"Ντρακο ξύπνα.. Ντρακο.. Ρε συ Ντρακο.."
"Σε άκουσα Γκόιλ, σε άκουσα."
Γύρισα πλευρό και προσπάθησα να συνεχίσω απτόητος τον ύπνο μου, μα όχι ο Γκόιλ δεν σταμάτησε εκεί. Πάνω που είπα πως την γλίτωσα ένιωσα ένα κύμα θερμού αέρα να χτυπάει το αυτί μου. Τι έκανε ο... Άνοιξα τα μάτια μου απρόθυμα και τον αντίκρισα να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και να ξεφυσσαει πάνω μου. Αναπήδησα στο κρεβάτι έντρομος.
"ΕΊΣΑΙ ΤΈΡΜΑ ΣΤΟΚΟΣ?"
Του φώναξα μιας και θεώρησα πως αυτή ήταν η μόνη λογική και λιγότερο επίπονη αντίδραση που μπορούσα να έχω εκείνη την στιγμή. Με ένα απαθες βλέμμα απομακρυνθηκε και βάλθηκε να ισιώνει την γραβάτα του.
"Συγγνώμη φίλε, ήταν ο μόνος τρόπος να σηκωθείς. "
Εχε χάρη που νυστάζω Γκόιλ. Έτριψα τα μάτια μου και συχτιρισα την τύχη μου που ξημέρωσε τόσο γρήγορα. Φόρεσα στα γρήγορα το παντελόνι μου, ένα λευκό πουκάμισο και την γραβάτα.
"Έτσι θα έρθεις?"
Με ρώτησε ο Γκόιλ κοιτώντας με με μισό μάτι.
" Δεν σου κάνω Γκόιλ?"
Τον ειρωνευτηκα.
"Καλό θα ήταν νομίζω να βάλεις το πουκάμισο μέσα από το παντελόνι και από τις δύο πλευρές και ίσως να σφίξεις και την γραβάτα σου."
Σήκωσα το φρύδι μου κοιτώντας τον.
"Αν δεν σου αρέσω, μην με πας στον χορό Γκόιλ. Προχώρα τώρα. "
Η αίθουσα ήταν σχεδόν γεμάτη. Προσπάθησα να θυμηθώ τι μάθημα είχαμε μα ματαιος κόπος. Πέρασα το χέρι μου μεσα από τα μαλλιά μου σε μία απελπισμένη προσπάθεια να τα στρώσω. Ο πατέρας μου θα έλεγε πως αυτή δεν είναι εμφάνιση αυτή για έναν Μαλφοι. Λίγο αργότερα ο Ουεσλι κάθισε στο διπλανό θρανίο. Αυτό μου έλειπε τώρα. Όπως το φανταζόμουν. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα εμφανίστηκε και η Γκρειντζερ όπου μπαστακωθηκε και εκείνη δίπλα του. Θα περάσουμε τέλεια και σήμερα.
Άμυνα ενάντια στις σκοτεινές τέχνες. Γέλασα ελαφρά καθώς ο καινούργιος καθηγητής προσπαθούσε να μας εξηγήσει το τι θα διδαχθούμε αυτή τη χρονιά.
"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα νεαρέ Μαλφοι?"
Πως με άκουσε?
"Κανένα απολύτως, συνεχίστε την δουλειά σας."
Του πέταξα ειρωνικά.
"Μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το μάθημα? Έχετε κάποια υπόδειξη μάλλον?"
Ο τόνος της φωνής του δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν απαξιωτικος. Του χαμογέλασα ειρωνικά.
" Πολλές"
Του απάντησα μέσα από τα δόντια μου.
" Τι περιμένετε τότε? Ελάτε δείξτε μας."
Εστρωσα την γραβάτα μου. Κράτησα γερά το ραβδί μου και έδωσα ώθηση στον εαυτό μου να σηκωθεί από το θρανίο. Στάθηκα απέναντι του και τον κοίταξα στα μάτια. Ορθωσα το ραβδί μου απέναντι του. Θα ορκιζόμουν ότι είδα μία σταγόνα ιδρώτα να κυλά στο μέτωπο του.
"Δείξτε μας λοιπόν τι μπορείτε να κάνετε"
"Oppugno"
Ψελλισα και όλες οι σελίδες που βρισκόταν στην βιβλιοθήκη πίσω του άρχισαν να αιωρούνται σαν τρελές μέσα στην τάξη. Τις έβαλα ξανά στην θέση τους.
"Μην αγχώνεστε κύριε καθηγητά, γνωρίζω πως οι ασυγχώρητες κατάρες θα μου χάριζαν μία θέση στο Αζκαμπαν. Δεν είμαι τόσο ανόητος."
Του γύρισα την πλάτη για να επιστρέψω στην θέση μου.
"Μείον 5 βαθμοι από το Slytherin."
Τον άκουσα να λέει. Ανασηκωσα ελαφρά τους ώμους μου.
" ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΊΚΑΙΟ ΑΥΤΟ! ΕΣΕΊΣ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΤΕ! "
Άκουσα μία φωνούλα να λέει από το βάθος της αίθουσας. Προς μεγάλη μου έκπληξη αντίκρισα την Γκρειντζερ όρθια με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο στήθος της.
Πέρασα το χέρι μου μεσα από τα μαλλιά μου και δαγκωσα ελαφρά το κάτω χείλος μου. Αυτό ήταν μία παρωδία. Την αντίκρισα στα μάτια.
"Δεν χρειάζομαι την υποστήριξη σου Γκρειντζερ."
Της πέταξα απότομα και γύρισα στην θέση μου. Σε όλο το υπόλοιπο μάθημα δεν μου έριξε ματιά.
Επιτέλους ο εφιάλτης φάνηκε να φτάνει στο τέλος του. Μάζεψα γρήγορα τα πράγματα μου και βγήκα από την αναθεματισμενη αίθουσα. Περπατούσα στον διάδρομο όταν ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει. Τι θέλει πάλι.
"Ποιος νομίζεις ότι είσαι?"
Σχεδόν έφτυσε τις λέξεις στην μούρη μου.
"Ο Ντρακο Μαλφοι. Τουλάχιστον έτσι μου έχουν πει να λέω."
Της απάντησα αδιάφορα.
"Άκου να δεις Μαλφοι. Δεν έχω καμία διάθεση να σε υποστηρίξω. Αυτό που συνέβη εκεί μέσα ήταν μία αδικία και όφειλα να το πω. Εσύ όμως δεν είχες κανένα δικαίωμα να μου μιλήσεις έτσι! "
" Ω χαλάρωσε Γκρειντζερ, δεν σε θιξαμε. "
Η όλη κατάσταση είχε αρχίσει να με κουράζει.
" Με θιξατε και δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν είμαι το κοριτσάκι που ήξερες Μαλφοι. Αν τολμήσεις και σηκώσεις ξανά τον τόνο της φωνής σου σε εμένα θα.. "
Άφησε την φράση της μετέωρη. Με κοίταξε με αγανάκτηση και γύρισε την πλάτη της να φύγει.
Την τράβηξα από το μπράτσο και την έφερα κοντά μου. Το χέρι μου βρέθηκε κάτω από το σαγόνι της αναγκάζοντας την να με κοιτάξει στα μάτια. Όπως χτυπούσε το φως από το παράθυρο είχαν πάρει μία μελι απόχρωση. Ενιωσα την ανάσα της να χτυπάει το πρόσωπο μου, κανελα.
" Θα τι Γκρειντζερ? Δεν σου έχουν μάθει να τελειώνεις τις απειλές σου?"
Τράβηξε το χέρι της από την λαβή μου και με έσπρωξε από κοντά της.
"Είσαι ένα καθίκι Μαλφοι. Πάντα ήσουν."
Την κοιτούσα καθώς απομακρυνοταν με τα μαλλιά της να ακολουθούν τον ρυθμό από τον εκνευρισμένο βηματισμό της.
Το ξέρω Γκρειντζερ, το ξέρω.
Γειά σας και πάλι..
Αν στην διάρκεια του κεφαλαίου αναρωτηθηκατε τι ασυναρτησίες διαβάζεται, έχω να πω πως είναι 4 η ώρα το χάραμα οπότε..
Πάντως δεν μπορείτε να πείτε χωρίς κεφάλαιο δεν σας άφησα 😊
Καταρχήν να πω πως ξέρω πως τα κεφάλαια είναι λίγο κάπως. Αυτό οφείλεται στο ότι πραγματικά δεν σκέφτομαι τι θα γράψω στην συνέχεια, απλά γράφω αυτό που μου έρχεται εκείνη την στιγμή. Δεν ξέρω αν το βαριέστε αλλά για να πω την αλήθεια εμένα μου αρέσει 😂
Ασχετο.. Να πω καλή επιτυχία σήμερα στην Ουκρανία στον δεύτερο ημιτελικό της eurovision και στον Melovin που την εκπροσωπεί και είναι και ένα κουκλάκι.. 😂
Αυτά τα λίγα από εμένα, εγω και ο κόκορας απέναντι (πόλη σου λέει μετά) που δεν λέει να βγάλει τον σκασμουλη, σας ευχόμαστε να έχετε μία όμορφη μέρα 😊
Επίσης θα σας πούμε να πατήσετε (αν φυσικά θέλετε) το ⭐ αν σας άρεσε αυτό που διαβάσετε, να μας πείτε την γνώμη σας, γιατί όχι τον πόνο σας και ότι άλλο σας κατέβει 💕
{Δεν έχω πάρει κάτι, το ορκίζομαι 🤞}
Τα λεμεε 🙄