ညေနစာစာၿပီးတာနဲ႔ အေပၚတန္းတက္သြားတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမကလွမ္းဆူတယ္။
"ဟဲ့ Wu Yi Fanစားၿပီးရင္လည္းပန္းကန္ေလးဘာေလးအေမကိုကူေဆးေပးမယ္မ႐ွိဘူး အေပၚကိုတန္းတက္သြားတာပဲ"
အေမကေလ အျမဲတမ္းအဲ့တိုင္းပဲ တစ္ေယာက္တည္းေသာသားေလးကို ဖူးဖူးမႈတ္ထားမယ္မ႐ွိဘူး။ အခ်ိန္တိုင္းဆူေျပာေနတာပဲ ဟင့္။
"ကြၽန္ေတာ္က စာလုပ္မလို႔ဗ်"
ခပ္တည္တည္နဲ႔ မုသားသံုးၿပီးအေပၚတက္လာလိုက္တယ္။ စာလုပ္ဖို႔ေနေနသာသာ ကြ်န္ေတာ္ကမနက္ျဖန္ေက်ာင္းလစ္ဖို႔ေတာင္planခ်ၿပီးသား။
အိပ္ရာေပၚဘုန္းကနဲ ေမွာက္အိပ္ရင္းမနက္ျဖန္အတြက္စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတယ္။ tomorrow
က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္သူအသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔
first dateေလ။ ပန္းျခံမွာေလ်ွာက္လည္ဖို႔ခ်ိန္းထားၿပီးသား။ အဲ့ေကာင္မေလးကိုလိုက္ေနတာၾကာၿပီ မနက္ကမွအေျဖရတာ။ ေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ့္တို႔ေက်ာင္းကေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ အရပ္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးသာသာေလး။ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးနဲ႔။
တစ္ေနကုန္သူ႔လက္ေလးတြဲၿပီးေလ်ွာက္သြား
မယ္။
ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္ရည္းစားေတြျဖစ္ရင္အနမ္းေတြေပးမယ္နင့္ပါးကို အယ္ ဘယ္လိုေတြေတာင္စဥ္းစားတတ္ေနတာလဲ Krisရယ္ ႐ွက္တာ။ ကို႔အေတြးနဲ႔ကို ႐ွက္ေနေပမဲ့ မနက္ျဖန္အဲ့လိုနမ္းလိုက္ရင္ ႐ွက္သြားမွာကေကာင္မေလး။
ကြၽန္ေတာ့္လို cool guyႀကီးက႐ုတ္တရက္နမ္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ အဲ့ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာနီရဲသြားမွာ ျမင္ေယာင္ေသး။
ဒီလိုနဲ႔ Krisတစ္ေယာက္မနက္ျဖန္အတြက္ႀကိဳစိတ္ကူးယဥ္planခ်ရင္းအိပ္ေပ်ာ္ၿပီးသကာလ
ျဖဳန္းဆို
ဟင္ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
လူကအိပ္ခ်င္မူးတူးမို႔ မ်က္လံုးကိုမနည္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးမွာတိမ္ေတြျဖဴျဖဴအေငြ႔ေတြက ပတ္လည္ဝိုင္းလို႔ ဒါဆိုဘယ္ေနရာေရာက္ေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနတာအိမ္မက္ထဲမွာ
ဟုတ္တယ္အိမ္မက္ထဲမွာ ဒီလိုပဲအိမ္မက္ထဲမွာခဏခဏဒီလိုေရာက္ေနက်။ ေရာက္ေနက်ဆိုေတာ့ မဆန္းေတာ့။ထံုးစံအတိုင္း တိမ္ျဖဴျဖဴေတြရဲ႕အလယ္မွာ လူတစ္ေယာက္ဘြားခနဲေပၚလာသည္။ လူတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ လူနမူနာေလာက္ေလး။
လူနမူနာေလာက္ဆိုတာ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရင္လူကေသးေနတာ သူကလူလိုပဲ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ပဲ..လူစဥ္မမွီတာေလးတစ္ခုပဲအရြယ္အစားကေသးေသးေလးနဲ႔ အရပ္က
သံုးေပသာသာေလာက္ေလးပဲ႐ွိတာဆိုေတာ့ လူပံုစံေတာ့ရွိျပီး ပံုမွန္လူအရြယ္အစားမရွိဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္လူနမူနာလို႔ေျပာတာ။
အဲ အဲ့လူနမူနာေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဖူးစာေရးနတ္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္နားမွာအျမဲေနရတဲ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္တဲ့။ နတ္သာဆိုတယ္ ေတာင္ပံမပါ ဘာမပါ အျဖဴေရာင္ခ်ည္းပဲ တစ္ကိုယ္လံုးဝတ္ထားတာ။ ဒါေပမဲ့ၾကည့္ေတာ့ေကာင္းတယ္ မ်က္ႏွာေလးကေခ်ာတယ္။ ေအးေလ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ပဲ အဲ့ေလာက္ေတာ့႐ွိမွာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕နာမည္က Annieတဲ့။
အဲ့ကိုယ္ေစာင့္နတ္ တစ္နည္း ဖူးစာေရးနတ္က
ဒီလိုပဲအိမ္မက္ထဲမွာ ေပၚေပၚလာတတ္တယ္။
အျမဲတမ္းေပၚလာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔လိုမ်ိဳး ရည္းစားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုရည္းစားစကားေျပာမိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့လိုေန႔ေတြမွေပၚလာတတ္တာ။
"အ႐ွင္"
"ဘာလဲ"
"အ႐ွင္မနက္ျဖန္ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ခ်ိန္းမေတြ႔ပါနဲ႔"
ဒါပဲ ဒီစကားေျပာမယ္ဆိုတာ ထင္ၿပီးသား။
"ဘာလဲAnnieအဲ့ေကာင္မေလးကငါ့ရဲ႕ဖူးစာဖက္မဟုတ္ျပန္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္အ႐ွင္ အ႐ွင့္ကိုသတိေပးထားၿပီးၿပီဆိုေပမဲ့ ထပ္ေပးရပါဦးမယ္။ အ႐ွင့္ရဲ႕ဖူးစာဖက္မဟုတ္ရင္ အ႐ွင္ခ်စ္ႀကိဳက္လို႔လဲမရပါဘူး
လက္ထပ္လို႔လဲမရပါဘူး"
"အဲ့ဒါငါသိတယ္ အခုေကာင္မေလးကဘာလို႔ငါ့ဖူးစာဖက္မဟုတ္ရျပန္တာလဲ ငါခ်စ္တာပဲမဟုတ္ဘူးလားငါခ်စ္တဲ့သူက ငါ့ဖူးစာဖက္မဟုတ္ဘူးလား"
"အ႐ွင္ကအ႐ွင့္ဖူးစာဖက္ကိုပဲခ်စ္ရမွာ အဲ့ေကာင္မေလးကအ႐ွင့္ဖူးစာဖက္မဟုတ္ေတာ့ ခ်စ္လို႔မရဘူး ဖူးစာဖက္မဟုတ္တဲ့သူကိုခ်စ္မိရင္ အ႐ွင္ပဲဒုကၡေရာက္ပါလိမ့္မယ္"
ကြၽန္ေတာ့္မွာခ်စ္ခ်င္တဲ့သူေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမခ်စ္ရမႀကိဳက္ရ၊ သူမ်ားေတြက်ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပဲႀကိဳက္ခ်င္တဲ့သုႀကိဳက္ၾကတာခ်ည္းပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္က်မွဘာျဖစ္လို္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ။
"အ႐ွင့္ရဲ႕ကံၾကမၼာကိုလက္ခံလိုက္ပါအ႐ွင္"
ဒီလိုနဲ႔Annieလည္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္မက္ကေနျပန္ႏိုးမလာပါဘူး။
တစ္ခါတည္းႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားေလရဲ႕။