Third Person's POV
One year Later...
"Damn Vlad I feel like I'm going to pee in my pants!" kinakabahang usal ni Vaughn sa bestman niya habang nasa altar. Bahagya siyang tumingala para pakalmahin ang sarili.
"Chill dude!" Natatawang wika ni Vlad na kaibigan niya at tinapik pa siya sa balikat.
Ngayon ang araw ng kasal nila ni Yvette. Kahit na naikasal na sila noon ay nagdesisyon siyang bigyan ng pangarap na kasal ang asawa.
Sa lahat ng nagdaang problema sa kanila ba halos mabaliw siya ay ngayon ay ikakasal ulit siya.
Speaking of baliw, si Celine ay napasok ngayon sa isang mental hospital dahil tuluyan na itong nabaliw. She's desperate to get money and of course Vaughn. Nagtangka pa itong tumakas noon, tumalon pa ito sa third floor kung saan siya naka-confined para makatakas.
Napangiti si Yvette ng bumukas ang malaking pinto ng simbahan kasabay ng tugtog.
For all those times you stood by me
For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you I'll be forever thankful baby.
Unang naglakad ang mga anak niyang si Erl Vaxiel at Yliana na dalawang taon na, magkamuka ng damit ang anak habang may hawak na basket na puno ng bulaklak.
Napangiti siya nangmakita ang lalaking mahal niya sa harap. Napahagikgik siya ng makita ang suot nitong kulay pink na suit. Iyon kasi ang gusto niya, simula sa mga design sa simbahan imbes na pula ang carpet ay kulay pink pati mga rosas pati ang mga suot ng mga imbitado.
Habang naglalakad ay napalingon siya sa isang gilid kung nasaan ang kaniyang magulang niya na umiiyak na. Masaya ang mga ito nuong nalaman na buhay siya.
Naaalala pa niya ng dalhin siya ni Vaughn sa bagong bahay ng magulang na ipinagawa ni Vaughn, kahit pala wala siya ay lagi pa rin dumadalaw doon si Vaughn at kung minsan ay doon pa natutulog sa kama niya.
Literal na nahimatay ang ina niya noon ng makita siya habang si Yna naman ay nabalibag siya ng walis sa gulat dahil akala ay multo siya.
Si Yna ay may boyfriend na at guess who? Si Coin. Nuong una ay ayaw niya dahil mas matanda pa sa kaniya si Coin pero syempre wala naman na sa kaniya iyon basta masaya ang kapatid saka naisip niyang sila nga rin ni Vaughn.
Nawala ang ngiti ni Yvette at tuluyan ng mangilid ang luha nang makita si Vaughn sa harap na nagpupunas ng luha habang nakatingin sa kaniya, natatawa ito na napapatingala na parang nagpipigil ng luha.
Nagulat ang lahat ng salubungin ni Vaughn si Yvette sa gitna ng simbahan at binuhat.
"Fuck it! Bakit ba kasi ang haba ng lalakaran mo! I can't wait naubos na ata luha ko ang layo mo pa rin," inis na singhal ni Vaughn halatang naiinip kahit may luha pa rin ang mata.
Iyakin pala ito, nagtawanan naman ang mga bisita nang malalaking hakbang siyang inilapag ni Vaughn sa altar. Mahigpit na hinawakan ni Vaughn ang kamay ni Yvette pagharap nila sa pare.
"I love you," bulong ni Vaughn saka hinalikan ang gilid ng ulo niya.
Napangiti si Yvette.
"I love you too." Nagkatinginan silang mag-asawa at akmang lalapit na si Vaughn para halikan si Yvette ng may tumikhim sa harap.
"Ehem! Ehem! Hindi pa." Nagtawanan lalo ang mga tao ng mag salita ang pare.
Bumasangot ang mukha ni Vaughn na humarap sa pare.
"Let's start father."
NANG MATAPOS ang kasal ay binati sila ng mga taong nandoon, karga ni Vaughn ang dalawang anak may binubulong ang dalawa sa ama dahilan para natawa si Vaughn.
Umaapaw ang kasiyahan niya sa oras na iyon, parang noong nakaraan taon ay natutulog siyang umiiyak habang yakap ang unan ng asawang inakala niyang patay na.
"Congrats," ani Speed, isa sa mga kaibigan niyang miyembro ng isang tagong organisasyon sa bansa.
Ibinaba ni Vaughn ang mga anak, "Punta muna kayo kay mommy," mabilis naman nagtatakbo ang dalawa papalapit kay Yvette na kausap ang kaibigan, napangiti siya bago bumaling sa kabigan. "Thanks man," aniya.
May kinuha siya sa bulsa, ang blue phantom.
"Here." Kaagad tinanggap ng kaibigan iyon.
Nasira iyon noon dahil kasama iyon sa pekeng katawan ng asawa nang sumabog pero kahit ganoon ay kailangan pa rin ibalik.
"Let's call it quits now," ani ng kaibigan.
Tumango siya, bahagyang tinapik ang balikat nito bago ito umalis at pumunta sa babaeng kasama nitong may pulang buhok.
NAGULAT si Yvette nang may dalawang bulilit na yumakap sa kaniyang binti. Napangiti siya ng makitang ang dalawang anak niya iyon, lumingon siya kay Vaughn na may kausap na lalaki.
Sinenyasan niya ang yaya ng dalawang bata na kunin muna ang dalawa dahil hindi naman niya kayang kargahin ang dalawa lalo pa't mabigat na ang kabiyang gown.
Lalapit sana siya sa magulang nang makita ang matandang palapit sa kaniya.
"Don Nestor!" masayang pahayag niya.
Napakamot ang matanda sa batok. "Ineng, salamat naman at buhay ka," lumambot ang tingin nito saka nahihiyang yumuko.
Napatawa siya dahil naalala niya kung gaano siya ka-inosente noon.
"Don Nestor ikaw ha! Joker ka! Hindi pala bahay ng gagamba ang binigay mo sa akin!" Natatawang aniya.
Napangiwi ang matanda. "Pasensya na iha."
"Ayos lang po, tapos na po iyon. Thank you po sa pagpunta."
Tumango ang matanda saka nagpaalam na, bago pa siya makaalis ay may yumakap na sa kanita mula sa likuran.
"Vaughn!" gulat na aniya.
"I love you, hon."
"I know."
"Mahal kita."
"Alam ko nga." Natatawang wika niya saka hinimas ang braso nito.
Natigil si Yvette nang makita ang dalawang taong papalapit sa kanila, ang magulang ni Vaughn. Naramdaman niyang natigilan din ang lalaki, hindi pa rin kasi nito tuluyan napapatawad ang magulang.
"Mama! Papsi! Mabuti po at nakapunta kayo," masayang salubong ni Yvette sa biyanan.
Ngumiti ang Ina ni Vaughn saka sinilip ang asawa niyang nakasiksik sa kaniyang leeg. "Of course iha, kahit galing pa kaming Iceland, dito talaga kami dumeretsyo."
"Congrats iha," ani naman ng ama ni Vaughn.
Bahagya niyang tinapik ang braso ni Vaughn, umungot ito bago umayos ng tayo.
"Nice to see you, mom and dad," walang ganang wika nito.
"Vaughn naman!" Pinandilatan niya ang asawa.
"Hon naman," wika ng lalaki saka napanguso.
Tipid na ngumiti ang ina ni Vaughn. "It's okay, we understand Vaughn. Mauna na kami iha baka hindi na kami maka-punta sa reception."
Napabuntong-hininga siya sa sinabi ng biyanan. Akmang tatalikod na ang mga ito ng magsalita si Vaughn.
"Thank you for coming to my wedding, please go to our reception, mom... dad..."
Nagkatinginan ang mag-asawa bago masayang tumango. "Of course Vaughn! Pupunta kami!"
Nang mawala sa harap nila ang magulang ng asawa ay naglalambing na naman na yumakap ang lalaki.
"Good job," aniya.
"I'm sorry hon, hindi ko pa rin kaya pinipilit ko naman pero may puot pa rin sa puso ko. I'm sorry hindi pa sa ngayon," bulong nito.
Hinimas niya ang likod ng asawa. "Naiintindihan ko, Vaughn."
Dinampian siya ng lalaki ng halik sa pisngi. "I just remember hon. The guy named Ben 10. I recently know that he's a cartoon character. Fuck! Nakita ko lang pinapanuod ni Erl nuong nakaraan."
Kumunot ang kaniyang noo sa sinabi ng asawa pero nang ma-gets ang sinabi nito ay natawa siya.
"Hindi mo pa nakakalimutan 'yon?" Natatawang aniya. "Tara na nga nagugutom na ako, reception na."
Inilapit ni Vaughn ang bibig sa tainga ng misis. "I'll eat you later."
Nanlaki ang mata ni Yvette sa huli ay natawa lang.
"Tara na nga, ako ang nagbake ng cupcake gusto ko makita itsura nila kapag kinain nila."
~*~