Chapter 1: Home
"Hello, achi?"
"Robyn! Good thing you picked up your phone na. Malapit na ako sa airport."
"Kaka-land lang ng plane. I figured you've been calling me since 11 in the morning." halakhak ko. "I'm sorry I turned my phone to airplane mode even before my flight."
"Naisip rin naman namin yan ng Kuya Hendrix at Kuya Pierre mo. Anyway baby, I'm already at the parking lot. I'll just go and walk up there to help you with your bags."
"Alright. I'm here at the lobby already. I'll wait for you."
"Sige, baby! See you!"
"See you!" Sabi ko at tuluyan nang pinutol ang tawag.
Hello, Philippines! Hello, Cagayan de Oro! Cristina Robyn Ty Cojuanco is here to partaaaayyy!
Sumulyap ako sa malaking bintana ng CDO International Airport Lobby, baka sakaling andito na sina Ahia Hendrix at ang mga kapatid niya. Mukhang wala pa naman kaya chineck ko muna ang 4square ko at naalala na deactivated nga pala ang lahat ng social media accounts ko para maiwasang may mag-track kung saan ako naroon.
Wala tuloy magawa habang naghihintay, kaya naisipan kong maglakad lakad muna at maghanap ng mabibilhan ng sim card at prepaid load. Naikot ko na yata ang buong airport ng Cagayan de Oro, wala pa din akong nakikitang bilihan! Kailangang kailangan ko na iyon dahil baka may kumontact pa sakin dito sa number na to! Nauuhaw na ako sa pag-iikot ikot kaya naisipan kong bumili ng dark chocolate frappe. Ang sakit na rin ng mga paa ko kahit na naka sneakers naman ako, kaninang umaga sa LA pa kasi ako tumatakbo at naglalakad at nagtatago. Bakit? Malalaman niyo rin.
GLOBE, SUN, SMART, TM SIM CARDS AVAILABLE HERE! GLOBE AND SMART LOAD!
Finally! Pagkatapos kong bumili ng sim at nagpaload, busyng busy ako sa pagtingin at pag-kalikot ng cellphone ko habang naglalakad..
"Fuck that shit! Watch your step!" sigaw ng isang matipunong lalaki na may maruming puting tshirt na ngayon dahil sa pagkakatapon sa kanya ng frappe ko. Gwapo siya, hindi yun mapagkakaila. Matangos ang kanyang ilong at yung mga linya ng kanyang pisnge papunta sa kanyang jaw ay parang naka-carve sa sobrang pagkaperpekto. Magaganda at expressive ang kanyang mga mata tapos –
"What?! Are you just gonna stare at me forever and not do anything with this stupid mess on my shirt?!" TAPOS MAYABANG! Period!
"Magsosorry na sana ako at mag-ooffer na bilhan ka ng bagong shirt kaso dahil hambog kang isa ka, wag na no!! SORRY YOUR ASS!" galit kong utas sa kanya. Bwisit na lalaking ito! Matapos kong purihin sa isip ko, ganyan naman pala ang ugali!
"I still have a date tonight and --"
"Robyn? I've been looking for -- What the?!?!! Azrael?!!?!?!!"
"Achi!" "Klare!" sabay naming sigaw ni... Azrael? Tss what a weird name.
"Azi! What the hell?! Are you.. Hitting on my cous--" "HELL NO, KLAREY! This kid just showered my hotness with frappe!" mayabang na sambit ni Azrael
"I'm not a kid anymore, old hag! I'm turning 21! Get that! 21!" sigaw ko sa kanya "Tss, you act like a 7 year old kid." aniya sabay tingin kay Ate Klare.
"Dyou know her, Klare?"
"Oo, Azi. She's my cousin from dad's side. Robyn, this is Azi, my cousin from the Montefalcos." she turned to me. "Uhm, Azi, this is Robyn. Kakauwi lang niya galing LA."
"I don't care who she is!" "I don't care who this faggot is!" sabay naming bigkas at nagkatinginan kami pagkatapos. Nag-igting ang mga panga niya habang tinititigan ako ng masama.
"Looks like you've got your counterpart huh, Azi?" halakhak ni Ate Klare. Tss. Counterpart? NAH UH! This stupid guy named Azrael is a faggot! "Anyway, anong ginagawa mo dito mag-isa? Wag mong sabihing bago na ang spot mo sa paghahanap ng girls?"
"Of course not, Klare! Andito ako to pick up Knoxx." paliwanag nito habang pilit na tinatanggal yung mantsa ng frappe ko sa damit niya gamit ang kanyang panyo
"Knoxx? Biglaan naman ata ang uwi niya?" tanong ni Ate habang tinutulungan na ako sa mga dala ko. Which is non-sense, by the way. I can handle myself and besides, konti lang ang dala ko.
"There'll be a family dinner tomorrow, Klare. Don't miss it. Mayroon daw importanteng sasabihin si Knoxx na kahit ako hindi ko pa rin alam." humilig siya sa poste at bumaba ang tingin sa cellphone niya.
"Nakakakaba naman ata yun, Az? Sobrang biglaan. Pero sige, I'll be there. I'll tell papa and my brothers na rin para hindi na ako abalahin pa sa ibang bagay." pagpayag ni ate saka siya inabutan ng wet wipes.
"Thanks, Klare. Pero wala nang pag-asa to. Bibili na lang ako ng shirt dyan."
"Sorry, Azi. And we really have to go. Hinihintay na siya sa bahay namin sa Hillsborough. See you tomorrow!" tinapik niya ang braso ni Azrael saka kami tumalikod na para umalis.
"Is he really your cousin, achi?" pambungad ko habang naglalakad palabas ng lobby
"We grew up together believing na we're related by blood, yes. Pero diba nakwento ko sayo na anak nga ako sa labas ng mommy ko? Kaya hindi ko talaga siya pinsan. Why?"
"Really? You grew up together? Why did he end up that way?" I smirked at the thought of that Azrael guy
"What do you mean?" ngisi niya sakin
"He's an asshole! You're so nice. Get it? You've been raised in the same family but he ended up as a total jerk."
"Azi's nice, siobe. Nagtaka nga din ako bakit hindi siya nice sayo. Must be the upcoming announcement from his older brother. Napaparanoid na siguro siya, but I promise you, when you get to know more of him, you'll be friends."
"Ha. Asa."
Tumawa siya at nagpatuloy kami sa paglalakad.
"Asaan nga pala sila ahia? Hindi sila sumama?"
"Hendrix is quite busy with papa's investors before I left. Si Pierre naman ay nasa basketball game sa Xavier Estates."
"Ah, ganon ba. Anyway! Di pa pala kita nayayakap, achi!!!" excited akong napatalon sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Hay, it's my first time to actually meet her in person pero napakalapit na namin kahit noong nasa LA ako. Lagi kaming magka-Facetime o kaya naman ay magka-chat sa Viber at Facebook.
"Finally, andito ka na rin!" yakap niya sakin pabalik
"Oo nga, eh. I'm exhausted and hungry."
"Tamang tama, Hendrix told me we'll eat late dinner after you settle your things sa bahay. Is it okay or dyou want to rest muna?" hinintay ko munang makapag settle down kami sa loob ng sasakyan niya bago ko siya sinagot, "Okay lang ate! Magpapahinga na lang ako later after ng dinner. Pagod ako but I'm not sleepy yet, maybe it's the timezone."
"Hmm oo nga." sagot niya at mahinhin na nagkabit ng kanyang seatbelt. Ganon din ang ginawa ko. Tahimik kami sa buong byahe, I figured na tahimik naman kasi talaga si Achi lalo kapag hindi mo din siya iniimik. Pansin ko ring medyo kabado pa siya sa pagddrive, baka kakasimula lang niyang matuto.
"Where can I get a driver's license here, achi?" Medyo nagulat siya sa tanong ko pero hindi niya yun ipinahalata kaya tuloy pa din siya sa pagtutok sa daan.
"E-eh.. Akala ko ba mag lie low ka sa mga gagawin mo dito para hindi ka nila ma-track?"
"Kasi achi, gusto ko din magdrive dito. Ayoko namang abalahin kayo nila ahia sa pag-intindi pag aalis ako mag-isa.. Marunong naman na ako. Wala lang din akong license sa LA kasi di pa ako 21." paliwanag ko
"We'll ask Hendrix about it later, though I really doubt na papayagan ka niya. May drivers tayo sa bahay, siobe." Nakarating kami sa mansyon ng mga Ty sa Hillsborough Pointe kaagad, wala naman masyadong traffic dito sa syudad ng ganitong oras sa pagkakatanda ko. 11 years old naman na kasi ako ng umalis kami patungong States. Binaba ko ang mga gamit ko at pinagmasdan ang mansyon sa labas. Wala pa siguro ang mga ahia ko, patay pa ang mga ilaw sa loob.
"Tara na?" ngiti sakin ni achi at inalalayan ako sa pagpasok Unti-unting binuksan ni achi ang pintuan...
"WELCOME HOME, ROBYN!!!!"
Wtf! Bumukas ang mga ilaw, sinundan iyon ng pagsabog galing sa party poppers na hawak nina ahia Pierre at Hendrix sa likuran. Hindi pamilyar sakin ang ibang mga tao. Tanging nakilala ko lang ay sina Jack, Andrei at Vaughn na kaibigan pa nila kahit nung medyo bata pa kami. Naunang lumapit ang tatlo sakin at binati ako.
"You've grown so much! Nung last kitang nakita, you were a nosy little girl na laging umiiyak kapag hindi nilalaro nina Pierre!" halakhak ni Jack
"Shut up, Jack-ass." sagot ko. Tumawa si Andrei at Vaughn sa sinabi ko saka ako inabutan ng milk shake. Hmmm, green mango. Namiss ko 'to.
"Tintin!" tawag sakin ni ahia Hendrix. Finally. Kung may sobra akong namiss dito sa Pilipinas, yon ay si ahia Hendrix. Mas cool kasi siya kesa kay Pierre, lagi kasi iyong nakakunot ang noo saka parang malalim ang iniisip kahit dati pa. Si ahia, lagi siyang naka-smile, bossy pero hindi niya ako matitiis. Siguro ganon din siya ngayon kay achi Klare. Niyakap niya ako, sa sobrang higpit at excited nga niya ay umangat ang mga paa ko mula sa marble floors ng mansyon nila. Tumawa ako at sinabing ibaba na niya ako. Ginagawa pa rin niya akong bata.
"I've missed you so much!" sabi niya at bumaling kay Pierre na mukhang kagagaling lang sa itaas.
"Pierre! Halika na dito!"
"Tin! Ang laki mo na ah!" bati sakin ni Pierre
"Makapagsalita naman to, parang ang layo ng age gap natin. Hahaha!"
"Pero bat si Klare, achi ang tawag mo? Madaya!" tumikhim siya at kunwaring nagtatampo.
Ngumiti ako sa kanya saka siya pinalo, "Ahia Pierre! O ayan na! Hahaha!"
"That's my girl. Entertain your guests! I'm not really sure though, kung kilala mo pa sila. Andyan din ang mga pinsan ni Klare. Hindi naman namin na-invite ang mga pinsan natin sa mga Ty cause I know hindi nila pwedeng malaman na andito ka."
"Uhhh.. Yep. Okay, sure! See you around!" pumihit ako patalikod at hinanap si achi Klare.
"YOU?!" bungad sakin ng nakatindig na si Azi. Nasusuyang niyang tinignan ang baby pink niyang Fred Perry polo shirt na ngayon ay, well, basa na dahil sa pagkakatapon ng iniinom ko.
"AGAIN?!" dugtong niya uli at masuri akong tinignan
"Duh. It's MY welcome party." sagot ko. Medyo naguluhan pa ako sa mga mukhang unti-unting papalapit samin nitong si Azi. Magkakahawig sila at bawat isa sa kanila ay nagsusumigaw ng good genes! Best, even! Pare-pareho silang may mapupungay at malalalim na mata, matatangos na ilong, manipis na mga labi at chiseled jaws, lalong lalo yung mga lalaki. Eeeh. This is getting creepy. Where the hell am I?
"Azi! You left me and Raf over there! Akala ko sabay tayo maghahanap ng chikas, pero nauna ka na naman!" halakhak ng isa sa lalaking paparating kanina na ngayon ay nakaakbay na sa balikat ni Azi. Naka hoodie siyang maroon na may maliit na check sa bandang baba at naka suot ng snapback na kulay itim na unti-unti niyang tinanggal at pinaglaruan sa mga kamay niya.
"Shut up, Josiah." ani Azi at kumalas sa pagkakaakbay nung si Josiah sa kanya.
"A little competitive now, huh, Azi?" ngisi ng isa sa mga babaeng naka itim na spaghetti strap sando. Sa pag ngisi niyang iyon, napaisip ako kung sino ang hawig niyang nakita ko na dati. Ah! Si Charles! Pinsan nga pala ni achi sa mga Montefalco si Azi at kung magkakamukha itong mga ito, e malamang sila din ay mga pinsan. Tumalikod na si Azi sa amin at tuluyang nalunod sa mga taong nagsikalat sa paligid. Nainis na siguro siya sa pagkakatapon ko sa kanya na naman ng iniinom ko, dinagdagan pa ng pang-aasar mula sa mga pinsan niya. Hmmm, pikon ang isang iyon. Ang saya saya kaya ng ganitong turingan sa magpipinsan. Hindi ko kasi naranasan sa mga Ty, kahit sa mga Cojuanco.
Natigilan ako sa panunuri sa bawat isa sa kanila nung biglang may nag-hop papunta sa tabi ko, "Hi! Welcome back! We're Klare's cousins from the Montefalcos. I'm Claudette."
"I'm Erin." kaway nung babaeng naka-spaghetti strap, "Tapos 'yung mga yon naman ay sina Josiah, Rafael, Damon and Elijah." turo niya sa mga pinsan niyang lalaki na medyo lumayo na sa amin para magkwentuhan. Si Josiah ay 'yong naka maroon na hoodie at khaki shorts, si Rafael naman ay naka floral na t-shirt at itim na chinos tapos si Damon naka long sleeves na grey at striped shorts tapos si Elijah.. Ah! Si Kuya Elijah ni Ate Klare! Wala siya sa mga lumapit kanina. Siguro ay kararating lang niya. Naka kulay white lang siyang v-neck na may bulsang kulay itim sa gilid at straight cut na washed pants. Mukha silang mga naglakad palabas ng isang fashion magazine for men. No wonder kilala raw sila sa buong siyudad, maski sa mga kalapit bayan. I can already hear them screaming, 'Mga Montefalco!' kapag parating na ang mga to. Ngumiti lang ako sa kanila at nagkibit-balikat. Nahihiya talaga ako sa sobra nilang pagka-friendly.. at siguro, dahil na rin nakaka-overwhelm ang itsura ng mga ito.
"Tapos 'yung nag-walk out kanina? Si Azrael Ian Montefalco III," halakhak ni Erin, "Pasensya ka na sa kanya. Hindi ko nga alam bakit pissed off 'yun sayo, e lagi namang nangse-seduce ng mga babae 'yun kahit pa tapunan siya ng green mango shake!"