"En büyük sınavlar, en çok sevilenlerle verilir."
1.BÖLÜM 'SINAV'
Uzun saçlarımı önüme alarak önümdeki test kitabına gömüldüm; kararlıydım çünkü o ödülü ben kazanacaktım. Saatle sonrasında hayatımda hiç bu kadar azimle çalışmadığım bir sınava girecek olmanın heyecanı kanımda kol geziyordu, umutluydum fakat boyumu aşacak bir hayale kapılıp gitmekten korkuyordum.
Lise son sınıf olduğum için gece etütlerine kalıyordum, hafta sonlarımın her bir saniyesini, hatta saliselerini burada öldürerek güya geleceğimi inşa ediyordum.
Oysaki ölen tek şey gençliğimken yaşayan veya oluşmaya başlayan tek düşünce intihardı. Sanırım bu uçsuz bucaksın çalışma rutininden kurtulmamın tek yolu ölmemdi. Onu yapacak cesaret de bende yoktu.
Birkaç hafta öncesinde sınıftaki arkadaşlarımla iddiaya girmiştik, herkes matematikte vasat olduğumu düşünürken geceleri uyumadan çalışıp matematik sınavıma hazırlanmıştım. Sonuç olarak sınavdan 90 aldığımda herkesin ağzı açık beni alkışlıyor oluşu hoşuma gitse de bu alkışların sahte bir ritimle tutturuluyor oluşu beynimde yankılanması uzun sürmemişti, gülümseyen bedenlerin içten içe beni küçük gördüklerini adım kadar iyi biliyordum. Önceleri 60-70 alırken puanımın düşüklüğü hakkında dırdır eden kırmızı kravatlılar, şimdi ise kopya çekip çekmediğimi soruyorlardı.
Ama yapmıştım, 70 dedikleri yüksek puanı bile canla başla çalışıp almayı başarmışken daha fazlasını yaparak puanımı yükseltip 90'a taşımıştım. Çünkü burası böyle bir yerdi, notuna göre muamele gördüğün, altın kaplama bir kafesti.
Sen, Pyo Jaehyun. Sen sözel derslerin kraliçesi olarak seçilmişken sayısal derslerdeki bu performansın sınıftakilerin gözünü korkutmuştu.
Sınıfta sözü geçmeyen, sessiz bir kızın nasıl olur da tahtaya kalkıp soru çözmesini beklemişlerdi ki? Fakat ben tahtaya çıkmak yerine sıramda oturup bütün sayısal derslerden sırasıyla geçer not alıp oturuyordum.
Artık kantindeki burjuva zekilerin oturduğu masalara davet ediliyor, çalışma sırrımın ne olduğu hakkında tartışıyorduk.
Bu kadar kısa bir sürede böylesine bir başarıyı yakalamam elbette ki tesadüf değildi. Dershanedeki bir öğretmenimin beni yönlendirmesiyle oldukça başarılı bir şekilde çalışma temposu oluşturmuş, 13 günün sonunda 20 alacağım kâğıdı 90'a tamamlayarak dershane hocama teslim etmişti.
"Jaehyun-ah, bunu herkese söylemiyorum fakat bu kadar ilerleme göstermen beni oldukça mutlu etti."
"Hocam, siz olmasaydınız bu dersi asla bu düzeye getiremezdim."
"Sen bir de bizim dehamızı gör, onunla çalışınca ne kadar çok şeyi bilmediğini fark edeceksin."
"Kimsen bahsediyorsunuz hocam? Dershane birinci Hanseol mü?"
Hanseol sınıf arkadaşımdı. Sınıfın birincisiydi, aynı zamanda okul ikincisiydi. Birinci ise yan sınıftaki bir çocuktu.
"Hayır, dahi öğretmeni hiç duymadın mı?"
Hafifçe kaşlarımı çatıp düşünmeye çalıştım.
"0 alan öğrenciyi bir dersiyle 100 aldıran hoca mı? Ah, onun abartı olduğunu sanıyordum, o olay gerçek mi?"
Dedim hayretle.
"Evet, o. O olay gerçek ama ders verdiği çocuğun temeli sağlamdı. Toplama çıkarmayı yapamayan birinin 100 almasını beklemek, gökten altın külçeler yağmasını beklemek gibi bir şey."
Dershanemize sadece salı günleri uğrayan bu hoca, dershanedeki en fazla maaşı alan kişiydi. Sebebi ise ülkedeki en iyi üniversiteye gitmiş olması değildi elbette ki, bu bir neden olabilirdi fakat asıl neden; oldukça etkili bir biçimde anlatışıydı. Dersini alan sadece birkaç kişi vardı, o öğretmeni herkes bilirdi fakat kimse göremezdi,ben bile yüzünü görmemiştim.
"Ama hocam o hoca sadece VIP sınıfa ders veriyor diye biliyordum-"
Anında sözümü kesmişti.
"Onunla konuştum, sana özel ders vermeyi kabul etti. Tabi ders vermesi için biraz zorlamış olabilirim ama sonuç olarak kabul etti."
Gülümsemesi bulaşıcı gibiydi, öğretmenimin karşısında ben de gülmeye başlamışken heyecanla konuşmaya başladım.
"Hocam ciddi misiniz? İnanamıyorum! Sizin emeklerinizi boşa çıkartmayacağımdan emin olabilirsiniz!"
Anında kaşlarını çatıp başını azarlar biçimde salladı.
"Hemen sevinme, seviye tespiti için seni yarın sınav yapacağım, sonuçlarını ona göstereceğim. Seviyeni düşük bulmazsa sana ders verecek, aslında her halükarda ders verecek. Sadece neler yapabileceğini kontrol etmek istiyor."
Anında yüzüm solmuştu. Bu hayatta her şeyin bir sınava tabi tutulması zalimlikten başka bir şey değildi. Ne yani, zeka veya başarı yolunda gösterilen çaba ile uykusuz geçirdiğim gecelerin sayısı o sınav kağıdında belirecek miydi?
Hayır, hiç de bile gözükmeyecekti. Gözüken tek şey birkaç rakamın yan yana gelmesiyle oluşan aptal bir puan.
Bundan nefret ediyordum.
Madem her şeyi sınavla yapıp puan vermeye bayılan bir milletiz, neden insanların iyiliklerine de puanlama yapmıyoruz? Yapamıyorsuz çünkü kötülük yapmak daha kolay geliyor, ha?
"Sınav mı?"
"Endişelenmene gerek yok, basit bir sınav işte. Yaparsın sen Jaehyun, bu kadar büyütme. Her zaman yaptığımız denemeler gibi düşün, sadece daha kısa ve bir tık daha zor. "
Bunu beklemiyorum demek saçmalıktı, Kore'de yaşıyordum ve burada her şey, bütün düzen bu puanlara dayanıyordu. İyi notlar, tebessümlü yüzleri ve taktir etmek için programlanan öğretmenlerin bozulan plaklara taş çıkaran nidalarını duymak oldukça olağandı. Olağan dışı olan ise çabanın ve yeteneğin gözardı edilmeyip yüceltilmesiydi, işte bu yüzden en çok okuldaki çalışkan arkadaşlarıma üzülüyordum. Her zaman yüksek alıp beklentiyi olumlu yönde karşılamaları gerekiyordu.
Benim ise baskı uygulayacak bir annem ya da benimle ilgilenen bir babamın olmayışından dolayı kendi yolunu kendisi çizen birine dönüşmüştüm. Kendi idealleri ve belirli hedefleri olan, 19 yaşındaki bir genç kızdım. Mutlaka Seoul'dan uzak bir üniversitede, güzel bir bölüm kazanması gereken bir genç kız...
Yüzüm anında düşmüştü, etrafı incelemeye başladığımda sınavdan düşük aldığım taktirde alacağım tepkileri biçip tatrıyordum zihnimde, yıllardır hissetmediğim baskılanma ve tedirginlik duygusu yüzünden biraz afallamıştım fakat düşük aldığım taktirde alacağım tepkileri az çok biliyordum.
'Aptal.'
'Bunu yapamayacağını biliyordum.'
'İşe yaramaz.'
Coğrafya hocanının seslenmesiyle başımı ona çevirdim.
"İyi misin? Betin benzin attı. Ahaha, bu kadar korkmana gerek yok ki Jaehyun. Gözünde büyütüyorsun."
Onun bu tepkisini basit bir gülümseme ile karşılık verip karşı atağa geçmiştim.
"Hocam biliyorsunuz, bende sınav korkusu var, yapamayacağımı düşünüyorum ve almam gerekenden daha düşük alıyorum..."
"Beni de anla. O öyle isteyince onu geri mi çevirecektim? Mecbur kabul ettim, sen de düzgünce çalışıp gir ve çık sınavdan. Yapabilirsin Jaehyun, kendine güven biraz. Hem onun çalıştıracağı en kötü öğrenci sen değilsin, senden daha kötü olanları insan etti, seni sorun edeceğini sanmam."
"Tamam hocam, yarın saat kaçta olacak sınavım, biliyor musunuz?"
"Yarın akşam saat 11.30'da. Okuldan çıktıktan sonra buraya uğra, sınav saatinde gelirsen odaklanamazsın, tamam mı?"
"Tamam hocam, o zaman ben gidiyorum., teşekkür ederim."
Dedim ve j-koşmaya başladım.
"Ahahaha, deli kız, nereye böyle? Ders çalışmayacak mıydın sen şimdi?"
"Sonra da kalırım çalışmaya, benim şimdi matematikle ilgilenmem gerekiyor. Ben gidiyorum hocam!"
Coğrafya hocam doğal olarak sırıtmıştı.
"Çalışmaya mı?"
Hafifçe güldüm ve başımı salladım.
"Çalışmaya!"
.
.
.
Dahi hocamız kim acaba hiç anlamadınız zaten, neyse umarım beğenirsiniz. Bölümleri kısa kısa yazıp günlük atacağım. O yüzden kısa diye sızlanmayın, her gün atacağım bebekler ;)
:)
-myboykth
yazılma tarihi: 20.12.2017
düzenlenme tarihi: 01.07.2019