[44.1] TEAM BUILDING
GAIL'S POV
"Fifth," tawag ko sa kanya habang nanunuod siya ng TV sa sala. Lumingon naman siya sa akin, uninterestingly. "3-days akong wala. Monday na ang balik ko. Pa'no ka?"
Friday na. Ang bilis ng araw, Company outing na namin. My problem is Fifth. Paano siya kung wala ako?
"Fifth..." Tawag ko sa kanya nung hindi siya sumagot. Alam kong nagtatampo siya. Sino ba namang hindi? Hindi siya kasama, plus the fact that he's alone here. Nakakabore at nakakalungkot yun.
"I'm fine. Don't worry about me. You can go now," sabi niya at bumalik na sa panunood.
Inayos ko ang backpack ko habang nakatingin pa rin sa kanya. Nakakaguilty eh! "Fifth, ayos ka lang talaga? Kung hindi lang by department ang pwedeng sumama, isasama talaga kita."
He looked back at me, seriously. "I'm not a kid anymore. Okay lang talaga, Crystal. Don't worry," he then flashed his assuring smile.
Kahit papaano ay narelieve ako. Okay lang daw siya eh. Alam ko namang hindi na siya bata pero ewan ko ba! I just don't feel like leaving him here alone.
"Sure?" I asked assuringly.
He nodded his head and went back on watching. Hay nako! Basta babawi ako. "I'll keep in touch with you."
Palabas na sana ako ng penthouse nang tawagin niya ang pangalan ko. "Crystal..."
Syempre, nilingon ko siya agad. "Bakit? Pasalubong?"
He smiled and nodded. "Pasalubong and... You take care of yourself."
Nafifeel ko na magiging maganda ang araw na ito para sa akin. Fine, I admit. Nakaramdam ako ng kilig nung sinabi sa akin ni Fifth na 'You take care of yourself'. Simple reminder may it seemed, yet I don't know why I got this strange feeling. Oh sheesh, Gail. Get a grip of yourself. Si Fifth lang yan... Don't make yourself feel giddy when he's around you, okay?
I mentally nodded at my self-reminder. Work... Work... Work muna ang atupagin. Saka na 'yang--- Teka. I shook my thought off. Why am I thinking this way? Oh sheesh! Gail!!!
"Nandito na po tayo, Ma'am."
Napatingin ako sa labas ng bintana ng taxi. Nakaramdam ako ng excitement nung makita ang dalawang shuttle bus sa car park. That must be our service! So, nagbayad na agad ako sa taxi driver at lumabas na ng taxi, saka ko hinanap ang teammates ko; Finance Department. Nakakatuwa dahil lahat sila ay hyper at excited na. Yung iba nga ang daming dalang baon. Parang magfifieldtrip lang.
"Saan ba raw yung trip natin?" Tanong sa akin ni Sonia. Nagshrug lang sila, pati na rin ako since wala rin naman akong idea. Saan nga ba?
Ganun lang kami. Nakatayo lang kami sa gilid ng shuttle bus habang hinihintay ang ibang employees. Filipino time nga naman. 9AM ang assembly time tapos 9:30AM na hindi pa kami kumpleto?
"Ehem."
Napalingon ako sa tumikhim. As usual, sino pa ba ang usually na nanggugulat sa akin tuwing nakatalikod ako?
"Is your department's attendance complete?"" He asked while looking down at me.
Tumingin naman ako sa teammates ko at binalingan ulit siya. "Yes, I think so. Yours?"
"We're complete already. The logistics isn't yet."
"Oh, I see."
Umiwas na ako ng tingin at tumingin nalang dun sa shuttle bus. Magtatanghali na. Hindi pa ba kami aalis? Oh well, baka alam ni Kurt kung saan ang venue ng team building?
"Alam mo---" "Do you know--"
Nabigla ako dahil nagkasabay pa kami. Umiwas tuloy ako ng tingin at natawa nalang, awkwardly. Oh geez! Best example of awkward moments.
"Hindi ko alam." "I don't know either."
I bit my lower lip and crinkled my nose. Talagang laging sabay? Tinignan ko siya at naabutan kong nakatingin siya sa akin, kaya ang end game? Sabay kaming umiwas ng tingin. Double awkward!!!
"Ehem," I cleared my throat and looked at him. Ayoko ng ganito. "Mr. Lee, excuse me. I'll just go to my team."
Paalis na sana ako nung pigilan niya ako sa kaliwang wrist ko. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya, at mukhang napansin niya naman yun kaya agad niya yung binitawan. Gail... Gail... Be casual. Hingang malalim. Relax.
"Yes?"
"Sorry, I forgot to give this to you yesterday," sabi niya at inabot sa akin ang isang brown paper bag.
Chineck ko kung ano yung laman ng paper bag at halos lumundag palabas ang puso ko nung makita kong puro imported chocolates yung laman nun!!
"Oh my God. Wow... Chocolates," I mumbled. May Hershey's, Toblerone with different flavors, Mars, Kisses, M&M's... Name it!
"Glad you like it. Misty doesn't eat a lot of those, so I thought of giving you some," he said with a smile. Napatigil ako saglit. Parang kailan lang, ang mean niya sa akin tapos ngayon, ang generous na niya? Plus... smile pa ng smile? What happened?
"Oh, well. Thanks! I appreciate it," I retorted anyway. Nice, of all people in the workplace, ako pa ang naisipan niyang bigyan nito. I can't help not to be touched by that thought.
"Get in the bus now, Finance!"
I snapped back from my reverie when I heard somebody called my team. Narinig ko nalang din si Kurt na nagsalita sa tabi ko. "He's calling your team, Ms. Rivera."
Pagpasok namin sa bus, pumwesto ako sa 4th row to the last. Nasa right column ako dahil sabi nung organizer na sa left column daw ang Marketing. At dun ko lang naramdaman ang pagiging loner. Lahat sila may mga seatmates na, samantalang ako... Wala. Bakit ba ayaw nila sa akin? I'm rying to get back on my old self already. What's wrong with them?
BAM!
"Sorry."
Napatingin ako sa kaliwa ko. Nahulog ang bag sa sahig mula sa itaas. Pag-angat ko ng tingin, nakita ko si Kurt na nasa kabilang side katapat ng seat ko. Wala rin siyang katabi katulad ko.
Tinignan niya lang ako at nginitian, saka siya tumingin sa bintana sa side niya. Ginaya ko na rin naman siya, at tumingin na rin sa bintana sa side ko. Ba't bigla akong pinagpawisan ng malamig?
Habang nakamasid ako sa labas ng bintana, may nakita akong nagpaningkit sa mga mata ko. Wow. Sinundan ko yun ng tingin hanggang sa makapasok siya sa bus kung saan ako nakasakay.
And in a count of 3...
1... 2... 3...
And the employees started a commotion inside the bus when they saw him. Para silang nakakita ng campus hearthrob sa inasta nila.
"Crystal!" Tawag niya sa akin nung magkasalubong ang mga mata namin.
Oh, Fifth. Ano'ng ginagawa niya dito?
From the corner of my eye, I saw Kurt taking glances of me and Fifth. Huminga nalang ako ng malalim at sinenyasan si Fifth na lumapit sa akin.
"Ba't nandito ka?" I asked him.
Ngumiti siya sa akin at inalis sa pagkakasukbit sa balikat niya ang backpack niya. "Louis called me up. He asked me if I wanted to go and I said yes," he said with a big smile which makes him obviously excited about the trip. "Excuse me, move a little."
Umusog ako ng kaunti sa side para makaupo siya. Pagkaupo niya, tumingin siya sa direksyon ni Kurt. Bakit bigla akong nakaramdam ng awkward? Shiz. "Dude, what's up?"
Pumikit nalang ako at hindi pinansin si Fifth during the trip. Sumandal ako sa bintana para umidlip, but just then before I have my peaceful slumber, I felt a hand moved my head and placed it to a more comfortable position.
"Sleep. Sleep. Sleep, young lady."
Yun nalang ang narinig ko habang pinapakiramdaman ang paghaplos nito sa buhok ko. Comfy feeling it is...
***
12noon nang makarating kami sa venue namin. Kahit papaano ay nakapagpahinga naman ako ng kaunti. Parehas kaming nakatulog ni Fifth sa byahe, kaya hindi na ako nagtaka nung nagising akong nakasandal sa dibdib niya. Syempre, nailang ako, pero 'di ko yun pinahalata sa kanya. As much as possible, ayokong magkaroon ng awkward moments kasama niya. Ayoko lang. Basta! Haayy. Ayoko ng ganun since magkasama kami sa iisang bubong. Kapag nagpatuloy pa ang awkward moments kasama ni Fifth, baka hindi na ako maging kumportable kasama siya.
"So, let me have your attention, please~"
Nakuha ang atensyon namin ng team building organizer namin. Kakalabas lang namin ng bus at mukhang wala pa sa huwisyo ang mga employees dahil kagaya ko ay kagigising lang din nila.
"I'll be giving you 15 minutes to go to your assigned rooms. Each room has 10 beds and each bed can occupy two persons. Family room yun. So, it's up to you girls if you can share the room with boys. Hindi naman na kayo estudyante. You're responsible now."
Naalarma naman ako dun. Ayoko nga ng may ka-share na boys sa room. Hindi ko pa nga sila kakilala ng lubusan.
"Ikaw? Saan ka kakwarto?" Tanong sa akin ni Fifth. Nagshrug lang ako at binalingan ulit ang organizer.
"... Sa bawat room, kailangan magkakadepartment ang roommates. So, I'll be giving the keys to your teamleaders, so that you can settle down for awhile. After fixing your things, kindly go to the lanai for lunch. That's all," he remarked.
Nagkumpul-kumpulan na yung mga teammates ko kaya nagpaalam na ako kay Fifth na aasikasuhin ko muna ang team ko. Pumayag naman siya agad at sinabihan ako na magkita nalang kami sa lanai. I wonder what he'll do here with us? Kasali kaya siya sa team building? Oh well.
I approached my team and tried my best to look jolly infront them. "Hi, guys! Ilan ba tayo lahat?"
"15..." Sabay-sabay na sagot nila.
Tumango naman ako at sinenyasan sila na hanapin na ang rooms namin. 10 beds can occupy 20 persons... Hmm, not bad. So, we ended up all in one room. Para sa amin rin naman ito. Afterall, ito naman ang purpose ng team building diba? Ang makilala at malaman ang strengths and weaknesses ng bawat isa.
Sa Lanai kami dumiretso ng team ko pagkatapos naming ayusin ang mga gamit. Una agad na hinanap ng mga mata ko ay si Fifth. Nagkanda-haba haba na ang leeg ko kakahanap sa kanya pero hindi ko siya makita. Nasaan na kaya yun?
"He's with you brother."
"Ay, palaka!" Sambit ko nung bigla nalang sumulpot sa tabi ko si Kurt. Oh well, bakit ba bigla bigla nalang siya sumusulpot lately? "With Kuya? Si Fifth?" Tinignan ko siya ng buong pagtataka. Paano niya nalaman na hinahanap ko si Fifth?
"Yeah, I was walking around the resort when I found them together," sabi niya at ipinamulsa ang kaliwa niyang kamay sa kanyang slacks.
Nasa labas ako ng Lanai, at kitang-kita mula sa kinatatayuan namin ang swimming pool. Parang ang sarap tuloy maligo dun.
"Aren't you gonna eat lunch yet? The activities will start in a little while."
"Oh, okay. Tara, kain na tayo. Kumain ka na ba?" I asked him as we made our way to the Lanai. Napansin ko tuloy yung panakaw tingin ng mga employees na nakakasalubong sa amin. Hala, hindi yata magandang ideya na magkasama kami ngayon.
"I haven't," he retorted while we're heading to the catering serivice. Pinagserve niya kami ng pagkain, at pagkatapos nun ay naghanap na kami ng table na mauupuan namin. We settled down on the farthest corner... A table good for 10, but we, two, were only who occupied it.
Pagkaupo ko pa lang, dun ko lang naisip kung bakit siya ang kasama ko sa table at hindi ang team ko. Sheesh.
"Dapat pala kasama ko yung team ko," sabi ko at akmang tatayo na nang pigilan niya ako sa kamay. He was seated across me.
"Both of us don't have friends. That's okay, Gail."
I blinked once as I heard my name from him. Did he just call me Gail? Gail... Gail... Gail...
"Tinawag mo akong Gail?" 'Di makapaniwalang tanong ko sa kanya.
Ngumiti lang siya sa akin at nagsimula nang kumain, kaya kinain ko na rin yung pagkain ko. We were in amidst of silence, when I heard him speak.
"You and Fifth look good together. Aren't you dating him?"
Halos masamid na ako sa tanong niya, pero buti nalang hindi. Kaya uminom muna ako ng tubig bago ko siya sinagot. "How many times do I have to tell you that we're just workmates?" I chuckled and shook my head. "But I can't blame you if you think that way. We're just close..."
He nodded and looked down his food. "When do you think... we'll become close like you two?"
"Huh?"
Natawa siya, habang ako takang-takang sa tinanong niya. Ano raw? "Nothing. Just wondering if we'll have the chance to be as close as you and Travis. Would that be possible?"
Napatulala ako sa sinabi niya. Bakit niya 'to tinatanong sa akin?
He sighed and went back on his food. "I'm just kidding. Don't take it seriously."
After lunch and during the activities, Kurt successfully rummaged through my head. As in, yung sinabi lang niya ang nagpeplay sa isip ko. Hindi ko nga alam kung bakit ko ba yun binibig deal pero hindi ko maiwasan magconclude na nagseselos siya sa closeness namin ni Fifth. Posible ba yun? Akala ko ba moved on na siya?
"GAIL!!!"
BLAAAAG!
Wala akong nagawa kundi ang mapaupo nalang nung maramdaman kong nauntog ako sa isang matigas na bagay. What else can I do? Hello! Nakapiring kaya ako, at tanging instructions lang ng teammates ko ang sinusundan ko.
"Ouch..." In fairness, hindi sumakit ang noo ko sa pagkauntog kundi ang kamay ko sa biglaang pagbagsak ko sa lupa. Parang may tumusok yata sa palad ko.
Narinig ko na nagkagulo o nataranta ang mga tao sa paligid ko. At ang sumunod nalang naramdaman ko ay ang pag-angat ko sa lupa. Buhat-buhat na ako ng kung sino.
"Sino ka?" Tanong ko.
"Second activity pa lang pero nainjure ka na."
Naconfirm ko kung sino ang taong may buhat sa akin nung magsalita siya. Naramdaman ko na nilapag niya ako at dahan-dahan niyang tinanggal ang piring ko. Medyo malabo pa nga ang mga mata ko nung inalis niya ang piring but eventually...
"Kurt?" Tama. It's him.
He ignored me and pulled something from his pants' pocket. Isang panyo. Inabot niya yun sa akin at nilagay sa duguan kong palad. "Wait here."
Sinundan ko siya ng tingin habang palayo siya. Napahawak ako sa dibdib ko for some reason. Hindi ako makahinga ng maayos. Naninikip ang dibdib ko. Kinakabahan ako. At natatakot ako sa nararamdaman kong 'to.
I was spacing out when he came back with a first aid kit. He knelt infront of me and cleaned my wound on my palm. Hindi ko naramdaman ang kirot nun. Hindi ko alam kung bakit. Am I numb?
"Does it hurt?" He asked, worriedly.
Yumuko ako at umiling. Nanginginig ang mga kamay ko. Sa tension, marahil. "Are you okay, Gail? Do you want me to take you to the clinic?"
I breathied in and shook my head.
"There," nilapag niya ang nakabendang kamay ko sa kandungan ko pagkatapos niya yung gamutin. "I was checking you out since the activities started. Dun pa lang sa Forest Canopy Walk, parang matamlay ka na. Are you sick?"
"No."
Huminga siya ng malalim saka niya ako tinabihan sa bench. Saglit na walang nagsalita sa amin. Pinapakiramdaman ko lang siya. "I've been wanting to tell you something..."
I didn't utter a word. Masyado akong tensyonado para magsalita pa.
"I don't care if you don't give a d-amn. I just want you to know about this..."
He paused and before he could tell it to me, someone appeared infront of us.
"Crystal, ayos ka lang?" Si Fifth.
Inalalayan niya akong tumayo at hinawakan ako sa kamay kong hindi injured. "Dude, I'll handle her. Thanks."
Inalalayan niya na ako palayosa bench... Palayo kay Kurt. Pagkalingon ko sa pwesto ni Kurt, nakita kong nakayuko siya habang hawak-hawak ang phone niya.
Fifth suddenly stopped and warned me, "Don't look back, Crystal."
I sighed and went on walking. Tama si Fifth, don't look back, Crystal.
Pagdating namin sa Lanai, dahil dito ako dinala ni Fifth, hindi agad siya umimik. Miski ako, nawalan yata ng lakas. Naramdaman ko nalang na nagvibrate ang phone ko na nakasabit sa leeg ko kaya nilabas ko iyon para i-check ang tawag o call, but it turned out to be an SMS.
From unknown number saying;
'I miss you.'