Merhaba okuyucularım... Çok uzun süredir bölüm paylaşamadım. Çünkü watpat hesabımın şifresini unuttum ve aylardır giremedim. Daha yeni buldum ve geçtim. Watpattan bu kadar ayrı kalıp bölüm paylaşamadığım için çok üzgünüm. Ama artık geri döndüm ve kitabı bitirene kadar sık sık bölüm yayınlayacam. Kusura bakmayın.
Medya = Melike & Deniz - İsmican&Burak 💕
2 saat sonra.
Sınıfa çıktıktan sonra İsmacan'a Oktay'la konuştuklarımızı anlattım.
Ona bir şans vermemin doğru olduğunu söyledi. Oktay'ın iyi bir ders aldığını düşünüyordu. Bunu bize ancak zaman gösterirdi.
İki sıkıcı matematik dersinden sonra modum iyice düşmüştü. İki ders boyunca uyuklayıp Deniz'i düşündüm.
Onu özlemişim. Ve bence bunu bilmeye onunda hakkı var. Telefonumu çıkartıp mesap attıp hemen.
"Seni özledim."
Yaklaşık 1 dakika sonra cevap geldi.
"Bende seni özledim sevgilim.Hemde çok."
Sanırım şu anda sıranın üstüne çıkıp göbek atabilirim. Artık nasıl kendimden geçmiş bir haldeysem İsmican dürtüp,
"Hayırdır ne bu sevinç aptal aşık." diye dalga geçti.
Ama mutlu olduğum için umurumda olmadı tabi.
"Bana sevgilim dedi." dedim.
"Ayy ne kadar da normal. Buna mı sevindin yani?" dedi.
"Çok kötüsün İsmican." deyip suratımı astım.
Yanağıma öpücük kondurup,
"Şaka yaptım birtanem." dedi.
Zaten bende şaka yapmıştım...
(Okul çıkışı... )
İşkence gibi geçen 8 dersin sonuna gelmiştik çok şükür. O kadar sıkıcı ve yorucuydu ki... Bu anlatılmaz ancak yaşanırdı. Eşyalarımızı çantalarımıza koyarken İsmican'a dönüp ,
"Varya eve gider gitmez üstümü bile değiştirmeden ayılar gibi uyuyacam. " dedim.
O da, "Al bendende o kadar." dedi.
Uyuşuk adımlarla bahçeye çıktık. Dağılan kalabalığı izlerken İsmican tarafından sert bir şekilde dürtüldüm.
"Ohaaa. Kızım şuraya baksana . Kızlar seninkini yiyecekmiş gibi bakıyor." dedi.
"Ne ?" derken motora yaslanmış her zaman ki gibi seksi görünen Deniz görüş alanıma girdi. Ve ondan bir kaç adım uzakta olup, onu dikizleyen sürtükler...
Öfke damarlarımda gezinmeye başlarken adımlarımı hızlandırdım ve Deniz'e doğru yürümeye başladım.
Beni gören Deniz yaslandığı motordan kalktı ve kocaman bir gülümsemeyle karşıladı beni.
Ben ise tüm okulun önünde gidip boynuna atladım. Dişiliğim tuttu işte. Sevgilimi sahipsiz sanmasınlar.
Oda sarılışıma karşılık verip,
" Vaaay. Birileri beni gerçekten özlemiş." dedi pişkince.
Kollarımı çözüp yüzüne baktım.
" Ne yani sen özlemedin mi ?" dedim kaşlarımı çatıp.
"Özlemesem burda işim ne?" diye cevap verdi.
Az önce geride bıraktığım İsmican geldi yanımıza.
"Selam." deyip el sıkıştı Deniz'le.
"Naber İsmican?"
"İyi senden naber?"
"Çok iyiyim. Bu arada Burağın selamı var. Arayı açmayalım dedi." dedi.
Ben, "Ooooo." deyip sırıtırken, İsmican gevşeyip kırmızılara büründü.
Ay ay ay. Birde utanırmış.
Salakça sırıtıp, "Sende söyle." dedi.
Sanırım birbirlerinden hoşlanıyorlardı. Burağı tanımıyordum ama Deniz'in arkadaşı olduğuna göre o da Deniz gibi iyi biridir.
Bence bu ikisinin sevgili olması lazım. İsmican'ın buna ihtiyacı var. Yıllardan beri kimseyi almadı kalbine . Hiç aşık olmadı. Hoşlandığı kişilerde hep başkasını sevdi. Benim bu ikisinin arasını yapmam lazım. Hemde acilen.
Lafa atlayıp, "Baksanıza... Bugün hep birlikte bir şeyler yapalım mı? Ben ,sen,İsmican,Burak... Ne dersiniz?" dedim.
Deniz, "Bence çok iyi olur. Ama Burağı arayıp sormam lazım. Bugün nöbetçi olabilir. "dedi mavi gözleriyle.
O Burağı ararken, İsmican kolumu çimdikleyip,
"Ne yapıyorsun sen?" diye çemkirdi.
Bende sinsice sırıtıp, "Sevenleri bir araya getiriyorum tatlım." dedim sevinçle.
Tam ağzını açacağı sırada Deniz geldi.
"Kızlar, bugün bendeyiz. Burak seve seve geleceğini söyledi." dedi.
"Bu kısmı İsmican'a bakarak söyleyip imada bulunmuştu.
Tam bu sırada İsmican'ın servisi İsmican'a korna çaldı.
İsmican, "Neyse o zaman, akşama görüşürüz. Benim gitmem lazım." deyip gitti.
Arkasından , " Tamam tatlım evde araşırız." diye seslendim.
Şimdi bu heyecandan ne giyeceğini bilemez. Yardımcı olmam lazım değil mi ama?
Eveeeeet. Kaldık Deniz'cimle baş başa.
"Eee. Biz ne yapıyoruz?"diye sordum hevesle .
O da, "Üzgünüm ama şimdilik bir şey yapamayız. Çünkü hastaneye dönmem lazım. Çıktığımı kimse görmedi. Ben 5 dakikalığına bile olsa seni görmek istedim. " dedi.
Hevesim kırılsada belli etmedim. Çocuk beni bırazcık bile görebilmek için taaa buraya kadar gelmiş. Surat asmak olmazdı.
"Olsun. Akşam görüşecez zaten." dedim. Ve gülümsedim.
"O zaman seni eve bırakayım atla." der demez arkasına bindim.
* * *
15 dakikalık bir yolculuğun ardından evimin önündeydim.
İstemeye istemeye de olsa motordan indim ve her zaman yaptığım gibi kaskı ona uzattım.
"Teşekkür ederim."
"Bir şey değil."
"O zaman akşam görüşürüz."
"Melike?"
"Efendim?"
"Oktayy..." deyip durdu.
"Seni hala rahatsız ediyor mu?"
"O olay olduktan sonra ilk defa bugün okula geldi. Onu uzun zamandır görmedim. Hiç aramadıda.Bugün gördüğümde berbat bir haldeydi. Yanına gidip konuştum. Benden özür dileyip son bir şans istedi. Ve bende son kez ona şans verdim."
"O çocuğa güvenmiyorum." deyip kaşlarını çattı.
"O aslında iyi biri. Onu anlıyorum. Sevdiği kişi onu sevmediği için acı çekiyor. Yaptığı şeyler tabiki çok yalnış ve bir kere daha tekrarlarsa asla affetmeyecem. Ama son bir şansı hakediyor. Yüzündeki çaresizliği ve pişmanlığı gördüm bugün."dedim.
Elimden tutup gözlerimin içine baktı.
"Eğer bir daha canını yakarsa veya sana istemediğin bir şekilde yaklaşırsa bana söyleyeceksin. Söz mü?"
Bu korumacı yaklaşımı hoşuma gitmişti. Bana kendimi güvende hissetiriyordu. Belki de ilk defa güvende olacaktım.
"Söz." deyip gülümsedim.
"Her kim olursa olsun. "
"Her kim olursa olsun."
"Güzel." deyip gülümsedi ve yanağımdan öptü.
"Akşama kadar seni özleyecem."
"Bende."
Motoru çalıştırdı ve gitti. Bende evime geçtim.
Akşam saatleri (7-8)...
Eveeeeet. 1 saat özenmemin ardından artık hazırdım.
Açık renk, yamalı kot pantolonumla askılı , salaş pudra pembe üstümü giyinmiştim. Saçlarımıda dalga dalga omuzlarıma bırakmıştım. Makyajım ise her zaman ki gibi sadeydi. Çilekli parfümümüde sıkınca tam anlamıyla hazırdım.
Merdivenlerden inerken aklıma İsmican geldi. Ve hemen aradım.
"Aloo. Melike?" diyerek açtı telefonu.
"Hazır mısın?"
"Saçımı yapıyorum. Bitince hazır olacam sanırım."
"Tamam o zaman. 10 dakika sonra aşağı mahallede buluşalım. "
"Peki."
"Öptüm by."
Telefonu kapatınca kapının açılma sesini duydum. Annem gelmişti. Bakalım ne diyecekti.
Neşeli neşeli merdivenlerden indim.
"Hoş geldin anneciğim."
"Hoş buldum tatlım. Hayırdır benden habersiz bir yere mi gidiyorsun?"
"Hayır tabikide. Senden habersiz bir yere gider miyim ben? İşten dönmeni bekledim."
Soru soran bakışlarıyla bana bakıyordu.
"Şeyy. Deniz beni ve İsmican'ı evine davet etti. Hastaneden bir arkadaşıda gelecek. Hep birlikte oturacaz işte."
"Bir şartla."
"Anneeee."
"Başka türlü evden çıkamazsın hanımefendi."
"Üff peki. Neymiş o şart."
"Sizi ben bırakıp alacam. Kızlarımın nereye gittiğini bilmem lazım."
"Peki tamam."
"Hadi çıkalım o zaman. " dedi neşeyle.
Gidip İsmican'ı evinden aldık. Ve Deniz'e gittik.
Evin önüne geldiğimizde , "İşte burası." dedim.
"Hmmm. Fena değilmiş. " dedi annem.
"Ne kadar vaktimiz var?"
"Saat 8. En geç 10.30 ta gelip alacam."
"Anneee." deyip kaşlarımı çattım.
"Peki tamam. 12 olsun. Tam 12.00 da burada bekliyor olacağım. "
"Tamam." deyip öptüm.
"İyi eğlenceler. Dikkatli olun." dedi endişeli gözlerle.
"Merak etme anneciğim. Senin kızların gayet aklı başında. Yanlış bir şey yapmazlar." dedim.
İsmican kıkırdayıp, " Bu aralar Melike'nin aklının yerinde olduğu pek söylenemez." dedi.
Bende, "Sen kendine bak önce." deyip kolunu çimdikledim.
Acıyla inleyip, "Aaahhhh . Ne yani yalan mi?" diye isyan etti.
Annemin, " Tamam kızlar küçük çocuklar gibi didişmeyi kesin." demesiyle annemle vedalaşıp arabadan indik. Ve apartmandan içeri girdik.
İsmican'ın, "Çok heyecanlıyım sanırım." dediğini duydum.
"Oooyyy kıyamam. Burağımı görecen sen şimdi? Ondan hoşlandın değil mi ? İtiraf et. "
Merdivenin loş ışığında bile kızardığını görebiliyordum .
"Sanırım evet. " dediğinde Deniz'in kapısının önündeydik.
Derin bir nefes alıp zili çaldım.
Ve saniyeler içinde kapı açıldı.
"Hoş geldiniz bayanlar." diyerek Deniz açtı kapıyı.
"Hoş bulduk."
Önce İsmican geçti içeri. Oturma odasına giderken bende arkasından gitmeye hamle yapmışken Deniz belimden tutup beni kendine çekti. Ve sarılıp kafasını boynuma gömdü.
Sonra kafasını kaldırıp kaşları çatık bir şekilde bana döndü.
"Parfüm mü sıktın sen?"
Panikle, " Evet. Hoşuna gitmedi mi koku?" deyip kendimi kokladım.
"Hayır gitmedi. " demesiyle kendimi tam kötü hissediyordum ki, "Gitmedi çünkü ben senin kendi doğal kokunu seviyorum. Bir daha parfüm sıkma tamam mı?" dedi.
Utanarak, "Peki." dedim.
Burağın, "Gençler , kapının önünde öylece sevişmeye devam mı edeceksiniz?" demesiyle kan yüzüme hucüm etti.
Deniz utandığımı farkedip, "Ben şimdi gösteririm sana sevişmeyi." deyip küçük çocuklar gibi kahkaha atan Burağın yanına koştu.
Bende arkasından içeri geçtim.
Sanırım eğlenceli bir gece olacak...
Bölüm Sonu...
Umarım beğenmişsinizdir. Wote ve yorumlarınızı merakla bekliyorum.