Telefonum kırıldı ve yeni telefon almak zorunda kaldım. Bölüm atamadığım için beni dövebilirsiniz. Endişelendirdiğim için özür dilerim😔
BBTD 2 için yb bugün içinde gelecek.
Sınırımız 320.
İyi okumalar...
-evet Eren, bir açıklama bekliyorum.
Oturduğum yerde ellerimle oynarken alt dudağımı sarkıttım ve omuz silktim.
-bu sefer bana tatlılık yaparak bu işten kurtulamazsın. Evden kaçmak ne kızım. Hadi kaçtın diyelim. Ne diye Koreye kaçıp erkek kılığında bir şarkıcı oluyorsun. Hem de şu zibidiler arasında.
Dedi ve Türkçe konuştuğumuz için bir şey anlamayan grubumu işaret etti. Başımı kaldırarak gözlerine baktım.
-ama tek arkadaşım Aybükeydi ve onun yanına kaçmaktan başka çarem yoktu.
-kızım okuldan arkadaşların yok mu senin?! Pelinsuya kaç, ne bileyim Mervelere kaç ama Kore ne demek?! Siktiri boktan bir nedenden dolayı erkek kılığına girmişsin!
Bağırmasıyla kaşlarım çatıldı.
-ailemin beni zorla evlendirmek istemesi siktiri boktan bir neden değil!
-küfür etme!
-sen ediyorsun ama!
-abiler küfür eder!
Yüzüme doğru bağırmasıyla gözlerim doldu. Onu uzun zaman sonra ilk defa görüyordum fakat o bana bağırıyordu. Dolu olan gözlerimle gözlerimi kaldırarak alttan ona baktığımda çatık olan kaşları eski haline geldi ve sert yüz ifadesi yavaş yavaş azalmaya başladı. En son uzun bir soluk bırakarak dizlerinin üzerine çöktü ve ellerini yanaklarımın iki tarafına koyarak yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
-bebeğim biliyorum üzerine çok geliyorum ama bir de beni düşün. O mektubu odanda bulduğumda ne kadar endişelendim haberin var mı? Sen gittiğinden beri her günümü seni bulmak için geçirdim.
Onun endişeyle parlayan mavi gözleri yanağımdan bir damlanın süzülmesine neden olmuştu. Abim dudaklarını birbirine bastırarak baş parmağı ile elmacık kemiğimin üzerinden süzülerek aşağı inen damlayı sildi.
-ö.özür dilerim a.abi.
Abi kelimesini bu sefer söylediğimde ağlamaya başlamıştım. Abim ayağa kalkarak beni de kaldırdı ve yerime oturarak beni dizine çekti. Başımı omzuna yasladım ve ağlamaya başladım. O ise eliyle saçlarımı okşayarak başıma ufak öpücükler bırakıyordu. Abimi çok özlemiştim.
Yazarın Ağzından
Genç adam yarım saat sonunda uyuyan küçük kız kardeşine baktıktan sonra başını kaldırdı ve karşısındaki koltuklara yan yana dizilerek oturan 6 erkeğe baktı. Hepsini tek tek inceliyor, kardeşine bir şey yapıp yapmadıklarını kestirmeye çalışıyordu. Gözleri Jimin'e takılı kaldı ve gözlerini kıstı.
-sen!
Sert sesiyle yerinden zıplayan Jimin ona bakmaya başladı. Adam ingilizce konuştuğuna göre Korece bilmiyor diye geçirdi içinden.
-b.ben mi?
Dedi işaret parmağıyla kendini göstererek. Eren'in abisi oldukça sert bakıyordu ve bu onu korkutmuştu. Nede olsa abisiydi ve ona bir şey yaptıklarını düşünebilirdi. Üstelik neden onu seçmişti ki? Yakışıklı olduğu için mi?
-evet sen. Sana fena kıl oldum.
-kıl?
Dedi Jimin kaşlarını kaldırarak. Jimin kıla mı benziyordu?
-evet kıl. Kız kardeşimden uzak duracaksın bücür. Anladın mı?
Jimin başını salladı. Ondan korkmuştu.
Aren kız kardeşini kucağına alarak ayağa kalktığında karşısındaki altı adam da ayağa kalkmıştı.
-sen, bana kardeşimin odasını göster.
Jimin başını sallayarak merdivenlere yöneldiğinde Aren de kız kardeşiyle birlikte merdivenlerden çıkmaya başladı. O sırada onların gitmesiyle rahatlayan grup kendilerini koltuklara attılar. Arenden oldukça korkmuşlardı.
-ee şimdi ne olacak? Abisi bulduğuna göre yakın bir zamanda da giderler.
Jin'in konuşmasıyla o da dahil hepsi başını aşağı eğdi. Ona alışmışlardı ve bu kadar çabuk gitmesini beklemiyorlardı.
-alıştırdı bizi kendine bücür.
Dedi Namjoon ve ayağa kalktı. Onun kalkmasıyla diğerleri de ayaklandı.
-her neyse bu konuyu Eren uyandığında konuşuruz. Şimdi herkes odalarına dağılsın.
Herkes merdivenlere yöneldiğini üzgünlükleri gözle görülür şekildeydi. Özellikle içlerinden iki kişinin bu duruma canı daha fazla sıkılıyordu. Merdivenin sonuna geldiklerinde Eren' kaldığı odadan abisi bağırdı.
-ulan kız kardeşimle birlikte kalan şerefsiz kim!!
Herkes Taehyung'a baktığında Taehyung sesli bir şekilde yutkundu. Odaya girmeli miydi?
-kolay gelsin kardeşim.
Herkes Taehyung'un omzuna vurarak odalarına dağıldığında Taehyung derin bir nefes alarak odaya girdi. Aren sinirli gözlerle Jimin'e bakıyordu. Jimin kapıdan gireni görmesiyle hızla Taehyung'u işaret etti.
-işte o kalıyor.
Aren bakışlarını kapıdan giren Taehyung'a çevirdiğinde kaşlarını çattı. Neden hepsi birbirine benziyordu ki? Bir türlü ayırt edemiyordu onları.
-kız kardeşim burada kaldığı süre boyunca birlikte mi kaldınız?
Taehyung başını iki yana sallayarak kapıyı kapadı.
-hayır. Ben yalnızca iki haftadır onunla birlikte kalıyorum. Benden önce Suga hyung kalıyordu.
Aren alnını ovalayarak yandaki yatağı işaret etti.
-şu anda burada sen mi yatıyorsun?
Taehyung başını salladığında Aren yatağa yatarak ellerini başının altında birleştirdi.
-o halde bu akşam burada ben yatıyorum. Yarın sabahta kız kardeşimle birlikte buradan ayrılıyoruz. Şimdi çıkın odadan.
Jimin ve Taehyung kendi evlerindeki kendi odalarından kovulmanın verdiği şaşkınlıkla öylece kaldılar. Taehyung yumruklarını sıkıyordu. Şu anlık ona karşı çıkarsa sinirlenip Eren'i bir saniye bile burada bırakmayacağını bildiği için hızla odadan dışarı çıkıtı ve kapıyı çarparak kapattı. Onun hemen arkasından çıkan Jimin Taehyung'un yanına geliyor.
-anlaşılan Eren'e yol göründü.
Bunu birinin ağzından duymak Taehyung'un daha da canını sıkmıştı. Daha yeni yeni alışıyorlardı birbirlerine. Nereden çıkmıştı şimdi bu abisi?
-tamam Taehyung üzülme. Bu akşam Jhope ve bizim odamızda kalabilirsin. Söz Bay Bobs'ı uyuman için sana vereceğim.
Taehyung gözlerini devirerek Jimin'in peşine takıldı. Anlaşılan yarın her şey belli olacaktı.
EREN
Sabah kalktığımda dün olanların bir yandan gerçek, bir yandan rüya olmasını istiyordum. Uzun zaman sonra abimi görmek bana o kadar iyi gelmişti ki...
Yataktan kalktığım sırada Taehyung'un yatağında abimi görmemle kaşlarım havaya kalktı. Anlaşılan rüya değilmiş. Ses yapmamaya çalışarak odadan dışarı çıktım ve merdivenlerden aşağı indim. Herkes masaya oturmuş kahvaltılarını yapıyorlardı. Beni gördüklerinde çubukları masaya bırakıp beni beklemeye başladılar. Derin bir nefes alarak masaya ilerledim ve yerime oturdum. Herkes sus pus olmuş bir şekilde bana bakıyordu. İlk konuşan aNamjoon oldu.
-Eren, gidecek misin?
Tam ağzımı açmıştım ki merdivenlerin başından gelen ses susmamı sağladı.
-evet gidecek.
Tüm bakışlar abime döndüğünde abim masanın başına geldi ve bana baktı.
-yemekten sonra üzerini giyin. Gidiyoruz.
-ama abi-
-kızım aması maması yok bu işin.
Derin bir nefes alarak başımı salladığımda abim masada boş bir sandalyeye oturdu ve ellerini birbirine sürterek çocuklara baktı.
-ee, servisi kim yapıyor?
Suga tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki hızla ayağa kalktım.
-şey, ben yaparım.
Hızla mutfağa gittim ve abim için bir tabak hazırlayıp salona tekrar girdim. Masada ölüm sessizliği vardı ve herkes abime, abim de onlara gözlerini kısmış bakıyordu. Masada tek yemek yiyen Sugaydı ve diğerlerini takmıyor gibi görünüyordu.
Suga ve umursamazlığı.
Tabağı abimin önüne bıraktım ve kendi yerime oturdum. Abim de Suga gibi aynı sakinlikle yemeğini yemeye başladığında diğerleri ikisinin bu haline şaşkınlıkla bakıyorlardı. Burada benim grupta kalmam veya gitmemle ilgili önemli bir durum var fakat onlar yalnızca yemek yiyorlar.
MÜ KEM MEL.
Abim elindeki çubukları masaya bıraktı ve ellerini önünde birleştirdi. Bunun üzerine herkes ona bakmaya başladı.
-Eren kahvaltı yapmadığına göre aç değilsin. Hazırlan gidiyoruz.
Sessizce ayağa kalktığımda herkes üzgünce bana bakıyorlardı. Onlara son kez bakıp arkamı dönmüştüm ki kapı çaldı. Jhope kalkarak kapıyı açmaya gittiğinde abime döndüm.
-abi alacak bir kıyafetim yok. Bu şekilde gidelim.
Abim başını sallayarak ayağa kalktığı sırada menajer unni koşarak içeriye girdi. Ardından endişeyle yanıma geldi.
-Eren bir şeyin yok değil mi? İyi misin? Dün akşamdan beri şirkette sana bunu yapanı bulmaya çalışıyorum fakat kameraların odak noktasının dışında kalmışlar.
-bir dakika bir dakika. Neyden bahsediyorsunuz?
-dünü hatırlamıyor musun? Biri sizi havadan çeken kameralardan biriyle oynamış ve sen tam altından geçerken kamera üzerine düşmüş. O sırada biri seni kurtardı.
Herkes abime döndüğünde ben hala olanların şokunu adım. Dün abim o yüzden mi üzerime atlamıştı? Menajer unni başını masaya çevirdiğinde abimi görmesiyle gözleri kocaman oldu.
-sen osun. Eren'i kurtaran kişisin. Sana ne kadar teşekkür etsem azdır. Onun başına bir şey gelseydi grup için çok kötü olurdu.
Dedi ve durdu.
-bir dakika, senin burada ne işin var.
Abim ayağa kalkarak yanıma geldi ve kolunu omzuma atarak beni kendine çekti.
-ben Eren'in abisi. Kore macerası burada sona eriyor ve biz eve dönüyoruz.
-ama grup-
-grup beni şu durumda ilgilendiren en son etken. Gidiyoruz.
Dedi ve beni sırtımdan itekleyerek merdivenlere yönlendirdi. Merdivenlerden tamamen çıktığımızda abimle odama girdik ve kapıyı kapadık. Yatağa oturdum.
-abi, Annemle babam... Nasıllar?
Abim derin bir nefes alarak yanıma oturdu.
-mektubu ilk ben buldum. Onlara başlarda mektuptan bahsetmeyip seni kendim aramaya başladım fakat seni bulamadım. Annem ve babama söylediğinde de bu durumu Baran denen şerefsizin ailesine anlattılar. Onlar senin kaçma olayını basına duyurmamalarını istedikleri için dedektif tuttular. Dedektif daha fazla para teklif edip seni bulduğunda bana söylemesini istedim. Yani annem ve babam senin bulunduğundan habersiz.
Oturduğum yerde ona döndüm.
-abicim, ben de artık bu grubun bir üyesiyim ve onları yalnız bırakamam. Onları yarı yolda bırakırsam yabancı farları onların isteklerini takmadıklarını düşünerek grubu bırakırlar ve bu da BTS'in dağılmasına neden olur. Abi, ben gidersem grup biter. O aşağıda gördüğün yedi kişi var ya, kaç yıldır yaptıkları emekler boşa gider.
Abimin bakışları yumuşar gibi olduğunda devam ettim.
-abicim lütfen izin ver. En azından gruplarını tamamen toparlayana kadar. Ben gruptan ayrılana kadar grupları dağılmayacak kadar kendilerini toparlasınlar söz ben kendim ayrılacağım. Hem şimdi gitsek ne olacak. Şirket için yine evlenmek zorundayım.
-evlenmene gerek yok.
Abimin söyledikleriyle kaşlarım çatıldı.
-anlamadım?
-duydun işte evlenene gerek yok
Duyduklarımla sevinçle üzerine atladım ve kollarımı boynuna dolandım.
-abi nasıl hallettin. Şirket kurtuldu mu?
Abim derin bir nefes aldı.
-senin yerine kızları Beren ile ben evleneceğim.
Duyduklarımla hızla kollarımı geri çektim.
-abi saçmalama! Benim yüzümden böyle bir şey yapmana asla izin vermem!
-bu benim kararım.
-abi eğer bu düşünceden vazgeçmezsen yemin ederim Türkiye'ye dönerim ve Baranla evlenirim.
Abim sözlerimle hızla ayağa kalktı.
-saçma sapan konuşmaya bir son ver. Ben senin abinim. Ben ne dersem o olur.
-ama ben abimin bencilliğim yüzünden hayatının yanmasına izin veremem. Babam Amerika'daki hayatına bir son verdi ve Türkiyedeki hayatını da ben batıramam. Bunu yapamam abi.
Gözümden bir damla yaş aktığında abim tekrar yanıma oturdu ve bana sıkıca sarıldı.
-huh.... Pekala, bu işten de sıyrılacağız.
Ben de kollarımı ona sardığım sırada abim saçıma bir öpücük kondurdu.
-yalnızca birkaç ay daha kalmana izin verebilirim. Ondan sonrası doğru Türkiye tamam mı?
Şaşkınlıkla geri çekildim ve ona baktım.
-sen ciddi misin?
Başını sallandığında sevinçle tekrar üzerine atladım.
-yaşşa bee!! Abilerin en iyi kalplisin.
Gülerek kollarını bana sardı.
-tamam ama bir şartım var.
-sen ne istersen yaparım abicim.
-yedi erkekle aynı evde kalmana izin veremem. Benimle başka bir evde kalacaksın. Yada ben bu evde seninle birlikte kalacağım. Tam olarak şu yatakta.
Dedi ve karşıdaki yatağı işaret etti. Şaşkınlıkla ona baktım
-başka bir yere gidemeyiz. O yüzden burada bu yatakta benimle beraber kalacaksın abicim.
Dedim ve sevinçle ayağa kalktım.
-bu haberi diğerlerine vermem lazım.
Dedim ve koşarak odadan dışarı çıktım. Ardından yüzümdeki gülümsemeyi silip üzgün bir surat ifadesiyle aşağı inmeye başladım. Merdivenin son basamaklarına geldiğimde oturdukları koltuklardan ayağa kalktılar ve bana baktılar. Yüzümü gördüklerinde onlar da üzgün bir şekilde yerlerine oturdular.
-demek gidiyorsun.
Dedi menajer unni ve başını önüne çevirdi. Başımı salladım.
-şimdiye kadar benim için yaptığınız her şey için teşekkür ederim fakat gitmiyorum.
Herkes bir anda bana baktığında kocaman gülümsedim.
-ne demek gitmiyorum?
-basbayağı gitmiyorum.
Herkes sevinçle ayağa kalktığımda koşarak yanlarına gittim ve hepsiyle grup sarılması yaptım. Jin geri çekildi.
-abini nasıl ikna ettin?
-sonuçta abim. Beni kıramadı.
Dedim ve gülümsedim. O sırada menajer unni mutfaktan çıktı ve şaşkınlıkla bize baktı.
-gruptan ayrıldığına bayağı bir sevinmiş görünüyorsunuz.
Kahkaha atarak yanına gittim ve uzanıp yanaklarını sıktım.
-gitmiyorum kii...
Çığlık atarak bana sarıldığında ikimiz de zıplayarak etrafımızda dönüp çığlık atmaya başladık. Biz sevinçle etrafımızda dönerken bize bakan grup üyelerini gördüğümüzde ikimizde birbirimizden ayrıldık ve üstümüzü başımızı düzelttik. Menajer unni hafiften kaşlarını çatarak onlara döndü.
-neden öyle bakıyorsunuz?!! Dönün önünüze!
Onlar da gülmeye başladıklarında bu sefer ben de güldüm. Bu insanları çok seviyorum.
Telefonum bozulunca içindeki tüm bilgiler de gitti. O yüzden uzun bir süre gif koyamayacağım için ağlıyorum sksjdb
Sizce Eren'in yaralanmasını isteyen ve ona sabotaj yapan kim?
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
Hepinize BTS'li günler.😏🐒