"Ιρις pov"
Παω να φυγω μακρυα απο τον Αγγελο αλλα τελευταια στιγμη με πιανει απο τον αγκωνα γυρνωντας με να τον κοιταξω.
-Ησουν παντα ευκολοπιστη Ιρις.Απο την πρωτη βραδυα που με γνωρισες και ειχες πεσει πανω μου ,νομιζες πως σε βοηθησα .Εκανες λαθος τα ειχα ολα σχεδιασμενα .Εκτος απο το ξυλο εκεινου του καριολη.Πηγαν ολα με το μερος του σχεδιου μου ."μου λεει ενω μου χαιδευει τα μαλλια οσο εγω προσπαθω να απομακρυνθω ,χτυποντας το στηθος του ."Και θες να μαθεις κατι;Διαλεξα εσενα διοτι ησουν ευκολος στοχος.Αφελης .Ετσι οπως σε ηθελα.Ολη η ιστορια εγω ημουν καλος για σενα .Το πιστεψες και κατεληξες βιασμενη και χωρισμενη ."μου λεει ενω αρχιζει να γελαει .
Βρισκω ευκαιρια και τον σπρωχνω μακρυα μου αηδιασμενη .
-Και τωρα να δεν σε πειραζει ,παω να παραδωθω .Τα λεμε σε 10 χρονια ,Ιρις."μου λεει ενω μου κλεινει το ματια .
Χωρις να του ριξω δευτερη ματια ,αρχιζω να τρεχω μεσα στους δρομους .Προσπαθωντας οσο πιο γρηγορα να φτασω στο σπιτι του Στεφανου .
Ο Στεφανος .
Δεν θελω να κανει κατι τρελο .Δεν θελω να τον χασω .Σιγουρα η Ρενε ,θα εχει παει να του της δειξει .
Η Ρενε και ο Αγγελος .
Τα δυο σατανικα μυαλα ενωθηκαν και με κατεστρεψαν .
Δακρυα τρεχουν απο τα ματια μου οσο σκεφτομαι ποσο αδικη ειναι η ζωη μαζι μου.
Το πρωτο μου αγορι πηγε να με βιασει .Το δευτερο αγορι μου ,μαζι με τον αδερφο μου και το πρωην αγορι μου ηταν η αιτια που πεθανε ο μπαμπας μου .Εν τελει βιαστηκα απο το αγορι που πιστευα οτι ειναι καλο .Η κολλητη πεθαινει σε ενα μηνα και αυτο τον μην αποφασισε να τον περασει μακρυα μου.Ο αδερφος μου παει Αγγλια και τωρα το αγορι μου θα βλεπει φωτογραφια που φιλω το αγορι που με βιασε ενω πριν λιγο του ειπα σε αγαπω.
Πολυ ωραια .Ποιος δεν θα ηθελε τετοια ζωη ;
Φτανω στην ευθεια για το σπιτι του Στεφανου και τον βλεπω να βαζει μια βαλιτσα του πανω στην μηχανη του ενω την βαζει μπροστα .
-ΣΤΕΦΑΝΕ!"φωναζω το ονομα του επανελειπως .
Συνεχεια και συνεχεια .
Αδικος κοπος .
Εφυγε .
Δεν ξερω που πηγαινει ,δεν ξερω τι παει να κανει .Δεν ξερω απολυτως τιποτα.
Μονο οτι θελω να πεθανω .
Η ζωη μου παει απο κακο στο χειροτερο .Τον αφησα να φυγει .
Το ονομα του βγαινει σαν ψιθυρος απο τα χειλη μου .Δεν αντεχω αλλο .Γιατι ολοι πρεπει να φευγουν;
Γιατι δεν εκατσε να του μιλησω ;Τοσο καιρο μου ελεγε οτι αν με ενοχλει κατι να του το λεω ,που ειναι τωρα αυτος;
Το εβαλε στα ποδια .
Παω μπροστα απο το σπιτι του και βλεπω το κλειδι να ειναι παρατημενο στο χαλακι μπροστα.Το παιρνω και ανοιγω την πορτα .
Η καμερα βρισκεται ανοιχτη πανω απο το τραπεζακι ,δειχνοντας την φωτογραφια μου με τον Αγγελο να ενωνει τα χειλη μας .
Πως πιστεψε οτι θα φιλουσα αυτον που με βιασε;Την στιγμη που του ειπα οτι τον αγαπω;
Μενω να κοιτω την φωτογραφια θυμωμενη που εφυγε .Πεταω την καμερα στον απεναντι τοιχο ,κανοντας την να ραγισει και να πεσει κατω .
Λυγιζω τα ποδια μου και πεφτω με τα γονατα στο εδαφος .
Απο μικρη μαθαινα οτι αυτος που θα μου πει σε αγαπαω πρωτος θα ειναι αυτος που θα μεινει μαζι μου μια ζωη .Δεν βλεπω κανεναν διπλα μου .Κατεληξα μονη μου .Ολοι εφυγαν αφηνοντας με πισω τους .Δεν νοιαστηκαν ,δεν καθισαν διπλα μου .
Κανεις .
Δυστυχως ζουμε σε εναν εγωιστικο κοσμο .Ο καθενας θα κοιταξει την παρτη του .Κανενας δεν θα ερθει να κοιταξει γιατι κλαις .Γιατι αυτα τα γαμημενα δακρυα τρεχουν απο τα ματια σου .
Παιρνω το τηλεφωνο μου και αρχιζω να τον καλω .
Τηλεφωνησα σαραντα εννια φορες.
Σαραντα εννια ηλιθιες φορες .
Πολλες ,παρα πολλες.
Τοσες πολλες για να τις μετρησω .
Εαν τον ξανακαλεσω και δεν απαντησει ,θα παω απο κει ,θα αρπαξω το τηλεφωνο του και θα του δειξω εκεινο το πρασινο κουμπακι που παταμε οταν μας καλει κάποιος και μετα θα το πεταξω στον τοιχο .
Δηλαδη μακαρι να ηξερα που ειναι διοτι τοτε θα το εκανα.
Μακαρι.
Θελω τοσο πολυ να τα παρατησω ολα .Να πεθανω.
Η φωνη του μπαμπα μου ακουγεται στο κεφαλι μου λεγοντας μου αυτο που ελεγε παντα:
Μπορεις να κλαψεις .Μπορεις να φωναξεις.Αλλα οχι να τα παρατησεις .Ττο χρωστας στον εαυτο σου.
Παιρνω μια βαθια ανασα και αφηνω το τηλεφωνο στο τραπεζακι και εκει ειναι που βλεπω .Ενα χαρτι τσαλακωμενο στα δυο .Το φερνω στα χερια μου στα χερια μου.
Διαλεξες.
Το τελος και οχι εμενα,κριμα και μαζι θα καταφερναμε πολλα.
Να προσεχεις,Στεφανος.
Γραφει το χαρτι κανοντας με να θυμωσω περισσοτερο.
Δεν διαλεξα τιποτα .Αυτος εφυγε χωρις να ξερει .Και να προσεχω;
Ας ηταν αυτος εδω να με προσεχει .Που ειναι ομως;
Εφυγε .
Δεν επελεξα τιποτα.
Λεω στον εαυτο μου ενω σηκωνομαι απο το πατωμα .Παιρνω τα πραγματα της Ευας και το χαρτι που μου ειχε γραψει αυτος .
Βγαινω απο το σπιτι του με το κλειδι στο χερι .Ο Jason βρισκεται μπροστα απο την πορτα και χωρις πολλα πολλα του βαραω το κλειδι στο στηθος και αυτος βαζει το χερι του πανω στο χερι μυο .Του το αφηνω και αρχιζω να προχωραω χωρις καμια εξηγηση .
Εφυγε .
Ας εξηγησει αυτος στον φιλο του .Δεν θα ειμαι εγω αυτη που θα βγαζει το φυδι απο την τρυπα .Τελος πια .Τελειωσε η Ιρις που τα καταπινει ολα.
Φιλος .
Η Ευα μου ,αν την ειχα εδω ,θα μπορουσα να της πω τι νιωθω .
Μονο το γραμμα της μου εχει μεινει.
Στη θυμηση του γραμματος το βγαζω απο την τσεπη μου και το ανοιγω,
Ιρις,
Το να ζεις με μια αρρωστια στην πλατη σου δεν καθολου ωραιο .Προσπαθησα να κανω την ζωη σου οσο πιο ευχαριστη μπορουσα .Συγνωμη που σε πιεζα ή για οτιδηποτε με εβρισκες ενοχλητικη.
Η ζωη ειναι μιρκη για να κλαις .Κοιτ αν απερνας καθε στιγμη σου σαν να ειναι η τελευταια .Το οτι δεν ειμαι διπλα σου ,δεν σε κανει αδυναμη .Σε κανει δυνατη .Κατι που ελπιζω να γινεις .Απο οποιο δραμα και αν περασεις .
Ανθρωποι ερχονται και φευγουν .Μαθε να μην παρακαλας ,οτι ερχεται να ερχεται γιατι πολυ απλα δεν μπορει μακρυα σου ,για κανεναν λογο Να μην θελεις στη ζωη σου ,ανθρωπους που υποκριθηκαν οτι θελησαν να μεινουν μαζι σου.
Και να θυμασε .
Ανθρωποι που δεν εχουν πει αντιο ,θα ξανα συναντηθουν .
-Ευα.
Ποτε δεν ειπα αντιο με την Ευα ή με τον Στεφανο.
Αλλα εφυγαν .
Δυστυχως.
-ΤΕΛΟΣ-
*Ανεβαινει στην σκηνη και φτιαχνει το μιρκοφωνο ενω καθαριζει τον λαιμο της
-Αγαπητα σουβλακια ,η ιστορια μας εφτασε στο τελος και χαιρομαι που το περασα μαζι σας .Δεν με νοιαζει ουτε οτι εφτασα #1 εφηβικη ,ουτε τα σχολια ,ουτε η ψηφοι .Ευχαριστω που εισασταν μαζι μου μεχρι το τελος αλλα και αυτοι που δεν τελειωσαν το βιβλιο .Τους ευχαριστω .
Εισασταν παντα τοσο καλοι μαζι μου και ας μην γνωριζομαστε προσωπικα .Η καθε μια απο εσας ειναι ξεχωριστη για εμενα .
Παντα μαζι ως μια οικογενεια .
#TeamSouvlakia
Σουβλακια ,η ιστορια μας εφτασε στο τελος αλλα θα συνεχιστει και στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ .
Ονοματι .
#NotSoDizzy
Ελπιζω να σας δω ολες εκει αλλα και αυτες που δεν θα ειναι μαζι μας ,τις ευχαριστω.
Αντιο απο την Μαμα Σουβλακι .
-Βασιλικη.
*Στρωνει το φορεμα της και κατεβαινει τα σκαλια της εξεδρας .*