Bütün akşam bir randevu gibiydi.
Buluşmamızı, benim topuklu ayakkabı giymem, pizza yerken ilk kez Zayn'in yanında yemek yerken utandığımı hissetmem bile bir randevu gibiydi. Ya da, ettiği iltifatların beni kızartması ilk kez olan bir şeydi ve bunlara çok yabancıydım.
Kendimi bildim bileli Harry hayatımdaydı ve başlarda onunla çok iyi arkadaş olduğumuzdan asla yanında gerilmemiştim. Tabii, Harry güzel dostluğumuza da ihanet etmişti.
Dudaklarımda belli belirsiz bir tebessümle ayağa kalktım ve kıyafetlerimi çıkarıp dolaptan ince bir pijama takımı çıkardım. Baharın ortalarıydı ama havalar bir öyle, bir böyleydi.
Tanrım, diye geçirdim içimden. Zayn, ve ben. Bir randevuya çıkmıştık. Olur iş değildi, inanmak benim için gittikçe kolaylaşsa da hâlâ zordu.
Ertesi sabah okula gideceğimden oyalanmadım ve saçlarımı toplayıp makyajımı çıkardıktan sonra huzurla yatağa girdim. Harry'den sonraki uykularımın en deliksiz olanını uyuyacağımı hissediyordum.
Öyle de olmuştu. Alarmım çalana kadar kesintisiz uyumuştum.
Uyandığımda ilk yaptığım şey ışıkları yanıp sönen telefonumu elime alıp bildirim panelinden görünen mesajları detaylı okumak ve cevaplamak için WhatsApp'a girmek oldu. Yazan Zayn'di.
Zayn: uzun zamandır geçirdiğim en güzel akşamdı.
Zayn: ve sanırım yediğim hiçbir pizzadan böylesine keyif almamıştım
Zayn:
Zayn: sanırım çoktan uyudun
Zayn: iyi geceler pizzaları güzelleştiren kadın