[52] CONFUSED
KURT'S POV
I looked at her in the corner of my eye. She was stiffened, and based on how she looked at me, she seemed bewildered on what just happened.
"With cream, Sir?" my secretary asked. Her name is Crystal and I doubt it. It's like somebody played a prank on me and gave me a secretary that has a same name as Crystal's. Tss.
"Make it black," I timidly said and then got back to my work. I was waiting for the door to open, but it never did. I looked at her again, and I saw her looking at me blankly. I lifted a brow.
"Yes?"
That made her return in her senses. "Uh, sorry. Secretary mo?" I nodded my head boredly. "A-akala ko, ako yung..." she cut off her sentence midways and shook her head. "Never mind. Sorry," and then she went out.
I don't know how long I stared at the door where she left. I wanted to clarify something that she has nothing to do with my secretary. I also wanted to explain that I didn't mean anything... that I wasn't the one who hired this girl but the HR manager.
I slumped my back on the backrest of my seat. D-amnit! What the fvck is wrong with me? It's only a name but why the heck am I taking a big deal out of it??
Tss. I'm just thinking of how Crystal feels about it. Did she think that I intentionally hire her because they do have the same name? Sh*t! Despite of all the fvck she said to me, I'm still concerned about her.
When will I be concerned about myself too?
"Sir, here's your coffee." Crystal placed the cup of coffee over my desk and then she stood still infront of me. "Meron pa po ba kayong kailangan?"
I took the chance to stare at her for awhile. She's pretty and pleasant, yeah, and I don't know if it's just me or do I find something in her that I saw in my dreams with Crystal?
I looked down, gazing away from her. This is her first day of work and I bet she's nervous because the HR manager said that she's a fresh-graduate.
"What's your real name again?" I asked while scanning on my papers.
"Crystal Guevarra, Sir."
I stopped and looked at her. "Yan ba talaga ang tunay na pangalan mo?"
"Opo," she nodded her head. "Bakit po, sir?"
"Wala. Sige, salamat."
I can't help but to feel suspiscious of her. It's like there's something telling me that I need to find out. Crystal... I better check it out later in the HR department.
GAIL'S POV
Nakakuyom lang ang mga kamay ko habang pabalik ako sa department ko. UGH! I felt embarrassed! Bakit naman kasi nagkataon pa na magkapangalan kami ng secretary niya? Grabe, sa lahat ng tao sa mundo, sa akin pa talaga naparehas ah! Tsk!
"Crystal?"
Pabagsak akong umupo sa swivel chair ko at nangalumbaba sa desk ko. "Don't call me Crystal!!"
"Huh?"
"May problema ba? Bakit pulampula 'yang mukha mo?" Bumungad na sa harapan ng desk ko ang concerned na mukha ni Fifth. "What happened?"
"Eh kasi..."
Pinutol ko kaagad yung sasabihin ko habang naniningkit pa ang mga mata ko. At bakit ko naman ikukwento sa kanya? He doesn't need to know anyway.
"Eh kasi what?" he asked eagerly.
I shook my head and rested my back on the backrest. "Wala."
"Wala? Are you sure?"
I sighed deeply. Hindi ko alam kung bakit ako naiirita. Feeling ko kasi, sinadya ni Kurt na kumuha ng secretary na kapangalan ko pa. Para ano? Para gantihan ako? Para asarin ako? Para saktan ako?
Wait... Why would I be hurt? I am not supposed to care even if he calls million of girls the way he calls me before. Ugh! What's happening to me?!
"Ano, Crystal?"
"Shut up," I hissed.
Naningkit naman ang mga mata ni Fifth kaya naalarma ako. Masyado na siguro siyang nawiwirduhan sa sudden change of mood ko kaya pinilit kong ngumiti. "Sorry, Fifth. Nakakapagod lang kasi."
Umiling siya sa sarili niya. "Weirdo." I know I am and it's frustrating me! "Dumaan nga pala si Tita--- I mean yung mom mo dito. You weren't here so she left a message to me for you."
"What's it?"
"She said that she'll be picking you up here after office hours. Magdidinner daw kayong dalawa."
"Kaming dalawa? You're not coming with us?" Tanong ko at mabilis siyang umiling. "Bakit? Sumama ka nalang, Fifth."
"Hindi na. Kayong dalawa nalang," he replied smilingly and went back on his work place. Pinagmasdan ko lang siya habang may kung anong tinatype sa laptop niya. I wonder what's running on his mind. Does he feel the same way about me?
Haayy... Crystal! You better pull yourself together. Ugh, bakit nga pala Crystal ang tawag ko sa sarili ko? It should be Gail! G-A-I-L. How I hate the name Crystal!
Hindi ako mapakali hanggang sa matapos ang office hours. Sa department namin, hindi ako umuuwi hanggang hindi pa umuuwi ang lahat ng teammates ko. In my case right now, there are two people left in their workplace. Hindi pa yata tapos sa ginagawa nila, kaya hindi pa rin ako pwedeng umalis.
"Crystal, 'di ka pa ba aalis?" si Fifth.
Umiling ako. "No, 'di pa sila tapos oh. At saka wala pa naman si Mama. Magtetext naman yun kung nasa lobby na siya."
Umupo siya sa tapat ng desk ko at pinaglaruan yung rubix cube na sinusubukan kong buuin kapag coffee break namin. "Edi hintayin nalang kita hanggang sa matapos sila at dumating si Tita."
Kumunot yung noo ko sa huli niyang sinabi. "Tita? How close are you with my mom?" I've been itching to ask him this but I seemed to forget it. Masyado kasing na-occupy ng pangyayari kanina sa office ni Kurt ang utak ko.
"Slightly close. Pfft!" He chuckled.
I rolled my eyes at his non-sense answer. "I'm serious here, Fifth. Bakit Tita ang tawag mo?"
"Wala. Para raw tunog Filipino," sagot niya.
Napatango nalang ako kahit na medyo malabo yung explanation niya. Kasing labo lang ng dila niya na medyo nabubulol-bulol pa.
"Mauna ka na kayang umuwi?"
Umiling siya. "I'll wait for you to leave before I go home in your penthouse."
Pinaningkitan ko siya at sumulyap saglit sa dalawa pang teammate ko na nasa kanya-kanyang workplace. Geez! Baka marinig nila, at sumabog kinabukasan ang chismis tungkol sa amin!
"What?" painosenteng tanong niya nung tinignan ko siya sa nanlilisik na mga mata.
"Umuwi ka na nga sa unit mo, Mr. Choi. 'Wag mo na akong ginugulo dito." Madiin ang bawat salita ko para maemphasize ang gusto kong ipahiwatig sa kanya.
"Oh, okay. Take care," he said hesitantly before he grabbed his stuff and left.
Nangalumbaba na naman ako sa desk habang hinihintay na matapos ang mga teammates ko. Naalala ko na naman tuloy yung nangyari sa office ni Kurt kanina. That secretary named Crystal... Totoo kayang yun ang pangalan niya o sadyang nananadya lang si Kurt? Gusto ko talagang malaman ang tungkol sa Crystal na yun. Sheesh. Nakakainis naman 'tong curiousity ko!
I stood up and faced my teammates. "Guys, matagal pa ba kayo dyan?"
"15-30 minutes pa, Ms. Gail. Pasensya na po."
"Hindi, okay lang. May pupuntahan lang ako sa HR. Maiwan ko muna kayo," sabi ko bago ko kinuha yung bag ko at dumiretso papunta sa HR department na nasa 6th floor. Pagkalabas ko ng elevator, saktong nakasalubong ko yung manager ng Human Resources. Mukhang pauwi na siya.
Ngumiti siya sa akin kaya ngumiti rin ako. "HR manager, right?" I asked assuringly.
"Yes, Miss Gail."
Napapalakpak ako ng isang beses. Nice timing! "May ichecheck sana akong info ng isang employee. May I?"
"Oh," nagform ng 'O' yung labi niya. Sheez! I think she can't entertain me. "Pauwi na po kasi ako."
"Oh, okay." Ugh!
"Pero bukas pa naman yung storage. Pwede kang pumasok dun."
"Ay, thanks!"
Tumakbo na ako papunta dun sa storage room na sinasabi niya kahit hindi ko alam kung saan yun banda. Di bale, may mga labels naman na nakapaskil sa bawat room na makikita ko kaya ayos lang. After awhile, nakarating din ako sa tapat ng storage room-- sa pinakadulo ng hallway. Half-open yung pinto kaya kita ko mula sa labas na bukas yung ilaw sa loob. Bago ako pumasok ay tumingin ako sa paligid ko. Kahit isa walang tao. I suddenly felt like backing out. Chineck ko yung watch ko at medyo nabigla ako nung makitang quarter to 9 na.
I breathied deeply before holding the knob. Nandito na rin naman ako, so might as well go on. As I stepped inside the room, I stiffened when I saw someone inside searching for a file.
Sweat dewed over my forehead and I felt my heart pumping loudly inside of me. Bago pa ako umatras ay nilingon niya na ako... at katulad ko ay nabigla rin siya.
"What are you doing here?" He asked, trying not to sound he's shocked.
"U..uh..." Napalunok ako. Napapahigpit na yung hawak ko sa doorknob. Aatras ba ako?
Kumunot na yung noo niya. Ang bagal kong sumagot! I bet I looked dumb infront of him!
"I... I am going to l-look for a file of one of my teammates," I stuttered. Humugot ako ng malalim na hininga bago ako nagsalita ulit. "Do you mind?"
I can't back out. Ayokong isipan niyang naiilang ako sa presence niya... kahit yun naman talaga ang totoo. Who wouldn't? After what happened in the North, both of us might feel the same way.
Tinalikuran niya lang ako at bumalik na sa paghahanap ng kung ano. "Go on," he said timidly.
Bumuga muna ako sa hangin bago ako pumasok. Just then, I realized what I am up to. Hahanapin ko nga pala yung file ng secretary niya. How can I do it then when he's here? ARGH!!
Halos lunukin ko na yung dila ko habang naghahanap ako sa wala. Nasa Finance shelf ako nakatingin, samantalang siya ay sa Marketing shelf. Dun dapat ako maghahanap pero hindi ko magawa. Ano kayang hinahanap niya?
Pasimple ko siyang nilingon. Nakatagilid pero bahagyang nakatalikod siya sa akin. Thanks to my clear vision because I was able to see the little paper attached at the edge of the folder and it shows; Guevarra, Crystal K.
The fudge! Yun siguro yung bio-data ng secretary niya!! Hoo. Wala na. There's no reason for me to stay longer in here. Nakita ko na ang hinahanap ko.
Hindi na ako nagpaalam sa kanya, at pumunta nalang ako sa pinto para lumabas. I was about to open the door, when I found out it's locked. Nanlaki tuloy ang mga mata ko habang pinipilit na pihitin yung pinto.
"Sheez!" I exclaimed while trying harder to open it.
"What's the problem?" I heard Kurt asked behind me.
"Hindi mabuksan!" And I swear, I'm starting to panic.
"Let me," sabi niya kaya tumabi ako. Pinanuod ko siya habang sinusubukang buksan yung pinto. I confirmed that he's pissed when he kicked the door madly. Oh no. Don't tell me... "We're locked."
"HA? Pa'no nangyari yun?" Tinabig ko siya at sinubukan kong buksan yung pinto. Kumatok pa ako ng malakas, dahil baka may tao pa sa labas. "Tao po!! Pakibuksan nga ho ito!! May tao ho dito!!"
"Bakit mo kasi sinarado?" tanong niya.
"Hindi ko naman alam na malalock tayo," inis na sabi ko. Nawala tuloy bigla yung awkward feeling ko at nangingibabaw na yung kaba, inis at takot.
Kaba-- dahil isolated ang lugar na ito. Inis-- dahil mukhang ako pa yung sinisisi ni Kurt sa pagkalock namin at takot--- dahil nakakulong kami dito. ARGH!!
"Pakibuksan po dito!" katok ko pa.
"You're just tiring yourself. Wala ng tao sa floor na 'to. Nagsiuwian na." Narinig ko yung bored na boses ni Kurt kaya nilingon ko siya. Umupo siya sa lapag habang binabasa yung folder. "If you noticed, I left the door half-open. Sira kasi yung doorknob."
"You didn't tell me!" Naku naman! Kung sinabi niyang sira ang doorknob, edi sana hindi ko nalang sinara. Bakit ba ang malas ng araw na ito?
Padabog akong umupo sa sahig habang nakasandal sa pinto. Medyo kinakatok ko pa yung pinto sa baba, nagbabakasakaling may makakarinig sa amin.
"Stop it. Ang ingay," supladong saway niya sa akin.
Inirapan ko siya at sumimangot nalang sa tabi. May dinner pa kami ni Mommy, tapos nakulong pa kami dito. Naku naman!
"Can you find a way para makalabas tayo dito? Gangster ka dati diba? Syempre marami kang alam like pagsira nitong pinto," I asked helplessly.
Tinignan niya lang ako saglit at napailing nalang. Wow, so he's ignoring me?
"May dinner pa kami ng Mommy ko," dagdag ko.
Napataas ang kilay ko nung maghubad siya ng coat saka niya ipinaypay yung folder sa sarili niya. Nainitan na yata siya.
"Who would want to get stucked in an isolated room?" sarkastiko niyang tanong.
Pinili ko nalang na manahimik dahil pakiramdam ko, ayaw niya akong kausapin. Grr! Sa lahat ba naman na makakasama ko sa room na ito, eh siya pa? Kainis naman!
Kinapa ko yung phone ko sa loob ng bag ko. Tinignan ko yung signal at kung minamalas a nga naman no bars!! Tinignan ko ulit si Kurt. Nakapikit na siya habang nagpapaypay at nakasandal ang ulo sa shelf.
"May I use your phone?" tanong ko.
"I left it in my office," sagot niya.
UGGGHHH!! PAANO NA 'TO?!?! Padabog kong ipinapaypay yung top ko sa sarili ko. Hindi naman totally paypay, kundi ginagalaw ko lang yung tela dahil pinagpapawisan na rin ako. How long are we going to be stucked in here?
I looked at Kurt again. He seemed so tired. Napaiwas ako ng tingin nung gumalaw siya at binuksan yung dalawang butones ng polo niya habang nakapikit. Kinabahan tuloy ako lalo. Wala na akong ibang iniisip kundi ang makalabas na dito.
Knock... Knock... Knock...
"OPEN THE DOOR!!"
"Gail, tigilan mo na yan. Walang makakarinig sayo," seryosong sabi niya kaya nilingon ko siya. Nakamulat na ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.
"Kailangan ko ng makalabas dito."
"Sino bang hindi? Do you think it's a good idea being stucked in an isolated room with the one who dumped you?" matigas na sabi niya na nagpatahimik sa akin.
Nakatulala lang ako sa kanya ng matagal pagkatapos niya yung sabihin. At this point, I felt like I am being unfair with him. Sarili ko lang yung iniisip ko at dinidisregard ko yung nararamdaman niya.
"Sorry," I muttered under my breath. "Ayoko ng ganito. Mahirap."
"What do you mean?"
I fanned myself with my palm while looking at him. "Mahirap. Para tayong back to zero. Diba magkaibigan na tayo? Bakit ganito? Bakit nagiging casual ka na naman sa akin? Dahil ba sa nangyari sa North?"
His lips twitched sideways, sign of irritation. "We can't be friends after all the things that happened to us, Gail. Kung kaya mo ng ganyan, pwes ibahin mo ako. Ayokong lokohin ang sarili ko."
That's like a stab to my chest. Wala akong masabi. Ang hirap pala 'pag nasa iisang lugar lang ang ginagalawan namin. Masyadong masikip ang mundo para sa aming dalawa. Ang hirap huminga.
"If you love someone else, then go after him. But don't you think it's unfair in my part? I love you but I can't go after you 'coz you don't want me to."
Napapikit ako saglit bago ko sinalubong ang mga malulungkot niyang mata. "Kurt..."
"But don't worry, Gail. I am starting to try again to take you out of my life. Self-respect... Yun nalang ang dapat ang meron ako. Ilang beses mo na akong tinanggihan kaya tama na yun. Sarili ko naman ang iintindihin ko."
Nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Ramdam na ramdam ko yung emosyon niya sa bawat salitang binibitawan niya. I felt guilty.
"Hindi ko rin naman ginusto yung nangyari sa atin. Natatakot lang ako. Ayoko na, Kurt."
"I know. That's why I'm telling you we can't be friends. I don't wanna be friends with you because I might just fall inlove with you more again," he paused briefly while my heart was thumping real hard. "So, what do you want? Be friends with me or be as casual as this forever?"
Hindi pa man ako nakakasagot nang magsalita siya ulit.
"... or maybe, be mine again and forget the rest?"
Natigilan ako sa huli niyang sinabi. Kung magiging magkaibigan kami, masasaktan lang siya. Kung magiging ganito naman kami kakaswal, mahihirapan ako... pero sa huling choice...? Mas lalong hindi pwede. Hindi yun ganun kadali.
"Miss Gail?!"
Sunod-sunod na katok ang pumutol sa pagtititigan namin ni Kurt. Tumayo ako at humugot ng malalim na hininga bago sumagot. "Nandito ako..."
Bumukas agad ang pinto at bumungad sa akin ang dalawa kong teammates pati na rin ang HR manager. Pagkalabas ko ng storage room ay narinig ko yung pagtawag ni Kurt sa akin.
"Crystal..."
Hindi ako lumingon. Naguguluhan na ako sa sarili ko. Bakit ba iba pa rin ang epekto niya sa akin?
"Think about it," he said before I left.
Sinalubong ako ni Mommy sa lobby. Siya pala yung nagpahanap sa akin dahil kalahating oras na siyang naghihintay sa akin sa baba. We went in a fine dining restaurant and talked about lots of thing. To cut the story short, she asked how I'm doing in my work and how's my relationship going with Fifth. Sabi ko, friends lang kami. She can't know about the thing about Fifth staying in my place. Hindi pwede. Pero isa linya lang ni Mommy ang hindi maalis sa isip ko; "Travis is good for you." All I retorted was a soft gasp.
Isa rin sa itinanong niya ay ang pagtatrabaho ko kasama si Kurt. Sinabi ko lang na ayos naman pero ang totoo ay hindi. Ayoko lang na mag-alala siya sa akin.
Pagkatapos ng dinner namin ay nag-taxi na ako pauwi. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay upset ako sa mga nangyayari sa akin. Kailangan kong mapag-isa. Ayoko munang umuwi.
Kaya dito ako nagpahatid sa memorial park. Nakaupo ako sa tapat ng tombstone ng anak ko. Pakiramdam ko, walang sinumang magpapagaan ng pakiramdam ko kundi si Kyra.
"Baby, help me. Guide me," I whispered while repeatedly touching the tombstone.
Gabi na, pero 'di man lang ako nakaramdam ng takot sa paligid. Kailangan kong makapag-isip-isip.
"Inaamin ko, ayokong nakikitang nahihirapan ang daddy mo. Pero kasi... hindi na pwede, anak eh. Hindi na kami pwede. Kahit anong gawin namin, alam kong 'di na magwowork 'yung relasyon namin."
Napatawad ko na siya sa mga nagawa niya sa akin, pero ang bigyan siya ng third chance? Hindi na. Ilang beses na kaming nasira. Tama na yun.
"... Naguguluhan pa rin ako sa nararamdaman ko. I like someone else now. I admit, I really like Fifth. But why is it when Kurt is around, everything turns into something strange?"
Fifth is different from Kurt and Kurt is different from Fifth. Sa ngayon, si Fifth ang nagpapasaya sa akin tuwing malungkot ako.
"... Si Fifth yung nagpapatawa sa akin tuwing na-i-stress ako gaya ng ginagawa sa akin ni Kurt noon. Alam niya kung paano ako asarin, pero alam niya rin kung paano ako lambingin, katulad nalang ng ginagawa sa akin ni Kurt noon. I really like Fifth, but does he like me too?"
I sighed deeply and touched the tomb again softly.
"... or do I still love Kurt?"
Lumakas ang hangin kaya napapikit ako ng mariin. Medyo kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko dahil napuwing ako ng bahagya.
"Will you say it's too quick when I say I love you already?"
Natigilan ako nang marinig ko ang pamilyar na boses sa harapan ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang mukha niya.
Baby, is this the sign I'm asking for?
--
A/N: Pasensya na kung maikli ang POV ni Kurt. Wala ako sa mood umingles eh. Hahaha! Chos! At ayan, nagbabalik na naman ang loob ko sa AIWG 3 dahil natapos ko na ang MPG. Yey, dito naman ako magkoconcentrate. Dalawa nalang kasi ang on-going ko. Bukas ulit ang UD! Salamat nga pala sa mga PATIENT READERS! LOVE YOU ALL! <3
Si Crystal the secretary nga pala. Pinili ko siya kahit na Pinay siya, kasi ganyan ang naiimagine kong beauty ng secretary ni Kurt :D >>