Nasıl geldiğini sormak yerine, varlığın ile mutlu olmayı seçtim.
Belki de benim duygum aşk değildir ha ne dersin? Sevgi de değildir. Belki de ben sana sadece hasret besliyorumdur. Kaybettiğin diğer yarına duyduğun hasret gibi bir şey... Acil bir tamamlanma ihtiyacı yani. Yapbozlar birleşsin bir an önce ve tüm resim çıksın ortaya. İşte bu yüzden farklıyız. Çünkü sen benim, bende olmayanımsın.
Daha önce hiç aşık olmadım ki ben. Hep yasaktı. Gerçi buna ihtiyaç da duymadım. Aşık olmayı aklımın ucundan bile geçirmedim hatta. Ama sen, çalışmadığım yerden çıktın be güzelim.
Gülmeyi öğrettin, güldürmeyi öğrettin. Sevmeyi, sevilmeyi öğrettin.
Hani sana bir keresinde senin benden, benim de senden alacaklarımız var belli ki demiştim ya. Ben senden çok şey aldım, peki sen benden ne almak istersin? Sana layık sadece canım var.
Sana sarılmak istiyorum şu an.
Seni öpmek istiyorum.
Ve sana, seni sevdiğimi fısıldamak istiyorum. Kollarımla sıkıca sarmak ve hiç bırakmamak istiyorum.
Varlığına şükrettiğim insan seni seviyorum.
Seni çok seviyorum.
Seni, tüm benliğimle seviyorum.
Seni ne kadar sevdiğimi ben bile bilmiyorum.
Ve senden tek bir şey istiyorum.
Lütfen sen de sev sadece beni. Sevginin tek sahibi olmak istiyorum. Kalbinde yer kaplayan tek varlık olmak istiyorum.
Benim tek hayalim sensin...
Selim
İlk defa ağlamadım dostlarım. Mesajların tamamını ciddiyetle okudum. Gülümsemedim de hani. Sonra telefonu kapattım ve karşımdaki boşluğa baktım. Gözlerimi kapatıp açtım ve tüm hayatım bir film şeridi gibi geçti gözümün önünden.
Yaa Hayal Hanım. İşte böyledir yaratıcının adaleti. Sen her şeyden mahrumum sanırsın, tüm yollar kapandı bilirsin, bütün güneşler söndü diye iç çekersin. O bir dokunur, dünyanın en zengini oluverirsin. Bi bakar sana, bütün yollar açılır, önündeki taşlar köprü olur, alt geçit üst geçit olur basıp geçersin, sonra bi gelir ki tüm yıldızlar güneş olur aydınlatır hayatını. İhtiyacın kalmaz hiçbir güneşe.
Allah'ım hani sana ettiğim duaları kabul ediyorsun ya iyi ki varsın. Kimse duymazken beni duyuyorsun ya, herkes sırtını dönerken sen hep gözümün içine bakıyorsun ya seni çok seviyorum be Allah'ım. Hiçbir şeyim yokken de her şeyim varken de. Senin biriciğin olduğumu daima bana hissettirdiğin için minnettarım.
Sevinçten ağlayacaktım ama böyle sakince durmanın çok daha iyi hissettirdiğini düşünerek öylece bekledim.
Sonra boşluğa bakmaya devam ederken çok az gülümsedim.
Daha sonra derin bir nefes alıp başımı yukarı kaldırdım. Gözlerimi kapattım usulca ve bu huzurun tadını çıkardım.