"We're here now.." Ashlei stated.
Tulad nga ng napagkasunduan, we already went inside the Haunted House already...
Kung kanina ay nawiwindang na ako sa mga sigaw na naririnig ko, mas lalo na ngayong nandito na kami..
Unang tapak ko pa lang, I had goosebumps all over my body already.. Tcch..
And then after sometime, we heard a loud scream coming from a certain direction and so I quickly search for the guy beside me since I'm 100% na si Caizer yun dahil siya ang katabi ko kanina pagpasok.
Sobrang higpit ng hawak ko sa kanya.. but then,
"Hey, you!" the guy called out.
( o____O ) Huh? I quickly leaned up to look at him though anino lang niya ang nakikita ko.
"What do you think you're doing?" he asked.
He sounds a bit unusual.. pero naniwala pa rin akong siya ang kausap ko since I believe in my own vibes.. Not until,
"Pinagnanasahan mo ba talaga ako, Ashlei ha?" Sh*t.
That's the time I realized na hindi pala si Caizer yung nilapitan ko. I recognized him based from his voice right away.. and it was Zach! Geez..
I quickly pulled away at doon na nagkagulo ang lahat...
Ashlei became very furious when she heard what Zach said and attempted to hit him on his head. But while in the process, it was Drake whom he hit on instead and the cycle goes on.
Too bad, hindi na kasi namin nakikita ang bawat isa dahil sa sobrang dilim sa loob.
We cannot even see our steps.. basta't nagkakakilala na lang kami based on our voices..
Until such time na nakarinig ulit kami ng panibagong sigaw coming out from nowhere.
And before we can internalize that, I soon found out na nagkahiwa-hiwalay na pala kami..
________________________________________________________________________
Ashlei's POV
“Can we please take a break for a minute?” reklamo ko. “Hinihingal na ako Dylan eh!”
Ilang minuto na kaming naglalakad at pakiramdam ko'y wala kaming pinatutunguhan. Para lamang kaming naglalakad sa kawalan. So I decided to stop for a while.
At pumayag naman siya. I felt his footsteps stopped kaya naman kinapa ko muna ang aking daan to make sure na wala akong mababangga before I finally seated on the floor.
At first, I felt comfortable.
Sino bang hindi matutuwa kung ilang minuto ka ng nakatayo at ngayon e nakahanap ka na ng time para magpahinga?
But after some time, nakaramdam na rin ako ng uneasiness sa aking paligid.
Nawiweirdohan na kasi ako kay Dylan...
Sa tatlong araw na naging “caretaker“ niya ako, ngayon ko lang siya napansing ganito. He is so quiet which is mas lalong nakapagtataka since ang kilala kong Dylan ay isang humble, jolly, and smiling guy.
But this… ugh! Ewan…
And due to curiousness, I called him to ask if there is a matter.
But instead of hearing the answer that I want, I heard something else...
“Ano bang problema mo, Dylan h--!”
“Can you please just shut up?!! Kailangan ko pa ba talagang sumigaw para lang malaman mong naiingayan na ako sa bibig mo ha?!”
O__________________O??????????????!!!!
Nagulat ako at first. Hindi ko expected na ‘yun ang maririnig ko…
And what’s worst?
Hindi ko expected na sa “kanya” pa manggagaling ang mga salitang ‘yun!
“He---” he cut off my speech.
“Besides, ilang beses mo ba akong balak tawagin sa pangalan na hindi ko naman ngalan?” he sarcastically said. “Hindi hamak naman na mas maganda ang real-name ko kesa diyan sa pangalan na binabanggit mo noh!” he added.
“Bakit ba napaka-intrimitido mong pangit ka?!” you heard or read it right... It’s not Dylan or what... It’s him!
The most notorious playboy slash maniac in town, Zach Jasper Rivera…
“Ano’ng pangit?! Magpasalamat ka nga sa akin na kahit hinila mo ako kanina nang labag sa kalooban ko, kusa pa rin akong sumama sa ‘yo!’” he teased. “Halos halayin mo na nga yung kamay ko kanina sa higpit nung hawak mo sa akin eh..” he said while chuckling.
“E kung sapakin kaya kita nang malaman mo ang sinasabi mo?” pagtataray ko.
"Mananahimik na ako, okay?!” hindi ko alam kung sincere ba yung sinabi niyang yun. Hindi ko kasi nakikita yung mukha niya. Tanging naririnig lang namin ay yung boses ng bawat isa. But who cares? Manahimik lang siya, kuntento na ako.
Pagkatapos nun, nanahimik na siya. Hindi na siya nagsalita ulit. Pakiramdam ko nga, wala na akong katabi eh. Not until,
“Ash…” he said.
“What?! Close ba tayo? T_____T”
“Pwede ba, seryoso ako ngayon, Santillan eh!”
“E seryoso rin naman ako eh~!”
“Mas seryoso ako!”
“NO! MAS SERYOSO AKO!!!”
( T_) XxXxXxXxXxXxXxXxXxXx (_< )
Wala na talaga kaming pag-asa… Hindi na dumadaan ang isang araw na nagtatagpo ang landas namin na hindi kami nagkaka-away sa iisang bagay. Marahil, pinanganak kaming magka-away kahit pa sa aming past-life. Kaya siguro para na kaming aso’t pusa..
Ang pinagtataka ko lang, hindi naman kami ganito dati eh...
Kelan lang naman nag-umpisang maging magka-away kami nang tulad nito, simula lang nung araw na ‘yun… ________________________________________________________________________
Zach’s POV
“Seriously, Ash.. I have something in my mind that I want you and I to talk about...” mahina kong sabi... Pero hindi man lang niya ako sinagot.
“Uyy!! Sige ka, iiwan kita dito..” pagbabanta ko habang kunwari ay patayo na ako, thinking na pipigilan niya ako. “Aalis na ako dito!” pag-uulit ko, “HOY! Hindi ako nagbibiro, aalis na talaga ako dito!! >__<”
But HELL!!! Hindi man lang siya gumalaw sa kinauupuan niya! =____=
“Ashlei naman ehhhhh!!! >____<” sabay-balik ko sa aking puwesto at akap sa braso niya.
"SH*T! Layuan mo nga akong lalaki ka, nandidiri ako sa’yo eh!! Tigilan mo ako sa mga panglilingkis mo! I’ve already told you, iba kami ni---”
“…iba kayo ni Lucille sa mga ordinaryong babae..” I stated, at nakaramdam naman siya ng pagkagulat sa sinabi ko. “’Yun ba ang sasabihin mo?” I continued.
She stared at me with amusement and turned away after niyang mapagtanto na tinititigan ko lang siya. Kahit naman kasi papaano, nakikita ko yung mukha niya ng bahagya dahil sa dim lights na nakalagay sa hindi kalayuan sa aming puwesto.
“O, bakit ka umiiba ng tingin?” I asked, na may halong pang-aasar.
“PAKIALAM MO BA?!!!” pasigaw niyang sabi. “Bahala ka na nga diyan! Aalis na ako!” sabay tayo. Ni 'di man lang niya ako tinanong kung ano ba yung gusto kong pag-usapan naming dalawa.. Grabe talaga…
“Ashlei!!!”
Magmukha man akong tanga..
“Hoy, ano ba?! Makinig ka nga muna kasi!!”
Magpaulit-ulit man akong parang sirang-plaka..
“Tumigil ka muna, pwede ba?! ASHLEI!!!”
“BAHALA KA DIYAN!!!”
Pero bakit ba?
“Tumigil ka muna sabi eh!” I stated, grabbing her in one arm.
May isang bagay lang ako na kailangang sabihin sa kanya.
"Ano bang kailangan mo kasi sa akin ha?! Di ba sinabi ko na ngang bahala ka na diyan! Na wag mo na akong kausapin, at wag mo na akong guluhin! Ano bang---”
“Sorry na kasi…”
Magmukha man akong siraulo sa paningin niya, bahala na…
May isang bagay lang naman ako na dapat sabihin sa kanya eh…
At kailangang ngayon na.
“Sorry for what?” she asked.
“Sorry!! Basta sorry!! Kailangan pa ba ng explanation for that? Hindi mo ba yun alam h—“
“E di bahala ka diyan!” pagtatangka niyang umalis kaya agad ko siyang pinigilan.
“Masyado ka namang atat kasi eh..” I sighed before saying, “Sorry na.. ka--si—kasi.. ano.. uhmm...” bakit nga ba?
“ANO BANG KASI??”
“… E Kasi, nasaktan kita!!” napabulalas ko. “Kasi.. nasaktan ko ang damdamin mo.. Hindi ko sinasadya, pero alam ko namang kasalanan ko pa rin yun e.. Naging insensitive kasi ako sa nararamdaman mo. Hindi ko naisip na masasaktan ka pala sa mga nasabi ko."
Ewan ko ba sa sarili ko..
Bakit ko ba nasasabi ang mga ganitong bagay sa panahon ngayon?
Bakit ba nakukuha ko pang magpakabait, ngayong dapat nga ay mas mairita ako sa kanya dahil sa sobrang sungit niya sa akin...
"Okay." she murmured.
"So, pinapatawad mo na ba ako?” tinignan lang niya ako for about a minute pagkatapos,
"Siguro nga natatandaan mo na yung sinabi ko sa’yo.. pero hindi mo pa rin naiintindihan kung ano ba ang ibig kong sabihin..”
“Eh?!” O_____o
"AYOKO! Hindi mo ako madadala sa mga paganyan-ganyan mo! Alam kong deep inside e tinetesting mo lang ako kung kaya mo ba akong paikutin sa mga salita mo!”
WTF?! Pagkatapos kong kainin ng buong-buo yung pride ko para lang masabi ko yung mga salitang yun sa kanya, ganun lang ang isasagot niya sa akin?!!
"You know what, you’re an angel in hell as always! Nakakairita ka!” mga salitang hindi ko namalayang kumawala sa bibig ko.
“E di mairita ka!! Hindi ko kailangang iplease ang lahat ng tao! Lucille is enough! Siya lang ang tanging meron ako! At hindi ko na gugustuhin pang maghanap ng iba kung katulad mo lang rin naman na isang walang-pusong nilalang ang matatagpuan ko!”
“What are you saying?! I am a heartless person?”
"Yan kasi ang hirap sa inyo eh! Lahat kayo, ayaw sa akin! Lahat kayo, naiinis sa akin!” she paused for a while before she continued.
"...pero hindi niyo kasi ako naiintindihan eh.."
"He--!"
“Sa bagay, wala rin naman magbabago, ‘di ba? Kahit maintindihan niyo ako, malamang ganun pa rin. Sa huli… ayaw niyo pa rin sa akin! At yun ang masakit..” she said bitterly.
Nang marinig ko ang boses niya ay para bang nag-echo iyon sa isip ko at paulit-ulit kong naririnig kahit na hindi naman na siya nagsasalita.
Kasabay rin nun na bumalik sa alaala ko ang sinabi sa akin ng Driver niya at the time na nakapunta ako sa bahay nila, the time when I was really drunk..
"Nang makita ko kanina kung gaano siya nag-alala, I can see that she considers you as her friend.. so please, don't let her down.. Take care of her.."
"Tcch.. Grabe.." I thought to myself.
Pakiramdam ko tuloy ngayon, napakasama kong tao..
para saktan siya ng ganito..
This time, sa tingin ko, I am really feeling sorry for her...
So when I saw her walking away from me already, agad ko siyang hinabol and grab her again from behind.
“SH*T, For God’s sake, RIVERA!!! Ano na naman bang gusto mo?!”
“Only one thing, Ash!
“WHAT IS IT?!!!!”
“Only one thing.. and that’s for you to hear right now...”
________________________________________________________________________
Lucille’s POV
Halos magkadapa-dapa na ako sa nilalakaran ko. Kung makahila naman kasi itong tao na nasa tabi ko.. akala niya ata hayop ang dala niya!
“Puwede ba?! Hindi ako aso para bitbitin mo ako ng ganito!! Huwag mo akong hilain!! Err!!” paghihinaing ko.
Nakakainis lang, dahil sa dami ng parte na puwede niya akong hilahin, yung damit ko pa talaga ang napagtripan niya!
And besides, kanina ko pa siya kinakausap pero hindi siya nagsasalita. Ni isang respond ay wala akong narinig galing sa kanya, kaya naman may parte sa akin na nagsasabing hindi tao itong nasa tabi ko.
BUT HELL?!
Alam ko namang imposible yun at 100% sure akong isang taong walang-puso lang ang gagawa ng ganito sa isang babaeng tulad ko..
So wala na akong nagawa kundi sumunod na lang sa kanya..
And in fairness naman, nakatulong rin yung ginagawa niya sa akin.
By this, nakakalimutan ko ng pansinin yung mga “creepy things” sa paligid ko… natabunan na ng sobrang pagkainis ko sa kanya. (=_______=)
And then suddenly,
*BAM*
SH*T!!
“Urgh! WTF?!! Gusto mo ba talaga akong patayin, ha?! Nakakarami ka na ah!” tumama lang naman yung mukha ko sa corner nung pader and I’m so lucky 'cause this time, pakiramdam ko e tumabingi yung ilong ko!
And the most FORTUNATE THING IS, parang walang nangyari! Tumigil lang siya for a while sa paglalakad tapos maya-maya pa e hinila na ulit niya yung kamay ko..
Grabe… kung pwede lang maghukay mula sa kinatatayuan ko at ilibing ng buhay itong kasama ko, kanina ko pa ginawa..
NAKAKAINIIIIIIIIIIIIIIIIIIISSSSSSSSSSSSS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ( >______________< )
----------
Lucille and her mystery partner is walking constantly in their path. Kahit mukhang hopeless na silang mahanap ang labasan, they’re trying to find a way to see it, still.
Hanggang sa...
*TRIPS*
"Aray!!!" Lucille sworn as she trips over something while walking.
Agad siyang napabagsak sa sahig, with her face hitting the floor first.
Her partner shown some care naman at this time, since agad itong naglean forward to help her getting up, though, hindi pa rin siya nagsasalita..
Lucille is biting her upper lip, trying her very best to tolerate the pain in her ankle.. it was twisted.
"Gahd, ano pa bang kamalasan ang darating sa akin?!" pagkayamot na sigaw ni Lucille. But her agony was interrupted by something..
She manages to felt something that is touching her leg.
Balak niya sanang hampasin ang kasama niya, since alam niyang it was her partner's hand, but she changed my mind when she realized that after nung kamay makarating dun sa part na masakit, nakarinig niya ng napunit na bagay..
And bago pa niya malaman.. he was tying it up to immobilize her ankle and to temporarily ease its pain already.
And after he finished what he was doing, the mystery figure rushed up as if he wants to go somewhere.
Lucille, who also noticed this, suddenly asks.. "Hey? Are you planning to leave me in here? In this... in this situation?"
The guy who acts as if he didn't hear what Lucille said continued to what he plans to do and by now, his footsteps are visibly heard.
"HEY!! Wait a minute.. Just wait!!! I already know who you are! SO JUST WAIT!!!"
And maybe dahil na rin sa gulat sa sinabi ni Lucille kaya agad siyang napatigil sa paglalakad.
"I know who you are.. Based pa lang sa nature mo at this time, yang pagiging tahimik mo. From that, alam ko na kaagad kung sino ka.. You are.. You are... You're..
...Luke.." she firmly stated. "You're Luke, I'm sure of it! Kaya kahit hindi ka magsalita, I know you are Luke!" she continued.
The guy though, who Lucille refers to as Luke, is still speechless at walang imik.
"Alam ko na hindi mo ako iiwan.. Alam ko na hindi mo ako papabayaan! 'Di ba sabi mo sa akin, hayaan kita na tanggalin yung sakit na nararamdaman ko? Then this is your time, just don't leave me in here.. that's all I want for you to do...
...hindi ka naman tulad ni Jaiden, right? Magkaibang-magkaiba kayo..." she said bitterly.
Agad niyang narinig yung footsteps nung guy na nagsimula ulit, but this time, papalapit na yun sa kanya..
He immediately lean closer to her ear. And there, he whispered something in a breathy kind of voice in which even you couldn't guess who he really is..
________________________________________________________________________
Zach's POV
"What is it? What do you want?" she asked.
“I want you to be mine...”
“…What??!!”
“Say yes, and I'll be your boyfriend instantly!”and then I quickly kneel down in front of her.
"Hey! Wala ka ba sa sarili mo ha?!"
"Be my girlfriend, Ashlei Feighe Santillan. Now. Accept it, that’s all I want... ”
Yes, hindi kayo nagkakamali..
Ang isang playboy slash so-called maniac ng ibang tao na si Zach Jasper Rivera right now, is confessing to a naughty, hard-headed, and a rude girl namely Ashlei Feighe Santillan..
Ewan ko ba kung ano ba talaga ang nangyayari..
Kahit ako, nagugulat na rin sa mga ginagawa ko..
Mukhang tama nga siya..
Nababaliw na ata talaga ako…
Sana lang, tama ang gagawin kong ito..
Sana, tama ngang mag-alok ako sa kanya ng ganitong bagay, kahit na..
…hindi ko naman siya mahal…
________________________________________________________________________
Lucille's POV
"I won't leave you.. I'm going back.." he whispered softly.. "I promise.."
He kissed me on my forehead and pat my head afterwards, before he totally left.
And as I was eft all alone in that dark creepy place, hindi ko namalayang umiiyak na pala ako..
But not because I'm afraid..
It's just that.. when he said those words to me, it reminded me of something..
Same words..
Same tone..
The words of farewell..
And then I realized, until now pala, masakit pa rin...
I still can't get over with it..
Until now,
...nasasaktan pa rin ako.
________________________________________________________________________
*Yawns* Pinagpuyatan ko ito, guys! :))) Saka na yung next chap.. ha? Mahaba naman na ito eh. Pamajor kasi yung Marketing at Management namin eh. xP
Sorry talaga guys sa tagal kong mag-update at inabot ako ng 3 weeks.. Bawi na lang ako.
I dedicate this to @bhal23 yey! Hello!! :D Silent-reader rin kasi siya eh. xP So guys, yung mga silent-reader diyan, paramdam lang kayo.. gusto ko kasing magdedicate sa lahat ng readers ng My Secret Reward eh.. Simple Hi or Hello lang would be enough. :">
Tapos, suggest kayo kung may kilala kayong person (public/private figure man) na sa tingin niyo e babagay sa characters natin. xD Hindi kasi ako socially-aware eh.. :))
So that's all for now, Happy Sunday! Punta ko Mass later.. makikita ko na naman si crush. ;)) Please support pa rin, guys! Salamat! :D Love lots, Ayu <3