Elisse's POV
Weeks later
"Elisse, kalma lang. Di ka pa mamamatay." sabi ni Sofia at nagfocus sa paglagay ng eyeshadow sa mata ko.
Pano ba naman eh nanginginig ako. Halos buong katawan sa sobrang kaba.
Eto na. Dumating na ang araw na hinihintay ko.
It's the day.
Napapansin na siguro ni Sofia na masyado akong nagpapawis at nanginginig. Siya nag-aayos sa mukha ko. Nahihirapan na siya ng konti kasi galaw na ako ng galaw.
"Lisse ano ba. Kalma lang." pagsusuway niya.
"Hindi ako mapakali Sofiiii. Kinakabahan ako." sabi ko sa kanya kaya napatingin siya sa akin. Binitawan niya ang mga tools na hawak niya at hinawakan ang kamay ko.
"Hindi parin ako makapaniwalang ikakasal na ang bestfriend ko." sabi niya. Nakikita ko na unti unti ng lumuluha ang mata niya.
"Pero nandito ka na ngayon. Diba nga sabi mo, alam mo na ang mga haharapin mo once na um-oo ka?" sabi niya. Tumango ako.
"Well face it. Kahit anong mangyari nandito lang kami. Ako. Para sumuporta sayo." sabi niya. This time, lumuluha na siya. Ngumiti lang ako at pinigilan ang mga luha. Baka masira pa make up ko, pagalitan niya pa ako.
"Kaya kalma ka lang. Dahil si McCoy ang pakakasalan mo, hindi ibang tao. Okkk back to work." sabi niya at pinunasan ang mga luha niya at napatawa ng mahina. Bumalik siya sa maayos na pagkaupo at patuloy sa pag-ayos ng itsura ko.
Matapos ang ilang minuto ay pinaharap na ako ni Sofia sa salamin.
Wow, mukha akong tao.
Simple lang ang pagkagawa niya. Parang natural lang kung tingnan.
"Bihis ka na. Aayusin pa yang buhok mo." sabi ni Michelle na nandito din sa loob ng kwarto. Naligo kasi sila nina Yassi kanina.
Nagtataka nga ako kung bakit ang aga aga palang ay inaayusan na nila ako. The wedding starts at 3 at 12:30 palang ngayon.
"Ano guys mas excited pa kayo saakin ganun? Ang tagal pa ng oras ah." sabi ko. They rolled ther eyes at me.
"Kayo na kaya muna mag-ayos." sabi ko sa kanila. Agad silang nagtatakbo sa mga vanity at inayusan ang mga sarili. Tsk. Tatlo talagang to.
Umupo muna ako sa sofa. Hindi pa naman ayos ang buhok ko. Itsura palang. Pero mukha na akong tao kaya ayos na yun.
Tiningnan ko silang tatlo habang seryosong inaayusan ang mga sarili nila. Napatawa ako ng mahina nung nag-agawan sila sa foundation.
Nangyayari na talaga. Wala ng atrasan. I'm a few steps away. Malapit na.
Hindi ko alam ang magiging kinalabasan nito. Basta ang importante sa akin, ang makasama siya. I sound so cheesy, but it's true.
Parang gusto kong maluha pero pinipigilan ko ang sarili ko. Baka magalit si Sofi lagot na..
I'm good hands, kaya wala dapat akong ipag-alala.
Okieee, ligtas ako.
Kamusta na kaya si McCoy? Matagal-tagal na bago ko siya huling nakita ah. Kasi nga daw, bad luck na makita ang bride bago siya maglakad papuntang altar.
Tumingin ulit ako sa kanilang busy parin sa pag-aayos. I leaned on the couch and close my eyes. Siguro mabuting makatulog muna.
McCoy's POV
"Bakit parang sumikip?" tanong ni Nikko for the 100th time. Kanina pa nagrereklamo na parang sumikip daw yung suot niya. Ang aga aga pa naman, sinuot niya agad. Tapos huhubarin ulit. At isusuot ulit.
"Ano ba Nikko? Pwede bang kalma lang muna?" inis na sabi ni Zeus na kagagaling ng cr. Nakabath robe na siya at may hawak na toothbrush.
"Kasi nga sumikip. Kasyang kasya kaya sa akin to." sabi ni Nikko at hinubad ito ulit.
"Kasi siguro busog ka." kalmadong sabi ni Jimboy na ngayon ay nasa harap na ng vanity, tinititigan ang sarili sa salamin.
"Iutot mo nalang yan." natatawang sabi ni Ronnie. Nasa tabi ni Jimboy.
1:30.
Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala. Na lahat ng ito hahantong din sa simbahan. Na magiging masaya pa pala ang ending. Kahit madami na kaming pinagdaanan. At muntik na kaming mawala sa mundo.
But still, nandito kami.
Hindi ko na sasayangin pa ang chance na to. Ang chance na mabuhay. I will spend every second of it with her.
Ilang minuto nalang at finally, mag-uumpisa na lahat ng pangarap ko kasama siya.
"McCoy! Bihis na!" sigaw sa akin ni Luke. Tinulak niya ako papuntang cr. Naligo ako at nagtoothbrush narin. Sabay suot ng tuxedo at diretso sa vanity.
Kokonti lang naman. Buhok lang at konting kaekekan then TADAAAAA! Tapos na.
Pinaupo nila ako sa harap ng vanity. Binabayaan ko lang sila kung anong gustong gawin nila sa mukha. Which is, sigurado naman akong hindi masyado abala. At, mabilis lang.
Etong si Nikko naman, patuloy ang pagrereklamo. Sumikip nga kasi yung susuotin kaya ayun, hanggang ngayon hindi parin matahimik.
Pero namanage namang masuot ng naayos kaya nagkasya. Which shut him up. Thankfully.
Matapos ang lahat lahat ay sumakay na kami sa kotse, si Tom, nagdrive papuntang venue. Na nasa isang garden. Dito sa Batangas.
Dun ko lang narealize na kinakabahan din pala ako. Nagpapawis na ako ng konti pero pinupunasan ko agad. Hanggang sa makarating kami.
1:39.
Medyo malayo layo pa. Siguradong hindi pa tapos sina Elisse. I examine the place. Napakaganda ng pagkakaayos.
Puro flowers. Natural, garden nga eh. Ang path na lalakaran niya ay may sari-sarung bulaklak sa gilid. May nga vines at tela na nakakabit sa taas.
Basta ang ganda.
A perfect aisle for the most beautiful bride.
Not to mention, malayo ito sa altar.
Yess malayo. Medyo malayo.
Papagurin pa si Elisse nito. Hahaha.
Nagsidatingan ang ibang guest pati, mga kaibigan, at iba pang kakilala. Kaliwa't kanang 'Best Wishes' ang naririnig ko na parang music of the day ngayon.
Papalapit ng papalapit ang oras. Palakas ng palakas ang kabog sa dibdib ko.
Everything will be ok.
Ayos lang yan.
Basta ang importante lang ngayon.
Ay finally.
Malaman ng mga tao.
At makita nila.
Na susumpa kami.
Ng forever sa isa't isa.
AYIEEEE. ANG CORNY KO NAAAAAAAAA!
Elisse's POV
"GUMISING KA BRUHA ANG PANGIT MOOOO!" narinig kong may sumigaw.
Jusko naman Sofia, dahan dahan lang.
"ANG GULO NA NG MAKE UP MO HALIKA DITO!" sabi niya at hinila ako papunta sa harao ng vanity. Agad ako nitong pinaupo at inayos ang itsura ko
I glanced at the clock. 2:00.
At grabe naman sila makareact.
Si Sofia ang nag ayos sa mukha at si Michelle at Yassi naman ay kinulit ang dulo ng buhok ko. They want it to be simple kaya kinulot nalang ang dulo.
Nakabihis at nakaayos na sila. Ako nalang hindi.
Pinasuot muna nila sa akin ang gown bago magpatuloy sa mga ginagawa nila.
Nung natapos na sila, pinatayo nila ako at pinatingin naman sa human-sized mirror.
I gasped in awe as I saw myself.
Me be like: Omeyghed tao na talaga ako!
Pero yung totoo, nakakagulat lang na makita ang sarili kong nakawedding dress. Parang nagfaflash na sa isip ko yung future.
Sinuot nila ang veil sa akin. After taking a few selfies, lumabas na kami sa pansamantalang dorm namin nmdito sa rest house namin sa Batangas.
Maingat nila akong isinakay sa van at pumunta na sa venue.
2:48.
Ganon ba katagal ang pag ayos sa akin? Grabe naman.
Naramdaman kong huminto ang sasakyan. Ibig sabihin nandito na kami.
Hala nandito na kami.
Pwede 5 minutes muna?
"Lisse, baba na." narinig kong sabi ni Yassi. Hindi ako nakagalawa. Kinuha niya ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. Ngumiti siya sa akin.
"Ayos lang yan." sabi niya. Nginitian ko siya pabalik at maingat na bumaba sa kotse.
Paglabas ko ay pumunta na kami sa harap ng pintuan papasok sa green house. Nakita ko doon si Mommy.
Hinawakan niya ang pisngi ko habang nakangiti.
"Ang ganda ng anak ko."
"Dati pa Mi. Ngayon mo lang na-appreciate." sabi ko kaya napatawa siya.
"Basta ah. Palagi kang mag-iingat. Kahit anong mangyari, ikaw parin baby girl ni Mommy." sabi niya. Niyakap ko siya.
"I love you Mi."
Kumalas siya sa yakap at hinawakan ang kamay ko. Sabay harap sa pinto.
Unti unti na itong nagbukas. Napahigpit ang hawak ko sa bouquet. Huminga ako ng malalim lalo na nung nabuksan na ng maiigi ang pinto.
There he is.
Ngumiti siya sa akin. Kahit malayo ako, kitang kita ko sa gilid ng mata niya ang luha. Napangiti ako pabalik at nag-umpisang maglakad.
Hindi nawawala ang tingin ko sa kanya. Umiiyak na siya ngayon. Ang sarap picturan at ipost sa Instagram. Ang gaan sa feeling na sa sobrang saya niya, napaluha na siya.
When I finally reached the end, inabot ni Mommy ang kamay ko kay McCoy.
"Love her more than I did." sabi ni Mommy. Hinalikan ko siya sa pisnge.
"I will." ang tanging sagot ni McCoy. Inalalayan niya akong makaayos ng posisyon paharap sa mini altar na pinuno din ng bulaklak.
"Bat ka umiiyak?" pabulong na tanong ko sa kanya. Nakaharao na ako sa pari.
"Can't help it. Ang saya saya ko lang." sabi niya at tumingin sa akin. Tumingin ako pabalik at ngumiti.
The ceremony goes on hanggang sa dumating na sa point the nasabi ko na, finally.
"I do."
"I may now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."
Tumingin si McCoy sa akin, iniangat ang veil sa ulo ko.
"Hello Mrs. De Leon." sabi niya at linagay ang kamay niya sa bewang ko.
"Hello Mr. De Leon." sagot kong nakangiti. Then wrap my arms around his neck.
"Salamat. Sa lahat." sabi niya. Then he dipped me down and kissed me happily. Napangiti ako pero binalik ang halik. Naririnig ko ang mga hiyawan ng mga tao mula sa likod.
When we pull away, the words 'Congratulations' rang through my ears. Sa moment na to, wala na akong ibang maisip. Sobrang saya ko lang talaga.
Bago magsilabasan sa venue, hinawakan ang kamay ko ni McCoy. Napa tingin ako sa kanya.
"Salamat." sabi niya ulit.
"Para saan?" tanong ko.
"Kung hindi ka pumayag sa deal, wala tayo dito ngayon." sabi niya. Napangiti ako at hinalikan siya ulit. Masanay ka na hahahaha.
"Mabuti nalang at pumayag ako." sabi ko at yinakap siya ng mabilis.
"Tara na." sabi ko at hinila siya palabas.
I can't imagine a world without this guy beside me. Napaka thankful ko dahil pumayag ako sa business deal nayun.
Kung hindi, wala akong Mokya ngayon.
Lumabas ako sa venue bilang isang Mrs. De Leon.