I dedicate this chapter to her, kasi siya guamawa ng second cover ng Reaching You! :) Hihi salamat! Tapos friend ko talaga yan. =)) Kshare. Basahin niyo rin pala yung Defying Love niya! I swear maganda yun!
NICKA'S POV
1 AND A HALF MONTH LATER... DATE: December 30.
"Iha! Nandiyan na si Mr. Pogi sa baba!"
"Opo Lolo susunod na po ako."
Ngayon na kasi kami pupunta ni Baron sa probinsiya niya. Isang buwan na pala kaming hiwalay ni Mike. Gulat nga ako eh nawala na lang bigla yun pagkatapos naming maghiwalay. Bumaba na ako tapos nagmano kay Lolo. Bukas rin kasi aalis si Lolo. Babalik siya sa Japan para samahan ulit dun si lola.
"Bakit dalawang maleta to? OUT OF COUNTRY?!"
Pilosopong tanong ni Baron. HELLO! BABAE AKO! Malamang marami akong dadalhin!
"HINDI! OUT OF WORLD! ANO BA!"
"Hala? Nagjoke? Tawa na ako?"
"TUMAHIMIK KA! ANG AGA AGA NAMB'BWISET KA KAAGAD!"
"Baka magising ang kapitbahay natin iha ah."
Ako pa yung napagsabihan, si Baron yung nagsimula! Grrrrrrrrr!
"Sige na po lolo! Mauna na po kami ng mataray niyong apo!"
"ANONG SABI MO?!"
"Hindi mo narinig?! BINGI KA?!
"Dun na lang kayo mag-away ni Nicka sa probinsiya mo iho. Kesa dito ha? Sige na alis na kayo, at mag-aayos pa ako ng gamit ko."
"Sige po lolo."
Sabay mano ko ulit kay lolo. Lumabas na kami ni Baron ng bahay ko tapos sumakay sa kotse niya. Teka? Kelan pa to nagkakotse?
"Kelan pa to?"
"Ang alin?"
"YUNG KALSADA TRY MO!"
"Ay putek. Ano nga?!"
"Yung kotse mo."
"Ha? Hindi ko kotse to. Hineram ko lang kay Mich."
"Ahh. Buti pinagkatiwalaan niya sayo."
"Sumakay ka na nga!"
Sumakay na ako sa kotse ni MICH. Hindi naman pala sa kanya to eh. Dun ako sumakay sa may backseat.
"Ba't ka nandiyan? Dito ka oh."
Turo niya sa may shotgun seat.
"Bakit diyan? Gusto ko dito eh."
"Dito ka na lang para kapag nabangga tayo ikaw mauuna."
"Walangya ka. Ehdi lalo ayokong umupo diyan!"
Totoo naman eh! Sa tingin mo ba gaganahan ka pa umupo diyan pagkatapos niyan sabihin yun? DIBA HINDI?!
"Dito ka na para tabi tayo!"
"Sabi mo?"
"ANG KULIT NG LAHI MO AH!"
Bigla niya akong binuhat palabas ng backseat.
"BARON!!!!!!!!!! BITAWAN MO AKO!!!!"
"Oh. Bibitawan na kita."
Bigla niya akong inupo sa may shotgun seat. Pagkaupo niya sa akin sa shotgun seat, hindi nasasadyang napalapit ang mukha niya sa mukha ko. Naramdaman ko na biglang uminit yung mukha ko.
Ngayon ko lang ulit naramdaman tong pag-init ng mukha ko.
Unti-unti niyang nilalapit yung mukha niya sa mukha ko. Hindi ko alam kung bakit, bigla na lang akong napapikit.
5
4
3
2
1
.....
OKAY WALANG NANGYARI. Bigla ko na lang narinig na sumara na yung pinto. Jusko Nicka, pumikit ka? Nakakahiya!! Sana hindi siya mag-isip ng kung ano. Sumakay na siya sa driver seat tapos nagdrive na siya.
45 MINUTES LATER...
Ang tahimik namin ni Baron. Dahil ba dun sa nangyari kanina? Kailangan kong i-break yung silence sa loob.
"Nicka/Baron."
"Ikaw muna/Ano yun?"
Nagkasabay talaga kami ni Baron magsalita. Ibig sabihin kanina pa niya akong gustong kausapin? No I mean, EWAN KO!
"Sorry kanina."
Nags'sorry siya sa nangyari? Ha? B-bakit?
"Bakit ka nags'sorry?"
"Basta. Hindi mo ako maiintindihan. Sorry talaga."
"O-okay."
Ang labo niya ah. Mags'sorry tapos hindi sasabihin ang dahilan. '
"Nandito na tayo."
"ANG GANDA NAMAN DITO! Sino nga pala makakasama natin dito?"
"Dad at lola ko."
"Nasaan mama mo?"
Hindi sinagot ni Baron yung tanong ko. Ano kayang nangyari dun?
"Halika, pakilala na kita sa dad at lola ko."
"Sige."
Pumunta kami sa isang bahay. 'Reyes Residence' daw.
"Maligayang pagbalik Prinsipe Dave."
Prinsipe? Dave? HAHAHAHAHAH. Pinpigil ko yung tawa ko. Prinsipe pala tawag nila dito.
Hindi pinansin ni DAVE yung mga bumati sa kanya. Kung ano siya sa bahay, ganun din siya sa school. Pagpasok namin sa bahay ni DAVE sumalubong sa amin ang isang malaking party.
"WELCOME BACK SON!"
"Diba sabi ko ayoko ng ganito. Nakakahiya kay Nicka."
"Nicka?"
"Ay. Uhm. Hello po."
Sabay ngiti ko sa dad ni DAVE.
"Hello Nicka. Ako dad ni Dave, yung nasa kusina yun yung Lola Debbie niya. Pasensya na anak, hindi ko naman alam na dadalhin mo yung girlfriend mo dito."
"Pa, hindi ko girlfriend si Nicka. Kaibigan ko lang yan."
"Oh sige. Dun ba kayo sa bahay mo mags'stay?"
"Oo. Punta muna kami dun para magbihis. Balik na lang ulit kami dito."
"Sige."
Lumabas ulit kami tapos sumakay ulit dun sa kotse. Nagdrive siya paalis dun sa bahay na pinanggalingan namin.
10 MINUTES LATER...
Nakarating ulit kami sa isang bahay. Mas maganda kesa dun sa kanina.(Picture at the side) Bumaba na ako sa kotse tapos kinuha ko yung mga gamit ko sa trunk. Nakita ko yung pangalan ng bahay sa may tabi ng mailbox.
Dave Mansion
So ibig sabihin eto yung sariling bahay ni DAVE. Bakit kaya Dave tawag sa kanya dito?
"Baro--"
"Kaya Dave pangalan ko kasi yun yung tawag sa akin ng mom ko. Okay lang sa akin kung tawagin mo akong Dave. Pero bahala ka na kung saan ka mas masaya."
"Sige."
Pumasok na kami sa loob. Teka saan ako matutulog? Umakyat kami sa taas tapos dun nilagay ni Baron lahat ng gamit namin.
"Dito tayo matutulog."
"Ha? Diyan sa kama na yan?"
"Oo. Dalawa yan. Ipaghiwalay na lang natin mamaya. Bihis ka na ah. Babalik ulit tayo dun."
"Okay."
Pumunta na ako sa CR tapos dun ako nagpalit. Simpleng dress lang naman. Pagkatapos namin magpalit ni Baron, bumalik ulit kami dun sa bahay kanina, pero naglakad lang kami. Ang ganda talaga dito.
Habang naglalakad kami, si Baron biglang tumigil sa isang bahay. Maganda naman siya, pero mukhang abandoned house na.
Napansin ko lang, simula nung nakarating kami dito, hindi na ulit ngumiti si Baron. Siguro may past siya dito. Lalo ngang nag-iba yung mukha niya nung tumigil kami dito sa harap ng bahay na to.
Ano to? Tutulungan ko rin siyang magmove-on? Kaso, anong use? Hindi ko naman alam yung dahilan. Naglakad ulit kami ni Baron tapos nakarating na kami dun sa bahay ng tatay niya.
Ano kayang meron dito kay Baron?
BARON'S POV
Bakit pa kasi ako dumaan dun? Ang dami-daming daan para makabalik sa bahay nila Lola eh. Siguro napapansin na ni Nicka yung ugali ko ngayon.
Una sa lahat, ayoko talagang bumalik dito. Bakit? Basta. Hindi pa ako nakakamove-on sa nangyari sa mama ko. Sige na nga ik'kwento ko na nga sa inyo.
Yung bahay na nakita namin kanina ni Nicka, dun namatay ang mama ko. 6 Years ago. Kung saan 11yrs old lang ako. Sige na alam ko na matagal na yun pero ako kasi yung dahilan kung bakit namatay ang mama ko.
Nag-uusap kasi kami ni Marco. Actually galit nga siya nung mga oras na yun dahil sa isang babae. Lilie ba yun? Basta ewan ko.
Pinagbabawalan kasi ako ni mama lumabas nung mga oras na yun, siyempre hindi naman ako matalino nun, sinaway ko si mama. Dun kasi ako naglalaro sa kabilang kalsada sa tapat ng bahay na yun. Siyempre, nakita kami ng mama ko. Sinigawan niya ako. Tapos ako tumatawid.
Habang tumatawid ako may humaharurot na trak nun, sige pa rin ako sa tawid. Sa kasamaang palad ang mama ko ang nasagasaan. Kaya simula nun nagalit na ako sa lugar na to. Basta kung kayo ang nasa pwesto ko maiinis din kayo.
"Baron. Okay ka lang ba?"
Tanong ni Nicka. Kumakain kasi kami ngayon, tapos ako nakatulala lang.
"Ha? Ah. Uhm. Oo. Excuse me."
Aalis na sana ako sa kainan kaso may humawak sa kamay ko. Si papa.
"Anak."
Alam naman ni papa kung bakit ako ganito eh. Umupo na lang ulit ako para iwas gulo. Napansin ko na nakatingin sa akin si Nicka. Wala kasing alam si Nicka tungkol sa pag-emote ko. Ayoko ng ikwento sa kanya. Baka isipin niya mas iniintindi ko siya.
Pagkatapos naming kumain, nagpaalam na ako kay papa na dun muna kami sa bahay ko. Pinayagan naman kami, tapos ito nanaman kami naglalakad pabalik sa bahay ko.
"Aray!"
Napalingon ako. Si Nicka natapilok. Dali dali akong lumapit kay Nicka tapos sabay luhod sa harap niya.
"Sumakay ka. Gamutin na lang natin sa bahay yan."
"H-hindi. Okay lang ako. Wala namang sugat eh."
"Sakay na sabi eh."
"AYOKO!"
"NICKA! Sumakay ka na!"
"Ayoko pang dumagdag pa sa mga pinoproblema mo!"
"Okay. Gusto mo yan ah? Bahala ka."
Naglakad ako ng mabilis pero siyempre tinitignan ko siya kung okay lang ba siya. Kulit kasi ng lahi eh. Habang naglalakad ako ng pabilis, nagtago ako kay Nicka.
"Baron?! Asan ka?! Sorry na!"
Hindi pa rin ako nagpapakita kay Nicka. Pinanood ko lang siya hanggang sa napansin ko mapapaiyak na siya. Tumakbo na ako pabalik kay Nicka tapos binuhat ko siya kaagad.
"BARON! BITAWAN MO AKO!"
Nagpupumiglas siya sa buhat ko.
"WAG KANG MAGULO! MALAPIT NA RIN TAYO!"
"BITAWAN MO AKO SABI!"
"ISA PANG SIGAW MO AT HINDI KITA PAPANSININ NG ISANG LINGGO!"
"HINDI MO NAMAN AKO MATITIIS EH! BITAW SABI EH!"
"ISA NA LANG TALAGA AT HAHALIKAN KITA!"
"TALA----- WUAH!!!!!!"
Sakto nandito na kami sa gate ng bahay ko. I am a man of words, I held both sides of her face nakita kong napapikit siya. Napangiti ako, sabay bulong sa kanya...
"Feeling mo ah."
"NAKAKAIRITA KA!"
"Gusto mo naman."
"Che! Ewan ko sayo! Huwag mo akong kakausapin!"
Naglalakad si Nicka papasok sa bahay ko ng padabog. HAHAHAHA!! Feeling kasi. Binibitin ko nga lang yan ngayon eh. Ayoko muna kasi kumilos, baka kasi isipin nung iba naghanap kaagad ng bago si Nicka o kaya inagaw ko siya kay DR.
Pumasok na ako sa loob tapos umakyat sa taas. Nakita ko si Nicka, nasa may balcony. Sinara ko yung pinto ng malakas para atleast mapansin niya yung presence ko. Tumingin naman siya, halos paiyak nanaman. IYAKIN BA TO? Kada asar ko dito umiiyak eh. Lumapit ako sa kanya tapos tumabi ako sa kanya.
"Baron, ano ng nangyari kay Mike? Bakit bigla na lang siya nawala?"
"Ha? Ahh. Eh. Ano kasi..."
Sasabihin ko na ba? Kaso baka kasi magalit sa akin to. Nakita ko na tumulo yung luha niya. Hindi pa nga nakakamove on to. Halata naman sa itsura niya ngayon eh.
"Ang sakit no? Yung sinaktan ka ng isang tao tapos biglang mawawala. Daig pa ang bula eh."
Sabi niya, habang pinupunas yung luha niya. Hinawakan ko yung kamay niya na nakahawak sa may bakal.
"Umalis si Michael, Nicka."
"What do you mean?"
"He didn't tell me exactly where, pero the night after na nagbreak kayo, he left."
"Alam mo ba yung rason niya?"
"He fell inlove with someone else, even before you two had a relationship."
"I knew it!"
"Ha?!"
"Si Leesh yung girl no?"
Nanlaki yung mata ko sa tanong niya. Anlabo ng babaeng to.
"HAHAHAHAHA! Dati ko ng napansin yun, simula nung nalaman namin na si Leesh yung nagtago ng mga letters ko before. He won't slap a girl for no reason. Alam kong nasaktan siya that time. And nung nawala siya? Hindi na siya nagparamdam sa akin. Bigla na lang siya nagpakita nung May 29 right? The day na you two both invited me in the same place and time."
Bigla akong nakaramdam ng kaba. Hindi pa pala niya alam yung tungkol sa deal.
"Bakit parang tuwang tuwa ka naman?"
"I'm happy kasi si Leesh yung pinalit, wait hindi pinalit, yung nasa puso niya, not me. I'm broken kasi bakit hindi pa niya sinabi sa akin in the first place? Tatanggapin ko naman yun eh."
"Alam, mo ang bait mo! MARTYR ka! Kaya ako...... uhmm. Magluluto na ako ng dinner natin."
"Kaya ka na ano?"
"Wala. Magluluto na ako."
Muntik nanaman akong gumawa ng kasalanan. REYES ANG AGA PA! Hayy bahala na. Basta, sana....
Sana masabi ko na ang tungkol sa deal...