အတိတ္တို႔သည္ ခ်ိဳၿမိန္ခဲ့လ်ွင္
လက္႐ွိပစၥဳပၸန္သည္ ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။
Chanနဲ႔ခ်စ္သူဘဝတစ္ႏွစ္ဟူေသာ အခ်ိန္သည္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ လက္႐ွိကြၽန္ေတာ့္ဘဝသည္ ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းေနပါသည္။
RSဘဝေရာက္ေနသည္မွာ တစ္ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွမၿငီးေငြ႔ခဲ့။ တကယ္ေတာ့
RSဘဝဆိုသည္မွာ ပင္လယ္ေရလိႈင္းစီးရသလို နိမ့္သြားလိုက္ျမင့္သြားလိုက္ ခံစားခ်က္အဖံုဖံုျဖင့္ ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ရေသာ ဘဝျဖစ္သည္။
ဒါကိုRSေတြသာလ်ွင္ နားလည္ႏိုင္သည္။
*Ring*
မနက္ေစာေစာRSဋီကာဖြင့္ေနေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ph vibrationသံေၾကာင့္သတိဝင္လာခဲ့သည္။
*Good morning Kris*
မနက္ဆိုအခ်ိန္မွန္မွန္ေရာက္လာသည့္ သူ႔ဆီက
morning message။ ကြၽန္ေတာ့္၏ တေန႔တာ စ လယ္ ဆံုး သူပါမွအဓိပၸါယ္႐ွိသည္ဆိုလ်ွင္ ကြၽန္ေတာ္ပိုလြန္းရာက်သည္ဟု ထင္ၾကမည္။
မပိုပါဘူး တကယ္ပါ RS႐ွိသူတိုင္းကဒီလိုပဲဆိုတာ RSသာ႐ွိမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ ပိုလြန္းတာမဟုတ္ဘဲ လိုေတာင္လိုေနေသးသည္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါလိ္မ့္မည္။
*Good morning Chan😘😘*
*Ring *
*ႏိုးေနၿပီဆိုလည္းထေတာ့ေလ ဒီေန႔ေက်ာင္းေစာေစာလာခဲ့ မနက္စာစားမလာနဲ႔ေနာ္ ငါဝယ္ေကြၽးမယ္ ဒါပဲ*
ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူသည္ messageကိုဤသို႔သာပို႔တတ္ပါသည္။ သူေျပာခ်င္တာအကုန္ေျပာသြား ၿပီးတာနဲ႔ဒါပဲဟုဆိုကာ လိုင္းက်သြားတတ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ Chanရဲ့အမိန့္မ်ားကို အကုန္လိုက္နာသည္။ ႏူးညံ့တဲ့အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ။
ဒါလည္းRS႐ွိတဲ့သူေတြမွ လိုက္နာလို႔ရတာေနာ္။
ေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ စက္ဘီးေလးနင္းရင္း သဘာဝရဲ႕အလွနဲ႔လတ္ဆတ္တဲ့ေလကို တဝႀကီးခံစားလိုက္သည္။ ဒီလမ္းေတြေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔Chanရဲ႕ေျခရာေတြ႐ွိတယ္။ ဒီလမ္းေတြေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ရဲ႕ ရယ္သံေတြ႐ွိတယ္ အနမ္းေတြ႐ွိတယ္။
တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔Chanရဲ႕အမွတ္တရေတြသာေျပာရရင္ ဒီတစ္ေန႔လံုးေျပာေတာင္ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။ RS႐ွိတဲ့သူေတြရဲ႕အမွတ္တရမ်ိဳးေတြကို RS႐ွိတဲ့သူဆိုသိတယ္ ေျပာျပေနစရာကိုမလိုဘူး။
(ကိုခြစ္တို့မ်ား RSေလးတစ္ခါ႐ွိတာကို ဇြတ္ေတြဂုဏ္ဆာၿပီးထည့္ထည့္ေျပာေနတယ္😏😏)
"Chanကို႔အသည္း အူၾကဴးေလး လြမ္းေနတာကြာ"
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲအေျပးအလႊားဝင္လာၿပီး Chanကိုသြား မြေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို
ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း FAမ်ားက အျမင္ကတ္ၾကပါသည္။
"ေဟ့ေကာင္ အျဖစ္သည္းျပမေနနဲ႔"
"ဒီမွာေနာ္ တစ္သ်ဴးဗူး အျမင္ကတ္ရင္ထုလႊတ္မွာ"
"ေစာေစာစီးစီး က်က္သေရတံုးတာကြာ"
ဤသို႔အားျဖင့္ကြၽန္ေတာ့္အား ဝိုင္းဝန္းေမတၱာပို႔သၾကပါသည္။
"Krisကလည္း လူၾကားထဲအထူးသျဖင့္FAေတြၾကားထဲ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ပါဆိုေနမွ"
Chanသည္သူငယ္ခ်င္းFAမ်ားအေပၚ အရမ္းကိုအားနာတတ္ပါသည္။
"ငါကအရမ္းလြမ္းေနတာကိုး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ မေတြ႔ရတာ"
Chanဆံပင္ေလးကိုသပ္ေပးၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္မြေတာ့ သူငယ္ခ်င္းFAတို႔ေသာင္းက်န္းၾကေလသည္။
"ေတာ္ၿပီ ကို႔ဘာသာဟိုဘက္ဝိုင္းသြားစားေတာ့မယ္"
Kaiရဲ႕ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္လည္းထသြားဖို႔ျပင္ေနသျဖင့္ ပ်ာပ်ာသလဲတားလိုက္ရသည္။
"ေနၾကပါဦးကြာ မင္းတို႔ကလည္းစိတ္ႀကီးပဲ ဒီေန႔ငါတို႔ဝယ္ေကြၽးမလို႔ပါဆိုေန ျပန္ထိုင္ၾကကြာ"
ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ျပန္ထိုင္ခိုင္းရသည္။
"မင္းတို႔ကလည္းအရမ္းစိတ္တိုလြယ္တာပဲ ဒီေန႔ႀကိဳက္သေလာက္မွာေနာ္ ငါ႐ွင္းမွာ"
Chanသည္ယေန႔တြင္အေတာ္ေပ်ာ္ေနပံုရသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းေပ်ာ္သည္။ ေပ်ာ္ဆိုဒီေန႔က 1year Anniversaryေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို မုန္႔ဝယ္ေကြၽးေနတာ။
"Krisမနက္ျဖန္ ကားဂိတ္ကပဲေစာင့္ေနေနာ္ ငါအိမ္ကကို႔အစီစဥ္နဲ႔ကိုထြက္လာခဲ့မယ္"
"ေအး အဲ့ဒါဆိုအိမ္လာမေခၚေတာ့ဘူးေနာ္Chan"
"မင္းတို႔ကဘယ္သြားမလို႔စီစဥ္ေနတာလဲ"
Baekhyunသည္ ၾကက္ေၾကာ္ကိုက္ေနရင္းဗလံုးဗထြးအသံႀကီးနဲ႔ေမးသည္။
"ေအာ္ ငါတို႔လား ခ်စ္သက္တမ္းတစ္ႏွစ္ျပည့္အေနနဲ႔ ငါ့အဘြားဆီသြားလည္မလို႔"
ကြၽန္ေတာ့္အဘြား၏ရြာသည္ လယ္ကြင္းမ်ား႐ႈခင္းမ်ားႏွင့္ အလြန္သာယာသည္။ Chanထိုေနရာကိုႀကိဳက္မယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးအာမခံသည္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္ကိုဒီတိုင္းႀကီးလြယ္လြယ္ၿပီးမသြားခ်င္သျဖင့္ ခရီးသြားရန္စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"ေက်ာင္းပ်က္မွာေပါ့အဲ့ဒါဆို ေနာက္မွသြားလည္းရရဲ႕သားနဲ႔"
"ေအ့ေလ Anniမ်ားအထူးအဆန္းလုပ္လို႔ ေက်ာင္းပ်က္ခံၿပီးသြားရတယ္လို႔"
Sehunနဲ႔ Baekတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတိုင္အေဖာက္ညီညီေျပာေနၾကသည္။
တကယ္ဆိုRSမ်ား အခုလိုAnniေတြမွာခရီးသြားတာ အဆန္းမွမဟုတ္တာ။ ဒါကိုFAမ်ားနားမလည္ဘူးထင္သည္။
ထိုခရီးသည္ Chanနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ခရီးမွာ
ၾကည္ႏူးဖြယ္ အမွတ္တရအသစ္တစ္ခုအျဖစ္ တသက္လံုးစြဲေနေစရန္ ေမ်ွာ္လင့္ပာသည္။
❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇ ❇
မနက္ျဖန္ခရီးအတြက္လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ အကုန္ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ေသခ်ာျပန္စစ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ညပဲအိပ္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဝတ္အစားမ်ားမ်ားစားစားမထည့္ေတာ့။ အဘြားအိမ္မွာအကုန္အျပည့္အစံု႐ွိၿပီးသားပဲ။ ဘာမွေထြေထြထူးထူးထည့္စရာမလို။ အဘြားအတြက္လက္ေဆာင္
ကြၽန္ေတာ္ကဂ်င္စင္း၊ Chanကသိုးေမြးထည္။
အေမကခရီးသြားေနလို႔ ျပန္မေရာက္ေသးဘူးေလ။ ထို႔အတူChanရဲ႕မိဘေတြကလည္း မနက္ျဖန္ကစခရီးသြားမွာ ျဖစ္လို႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီခရီးကိုျပင္ဆင္လို႔ရျခင္းပင္။ ဒါဟာသိပ္ကိုကံေကာင္းသည္မဟုတ္ပါလား။
*Ting Tong*
အိမ္ေ႐ွ႕လူေခၚbellမွ အသံေၾကာင့္အိပ္ခန္းထဲက ျမန္ျမန္ထြက္ ေအာက္ဆင္းၿပီးအေျပးအလႊားတံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။ ဘယ္ကဧည့္သည္ပါလိမ့္။
"ဟင္ Chan"
ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ၿပီး အထုတ္တစ္ထုပ္ကို လက္မွာကိုင္လ်က္ ေရာက္လာသူကChan။
အကြက္ေတြပါတဲ့ ခ်ည္ထည္လက္႐ွည္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ Chanပံုစံကသိပ္ကိုတက္ႂကြေနပါသည္။
"ငါ့မိဘေတြက ဒီေန႔ပဲခရီးသြားၾကလို႔ကြ အဲ့ဒါေၾကာင့္အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္တာနဲ႔ထြက္လာတာ"
အိမ္ထဲကိုဝင္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းေတြေနရာခ်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါကူလုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ဒီညမင္းနဲ႔အတူဒီမွာအိပ္ၿပီး မနက္ျဖန္က်သြားမယ္ေလ ငါ့အစီအစဥ္ေကာင္းတယ္မလား"
ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေျပာေနတဲ့Chan
ေလး....ဒီညအတူတူအိပ္မယ္ဆိုပါလား...အိမ္း
စားရကံၾကံဳေတာ့ Krisတို႔ပ်ားစြဲတာပဲ။
"ေကာင္းတာေပါ့ကြ ဒီညအတူတူအိပ္မွာေကာင္းတာေပါ့"
ျပံုးျဖီးျဖီးနဲ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာသည္ကို ဘာအလိုမက်သည္မသိ။
"ငါကအတူတူဒီအိမ္မွာ အိပ္မယ္ေျပာတာေလ မင္းကဘာေကာင္းတာတုန္းKris"
"ငါလည္းအတူတူအိပ္တာကိုပဲ ေျပာတာေလChanရဲ႕"
"ေအးေလ အတူတူအိပ္မွာ မင္းကဘာေတြထင္ေနတာတုန္း"
"အတူတူအိပ္မွာကိုပဲေျပာတာေလ Chanရ မင္းကငါဘာထင္တယ္ထင္လို႔တုန္း"
"ငါေျပာတာက... ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ ဆက္႐ွင္းေနရင္႐ႈပ္ကုန္ေတာ့မယ္"
အတူတူအိပ္တာကိုပဲေျပာတာေလ...သူ႔ဘာသူဘာေတြးေနမွန္းမသိဘဲနဲ႔။ ဧကႏၱသူလည္းကြၽန္ေတာ္ေတြးသလိုမ်ား ေတြးေနလို႔လား။
ေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႔ မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားေလရဲ႕။ ေရခဲေသတၱာေတြဖြင့္ၿပီး လွန္ေလွာ႐ွာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ..
"Krisမင္းအိမ္က ဘာမွလည္းမ႐ွိဘူး ညစာစားမလို႔ဟာ"
"ေအး အေမမွမ႐ွိတာ ဘာမွမ႐ွိဘူးေလ ငါေတာင္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပဲစားရမွာ"
"ငါေခါက္ဆြဲျပဳတ္ႀကီးမစားခ်င္ပါဘူး"
ဗိုက္ေလးပြတ္ ေခါင္းကဆံပင္ေတြဖြၿပီးေျပာေနတဲ့ပံုက တကယ့္ကေလးဆိုးႀကီးအတိုင္းပဲ။
"မင္းကဘာစားခ်င္လို႔လဲChanေလး"
"ငါတို႔ေစ်းသြားၿပီးညစာကို႔ဘာသာခ်က္စားရေအာင္ေလ"
"မင္းကခ်က္ေပးမွာမို႔လို႔လား"
"ေအးေပါ့ကြ Krisငါ့လက္ရာစားဖူးတယ္႐ွိေအာင္ ခ်က္ေကြၽးမယ္ဒီည"
"OKဗ်ာ"
ဒီလိုနဲ႔ mini Martတစ္ခုကို ညစာအတြက္ေစ်းဝယ္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။
သူကျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ ကြၽန္ေတာ္ကသူ႔လက္ေလးကိုင္လို႔ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကိုအပိုင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေစ်းဝယ္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ဝယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြခ်ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခဏနားၾကတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔Chanက မီးဖိုထဲဝင္ခ်က္ျပဳတ္၊ ကြၽန္ေတာ္ကေရခ်ိဳးေနလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ Chanကိုကူညီရန္အလို႔ငွါ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာလိုက္သည္။
မီးဖိုထဲမဝင္ခင္ ဟင္းရည္အနံ႔ေလးကအရင္ရသည္။ ေမႊးလိုက္တဲ့အနံ႔။
ကြၽန္ေတာ့္အေမရဲ႕ Apronေလးကိုဝတ္ၿပီး လက္အိတ္နဲ႔အသုတ္နယ္ေနတဲ့ Chanက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ေက်ာေပးထားတယ္။
ဆံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ေတြၾကားမွာ ထြက္ေပၚေနတဲ့နားရြက္ကားကားေလးေတြနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေက်ာျပင္ အရမ္းကိုၿပီးျပည့္စံုလြန္းသည္။ တကယ္ေတာ့ Chanဟာ အေ႐ွ႕ကပဲၾကည့္ၾကည့္ အေနာက္ကပဲၾကည့္ၾကည့္ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ၿပီးျပည့္စံုလြန္းတဲ့လူသားရယ္ပါ။
သူ႔အနားကိုတိုးကပ္သြားၿပီး စပ္စုလိုက္သည္။
"ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ"
"ပဲၾကာဆံသုတ္ေနတာေလ မုန္းညင္းရြက္ေတြနဲ႔ငါးဖယ္လံုးေတြေရာၿပီး ဟင္းရည္လုပ္ထားတယ္ ဝက္နံ ႐ုိးလည္းကင္ထားတယ္"
"ဝိုး တကယ့္ကို႐ွယ္ပဲ ဒီညစာေတာ့စားလို႔ေကာင္းၿပီ"
ပဲၾကာဆံသုတ္ကို အနည္းငယ္ျမည္းၿပီးသူကေခါင္းတညိတ့္ညိတ့္။
"အင္း အေတာ္ပဲ မင္းလည္းျမည္းၾကည့္ပါဦး"
"ငါကပဲၾကာဆံျမည္းခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ခါးကိုဖက္ၿပီးကြၽန္ေတာ္နဲ႔အနီးကပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ ခုနကတည္းက ယိုဖိတ္ေနတဲ့အၾကင္နာေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ အံုႂကြေနၿပီေလ။
ခပ္ေျဖးေျဖးေလးတိုးသြားၿပီး ခပ္ဖြဖြအနမ္းနဲ႔စတင္လိုက္သည္။ Chanရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚမွာ သူကလက္အိတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္မထားဘဲ ဒီတိုင္းပဲတင္ထားသည္။
မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြပဲေပးမိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္အေျခအေနအရ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏူးႏူးညံညံ့အနမ္းေတြကိုပဲ ဖန္တီးခ်င္သည္။
သူေရာ ကြၽန္ေတာ္ေရာ မ်က္လံုးမွိတ္ထားတဲ့အတြက္ အသိစိတ္ကအနမ္းတစ္ခုတည္းမွာ။
ေထြးအိစက္ေနတဲ့သူ႔ႏွစ္ခမ္းလႊာ ႏွစ္ခုလံုးကြၽန္ေတာ္မလႊတ္တမ္း စုပ္ယူမိသည္။ တိုးတိတ္ညင္သာတဲ့သူ႔အသက္႐ွဴသံ ေလေႏြးေႏြးေလးေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ပိုလို႔ေ႐ွ႕တိုးမိသည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လ်ွာကသူ႔ခံတြင္းထဲကို ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ေႏြးအိေနတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔အတူ လ်ွာႏွစ္ခုက လံုးေထြးေနခဲ့သည္။
ခါးသိမ္သိမ္ကိုတင္းက်ပ္စြာထပ္ဖက္ရင္း အနမ္းတို႔အားဆက္တိုက္ဖန္တီးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုတဖန္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ႏွာေခါင္းကို ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ ခပ္ဖြဖြပြတ္ၿပီး က်ီစယ္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့သူရယ္သံတိုးတိုးေလး။ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မ်က္လံုးအစံုကိုမွိတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ထိကပ္လိုက္သည္။
ဗြက္ ဗြက္
ပြက္ပြက္ဆူလာတဲ့ ဟင္းရည္အိုးကအသံေၾကာင့္သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ရသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္လို႔ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ပဲ သူဟင္းရည္ကိုဆက္ေမႊေနေလရဲ႕။
"က်က္ၿပီလားဟင္းရည္က"
"အင္း က်က္ၿပီ ျမည္းၾကည့္ဦးမလား"
"ေတာ္ပါၿပီကြာ ငါျမည္းခ်င္တာဟင္းရည္မွမဟုတ္ဘဲ"
Chanကြၽန္ေတာ့္စကားကို သေဘာက်စြာနဲ႔ပါးခ်ိဳင့္ေလးခြက္ေနေအာင္ရယ္ေလသည္။
"ငါဟင္းေလးေတာ့ ၿပီးေအာင္ခ်က္ပါရေစ Krisရယ္"
ထိုညက Chanမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီးစားခဲ့ရေသာညစာသည္ တကယ္ကိုစားေကာင္းခဲ့ပါသည္။
ညစာစားၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ၾကေသးသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးညဥ့္နက္မွ အိပ္ရာဝင္ၾကသည္။
Chanသည္႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ၿပီးတာေတာင္ အိပ္ခ်င္ေသးပံုမရ မ်က္လံုးတို႔ကဝိုင္းစက္ေနကာ ျပတင္းေပါက္အျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနေလသည္။
"ဒီညၾကယ္ေတြစံုတယ္ေနာ္"
ညသည္တိတ္ဆိတ္ျခင္းျဖင့္ အိေျႏၵရေနခဲ့သည္။
"Chanမင္းဒီညအရမ္းဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေနတယ္ သိလား"
"ဟုတ္လား အဲ့ေတာ့ငါနဲ႔အတူေနခ်င္တယ္ေပါ့"
"မင္းကသိသားပဲ ဟုတ္တယ္"
ေဘးတေစာင္းလွည့္ေနရင္းကေန ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူ႔အေပၚအုပ္မိုးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ....အရမ္းကိုနီးကပ္ေနသည္ေလ..
"ရတယ္ေလ ဒါေပမဲ့ မင္းbottomလုပ္ရမယ္"
အင္ bottom မျဖစ္ႏိုင္တာကြာ
"ဟာ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး"
"မလုပ္ခ်င္ရင္ အတူမေန႐ုံေပါ့ အတူေနခ်င္ရင္bottomလုပ္ရမယ္ ဒါပဲ"
ညစ္က်ယ္က်ယ္သူ႔စကားရဲ႕အဆံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္ေရြးစရာမ႐ွိ။
"မလုပ္ဘူးကြာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူး"
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ညည္းတြားသံေနာက္မွာ သူ႔ရဲ႕ရယ္သံသည္လည္း ကပ္ပါလာသည္။
"အိပ္ေတာ့မွာေပါ့ Krisဟုတ္လား"
"မအိပ္ဘူး မင္းကိုအားရေအာင္နမ္းၿပီးမွအိပ္မယ္ နမ္းလို႔ေမာသြားမွအိပ္မယ္"
"ၿပီးေရာကြာ အာ့ဆိုလည္း နမ္း ေရာ့"
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူေပးထားေသာChan...ဒါက်ေတာ့ ရက္ေရာသည္ေလ။
ကုတင္ေပၚလက္ေထာက္ကာ သူ႔အေပၚအုပ္မိုးရင္းမွ ကြၽန္ေတာ္ရြာသြန္းၿဖိဳးေသာ အနမ္းမိုးမ်ား။
သူကလည္းၾကည္ျဖဴစြာခံယူရင္း အလိုက္သင့္တံု႔ျပန္သည္။ ကြၽနိေတာ့္လည္ပင္းကိုသူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္ရင္း...အသက္႐ွဴသံမ်ွင္းမ်ွင္းနဲ႔အတူ မြတ္သိပ္စြာေပးေသာ အနမ္းေတြ......
ခဏအေမာေျဖေနတုန္းမွာ Chanရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကို ကုတင္ေပၚတင္ေပးကာ အေပၚက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ကိုအုပ္မိုးဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခုန္ဆင္းမိေသာအနမ္းပင္လယ္.....
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ယုန္ျဖဴေလး ပါးမို႔မို႔ထက္ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္ေအာင္နမ္းရင္း သူ႔ကိုပိုတိုးဖက္ရင္း သူ႔ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြထဲမ်က္ႏွာအပ္ရင္း...ကြၽန္ေတာ္ေရရြတ္မိသည္။
"အရမ္းခ်စ္တယ္Chan....."
❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇