*Δευτερα*
Σηκώθηκα γρηγορα απο το κρεβάτι και φορεσα τα ρούχα μου. Πηρα την μικρή βαλίτσα μου και βγηκα στο αμαξι.
"Καταραμένη βαλιτσα"ακουω την φωνη της Ταμι και βλεπω να προσπαθεί να σήκωσι την βαλιτσα της. Την πλησιάζω αλλα δεν με βλεπει μιας και ειναι πλατη σε εμενα."αααα"κανει μολις πιανω την βαλιτσα της και την σηκώνω."με τρομαξες Τονι"λεει γελοντας.
"Ναι..για να μην αργήσουμε ερχεσαι; θα παω με το αυτοκίνητο"λεω και γνέφει. Ετσι σηκώνω την βαλίτσα της και προχωράμε. Μπαινει στο αυτοκονητο και αφου βαλω την βαλιτσα της μπαινω και εγω και βαζω μπρος. Σε 5 λεπτα ειχαμε ηδη φτάσει.Βαλαμε της βαλιτσες στο λεωφορείο και μπηκαμε και εμεις.
Μετα απο πολλες ωρες φτασαμε στο ξενοδοχείο μας.Ευτυχώς με βαλαν μονο μου. Η μαλακια ειναι οτι το κρεβάτι ειναι μόνο.Εκει που παω να ξαπλώσω να ξεκουραστώ ακουω την πορτα να χτυπαει.αφου ξεφυσαω την ανοίγω και βλέπω την Ταμι να κλαιει. Δεν κλαιει απλα. Κλαιει παρα πολυ.Περναει μεσα και κλεινω την πορτα.Δεν κανω κατι απλα την κοιτάζω.Αφου ομως δεν μιλαει αποφασίζω να ρωτησω κατι.
"Εε εισαι καλα;"λεω και εκεινη κουναει το κεφαλι της αρνητικά."θα σου έλεγα να μου πεις αλλα μηπως θελεις να κανω κατι αν μπορω;"την ρωτάω. Για μια ακομα φορα νιωθω τυψεις να την βλεπω να κλαίει.
"Ξερεις μπορεις απλα να με αγκαλιασεις"λεει σιγανα"ειναι το μονο που χρειάζομαι αυτην τξν στιγμή"λεει και την πλησιάζω και τυλιγω τα χερια μου γυρο της.
"Θελεις να μου πεις γιατι κλαις;"την ρωταει και την ακουω να ρουφάει την μύτη της.
"Κάποιος ειπε στον Έντουαρντ οτι με ειδε να φιλιεμαι με ενα αγορι"λεει.
"Και εσυ φιληθηκες;"την ρωταω.
"Την ημερα του χορού"εξηγεί και καταλαβαίνω οτι το αγορι ειμαι εγω.
"Ενδιαφέρον,το εμαθε και δεν εχει ερθει ακομα να μου φωναξει;"ρωταω ειρωνικα και η Ταμι κανει πισω απο την αγκαλια μου.
"Δεν ξερει οτι εισαι εσυ δεν ειδαν ποιο ηταν το αγορι αλλα τσακωθηκαμε ασχημα και μου ειπε πως θα μαθει αργα η γρήγορα ποιος είναι."λεει φοβισμένη.
"Μμμ μυστήρια παιχνίδια μου αρεσουν,οπως επίσης και το ξύλο"λεω και με κοιτάζει.
"Απλα προσπάθησε να μην μαθει οτι ησουν εσυ εντάξει; δεν θέλω να τσακωθειτε"λεει και σκουπίζει μερικα ακομα δάκρυα.
"Ναι λοιπον θες να πας να κοιμηθείς και να κοιμηθω και εγω λιγο; θα σου εκανα παρεα αλλα ειμαι κουρασμένος απο τον δρομο και καταλαβαίνεις"λεω.
"Ναι σχετικα με αυτο ηθελα να σου πω κατι"λεει και την κοιταζω περίεργα.
"Για πες"της λεω.
"Βασικα αστο"λεει αφου το ξανα σκέφτεται και τωρα θα με φαει η περιέργεια.Κανει να φύγει και παει να ανοίξει την πορτα αλλα ειμαι απο πισω της και την σπρώχνω και κλείνει και εκεινη γυρναει να με κοιταξει και ειμαστε πολυ κοντα.
"Πες μου Ταμι πριν νευριασω"της λεω για να τρομάξει και να μου πει.
"Να απλα ηταν πολυ θυμωμένος ο αδερφός σου και μου ειπε οτι θελει να φυγω και φοβαμαι να παω και ελεγα μηπως εμενα εδω να κοιμηθώ ας πουμε"λεει και περιμένει να δει την αντίδραση μου.
"Μμμαλιστα"λεω και το βλεμμα μου παει στα χείλη της.Πλησιαζω αλλα γυριζει λιγο το κεφαλι της και μενω λιγα εκατοστά μακριά της να εχω φάει το πλήρες ακυρο.Ετσι μαλλον για να παρηγορισω τον εαυτο μου..μαλλον...της αφησα ενα φιλί στην άκρη των χειλιών της.
"Τονι...πρεπει να συμπεριφερομαστε φιλικά"λεει και μου γυρνάει τα μυαλά.
"Φοβασαι οτι αν δεν ειμαστε φιλοι θα σε βιασω; μην φοβασαι δεν δαγκώνω "λεω ειρωνικά.
"Να κοιμηθούμε;"ρωταει χωρις να μου απαντησει στον καυγα που άρχισα.
"Το κρεβάτι ειναι μονο κοιμησου κατω"της κεω και κανω πως παω προς το κρεβάτι και η φατσα της ειναι το κατι αλλο."καλα ενταξει μην φοβασαι θα κοιμηθω εγω κατω"της λεω.
"Αποκλειαιτε δεν θα σε βγαλω απο το κρεβάτι σου"λεει αμεσως"εξαλλου νομιζω χωράμε και οι δυο στο κρεβάτι"λεει σαν παράπονο"δεν ειμαι τοσο χοντρη"λεει ξανα.
"Καλα ας κοιμηθούμε"λεω και ξαπλωνω στο κρεβατι και κλεινω τα ματια μου το ιδιο κανει και εκεινη.
***
Ανοίγω τα ματια μου και νιώθω το χερι μου πιασμενο.Βλέπω την Ταμι να ξαπλώνει πανω και να εχει το χερι της γύρω μου.Για ποιόν λόγο είμαστε ετσι;Ξαφνικα αρχίζει και κουνιέται και καταλαβαίνω οτι ξυπνάει. Ανοίγει τα ματια της με κοιταζει για λιγο και επειτα αμεσως απομακρύνεται και επιτέλους μπορω και κουναω το χερι μου.
"Συγνωμη"λεει κοιτώντας το χερι μου.
"Δεν πειραζει"απανταω μονο."τι θα γινει με τον αδερφό μου;"ρωταω και με κοιταζει.
"Δεν ..δεν ξερω "απαντάει μονο.
"Θα του μιλήσω εγω αν ειναι"λεω.
"Τονι σε παρακαλώ μην του πεις καμια βλακεία"λεει.
"Βλακεια;"την ρωταω. Ωστε οτι εγινε με εμας ηταν βλακεία; φυσικα και ηταν."ναι μην φοβασαι δεν θα πω βλακεία..δεν θα πω για το βλακώδες φιλι μας ή για το οτι κοιμηθήκαμε αγκαλια ολο το βραδυ γιατι ηταν βλακεία οπως ειπες"λεω αδιάφορα και εκεινη κοιταζει Κάτω και δεν λεει τιποτα."τι λες παμε να φαμε πρωινό; τοσες ασχολίες εχει εδω δεν θα βγαλουμε ολη την μερα στο δωμάτιο πρεπει να βρω και καμια γκόμενά να πήδηξω"λεω και τοτε με κοιταζει παλι.
"Δεν εισαι μαζι με την Μαρια;"με ρωταει.
"Ειμαι"απανταω.
"Ε παμε για πρωινό;"ρωταει μονο καπως πειραγμενα.Δρν κεω κατι και ανοιγω την πορτα και παμε στο μπουφε του ξενοδοχείου οπου βλέπουμε κάποιους απο το σχολείο μας αναμεσα τους και η Λια με τον Μαλακα τον αδερφό μου. Καθονται μονοι σε ενα τραπέζι και παμε εκει και καθομαστε αφου πρωτα πειραμε οτι θελαμε απο τον μπουφε.
"Αλλο τραπεζι δεν εχει και ηρθατε εδω;"ρωταει ειρωνικά ο Έντουαρντ και κοιταει την Ταμι αγρια και εκεινη κατεβάζει το κεφαλι.
"Εχει απλα ηρθα να σου σπάσω τα νευρα"απανταω ειρωνικα με πλάγιο χαμόγελο.
"Εσυ εντάξει παντα το κάνεις,εσυ γιατι σκατα ηρθες εδω;"ρωταει την Ταμι θυμωμένος και εγω δεν λεω κατι για να δω τι θα γινει.
"Εχεις δίκιο δεν έπρεπε να ειμαι εδω"λεει και σηκωνετε και φεύγει και αφου η Λια κοιταξει αγρια τον Έντουαρντ σηκώνετε απο το τραπέζι και μαλλον πηγαίνει να δει που πήγε η Ταμι.
Αστερακι.⛤
Σχολιο🗯