TELEFERİK

54❄️ "Biz birlikte olduğumuzda"

Eve gelip tüm ıslak kıyafetlerimi çıkarıp duş aldıktan sonra yatağıma uzandım dostlarım. Hasta olmamak için kendimi sıcak tutmaya çalışıyordum. Tüm bu şeyleri yapıyordum ama aynı anda yüzümde beliren tatlı bir gülücüğü de silemiyordum bir türlü. Ara ara kendi kendime gülüyor hatta kahkaha atıyordum. İçim içime sığmıyordu ama bir yorgana sığdırmaya çalıştım bedenimi.

Böyle sevilmeye, böyle güzel sevilmeye alışık değildi bünyem. Selim'in bana gösterdiği sevgiye layık olamam diye korkuyordum. Gülümsüyor, memnun kalıyor ve korkuyordum. Onu kaybetmekten, ona layık olamamaktan. Öyle bile olsa o kadar bekledim ki, tüm bunlara değdi diyorum içimden. Bir kere olsa bir kere daha beklerdim. Yine olsa yine onu seçerdim. Her şeyiyle, tüm benliğiyle.

Ben kendi kendime düşünürken telefonuma bir mesaj geldi. Sonra diğeri ve diğerleri. Baktım, gönderen kişi Selim'di. Hızla okumaya başladım.

Hasta olmadın değil mi? Sakın hasta olayım deme! Ben hasta oldum. Sen sakın olma ben senin yerine de olurum.

Hayat nasıl da çetrefilli değil mi Hayal?

Rüya ve gerçek ayrımı yapmak için bazen acı çekmek gerekiyormuş bunu anladım ben.

Seninle teleferikte mahsur kaldığımız tüm zaman boyunca bunun bir rüya olduğunu düşünüp dururdum. Gerçek olmayacak kadar güzel bir rüya.

Bir rüya ki, hiç uyanmak istemeyeceğim.

Aslında ilk başta sen de sıradan gelmiştin. Güzel olduğun için, beklentinin de yüksek olacağını ummuştum. Yakışıklı bir eş ve zenginlik istersin diye beklemiştim.

Yine de sana CEO olacağımı açıklamadan edememiştim. Seni etkilemek mi istemiştim acaba, bilmiyorum.

Ne kadar yanıldığımı teleferikte kaldığımız zaman zarfında anlatmış oldun bana. Senin parayla da pulla da işin yokmuş meğer.  Her ne kadar rehberinin tek amacı bu olsa da. Yanlış taraftan etkilemeye çalışmışım seni.

İlk önce, geçer Selim dedim kendi kendime. Bekle. Oyun oynadığın bir arkadaş işte. Mutlu etmesine bakma seni, sanki mutlu olduğun başka bir şey yok.

Sonra bi baktım, meğer gerçekten mutlu olduğum hiçbir şeyim yokmuş benim, senden başka.

Hiç çekinmedin bana söyleyeceğin şeylerden, kendin olmaktan bir an bile vazgeçmedin. Ve bana, tüm sevgini verdin.

Bunu hissettim Hayal. Dışarıya taşmasın diye çabaladığın tüm hislerini de iç düşüncelerinden hakim olmadıklarını da gözlerinden fışkıran aşkını da hissettim ben.

Başlarda yapma Selim. Açma kalbinin kapılarını dedim kendi kendime. Sonra zaman geçtikçe Her neyse kendini engelleyemiyorsan sev gitsin Selim. Şu kısacık zaman için kısıtlama kendini dedim. Ama sonra işler kontrolümden çıktı Hayal. Sevmek öyle kontrolü olan bir şey değilmiş demek ki. Hakim olmaya çalışsam da olamayacakmışım meğer.

İki kişi mahsur kalmamızın da bir etkisi olabilir mi? Sonuçta hep seni gördüm ve bu hisler kaçınılmaz oldu, hım ne dersin?

Hep uyumanı kolladım seni izlemek için. Hep gözlerini kapatmanı bekledim. Bir kere bana seni seviyorum demeni bekledim. Bunu eğer ben sana söylemiş olsaydım, beni reddetmenden korktum. O zaman buz gibi bir hava olurdu ve mahsur kaldığımız o zaman bize işkence gibi gelirdi. Dile getirmeye korktum sana olan aşkımı.