"What are you waiting for? Levi, let's go." Nakangiting tumango ako kay Mystic.
It's time.
For the last time, muli kong nilibot ang paningin sa buong lugar. This will be the last time, I'll surely miss this world.
But leaving will be worth it. I'm ready to fulfill my mission. I'm ready to face everyone again.
Dalawang buwan na ang nakakalipas pero sariwa pa rin sa alaala ko ang lahat.. Kung paanong muli akong nabigyan ng pag-asa.
Tinagpo ko sila noom sa lugar kung saan nagsimula at matatapos ang lahat.
Eros asked me to go there for me to know the truth.
Isang malalim na buntong hininga ang ginawa ko bago tuluyang lumapit sa mga kaibigan ko.
Everyone was her. Mystic, Nico, Ann, Karius, Sue, Wave and Eros..
"You came." Nakangiting sabi ni Eros pero agad din nag iwas ng tingin, tila nahiya.
"What is it that I need to know?" Diretsong tanong ko sa kanila.
There's no point of hiding everything now that my memories were back.
Alam ko na ang lahat ngayon. From why they invited me to play the game, why they kept everything from me. That Fallen and unknown number were Khiro, the creator of the game. Those person in my memories were my friends Nico, Ann and Mystic.
Wave wasn't the one who talked to me that day, kaya pala iba siya noong araw na 'yon. It was one of Khiro's people. He want me not to remember kaya gumawa siya ng paraan dahil alam niyang sa oras na pilitin ibalik ang memorya ko ay lalo akong makakalimot.
Pati ang taong naririnig ko sa isip ko simula palang, it was Hydrus. He wants me to remember that's why he was helping me, he wants me to summon him.
"Kairo is alive." Napahinto ako sa sinabi niya.
Ang kaninang tapang na dala ko ay agad na naglaho.
"Mystic, hindi mo siya kailangan biglain."
Did I heard it right?
"W-Who.. I mean paano?" Isa-isang nagpatakan ang mga luha dahil sa nalaman.
"Lex," Kung hindi ako dinaluhan ni Nico ay natumba na ako dahil sa panghihinang naramdaman ko.
"Nico paano?! B-Bakit ngayon lang?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Am I dreaming? If yes, I don't want to wake up anymore.
"Hear us first," Bulong nito sa'kin.
"He's alive but there are a lot of things that has change when he died in this world." Naguguluhan akong tumingin sa kanila, iniintay na ibigay ang sagot na gusto ko.
"He's alive but his memories died with him when he left this world."
"And unlike you, he can never remember us anymore. He is now living as a normal citizen of Aquanta and no one knows where he is now. All we know is when you died either in this world or the other, you will be reborn in the world where your other body is."
Hindi pumapasok sa utak ko ang sinasabi nila, tanging mahalaag sakin ngayon ay buhay siya.
"Remember when he told you that never look for him anymore? Because he knows the consequence. Alam niya na sa oras na malaman mong buhay siya, magkakaroon ka ng pag-asa, pero alam din niya na sa oras na 'yon, hindi ka na niya kilala, hindi na niya t-tayo kilala." Karius' voice cracked with his last word. "Ayaw niya tayong bigyan ng pag-asa dahil alam niyang kahit anong mangyari, hindi na babalik ang alaala niya."
"Hindi lang 'yon, hindi na makakabalik si Kairo kailanman sa mundong ito dahil sa pagkamatay niya dito. His memories gone also means his power were gone as well. The only way to bring it back is for him to remember, which is impossible." This time, si Mystic ang nagsalita.
Nang pumasok sa isipan ko ag lahat hindi agad ako nakapagsalita. This was too much! Nang hihinang napaluhod ako sa lupa.
This isn't a dream, I heard it right. Everything doesn't matter anymore. What matter is he's alive.
He didn't left me. In the end, he fulfilled his promise.
It was a moment of silence for everyone. They are all waiting for my response.
Nang makabawi ay isang malaking ngiting puno ng pag-asa ang ibinigay ko sa kanila.
"At least he's alive." I tried to sound happier than normal.
This is better than him being gone. His memories were gone but he's alive! I couldn't ask for more.
"I'd rather know that he forget me than knowing he was gone for good." Tinapik ko si Karius alam kong kumpara sakin siya ang mas nasasaktan dito. I know how much he loves his brother.
"Cheer up, crying is for dead. Your brother is alive, his memories may be gone but our memories of him were here," Hinawakan ko ang tapat ng dibdib ko at pinilit ngumiti kahit nasasaktan din sa sinasabi.
So this is what Kairo felt when I forget about him?
"As soon as we have memories of him in our heart, there's nothing impossible. Kairo is someone who can do the impossible. I'm sure, the moment he met us, he will remember us. I-I'm sure of it." 'Yon ang huli kong sinabi bago sila tuluyang lumapit at yakapin ako.
I silently thank the Creator from above for sending us His miracle.
"Lex, sorry kung ngayon lang namin sinabi. Kairo asked for this, this was his last favor ayaw niyang sabihin namin sayo pero hindi namin kayang mas saktan ka pa. Sobra sobra na ang napagdaanan mo, sana mapatawad mo kami sa lahat.." Umiiyak na sabi ni Ann pagkatapos ay mas hinigpitan ang pagyakap sakin.
"Sana maintindihan mo na sa lahat ng desisyon na ginawa namin, kapakanan mo ang inisip namin. Pero alam namin na mali, dahil imbis na maprotektahan ka, lalo ka lang namin nasaktan. L-Lex, sorr--" Pinutol ko ang sasabihin ni Nico.
"Ako and dapat humingi ng tawad, hindi dapat ako tumakbo, kung mas naging matapang ako sana hinarap ko nalang ang mga problema. Hindi niyo sana kinailangang umalis ng Aquanta hindi sana tayo umabot dito. Pero salamat, salamat dahil sa kabila ng lahat kaibigan ko pa din kayo, Nico, Mystic, Ann salamat dahil kahit kailan hindi niyo pinaramdam sakin na pabigat ako kahit na ang totoo ay isa akong pasanin sa inyong lahat." Niyakap ko silang tatlo bago dimiretso kila Karius.
"Karius, salamat. Sa panahon na akala ko tinalikuran ako ng lahat, pilitin mo mang hindi ipakita, naramdaman kong andyan ka para sakin." Napangisi ito at tinapik lang ako. Always the same Karius who doesn't want to show what he really feels.
Looking at him, mas namimiss ko si Kairo. They are so much alike.
"Wave, Sue. Salamat sa pagprotekta sakin at sa mga taong mahal ko." Ginulo nila ang buhok ko.
"Pero sorry ha, alam kong crush mo ako nung umpisa pero hindi ko nasuklian. Alam mo na," Pagbibiro nito kaya pabiro ko rin siyang sinuntok sa sikmura.
This time, kay Eros ako lumapit. I gave him the tightest hug.
I'm not here as his lover but a friend. A friend who's willing to give him a hand just like how he gave it to me without asking for anything in return.
"Eros, you know how thankful I am of you right? Cheer up, I'm not mad at you. Never. But seriously, thank you for all. I owe you a lot." Napangiti siya at pasimpleng pinahid ang luhang tumulo sa kanyang pisngi ng bumitaw ako sa pagkakayakap.
I found out that jumping in that cliff is the way to go back in our world, Arcania.
We waited for two months before we can finally go back. The portal can only be visible every full moon and now is the right time.
The eight of us is standing in front of the cliff. Ready to leave all the pain we've suffer in this world.
Ang babaunin namin ay ang mga aral na natutunan. Sa mundong ito, nakakilala kami ng iba't ibang tao, mga taong naging parte ng buhay namin na hindi namin malilimutan.
Saksi ang mundong ito sa muling pagkabuo ng aming pagkakaibigan.
This world is a part of us. It molds us to be better, to be stronger.
Hindi kami perpekto, nagkasakitan kami, pero sa huli nananaig pa din ang pagkakaibigan namin.
Sa huli, ang mahalaga ay natuto kami sa aming mga pagkakamali.
Sometimes we tend to forget that even the best artist failed many times before he end up creating a masterpiece.
Greater things comes with greater sacrifices.
Now that Kairo is alive, I believe that this is not yet the end for us, this was just our start.
Game's over.
Enigma might end but not our story. That, I promise. I will find you, this time, I'll be the one to fight for us.
Wait for me, Kairo.
---
Pagbigyan niyo na yung gif na ginawa ko sa taas haha jusko isang beses ko palang natatry gumawa ng gif sa ps two years ago pa bali 2nd time to.😂😂
Soon ieedit ko yung Enigma pag may mahaba akong