Ντρακο
Τι έγινε μόλις τώρα? Έκανα κάτι και δεν το κατάλαβα. Έτρεξα πίσω της και την τράβηξα πίσω στην αίθουσα των φίλτρων. Στάθηκε μπροστά στην πόρτα κοιτώντας με εξοργισμένη. Πριν προλάβει να φύγει ξανά ακούμπησα την παλάμη του δεξιού χεριού μου στην πόρτα πάνω από τον ώμο της ενώ εγυρα το σώμα μου προς τα μπροστά για να ασκήσω περισσότερη δύναμη. Ήμασταν αρκετά κοντά ώστε η μυρωδιά της να ισχωρησει βίαια μέσα μου. Μύριζε κάτι γλυκό, χειμωνιάτικο. Σαν ζέστη σοκολάτα.
"ΆΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΎΓΩ ΜΑΛΦΟΙ!"
Γρύλισε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Με εσπρωχνε μα για κακή της τύχη ήμουν πιο δυνατός από εκείνη. Με το ελεύθερο μου χέρι έπιασα το δικό της που με εσπρωχνε και το κόλλησα πάνω στην πόρτα, πλάι στον γοφο της.
"Τι σου έκανα Γκρειντζερ? "
" ΕΊΠΑ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΎΓΩ ΜΑΛΦΟΙ ΠΡΙΝ ΝΑ ΑΡΧΊΣΩ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ."
"Πες μου τι σε ενόχλησε και θα σε αφήσω Γκρειντζερ! Σε ενόχλησε που ήθελα να διορθώσω το φίλτρο? Να βοηθήσω ήθελα, οχι να σου κάνω υπόδειξη."
Δεν είχα ιδέα γιατί απολογουμουν. Μετά τον πόλεμο το τελευταίο πράγμα που είχα όρεξη ήταν οι καβγάδες. Μα ειλικρινά δεν ξέρω τι πάθαινα με αυτό το κορίτσι, με έβγαζε εκτός εαυτό με δύο μόνο κουβέντες.
" ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ, ΕΤΣΙ? "
" Τι πρέπει να καταλάβω?"
Προσπαθούσα να σκεφτώ τι έκανα λάθος αυτή τη φορά μα ήταν μάταιο. Την κοίταξα στα μάτια μήπως βρω κάποιο στοιχείο. Γυαλιζαν υπερβολικά πολύ. Είχε βουρκωσει? Άφησα το χέρι της. Ίσως την πονουσα.
" Αν έχεις σκοπό να κλάψεις, σε παρακαλώ μην το κάνεις. Απλα πες μου τι στην ευχή σου έκανα."
Είχα αρχίσει να γίνομαι αξιολύπητος. Στην τελική τι με ένοιαζε ακόμη και αν της είχα κάνει κάτι? Η πρώτη φορά θα ήταν? Πήρε μια βαθιά ανάσα. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια σαν να ήθελε να δω κάτι που όμως εγώ δεν έβλεπα. Τι στο καλό Γκρειντζερ?
" Δεν μου έκανες τίποτα Μαλφοι. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Για χρόνια έκανες την ζωή μου κόλαση μα τώρα αποφάσισα να την κάνω μόνη μου. Γιατί? Γιατί ενώ όλα έχουν μπει σε μία τάξη επιτέλους δημιουργώ μόνη μου το χάος?"
"Γιατί το χάος έχει πιο πολύ πλάκα Γκρειντζερ. "
Χαμογέλασε ελαφρά. Ένα χαμόγελο τόσο απλό και φυσικό. Το πιο όμορφο που είχα δει. Ένα χαμόγελο που ήθελα να φιλήσω. Ντρακο! Είναι η Γκρειντζερ και είναι με άλλον.
Ερμιόνη
Είχε τόσο δίκιο. Είπε αυτές τις λέξεις τόσο αβίαστα, σαν να μην τις σκέφτηκε καθόλου, σαν να βγήκαν φυσικά από μέσα του. Έδωσε απάντηση στην ερώτηση που με βασάνιζε δύο εβδομάδες τώρα. Στεκόταν λίγα εκατοστά μακριά μου περιμένοντας μία εξήγηση για την αλλόκοτη συμπεριφορά μου. Μια εξήγηση που δεν θα έπαιρνε. Γιατί απλά δεν μπορούσα να του πω πως είχε στοιχειώσει τις σκέψεις και τα όνειρα μου. Αν το έλεγα δυνατά θα γινόταν ξαφνικά μία πραγματική δήλωση, μία προδοσία για τον Ρον. Και θεέ μου ήθελα τόσο να τον φιλήσω. Ένιωθα κάθε κύτταρο του σώματος μου να ζητά ένα άγγιγμα του. Γιατί είχε δίκιο, το χάος έχει πιο πολύ πλάκα. Και αυτός ο άνθρωπος είναι το χάος. Δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις από εκείνον.
"Εισαι το χάος Ντρακο Μαλφοι."
Με κοιτούσε απορημένος.
"Δεν καταλαβαίνω.."
"Είσαι το χάος. Ένας μπελάς που μπορεί να κάνει κάποιον να χάσει το μυαλό του. Περίπλοκος, θα κάνεις εύκολα κάποιον να κλάψει. Τόσο αλαζόνας και ειρωνικός που μπορεί να με κάνει τρελή. Μα ταυτόχρονα τόσο παθιασμένος με ότι ασχολησε, που απλά μπορώ να σε χαζεύω να κινησε στον χώρο. Τα μάτια σου λάμπουν όταν σου δίνουν περιπέτεια. Θέλεις να δείχνεις σκληρός μα πίσω από αυτό βρίσκεται ένα παιδί. Έχεις δύο πλευρές, μία φωτεινή και μία σκοτεινή. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις ποια να περιμένεις το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθείς ποτέ. "
Δεν πίστευα και εγω η ίδια αυτά που μόλις είχα ξεστομίσει. Με κοιτούσε με το πιο αγνό και παιδικό βλέμμα που είχα δει.
" Ερμιόνη.. "
Ψιθύρισε. Ανεπαίσθητα έκλεισα τα μάτια μου στο άκουσμα του ονόματος μου. Ένιωσα δύο κρύα βελούδινα χείλη να ακουμπούν τα δικά μου. Ρίγος διαπέρασε όλο το κορμί μου ως ψηλά στη ραχοκοκαλιά μου. Δεν ανταποκριθηκα. Έμεινα σαν άγαλμα ελπίζοντας πως απλά δεν θα απομακρυνθεί. Δεν συνέβη. Λίγο αργότερα δεν ένιωθα πια τα χείλη του παρά μόνο ένα κενό. Άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα. Η αναπνοή του ήταν βαριά. Τα μάτια του ήταν μία θάλασσα που ήθελα να χαθώ μέσα της.
"Ντρακο.."
Ψιθυρισα. Τα δάχτυλα μου πέρασαν γύρω από τον λαιμό του τραβώντας τον κοντά μου. Δάγκωσε ελαφρά το κάτω του χείλος και έπειτα τα ένωσε ξανά με τα δικά μου. Το χέρι του γλίστρησε γύρω από την μέση μου κολωντας με πάνω του. Η δύναμη του σώματος του εξαλειψε το δικό μου, ένιωσα σαν ζεστός πηλός στα χέρια του. Το Φιλί του βαθυνε. Έγινε κτητικο. Η γλώσσα του συνάντησε την δική μου και θεέ μου δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει αυτό. Το σώμα μου κόλλησε στην πόρτα ενώ το πίεζε με το δικό του. Τον ένιωσα να απιμακρυνεται και απελπισία με πλημμύρισε.
"Μην σταματήσεις, σε παρακαλώ.."
Τον ικετευσα χαμηλόφωνα.
"Που να πάρει Ερμιόνη.."
Είπε μέσα από την βαριά ανάσα του. Έσυρε τα χείλη του στο λαιμό μου και ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από το στόμα μου. Τα δάχτυλα μου γλίστρησαν ανάμεσα στα μαλλιά του και θα ορκιζόμουν πως ένιωθα μία πίεση κάτω χαμηλά να με πιέζει. Άφηνε υγρά φιλιά στον λαιμό μου ενώ ήλπιζα να μου δώσει και άλλα.
Τότε ήρθαν στο μυαλό μου όλα τα πρέπει. Όλα τα αλλά που με έκαναν να τον αποφεύγω αυτές τις δύο εβδομάδες. Τον έσπρωξα με δύναμη από πάνω μου. Προσπάθησα να ηρεμήσω την αναπνοή μου και την καρδιά μου που χτυπούσε σαν τρελή.
"Αυτό δεν έγινε ποτέ."
Του είπα κοφτά προσπαθώντας να κρατηθώ μακριά του. Άνοιξα την πόρτα βιαστικά και άρχισα να τρέχω στον διάδρομο προς τις τουαλέτες των κοριτσιών. Με το που έφτασα κλειστηκα μέσα και δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλα μου. Δάκρυα τυψεων γιατί αυτό που είχα κάνει στον Ρον ήταν η έσχατη προδοσία. Είχε περάσει και περνάει ακόμη τόσα πολλά με τον χαμό του Φρεντ και τώρα ούτε η ίδια του η κοπέλα δεν μπορεί να του φανεί πιστή. Δάκρυα όμως και γιατί αυτό που συνέβη θα μπορούσα να το κάνω ξανά και ξανά. Δάκρυα γιατί το σώμα μου ακόμη ζητούσε την ανάσα του στο λαιμό μου και την δροσιά του δέρματος του. Δάκρυα γιατί ήξερα πως αυτό ήταν για μία φορά, πως δεν θα συνέβαινε ποτέ ξανά.
Γειαα σας και πάλι!
Ήταν λίγο ξαφνικό όλο αυτό, έτσι? Σόρυυυ γκάις έτσι μου ήρθε και έτσι το έγραψα 😋
Εμενα μου άρεσε, τώρα για εσάς δεν ξέρω 😊
Δεν έχω πολλά να πω..
Οριστε φωτογραφία του κεφαλαίου..
Θέλω πραγματικά πολύ να δω τα σχόλια σας και τις σκέψεις σας σε αυτό το κεφάλαιο για αυτό μην διστάσετε!
Πατήστε και το ⭐ αν σας άρεσε.. Μην ξεχνιόμαστε 😋
Τα λέμε αυριοο 💕