Selosan
Chriscely's POV:
Maaga akong bumangon para maghanda sa maagang practice daw namin para sa Prom. Wala naman akong gana dahil sa sinabi sa akin kagabi ni Jessica matapos akong ihatid ni Stanley.
Bakit ba kasi napakakumplekado ng buhay ko? Ito na ba ang kabayaran sa lahat ng mga napatay kong tao?
Napatingin ako sa dalawang sobreng nakatago sa likod ng picture frame na nakapatong sa ibabaw ng maliit kong mesa. Binuksan ko naman ang drawer na may mga litrato ni Clevor.
Unang nakita ko ang nakangiti niyang litrato. Napakasaya niya dito. Kinuhanan ko siya ng litrato habang nagtatawanan kaming dalawa.
Hindi ko namalayan na unti-unti na palang tumulo ang luha sa mga mata ko.
I'm sorry Clevor..
Napahagulhol ako. Ang sakit parin hindi dahil sa mahal ko siya kundi dahil sa nawalan din ako ng bestfriend.
Clevor Reyes. My bestfriend. Ang kasama ko sa lahat ng mga pighati ko sa buhay. Ang nagpapagaan ng damdamin ko tuwing nabibigatan na ako. Ang karamay ko sa lahat. At ang taong minahal ako at minahal ko rin ng sobra.
Hindi ko siya nagawang iligtas. Pero ako nagawa niyang iligtas. And it hurts me so much.
Stanley always reminds me of Clevor. Lahat ng kilos niya. Yun nga lang, Stanley has his own way kung paano talaga ako pasayahin. Sa mga pagpapatawa niya talaga at banat sa akin wala akong masabi. Ang dakilang richkid ng Carvs University.
Kaya hindi ko talaga kaya pag nawala siya sakin. I don't know what to do if he's going to walk out my life.
*•*•*•*
"Chris! Girl!" sigaw sa akin ni Pepay matapos kong makapasok sa gate.
Lahat ng mga studyanteng nakatambay ay napatingin sa akin. Pero ganun nalang ang paglaglag ng mga panga nila matapos akong makita.
Oh ano kayo ngayon?
"Is that the basura girl?"
"Wow! Chix pare!"
"Chriscely Dizon!"
"Ang ganda niya!"
"Unbelievable!"
Yan ang mga narinig ko sa kanila pero hindi ko na ito napagtuonan ng pansin dahil hinatak nako ni Pepay papuntang field kung saan walang tao. Naupo naman kami kaagad sa isa sa mga bench. Ito talagang lugar na to dito ako dinadala ng mga humahatak sakin. Maliban kay Stanley na dinadala ako sa kung saan saan.
"Kyaaaaah! Girl! Ikwento mo na sakin! Anong nangyari?!" pagtitili niyang tanong sa akin. Napasimangot naman ako dahil sa lakas ng boses niya.
Ikwenento ko sa kanya ang LAHAT.
"Ohmegesh girl! Ohmegesh! Kyaaaaaaaaah! Nilibre ka ng ate niya?! Tapos nag meet the parents pa kayo! Ohmegesh! Kyaaaah!"
Hinayaan ko lang siyang magtitili. Ni hindi ko na nga pinapansin ang mga nagdaraan na napapatingin samin.
Only 22days left ang natitira sa isang buwan na panahon na binigay sa akin ni Dad.
Paano ko magagawa sa loob ng 22 days ang pinapagawa niya?
Hindi ko talaga kakayanin..
"Girl? Okay ka lang?"
Napatingin ako kay Pepay na nakatingin na pala sa akin ng nakakunot ang noo.
"Ok lang.." nagpakawala ako ng mabigat na buntong hininga. Nawawalan talaga ako ng gana ngayong araw.
"Talaga? Kilalang kilala kita girl."
Napabuntong hininga ulit ako. Parang gusto kong mapag-isa.
"Wala ako sa mood ngayon Pepay." yumuko ako.
"Hay naku girl! Mas lalong mawawalan ka talaga ng mood!"
Napakunot ang noo ko sa kanya.
"Bakit?" tanong ko. Naningkit ang mga mata niya.
"Ang boyfriend mo kasama ang impakta!" nanlalaking matang sigaw niya.
Napatingin ako sa direksyong tinitignan niya. And there, I saw it. Naglalakad sina Bianca at Stanley.
Nakaramdam ako ng selos. Sabi niya sakin kagabi, 'see you tomorrow' pero mas nauna pa silang magkita ni Bianca. At hindi lang yun, magkasama pa silang dalawa.
Mas lalo ko silang pinagmasdan, si Bianca dada ng dada habang si Stanley ay nakapoker face lang. I never see him like that before. Yung ganyang emotion, hindi niya ko binigyan. Puro ngiti lang at mapang-asar na ngisi. Kaya sobrang maninibago siguro talaga ko pag ipinahiwatig niya rin sakin yan.
"Someone's jelly here." pagpaparinig ni Pepay kaya sinamaan ko siya ng tingin.
"Sino?" painosenteng tanong ko.
Hays.. Nakakamatay nga talaga ang selos. Unti-unting pinapatay ang puso ko.
"Sus! Ikaw siyempre! Pero girl, nagseselos rin ako ng slight. Hehe." nagpeace sign siya sakin.
"Ewan ko Pepay. Wala talaga ako sa mood ngayon. Alis muna ko." akmang tatayo na sana ako sa pagkakaupo nang hilahin niya ko pabalik. "Bakit?" walang ganang tanong ko sa kanya.
"Saan ka pupunta? Iiwan mo ko ganern?" ngumiwi siya sa akin.
"I just want to be alone Peps. Kita nalang tayo mamaya. Pasensya na." hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya't umalis na ako.
Ang hirap hirap talaga ng sitwasyon ko.
Tinahak ko ang daan papuntang rooftop ng lumang building. Wala namang text sakin si Stanley.
Nakayuko lang ako habang naglalakad.
Ang lecheng yun! Kinalimutan ako! Kalimot-limot ba kong tao?
Sa kalagitnaan ng paglalakad ko ay may tumawag sa apelyido ko.
"Ms. Dizon."
Napaangat ang tingin ko sa tumawag sakin. And its Dean Esmeralda.
"Goodmorning po Dean.." bati ko rito at binigyan siya ng tipid na ngiti.
"Good morning.." she smiled at me bago nagsalita ulit. "Can you please come with me to my office?" she asked me with her oh so scary voice.
Napakamaawtoridad niya talaga.
"Sure po." sagot ko nalang kahit na tinatamad ako.
Sayang naman at hindi pa natuloy ang balak kong pagmumuni-muni.
"We need to talk something important with the others."
Eh? Ano daw? Ano nanaman ang pag-uusapan namin? At sinong others?
Nakarating kami sa office niya after 5mins. Hindi naman kasi gaanong kalayo ang principals office dahil malayo layo naman na ang nalakad ko kanina.
Pagpasok namin ay ganun nalang nanlaki ang mga mata ko nang makitang nandirito rin sina Stanley, Steven at Impakta. Nagkatinginan kami ni Stanley at ngumiti siya sa akin.
LECHE! ANG POGI NG BOYFRIEND KO!
"Mahal---"
"Dito kana Chris."
Nagulat ako nang bigla nalang akong hinila ni Steven paupo sa tabi niya. Napatingin ako kay Stanley na ngayon ay masama ang tingin kay Steven. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang nakataas kilay na si Bianca. Hindi ko nalang siya pinansin dahil nakakaramdam nanaman ako ng selos lalo na't magkatabi sila ni Stanley.
"The four of you. Alam kong nagugulohan kayo kung bakit ko kayo pinatawag." Napatingin kaming lahat kay Dean Esmeralda sa sinabi niyang 'yon. "Gusto ko lang naman sabihin sa inyo na kayong magkakapartner, will going to perform a romantic dance before the program starts."
Nagkatinginan kami ni Stanley sa isa't isa dahil sa narinig. Napakagat ako sa labi ko dahil paniguradong naiinis siya sa akin because I rejected him to be my partner noong naiinis ako sa kanya dahil sa nakita kong nagsasayaw sila ni Bianca.
"Dean.." biglang tawag ni Stanley.
Napatingin ako sa kanya't parang alam ko na ang sasabihin niya.
"Yes Mr. Javier?"
"Can we exchange partners?"
"What?!" sigaw ng impakta. Halata sa mukha niya ang pagkainis at pagkagulat.
"Mr. Javier, I thought that you already agreed with Mr. Trinidad---"
"I didn't agreed with him." direktang sambit ni Stanley.
"Its already final Mr. Javier."
"But she's my---" Pinutol ko kung ano paman ang sasabihin ni Stanley.
"I am the one who agreed with Mr. Trinidad Dean. Its okay to me." matapos kong sabihin yun ay pinandilatan ko ng mata si Stanley. Nagpout naman siya kaya napangiti ako ng mahina.
"So, it is now settled. You can go to our gym right now and proceed practicing."
"Ok Dean." sambit naming apat at sabay sabay kaming lumabas.
Pagkalabas namin ay inakbayan kaagad ako ni Stanley at hinalikan sa noo.
"I miss you mahal." paulit ulit niya kong hinalikan sa noo kahit pa na nakatingin sa amin sina Steven at Bianca.
"Miss you too." mahinang sambit ko at pinisil ang pisngi niya kaya napalayo siya sa akin.
"Nagwagwapohan ka sakin mahal no?" ngumisi siya sa akin kaya sumingkit nanaman ang mga mata niyang singkit. Inirapan ko siya.
"Ewan ko sayo! Nagiging malakas na talaga ang paniniwala mong gwapo ka!"
"Naman mahal! Ang ganda ganda ng girlfriend ko eh!" tapos hinila na niya ako paalis.
Iniwan namin ang dalawa at tinahak naman namin ang daan patungong gym. Habang magkaholding hands kaming dalawa, hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot para sa relasyon namin.
I'm so sorry Stanley. Ang dami kong lihim sayo.
Naluluha ang mga mata ko kaya ako na mismo ang naghatak sa kanya't pasimple ko nalang pinunasan ang mga luhang konti nalang ay tutulo na.
"Di ka naman nagmamadali niyan mahal?" natatawang sambit niya habang nagpapatangay sa hila ko.
Natawa nalang ako dahil parang hindi ko kayang magsalita dahil sa may bumabara sa lalamunan ko.
Nakarating kami sa gym na marami ng tao. Lahat classmates namin. Lahat sila ay laglag pangang nakatingin sakin at unti unting bumaba ang tingin nila sa magkahawak kamay naming dalawa ni Stanley. Bibitaw na sana ako nang mas hinigpitan pa ni Stanley ang pagkakahawak dito.
"Tara sa gitna." sambit niya't hinila ako. Naghiyawan ang mga kaklase namin pero ilang sandali lang ay dumating na si Sir Trin.
Napahiwalay naman kami ni Stanley sa isa't isa. Gusto kong matawa sa mukha ni Stanley na nakabusangot. Pero kahit ganun he mouthed the 3 words that could melt my heart parin. 'I love you.'
"Mr. Javiers, Ms. Bermudez, and Ms. Dizon." pagtawag ni Sir Trin sa aming apat.
"Mag practice kayo with your partners sa gitna." sabi niya sa amin. "At kayong lahat, mag-usap tayo." turo niya sa mga classmates namin.
Nagkatinginan muna kami ni Stanley bago ako hawakan ni Steven sa kamay.
"Your so pretty Chris." sambit sa akin ni Steven.
Tumawa naman ako ng mahina kasi parang namunula ako dahil sa ilang. Lalo pa't nakikita kong ang sama sama talaga ng tingin ni Stanley sa amin.
Napatingin rin ako sa kanila. At ang Impaktang Bianca nakangisi sa akin ngayon at talagang feel na feel niya kasi kasayaw niya ang boyfriend ko.
Nakaramdam ako ng pagkairita sa pagmumukha niya. Gusto kong ikuyom ang kamao ko pero hindi pwede kasi nasa balikat at hawak hawak ito ngayon ni Steven.
Sinamaan ko ng tingin ang impakta. Katulad ng tinging ipinupukol ni Stanley kay Steven.
Mukhang gusto kong isabi sa organisasyon na si Bianca nalang ang papatayin ko't wag na si Stanley MyLoves.
-----
-NnahJanexz