Υπάρχει μια γυναίκα στην αρχή όλων των μεγάλων πραγμάτων.
Alphonse de Lamartin
«Ας σταματήσουμε δεν αντέχω άλλο» η Ρεβέκκα βαριανάσαινε κι ο Carter γέλασε.
«Άλλο ένα σετ» της είπε ο εντυπωσιακά γυμνασμένος χάκερ και φάνηκε να συμμερίζεται την υποψία κούρασης που άρχισε να μαρτυρά ο ιδρώτας της. Ο Ιάσονας τον είχε προτρέψει να της βάλει τις πιο δύσκολες ασκήσεις γυμναστικής.
Να την πατήσει κάτω. Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια του.
Και πολύ είχε αντέξει, ο ίδιος πίστευε πως μετά το πρώτο σετ η μικροκαμωμένη κοπέλα θα σταματούσε. Μα είχε αντέξει τέσσερα ολόκληρα, χωρίς παράπονο - μέχρι τώρα δηλαδή.
Το κλειστό, ιδιωτικό γυμναστήριο στο εικονικό σπίτι η Ρεβέκκα γρήγορα ανακάλυψε ότι ήταν υπόγειο, ξεχωριστά από το σπίτι κι είχαν πρόσβαση όλα τα μέλη τη Μαφίας.
Ήταν τεραστίων διαστάσεων κι η κοπέλα σχεδόν αναρωτήθηκε αν συνδεόταν με τη «μυστική» βάση που δεν της αποκάλυπταν. Μα ακόμη κανείς δεν της έλεγε τίποτα.
Σήμερα ο τεράστιος χώρος ήταν γεμάτος∙ άντρες που έμοιαζαν με γίγαντες και ελάχιστες -ωστόσο εξαιρετικά γυμνασμένες- γυναίκες κι όλοι την κοίταξαν με το που πάτησε το πόδι της στον κλειστό χώρο - προπορευόμενη φυσικά του Carter, αν κι εκείνος της υποδείκνυε σ' όλη τη διαδρομή που να στρίψει.
Η Ρεβέκκα τίναξε αδιάφορη τα μαλλιά της και τα έπιασε μια ψηλή κοτσίδα. Γνώριζε ότι το κολάν έκανε ακόμη πιο κολασμένα τα γυμνασμένα οπίσθιά της και τα πόδια της φάνταζαν απίστευτα μακριά, μα αποφάσισε να μην αφήσει πολλά σε κοινή θέα βάζοντας ένα φαρδύ μακρύ μπλουζάκι πάνω από το αθλητικό τοπάκι της.
«Είσαι σε καλή φόρμα αυτό είναι κάλο, δεν χρειάζεσαι κι ιδιαίτερη γυμναστική - μόνο για διατήρηση» της είπε ο Carter χαλαρά αφού τελείωσε και το τελευταίο βαθύ κάθισμα κι έπεσε ανάσκελα στο στρώμα.
Παντού υπήρχε δυνατό φως κι ο κλιματισμός έκαιγε δίχως διακοπή, αλλά η Ρεβέκκα ένιωθε να καίγεται ολόκληρη σε κάποια κόλαση.
Ο Carter άπλωσε το χέρι του για να την σηκώσει, αλλά είχε σταματήσει από χρόνια να δέχεται την οποιαδήποτε βοήθεια. Στηρίχθηκε καλά στα χέρια της πήρε βαθιά ανάσα και βρέθηκε ξανά όρθια απέναντί του.
«Πάμε;» ρώτησε ανυπόμονα κι αφού ήπιε μια γουλιά από το νερό της κινήθηκε προς την έξοδο χωρίς να περιμένει απάντηση. Δεν είχε κάνει φυσικά τον κόπο να συστηθεί σε κανέναν· όλοι ήξεραν ήδη ποια είναι και σίγουρα κάποιος λόγος θα υπήρχε που κι ο Carter δεν έκανε κάποια κίνηση συστάσεως.
Η ώρα ήταν ήδη 7 το απόγευμα. Σήμερα δεν είχαν αποστολή, αλλά της είχαν πει ότι θα πάνε σ' ένα στέκι που συχνάζουν ώστε να τη συστήσουν. Ήταν αρκετά «ευγενικό», μα η Ρεβέκκα ήξερε ότι ίσως απλώς δεν ήθελαν να την αφήσουν μονή με τους φυλακες στο σπίτι, λες και θα τους σκότωνε και θ' αποκάλυπτε κάποιο σχέδιο.
Καλά αυτό ίσως και να το έκανε.
Αλλά προς το παρόν απέφευγε τον Ιάσονα που την είχε δει να καπνίζει το πρωί και θα ήταν βλάκας αν δεν είχε παρατηρήσει την ταραχή που πίσω από το ήρεμο προσωπείο της έκρυβε.
Προχωρούσαν ήδη στην υπόγεια διάβαση για να βγουν σε μια εσωτερική κρυμμένη σκάλα του σπιτιού όταν ο Carter μίλησε.
«Σε κάνα μισάωρο σκέφτομαι να πάωγια φαγητό, θες να ρθεις;» την ρώτησε χαλαρά κι η Ρεβέκκα μειδίασε.
«Έτσι δεν πήδηξε ποτέ κανείς» του είπε κυνικά κι ενώ περίμενε ο έξυπνος μελαχρινός χάκερ να θυμώσει άκουσε το γέλιο του που την έκανε να σταματήσει στη θέση της και να τον κοιτάξει αινιγματικά.
«Δεν θέλω να σε πηδήξω -αλήθεια!» αναφώνησε το τελευταίο ανάμεσα από ειλικρινή γέλια και σήκωσε τα χεριά του ψηλά ως ένδειξη ότι παραδίνεται.
«Τότε τι θες; Να με κάνεις να σε συμπαθήσω ώστε μετά να σου πω τα μυστικά της επιτυχίας μου ώστε να τα δείξετε σε άλλες και να με σκοτώσετε;» η δεύτερη απάντησή της ήταν υπερβολικά στοχευμένη για να μην κάνει τον Carter να γουρλώσει τα ματιά του.
«Είναι απλά φαΐ! Απλώς σκέφτηκα ότι ίσως έχεις σιχαθεί τα υγιεινά. Μην έρθεις!» αναίρεσε την προτασή του γρήγορα ελάχιστα εκνευρισμένος και προχώρησε μπροστά.
Η Ρεβέκκα δεν ένιωθε τύψεις αλλά πραγματικά αναρωτιόταν τι ήθελε από αυτήν.
«Τι φαΐ;» ρώτησε κι η φωνή της ακουγόταν καθαρά στην περιποιημένη υπόγεια διάβαση.
Ο Carter μειδίασε. Η εκρηκτική μελαχρινούλα είχε μια μικρή αδυναμία στο φαγητό κι αυτό το κατάλαβε από τη στιγμή που ρώτησε γιατί δεν έτρωγαν τηγανιτά κι ο Ιάσονας την κοίταξε υποτιμητικά.
«Πίτσα».
Το στόμα της υγράνθηκε. Ήταν το αγαπημένο της φαγητό.
«Είναι καλή;» ήδη λιγουρευόταν την λεπτή ζύμη και το λιωμένο τυρί.
«Η καλύτερη που έχω φάει» δήλωσε με σιγουριά.
«Σε μίση ώρα θα είμαι στην έξοδο, το κάλο που σου θέλω να είναι η καλύτερη πίτσα όλου του κόσμου»
Ο Carter γέλασε«Έγινε».
Κι όντως ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιο που της είχαν παραχωρήσει έκανε ένα ζεστό μπάνιο κι έβαλε φόρμα κι απλό μπλουζάκι, όλη την ώρα στο μυαλό της βούιζε η σκέψη του φαγητού που έκανε την κοιλιά της να γουργουρίσει.
Ήταν μερικά πράγματα στη ζωή της που ανέκαθεν είχαν μια σταθερότητα, και πάντοτε τα απολάμβανε το ίδιο.
Όλα όσα μπορούσε τα γευτεί· καφές της, το φαγητό της, το τσιγάρο της.
Όλα όσα μπορούσε να ακούσει· η μουσική της.
Όλα όσα μπορούσε να διαβάσει· τα βιβλία της.
Όλα όσα μπορούσε να δημιουργήσει· η ζωγραφική της.
Όλους όσους μπορούσε να βασιστεί· ο εαυτός της.
Κι εν τέλη θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ρεβέκκα αγαπούσε πολλά πράγματα, μα όλα αυτά ήταν προέκταση ενός μονάχα· του εαυτού της.
Μόλις μπήκαν σπίτι βρήκαν τον Eric και τον Ιάσονα να καπνίζουν στο μπαλκόνι. Ο Carter τους χαιρέτησε από μακριά κι η Ρεβέκκα απέφυγε το βλέμμα τους. Η ώρα ήταν 9.
«Πάω να ξεκουραστώ, 11 να είμαι έτοιμη» υπενθύμισε σχεδόν φωναχτά στον εαυτό της κι ο Carter έγνεψε.
-------------------------------------------------------------------------
Φορούσε ένα μαύρο στενό παντελόνι και μια απλή δερμάτινη κοντομάνικη μπλούζα, άφησε τα μαλλιά της να πέφτουν απαλά μέχρι τα μέσα της πλάτης της.
Μάσκαρα, eyeliner και διάφανο lip bulm στα χείλη. Τίποτα παραπάνω.Και χάρη τους έκανε. Έβαλε τα ψηλά τακούνια της.
Ήταν έτοιμη.
«Καμιά δε θα φοράει τακούνια» η φωνή του Ιάσονα από το κατώφλι της πόρτας την έκανε να ανασηκώσει το βλέμμα της προς το μέρος του.
Ρόλλαρε τα μάτια της και γέλασε χαιρέκακα. Έριξε μια ματιά ακόμη στον αψεγάδιαστο εαυτό της στον καθρέφτη.
«Ευχαριστώ για την πληροφορία αλλά μου είναι παντελώς άχρηστη» τον ενημέρωσε απλά.
«Απλώς δεν θέλω να φαίνεσαι σαν ηλίθια μπροστά σε τόσες δυναμικές γυναίκες» της είπε καυστικά με ένα προσποιητό χαμόγελο ενδιαφέροντος.
Ανασήκωσε το φρύδι της. Μουρμούρισε κάτι ακαταλαβίστικο στον εαυτό της.
«Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου αν και θα έπρεπε να ξέρεις ότι καμιά δυναμική γυναικά δεν ντύνεται με βάση το τι φοράνε οι άλλες».
«Νομίζεις ότι μπορείς να μου πουλάς εξυπνάδες;» την ρώτησε απειλητικά μα δεν κουνήθηκε από τη θέση του.
Τον κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη. Το βλέμμα του μπορούσε να ραγίζει το ευαίσθητο γυαλί.Την έκαιγε ολόκληρη.
«Αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς να μην τις προκαλείς» του απάντησε προκλητικά.Το γέλιο του την έκανε να ανατριχιάσει, ήταν σαν να γδέρνεις έναν πίνακα.
«Προκαλείς την τύχη σου γλυκιά Ρεβέκκα και ξεχνάς ότι εγώ δεν είμαι ο αδελφός σου· δεν έχω την υποχρέωση να σε κρατήσω ζωντανή» της είπε σκληρά και φάνηκε να το εννοεί.
Έκανε το μειδίαμα στα χείλη της να εξαφανιστεί. Τον παρατήρησε καλύτερα.
Φορούσε μαύρο δερμάτινο jacket και μαύρο παντελόνι, από μέσα μια γκρι μπλούζα με V -πιθανώς Tommy- περσινή κολεξιόν. Είχε στυλ, αυτό το παραδεχόταν, του το έδινε.
«Ντύνεσαι για να εντυπωσιάσεις;» τον αιφνιδίασε, απτόητη από τα λόγια του. Μα πως γίνεται να μην την επηρέασε; Της μίλησε άσχημα. Τον εκνεύρισε η αναισθησία της. Τις γυναίκες από νωρίς τις «γονάτιζε».
Τι συμβαίνει με αυτή τη γυναικά;
Την πλησίασε ωστόσο. Η Ρεβέκκα ήθελε να κάνει ένα βήμα μακριά του, μα κάθε της αντίδραση θα του έδινε το θάρρος να την πλησιάσει κι άλλο. Στάθηκε πίσω της. Τον κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη· τα μάτια της , πράσινα, σκοτεινά, σχεδόν γνώριμα από πάντα.
«Γδύνομαι για να εντυπωσιάσω» της ψιθύρισε και περίμενε να την δει να αντιδρά, να γουρλώνει τα ματιά της, να τον κοιτάξει με δέος.
Μα η κοπέλα με τις σκοτεινές πράσινες λίμνες για μάτια ζύγισε το βλέμμα του από τον καθρέφτη κι άνοιξε τα χείλη της να μιλήσει, τα ξαναέκλεισε γρήγορα.
Μειδίασε· την είχε αποστομώσει;
Χλωμό, μα αυτό δε θα το μάθαινε.
«Δε μιλάς;» την προκάλεσε.
«Δεν έχω κάτι να πω» ανασήκωσε τους ώμους της κι έκανε να φύγει.
Ο Ιάσονας κατέβασε το βλέμμα του, έβγαλε από την τσέπη του ένα πακέτο με τσιγάρα και κάθισε στο κρεβάτι της χαλαρά.
Άναψε το τσιγάρο του κι άφησε μια πνοή καπνού.
«Μπορείς να φύγεις; Θέλω να αλλαξω ρουχα τελικα» στο μυαλο της ξεπηδησε εναννεο συνολο, ακομη πιο ελκυστικο.
«Σπίτι μου είναι φύγε εσύ» της απάντησε κι ακούμπησε το τσιγάρο ανάμεσα από τα σαρκώδη χείλη του κοιτώντας την προκλητικά.
Νευρίασε με το θράσος του αλλά δεν θα του έδινε την ικανοποίηση.
«Ό,τι θες» αποκρίθηκε και μπήκε στο μπάνιο φουριόζα. Την είχε αναστατώσει, δε φαινόταν, μα μέσα της έκαιγε.
Γιατί δεν την άφηνε στην ησυχία της πια; Μέσα της ήξερε ίσως το λόγο, μα δεν τολμούσε ακόμα να τον παραδεχτεί.
«Τέλος πάντων ήρθα για κάποιο λόγο εδώ» της είπε 10 λεπτά αργότερα,οταν βγηκε απο το μπανιο, πετώντας στο πάτωμα το τσιγάρο και πατώντας το. Δεν της έδωσε καν την ευκαιρία να απαντήσει κάτι.
«Το γεγονός ότι είσαι εδώ για να ξεπληρώσεις τις μαλακίες του αδελφού σου δε σημαίνει ότι μας κάνεις κάποιου είδους χάρη, δε μας κάνεις. Οπότε σταμάτα να διαλύεις τις απολαύσεις μου επειδή ο αδελφός σου σου διέλυσε τη ζωή. Αντιλαβού;» την ρώτησε ψυχρά κι η Ρεβέκκα έμεινε να τον κοιτάζει.
«Αντιλαβού» ψέλλισε όσο πιο ήρεμα μπορούσε κι ο Ιάσονας έφυγε χωρίς να της ρίξει δεύτερη ματιά.
Προσπαθούσε να την σπάσει. Μα δεν ήξερε ότι ήταν αδύνατο να γίνει αυτό.
Γιατί κάποτε, κάποιος την έκανε χίλια κομμάτια.
Κι ως γνωστόν κανείς δεν κατάφερε ποτέ να σπάσει κάτι ήδη σπασμένο.
Οπότε πήρε μια ανάσα που δε χρειαζόταν κι ιδιαίτερα κι έβαλε μια τσίχλα στο στόμα της - πάντα μασούσε μία.
Κατέβηκε τη σκάλα κρατώντας ένα τζιν μπουφάν στο χέρι της, το κινητό της και την ψυχραιμία της.
Όλοι ήταν ήδη κάτω. Ήξερε ότι την κοίταξαν από πάνω μέχρι κάτω, μα δεν την ένοιαξε είχε συνηθίσει τα αντρικά βλέμματα πάνω της από πολύ νωρίς.
«Πάμε;» ο Carter ρώτησε συγκαταβατικά και τον κοίταξε, χωρίς να το πολυσκεφτεί έκανε κάτι που την τρόμαξε.
Σήκωσε ελάχιστα τα άκρα των χειλιών της σε ένα ειλικρινές μειδίαμα. Δεν του χαμογέλασε, μα τα μάτια της σίγουρα τα κατάφεραν εξίσου καλά. Σάστισε στιγμιαία, μα αποφάσισε πως δε γινόταν να το σκεφτεί τώρα. Οπότε έκανε μια υποσημείωση στο πίσω μέρος του μυαλού της να το αναλύσει και να το καταπνίξει με την πρώτη ευκαιρία.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το κλαμπ ήταν γνωστό -σχεδόν υπερβολικά γνωστό-, μα ήξερε πως εκεί απαγορεύονταν άλλες κλίκες - μα και να επιτρέπονταν ποιος θα τολμούσε να πατήσει.
Ήταν προφανώς απρόσιτο στους «κοινούς θνητούς». Δεν τους σταμάτησε η ασφάλεια, αντιθέτως οι δυο άντρες της πόρτας σχεδόν ζάρωσαν στην όψη του Ιάσονα.
Άνοιξαν τις πόρτες διάπλατα. Προχώρησε πίσω του.
Όλοι σταμάτησαν να πίνουν και να μιλάνε μεταξύ τους και τους κοίταξαν. Δεν ένιωσε στιγμή άβολα. Αντιθέτως...
Είχε το κεφάλι της ψηλά και προχωρούσε με αυτοπεποίθηση.
Ένιωθε το σώμα της να περνά από ακτινογραφία.
«Ιάσονα δε μας γνώρισες την καινούργια σου κοπέλα» ένας τύπος προφανώς υψηλής θέσης πλησίασε και μίλησε με ξένη αγγλική προφορά στον Ιάσονα ο οποίος τον χαιρέτησε θερμά.
Όλοι το ίδιο αναρωτιούνταν· «ήταν άλλο ένα ακόμα κοριτσάκι της μιας βραδιάς;».
Πάντως ήταν εκπληκτικά όμορφη για μια μόνο βραδιά, άλλοι θα σκότωναν για να την έχουν λίγο παραπάνω. Είχε δροσερή ομορφιά, αγνή. Φοβόσουν να αγγίξεις το δέρμα της μην τυχόν και το λερώσεις, τα μάτια της σε κατάπιναν σε μια τροπική ζούγκλα του Αμαζονίου. Τα χείλη της· μισάνοιχτα και ροδαλά μπορούσαν να υπνωτίσουν και το σώμα της φαινόταν σκαλισμένο από αρχαίο Έλληνα.
Η Ρεβέκκα γέλασε τραβώντας την προσοχή πάνω της. Η μουσική χαμήλωσε.
Ο Ιάσονας ξερόβηξε, αυτό αρκούσε για να τον κοιτάξουν 300 άτομα, οι βασικοί της Μαφίας.
«Όπως ξέρετε έλειπε κάτι βασικό που ήθελα καιρό. Να σας συστήσω την Ρεβέκκα Ιακώβου» το όνομά της προκάλεσε τυφώνα βλεμμάτων κι ομιλιών, γεγονός που προκάλεσε το μειδίαμά της.
Αποφάσισε ωστόσο να ξεκαθαρίσει τη θέση της.
«Δεν είμαι η εχθρός σας, δεν έχω σκοπό να σας σκοτώσω με την πρώτη ευκαιρία. Είμαι εδώ γιατί το επέλεξα, αναζητώ εμπειρία και γνώση. Δε θέλω να γίνω φίλη σας. Δεν απαιτώ τη συμπάθεια σας, μα δε θα διαπραγματευτώ το σεβασμό σας, δε θέλω να ακούσω ότι σεβασμός κερδίζεται, γιατί τον έχω κερδίσει από τότε ήμουν 14».
Σταμάτησε να μιλάει.
Σιγή· απόλυτη, ωμή, κι άβολη.
«Στην υγεία της νέας μας προσελκύστριας!» ξάφνου η φωνή του Carter ήχησε από πίσω της κι είχε υψώσει ένα ποτήρι μπίρα στον αέρα.
Με το άλλο του χέρι της πρόσφερε ένα ίδιο.
Όλοι ύψωσαν τα ποτήρια τους φανερά μουδιασμένοι από το λόγο της, μα σύντομα επανέλαβαν τα λόγια του Carter κι ήπιαν τα ποτά τους. Η μουσική δυνάμωσε.
Η Ρεβέκκα χαλάρωσε.
Κάθισε σε μια θέση με πλάτη σε μπαρ και παρατήρησε τα πάντα γύρω της. Ανέλυσε κάθε άτομο που περνούσε μπροστά της.
Όλοι ένιωθαν άβολα ή έστω μια μικρή απειλή, μα ήξερε πως το δέος απέναντι της ήταν μεγαλύτερο. Είχε μετατραπεί στα μάτια τους μέσα σε δευτερόλεπτα από το όμορφο γύναιο της μιας βραδιάς, στην πιο θρυλική προσελκύστρια της Μαφίας. Κι αυτό από μόνο του έλεγε πολλά.
Ο Ιάσονας την κοιτούσε κάθε λίγο, μα δε φάνηκε να τον προσέχει.
«Μπορούμε να την εμπιστευτούμε;» ο Ron τον ρώτησε διστακτικά ακολουθώντας το βλέμμα του.
«Δεν ξέρω».
«Ναι». Η απάντηση του έφτασε ταυτόχρονα με εκείνη του Carter.
Τον κοίταξε παραξενεμένος.
«Και που το ξέρεις;» τον ρώτησε ευθέως.
«Είμαι φυσιογνωμιστής, είναι άτομο εμπιστοσύνης απλώς πρέπει να κρατάμε κάποιες αποστάσεις ασφάλειας» είπε ο χάκερ με σιγουριά.
«Εσύ πηγαίνεις ραντεβουδάκια μαζί της μην το λες σε μένα» του απάντησε κυνικά ο Ιάσονας και ο Ron γέλασε τρανταχτά.
«Είναι καλή κοπέλα και δεν είναι κακό» υπερασπίστηκε τον εαυτό του κοκκινίζοντας ελαφρώς.
«Καλά, καλά όταν σε βρούμε νεκρό στο κρεβάτι σου με τα μαχαίρια της στο θώρακα σου τα ξαναλέμε» ο Ιάσονας επέμεινε.
«Δεν τα προτιμώ τα μαχαιριά, είναι παλιομοδίτικα, αλλά έχω κάλο σημάδι μου 'χουν πει -βασικά όχι, δεν πρόλαβαν να μιλήσουν γιατί τους τίναξα τα μυαλά στον αέρα!» η αγγλική προφορά της Ρεβέκκας έκανε τους τρεις άντρες να γυρίσουν να την κοιτάξουν αποσβολωμένοι.
Θα ήταν ίσως ευκολότερο αν τους έλεγε ότι ξέρει τη νοηματική, κι αυτό εκτός άλλων περιλαμβάνει και την ανάγνωση χειλιών. Μα εν τέλη ήταν πολλά αυτά που δεν ήξεραν για εκείνη. Κι ο Ιάσονας είχε σίγουρα μια πολύ καλή απάντηση, κι η Ρεβέκκα θα είχε σίγουρα κάτι για εκείνον, μα τίποτα απ' αυτά δεν έγινε.
Γιατί ο κρότος από δυο σφαίρες έσπειρε τον πανικό στον χώρο.
Πιο πολύ με πολυβόλο έμοιαζε· έκανε τον τοίχο σουρωτήρι. Ένας αντρας πλαι της επεσε στο δαπεδο.
Ο Ιάσονας με την Ρεβέκκα κοιτάχτηκαν αυτόματα.
Όλοι έπεσαν στο πάτωμα. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.
«Τι στο διάολο;» φώναξε στον Carter δίπλα της.
Δεν της απάντησε.
Καπνός μπήκε από κάθε τρύπα του χώρου και μέχρι να πάρει την δύναμη να σηκωθεί δεν έβλεπε τίποτα.
«Carter σήκω!» έσκυψε για να σηκώσει τον άντρα δίπλα της, μα δεν τον βρήκε πουθενά.
Με μια δεύτερη σκέψη αποφάσισε να βγάλει το σκασμό και να ψάξει να βρει την έξοδο στα τυφλά. Να ξεφύγει.
Η καρδιά της χτυπούσε σε επίπεδο ανακοπής.
Έπαιρνε βαθιές ανάσες.
Δεν είχε κάνει καν καλά-καλά ακόμα δυο βήματα και ξαφνικά δυο χέρια την εγκλώβισαν και την τράβηξαν πάνω σε ένα σμιλευμένο και δυνατό σώμα. Αποπροσανατολίστηκε και δεν μπόρεσε να εφαρμόσει καμιά τακτική διαφυγής. Ένα χέρι κάλυψε τις κραυγές της κι εκεί που νόμιζε πως το τέλος της είχε έρθει αποδέχοντάς το, ο καπνός άρχισε να διαλύεται και το οσφρητικό πεδίο της άνοιξε. Τα μάτια της έτσουζαν, το στήθος της την τσιμπούσε, το γερό κράτημα της είχε κόψει την ανάσα.
Μύρισε το έντονο άρωμα μέντας.
Τα φωτά άνοιξαν.
Ένας σιγανός ψίθυρος.
Μια καυτή αναπνοή.
Που προς ευχαρίστησή του την έκανε να ανατριχιάσει.Όλοι ζητωκραύγαζαν κι ύψωναν τα ποτήρια τους ψηλά, τι γινόταν;
«Καλώς ήρθες στους Κυνηγούς malyshka!».
Ορθογραφικη επιμελεια : magdalinimaria
(Ciao Bellas! Ανεβηκε καταλαθος πριν,τελος παντων να το! Πως σας φανηκε?Ειμαι εδω για να μεινω,ετοιμαστειτε Τι πιστευετε για τoν Carter? Για τα λογια του Ιασονα? Για την περιεργη 'μυηση' της στους Κυνηγους? Τι περιμενετε στη συνεχεια
Να περασετε ομορφα αυριο,ηρθε η Ανοιξη.Καλη ξεκουραση και θετικες σκεψεις ο,τι χρειαστειτε ειμαι εδω για εσας,οπως παντα )
Σας αγαπω πολυ
xxxΜαγδαxxx