Third Person's POV
"Nagising na ang lobo mo Ella. Nagising na siya."
"Nagising na ang lobo mo Ella. Nagising na siya."
"Nagising na ang lobo mo Ella. Nagising na siya."
Yan ang paulit ulit na naririnig ni Ella sa isip niya. Paulit-ulit na... nakakasawa na. Di parin siya mapakali, sobra siyang naninibago sa naramdaman. Dapat niya ba itong ikatuwa o ikagalit? Hindi niya ginustong maging ganito at mas lalong hindi niya kailanman naisip na maging ganito. Pero ano nga ba ang dapat niyang maramdaman?
*Flashback*
"Nagising na ang lobo mo Ella. Nagising na siya." nakangiting sabi sakanya ni Nurse Woodwell o sabihin na nating tiyahin niya. Walang pagsidlan sa tuwa si nurse Woodwell dahil sa nangyari habang si Ella naman ay gulat parin sa nangyari. Hindi niya alam kung ano ang irereact niya sa mga panahong 'yon. Masyadong mabilis... masyadong komplikado. Posible bang magkatotoo ang mga ganoong bagay? Ang pagiging lobo? Pero nandito na siya, naranasan niya na kahit kaunting saglit lamang iyon at isa pa nangyari na... maniniwala ba siya o hindi?
Habang nasa malalim na pag-iisip si Ella ay nakangiti naman si Nurse Woodwell pati narin si Christy, Masaya sila para kay Ella, dahil sawakas nagising na ang lobo nito. Nakatingin lang sila kay Ella nang maalala nanaman nila ang propesiya.
'Ang Propesiya' yan ang nasa isip nilang dalawa.
Takot at pangamba, yan ang nananaig sakanila ngayon. Mabilis lang lumipas ang kanilang kasiyahan at ngayo'y napalitan ng takot dahil haharap nanaman sila sa isang pagsubok... isang pagsubok na maaaring ikabura ng kanilang lahi.
Tahimik ang paligid. Tanging paggalaw lamang ng mga kurtina ang kanilang naririnig. Walang nagsalita sakanila ni isa, purong katahimikan lamang ang bumabalot sa buong paligid.
'Ang Propesiya' yan lang ang tanging nasa isip ni Crisella (Nurse Woodwell), kahit na gaano kalaki ang galit niya sa kapatid niya... nananaig parin ang pagmamahal niya rito, kasama na sa pagmamahal na iyon si Ella. Napatingin siya kay Ella na kanina pa tahimik at nakatingin sa kawalan. Nais niyang basagin ang katahimikang bumabalot sa buong silid ngunit hindi niya kaya... kinulang siya ng mga salita.
"U-uh... A-alis n-nako." pagbasag ni Ella sa katahimikang kanina pa niya gustong basagin. Kahit gulong-gulo ay di na siya nag-atubiling magtanong pa at napagdesisyunang umalis nalang ng silid. Gusto niya munang mapag-isa... kahit ngayon lang.
'Ano ba talaga ako?' tanong niya sa sarili niya bago tuluyang makaalis ng silid.
Nais pa sana siyang pigilan ni Christy ngunit pinigilan ito ng nurse, "Hayaan muna nating i-digest niya lahat ng mga pangyayari." kalmadong sabi ng nurse kay Christy, pero sa loob niya... kinakabahan na siya ng sobra.
"P-pero... A-ang Propesiya...--" pagproprotesta ni Christy. "Nagsisimula na, wala na tayong magagawa." nakayukong tugon ni Crisella at nilisan ang silid.
.
.
.
.
.
.
Ella's POV
Nandito ako ngayon sa hindi ko alam. Kahit san san na ako dinala ng mga paa ko pero itong lugar lang na 'to ang nagustuhan ko. Don't get me wrong, nandito parin ako sa loob ng academy, ayokong sundan pa'ko ng Kris na yun! (-__-) tss. Ang ganda ng lugar nato, kitang kita ang buong kagubatan. Hindi ko alam na sa tagong lugar nato ay may matutuklasan kang kagandahan.
"Babe." yung boses na 'yon. Napalingon naman ako sa kung sinong nagsalita. Tss, sana pala hindi nalang ako lumingon (-__-) Sino ang nambwebwesit? Walang iba kung hindi si Sehun! Akala niya di ko pa nakakalimutan ang ginawa niya kanina? UGH! >__<
"Bakit ka nandito?" nakataas-kilay kong tanong sakanya.
"Ikaw ang bakit nandito." sabi pa niya ng nakangisi. Tss, nababaliw na ba siya?
"Bakit ka ba nandito ha?! Nang iinis ka ba? *brrt* Tss." Ugh! Panira naman yung tiyan ko eh! Di pa pala ako nakain. Ugh >__< Napatalikod nalang ako sa kahihiyan. Bwesit naman talaga oh!
"Hays, ikaw talaga!" sabi pa niya na natatawa tsaka umalis. Hay, buti naman umalis! Sawakas payapa na uli ako... kaso gutom ako. Pero gusto ko muna mapag-isa, para makapag-isipisip. Bakit ba kasi ako naging ganito? Bakit ba kailangan maging ganito? Oo, bitch ako na walang ibang ginawa kundi sumira ng buhay ng iba... pero hindi ko naman hiniling na mabuhay sa ganito at masira buhay ko. Karma na ba 'to?
Naglakad lakad pa ko sa buong lugar, para siyang park sa isang rooftop... hay ewan! Naglalakad lakad lang ako habang nakatingin sa malayo nang mahagip ng mga mata ko ang isang babae, papasok siya ng Academy. Habang papasok siya, maraming naka-escort sakanya at lahat ng madadaanan niya gumigilid at nagbobow sakanya. Eh? Sino ba siya? Kung titignan ko siya, di mapagkakailang mas maganda. Malamang sa malamang ako ang bida eh? Okay kumokorny ako. Pero sino ba siya at ganun ganun nalang ang mga tao sakanya? Yeah right! Lagi na lang akong huli sa balita. Tss!
"Hey!" napalingon naman ako sa tumawag sa'kin. Tss, siya na naman?!
"Ano nanaman?" nakataas-kilay kong tanong sakanya at binigyan siya ng nakakamatay na tingin. "Easy! Eto naman, dinalhan na kita ng pagkain oh... alam ko namang gutom na gutom kana eh." sabi niya at ipinakita ang mga pagkaing dala niya. Grrr, gustong gusto ko na kumain TT^TT At yung boses niya pa, napakaamo... nakakaakit.
"Iwan mo nalang yan d'yan." sabi ko sakanya at iniwas agad ang tingin kahit na sobrang na-aattract nako sa pagkaing dala niya. I'm so hungryyy! (╯°□°）╯
"Grabe ka naman, hindi ka man lang ba magpapasalamat?" tanong niya at umarteng nasasaktan. Tss, di niya ba ako kilala? Duh?! Pasalamat? Patawa ba siya?
"Pwede ba?! Iwan mo nalang sabi, kung ayaw mong iwan edi dalhin mo." sabi ko sakanya at tinalikuran siya uli. Pero syempre di totoo yun! Duh, gutom na gutom na ako pero dahil mapride akong tao... bye food TT^TT
"Ito naman oh! Sige hindi na kita pagpapasalamatin, pero ano bang problema mo ha?" tanong niya at lumapit sakin. Gahd! Di ba siya nadadala? Bakit ang kulit ng neneng nito?!
Hindi ko nalang siya pinansin pa at lumipat sa kabilang gilid. Sana naman magets niya ang ibig kong sabihin at lubay-lubayan niya ako. Wala ako sa mood para makipagtalo, problemado ako... baka kung ano magawa ko sakanya.
*buntong-hininga*
"Uy! Eto naman oh! Siguro dahil yun sa nangyari kanina kaya ka nagsusungit no?" sabi niya pa habang nakangisi.
*boogsh*
Buti nga, napahilata siya sa sahig eh. Tss, ipaalala nanaman yung anoo! (-___-) Aish.
"Siguro hindi ka makapag-isip ng maayos dahil dun--"
*boosgh*
Hindi pa ba siya nadala sa isang suntok ko?! Jongina naman oh.
"Ba--"
"Ano may sasabihin ka pa?" sabi ko sakanya at aaktong susuntukin siya uli pero joke lang talaga yun. Nakakaawa naman siya eh, nagmukha na siyang panda. Dalawa ba namang suntok sa mata ang ginawa ko sakanya? Tsk tsk.
"E-eh... S-sorry n-na." sabi niya at itinaas ang dalawang kamay. Kainis eh, gwapo sana kaso wengya naman! Ipaaalala ba naman ang kawalangyaan kanina! Tch.
*Flashback*
Hindi parin niya inaalis ang nakakaakit niyang tingin at ang nakakahumaling niyang ngiti. Para akong nalulunod sa mga ngiti't tingin niya. Unang araw palang naming magkakilala ngunit bakit nakakaramdam ako ng ganito?
Maya-maya'y tumiwalag na siya sa titigan namin at pumunta sa kung saan. Napaupo nalang ako at napahawak sa may bandang puso ko, sobrang bilis ng tibok nito.
"Miss Kingsley..." tawag sakin nung gwaponglalaki. Napatayo naman ako nang marealize kong para akong tangang nakaupo at hawak hawak ang dibdib ko. First time ko lang makaranas ng ganito. Tss! Kainis.
Hawak hawak ko parin ang bandang dibdib ko nang may mapansin akong nawawala. Kinapa ko ang buo kong katawan pero wala ito.
"Ang kwintas ko!" sigaw ko at sinimulang hanapin ang kwintas. Pati narin yung mga kampon niya nagsimula ng hanapin ang kwintas ko, habang siya? Di ko mahagilap.
"Ito ba ang sinasabi mo?" napatingin naman ako sakanya at nakita kong hawak niya ang kwintas ko. "Oo." maikli kong sagot at tumungo papalapit sakanya nang...
*toink*
Slow mo uli... Ang bango bango niya, nakakahumaling ang amoy. Para akong dadalhin sa heaven... (ohgahd, sana totoo 'to xD okay, extra)
"Ehem." -mga kampon niya.
Natauhan naman ako dun. Gahd!
"Nasarapan ka yata? Hindi ka ba tatayo diyan? Ang bigat mo!" pagrereklamo niya kaya bigla nalang akong napatayo."Akin na!" tsaka hinablot ko ang kwintas. Anong nangyari? Natalisod lang naman ako ng kung anong wire sa paligid at boom! nabagsak ako sakanya at napahiga kaming dalawa. Ako ang nasa ibabaw at siya ang nasa baba. Tumagal kami sa ganoong posisyon... naadik ako sa amoy niya. Oh gahd! Bakit ba naaattract ako sa lalaking 'to? Hindi dapat ako nagkakaganito!
"Sungit." komento niya. Hindi ko nalang pinansin ang komento niya at tumakbo na palabas. Alam kong sobra akong namumula... sobra akong napahiya.
UGH!
*End of Flashback*
Yun ang nangyari. UGH! Ang daming nangyari sa araw palang na 'to. Bakit ba kasi kelangan mapalibutan ako ng mga romance princes? I'm no princess! I'm a queenbitch!
"Hey. Sorry okay?" sabi niya at lumapit sakin. "Just leave me alone, okay?!" nakasigaw ko paring sabi sakanya at pinilit itaboy.Hindi ko kailangan ng karamay, ng awa o ng tulong. Ang gusto ko lang ay makapag-isip isip at mapag-isa.
Tahimik na ang paligid pero alam kong nandyan parin siya sa likuran ko. Hindi ko nalang pinansin ang presensya niya at tumingin sa malayo.
Puro mga bundok at puno lang ang nakikita ko...
Si Mommy...
Naalala ko nanaman siya. Bakit ba lagi ko nalang siya naalala? Pinikit ko ang mga mata ko at inalala ang araw na iyon.
"Mommy, Daddy. I'm so tired na!" reklamo ko kay mommy at daddy kahit na hindi naman talaga. Gusto ko lang talaga magpabuhat kay Daddy. \(^o^)/
Napahinto naman sila, "C'mon baby! You can do it. Kaunti nalang oh?" nakangiting sabi pa ni mommy. "But mommy, I can't do it na!" pagrereklamo ko. Nagkatinginan muna silang dalawa, "Alright, come here baby!" sabi ni daddy habang nakaextend ang kamay upang buhatin ako.
"Yehey!" tatalon talon pa akong papunta kay Daddy. "Hmnn! Ikaw talaga baby! Gusto mo lang talagang magpabuhat kay daddy no?" he said and pinched my nose. "Naku dad! Nasasanay na 'yan." sabi pa ni Mommy. "Look baby oh! You're mom's jealous." sabi ni Daddy na ikinaasar ni Mommy. Pinalo siya ni mommy pero mahina lang, "No, I'm not!" sabi pa ni Mommy at nag-asaran silang dalawa.
Oh... They looked so cute together! I'm very lucky to have them. Thank God, I have them.
"I love you mom, I love you dad."
Pagkadilat ko, naramdaman kong tumutulo na ang mga luha ko. Kung pwede lang ibalik ang oras... kung pwede lang balikan ang pangyayaring 'yon. Kung pwede lang...
♪ When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need ♬
Napalingon ako, kumakanta siya?
♪ When you feel so tired, but you can't sleep
Stuck in reverse ♬
Napapikit nalang ako, ang ganda ng boses niya... napakalamig.
♪ And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace ♬
Hindi naman siguro masama kung makita niya ang soft side ko diba?
♪ When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse? ♬
Mommy... iisang tao lang ang nasa isip ko habang kumakanta siya.
♪ Lights will guide you home
And ignite your bones ♬
And the next thing I knew, I hugged him.
And I will try to fix you
--
Please read
My Husband is a--- Vampire?! (to be published) Exo din casts dyan pati ang bias kong si suzy <3
-Sea