Ντρακο
Μία εβδομάδα αργότερα
Επιτέλους είχε αρχίσει να έρχεται ο χειμώνας. Ο Νοέμβρης ήταν εδώ πιο παγερός από ποτέ. Έλυσα την γραβάτα μου στα γρήγορα και την πέταξα στο κρεβάτι. Το μάθημα των φίλτρων σήμερα ήταν πραγματικά ζόρικο. Ξάπλωσα στο κρεβάτι ελπίζοντας πως ο Γκοιλ θα αργήσει να γυρίσει και αυτή η υπέροχη ησυχία θα έμενε λίγο ακόμη. Έκλεισα τα μάτια μου. Ένας έντονος ψίθυρος ακουγόταν από τον διάδρομο. Σηκώθηκα και κόλλησα το αυτί μου στην πόρτα του δωματίου μου. Ο ψίθυρος έγινε φωνές. Οικίες φωνές.
"Θα μου πεις τι κάνεις εσύ εδώ??"
Ο Μπέντζαμιν? Μάλλον ναι. Ο τύπος είναι πιο ηλιθιος και από τον Ουεσλι.
"Δεν θα σου δώσω λογαριασμό!"
Αδιαμφισβητητα η Γκρειντζερ. Την ενοχλητική 'τα ξέρω όλα' φωνή της την αναγνώριζα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες.
Όντως όμως τι έκανε εδώ? Μία εβδομάδα τώρα ήταν σαν να πέθανα για εκείνη και καλά έκανε δηλαδή.
"Ωω ναι θα μου δώσεις Γκρειντζερ! Είσαι στους αντρικους χιτωνες του Σλιθεριν αν δεν το έχεις καταλάβει.. Αν δεν δώσεις σε εμένα λογαριασμό θα δώσεις στη ΜακΓκονακαλ!"
Είχε ένα δίκιο ο τύπος. Στην τελική αν κατάφερνε να την διώξει θα έσωζε το δικό μου βράδυ.
" Ω κάνε μας την χάρη! Πες τον στη ΜακΓκονακαλ να με κάνει ντα! "
Μάλλον το βράδυ μου δεν σώζεται με τίποτα.
Άκουσα έναν έντονο γδουπο σαν κάτι να προσγειώθηκε με δύναμη στον τοίχο.
"Μία λασποαιματη σαν εσένα μολύνει τους διαδρόμους του Σλιθεριν. Καν' την Γκρειντζερ. "
" Φύγε από πάνω μου ηλιθιε! "
Η φωνή της ακούστηκε σαν γρυλισμα. Αν έβγαινα τώρα θα καταλαβαιναν πως κρυφακουγα. Ω μεγάλη κοπέλα είναι, ας τα βγάλει πέρα μόνη της.
"Γιατί τι θα κάνεις? Θα το πεις στον Ουεσλι? Ίσως αν κάνεις κάτι για εμένα να σε αφήσω να περιπλανηθεις στους διαδρόμους του Σλιθεριν.. Αν έρθεις πρώτα από το δωμάτιο μου.."
Η φωνή του ήταν σιγανή και σιχαμερη. Ένιωσα το αίμα μου να πιέζει κάθε κύτταρο μου. Πετάχτηκα από το δωμάτιο και τον είδα να πιέζει το σώμα της στον τειχο. Τον εσπρωχνε να φύγει από πάνω της μα ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμος από εκείνη.
Ερμιόνη
Το βάρος του με πίεζε, η ανάσα του μύριζε άσχημα. Πώς έμπλεξα έτσι? Έβαλα όλη μου την δύναμη μα δεν κινήθηκε εκατοστό από πάνω μου. Εσκυψα το κεφάλι ώστε η αναπνοή του να μην χτυπάει την μύτη μου. Τι έκανε ο ηλιθιος εδώ? Γιατί δεν ήταν με τους υπόλοιπους στην τραπεζαρία?
Έκλεισα τα μάτια μου για λίγο προσπαθώντας να μην ακούω τα αισχρά πράγματα που μου έλεγε. Ξαφνικά ένιωσα το βάρος του να φεύγει από πάνω μου. Τι έγινε? Άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα τον Μαλφοι να τον έχει στριμώξει στον απέναντι τοίχο. Το αριστερό του χέρι εσφιγγε με δύναμη τον γιακά του Μπέντζαμιν ενώ τον σήκωνε ελαφρά προς τα πάνω. Στο δεξί του χέρι κρατούσε το ραβδί του με την άκρη του να ακουμπά απειλητικά το σαγόνι του ανθρώπου που πριν λίγο απειλούσε εμένα.
"Δεν σου έχουν μάθει να μιλάς πιο όμορφα Μπεν?"
Δεν μπορούσα να δω την έκφραση του. Η φωνή του ήταν σιγανή και μαλακή σαν ξυράφι, με έκανε να αναριγισω.
"Είναι η Γκρειντζερ, Ντρακο. Εσύ το έχεις κάνει δεκάδες φορές σε εκείνη."
Ψελισσε ο Μπέντζαμιν.
Το ραβδί του Ντρακο πιέστηκε περισσότερο στον λαιμό του.
"Εγω είμαι ένα καθίκι Μπεν αλλά τουλάχιστον της άφηνα χώρο να αντεπιτεθεί. Δεν φόρτωσα τα εκατό κιλά βάρος μου πάνω της. Δεν της ψιθυρισα ποτέ αυτά που της ψιθύρισες εσύ. Δεν θα το έκανα σε κανένα."
"Είναι μία λασποαιματη, τι αξία έχει?"
Με το δεξί του χέρι έβαλε το ραβδι στην τσέπη του και χαλάρωσε την λαβή του. Ένιωσα τον εκνευρισμό να ξεχυλιζει από μέσα μου. Αρχικά επειδή φάνηκε να συμφωνεί με τα λεγόμενα του και κυρίως επειδή πίστεψα ότι δεν θα συμφωνούσε! Απομάκρυνε το σώμα του από το δικό του ελαφρά. Αστραπιαία το δεξί του χέρι σφιχτηκε σε μπουνιά και προσγειώθηκε με δύναμη στο μάτι του Μπέντζαμιν που έπεσε κάτω.
"Μεγαλύτερη από τη δική σου."
Έφτυσε τις λέξεις.
Γύρισε και με κοίταξε. Οι κόκκινες φλέβες που είχαν σχηματιστεί από την πίεση στα μάτια μου έκαναν το χρώμα τους ακόμη πιο έντονο.
"Φύγε Γκρειντζερ."
Μπήκε στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα πίσω του με γδουπο. Τον ακολούθησα.
Ντρακο
"Γιατί το έκανες αυτό?"
Αυτό το κορίτσι δεν καταλάβαινε τίποτα.
"Δεν έχει δικαίωμα να μιλάει έτσι."
Της είπα απλά.
"ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΎΕΙΣ ΜΑΛΦΟΙ?? ΈΧΕΙΣ ΜΙΛΉΣΕΙ ΠΟΛΎ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!"
"ΟΧΙ ΔΕΝ ΈΧΩ ΓΚΡΕΙΝΤΖΕΡ! Ο ΤΎΠΟΣ ΘΑ ΣΕ ΤΡΑΒΟΎΣΕ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΤΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ! "
" ΕΊΜΑΙ ΜΕΓΆΛΗ ΚΟΠΈΛΑ ΜΑΛΦΟΙ! ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΏ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ! "
" ΝΑΙ ΤΟ ΕΙΔΑ! ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΉ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΘΑ ΉΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ! "
" Ευχαριστώ.. "
Είπε έτσι απλά. Ότι επιχείρημα είχε σχηματιστεί στο κεφάλι μου για την συνέχεια του τσακωμου μας είχε εξαφανιστεί.
" Δεν κάνει τίποτα. Απλά σταμάτα να με ενοχλείς. "
" Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μου άφησες τόσες απορίες. "
" Οι φίλοι σου το ξέρουν αυτό Ερμιόνη? Ο Ουεσλι ξέρει ότι βρίσκεσαι εδώ τώρα?"
Το βλέμμα της χαμήλωσε. Ήμουν σίγουρος.
"Οχι.."
Είπε τελικά.
" Δεν φοβάσαι μήπως το μάθουν? "
" Αν δεν ανοίξεις το στόμα σου δεν θα το μάθουν Μαλφοι. "
" Δεν εξαρτάται από εμένα μόνο. Ο κόσμος βλέπει. Νομίζεις ότι ο Μπέντζαμιν δεν θα μιλήσει για ότι έγινε?"
Το πρόσωπο της συσπαστηκε. Δεν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο πως όλοι αύριο θα ήξεραν τι είχε γίνει στον διάδρομο.
" Θα το τακτοποιήσω εγώ Γκρειντζερ. Όχι για εσένα, για να μην μάθει κανείς ότι σε υπερασπιστηκα εκεί έξω. "
" Πώς? "
Ψελισσε.
" Ακολούθησε με ."
Προχώρησα μπροστά. Σε λίγο το δείπνο θα τελείωνε. Δεν είχαμε πολύ χρόνο.
Αίθουσα φίλτρων.
Γειά και πάλι! 💚
Κεφάλαιο και πάλι! Καλά τι να λέμε τώρα 😋
Ένα κεφάλαιο που δεν το έγραψα αυπνη 😂
Λοιπόν δεν θα πω πολλά πέρα από τα συνηθισμένα!
Πείτε μου την γνώμη σας και πατήστε το ⭐ αν σας άρεσε!
Τα λεμεε 💕