Lance POV
She left me. I should be happy dahil pagkatapos nito alam kong mas sasaya sya. Bakit? Dahil ako lang naman ang nagbibigay ng sakit sa kanya.
I let her go para sumaya na ulit siya. Para hindi na siya ulit makaramdam ng sakit. Mahal na mahal ko si Yumiko. Sa totoo nga lang, hindi ko talaga kayang mawala siya pero wala na akong magawa.
Ramdam na ramdam ko na ayaw na sa'kin ni Yumiko. Hindi sa hindi ko pinaglalaban yung pagmamahal ko sa kanya. Mas makakabuti kasing pakawalan ko na siya dahil in the first place, wala na talagang pag-asa pang balikan ako ni Yumiko.
Fvcking sh*t! Tulad ng sabi ko, mas gugustuhin ko pang mawala sa mundo kesa mabuhay ng hindi siya kasama.
Minsan kasi kahit gaano ko pa kagustong bumalik ang isang tao, wala akong magagawa kundi ang tanggapin ang katotohanang hindi na niya ako kailangan.
May naisip ako. Tama. Tumayo ako saka lumapit sa drawer sa isa sa cabinet dito sa kwarto. Alam ko may naitago pa akong gamot dito dati.
Kinuha ko iyon. Madami pang laman na tablets yung lagayan. Naupo ako sa kama ko saka inilagay sa palad ko ang ilang piraso ng tablet.
Wala ng silbi pa ang buhay ko ngayon. Wala na..
Siya lang ang gusto ko. I want to see her. Hold her. Hug her. Touch her. Kiss her. Cuddle with her. And love...her.
Ininom ko ang ilang tableta na nasa palad ko ng sabay-sabay. Hindi ko alam kung anong sunod na maaaring manyari sa'kin pero handa nako..
Nagsimula ng tumulo ang luha ko habang nakatatak sa isip ko si Yumiko. "I love you Yumik---"
BLANK
--
James POV
"Sa pagkakaalam ko humingi pa ng chance si Lance kay Yumi kaso wala naman yatang nagawa si Bro. Ayaw na talaga ni Yumi eh." Sabi ko kay Fancy na kasama ko ngayon dito sa salas.
Nag-uusap kasi kami tungkol kay Lance at Yumi. Ang saklap talaga ng relasyon ng dalawang yun.
"Reid is making hingi ng second chance kay Yumi? The heck! I thought he's matalino? Simple counting lang di pa marunong. Like hello! Super dami na kaya ng chances na nagslipped lang sa hands niya because of his poor and irrational judgements! I am really hating hin na talaga ever! Arghh! Super GRRR talaga sya! I will hampas na talaga ng hollow blocks sa head niya! Or I will make an appointment sa surgeon. I think kasi he should undergo ng brain surgery. Let's make paayos his utak. It's not functioning well na eh! Errr!"
Takte. Nose bleed na naman ako sa kapatid ko. Pero may sense ha. "Tch. Minsan kaya try mo mag-undergo ng tongue surgery para maayos pananalita mo bubwit?" Biro ko para medyo mabawasan naman ang tension dito sa bahay.
"You're so GRRr ha! Hmp! You want me to tapyas your one-pack AB?"
=_=
"Shut up." Pagsusungit ko. "Buti pa puntahan nalang natin si Bro sa kwarto nya. Kailangan niya ng masasandalan." Sabi ko. Kahit naman may pagkatigas ang puso nun, nagiging down din siya.
"Fine! I will make sermon ulit si Reid! Hmp!" Sabi niya saka sabay kaming umakyat sa taas.
Nang makarating kami dito sa tapat ng kwarto ni Lance, biglang kumabog ang dibdib ko sa di ko malamang dahilan. Huh?
Napailing nalang ako at binuksan na ang pinto ng kwarto ni Bro. Oh kita mo, mukhang masarap tulog ni Bro. Nakahiga sa kama eh.
"Reid is making tulog pa while Yumi is crying because of him! This jerk!" Nakapamaywang na sabi ni Fancy.
Mas lumapit pa kami kay Lance. Kumunot ang noo ko may mapansin akong kakaiba. Teka nga. Hindi maayos ang pagkakahiga ni Bro ah.
O_____O
Teka nga. Bakit mas lalong kumabog ang dibdib ko? Lumapit agad ako kay Lance. At diko inaasahan ang makikita ko sa tabi niya. Sinuri ko yun. "FVCK! LANCE!" Sigaw ko. Tang*na. May nakita akong lagayan ng gamot at pagtingin ko wala ng laman, pero mas nakapagpalaki ng mata ko ay makitang expired na ang gamot na yun. "LANCE!" Sigaw ko habang kinakalog-kalog si Lance.
"What happen Patrickl? Don't make me takot please. Reid is fine naman diba? Diba..?" Fancy is starting to cry.
"Tumawag ka ng ambulansya bilis!" Sigaw ko saka binuhat si Lance.
"Bro gising! Bro! Hindi magandang biro 'to!" Sigaw ko.
Tang*na. Nagpakamatay ba si Lance? Hindi tama. Hindi pwede. Hindi dapat! FVCKING SH*T!
--
Kanina pa'ko tulala dito sa labas ng emergency room. Hindi ko alam kung panaginip lang ba 'to o talagang nangyayari.
Kanina ko pa rin iniisip kung paano ko itatawag kay Yumi 'to. Pati na kay Papa. Hindi ko alam..
Fvck!
"Patrick.. Reid will be okay naman eh right? He's so malakas na..man d-diba? He's so..." Hindi na mapigilan ni Fancy ang pag-iyak. Niyakap ko siya at inalo. Kahit ako, di ko mapigilang maiyak. Tang*na. Kitang kita ko kanina, hindi na tumitibok ang puso ni Bro. Kitang-kita ko!
"K-Kailangan kong tawagan si Yumi. Kailangan nyang malaman na sinugod dito sa ospital si Lance d-dahil..tinangka niyang magpakamatay."
Hagulhol lang ni Fancy ang narinig ko. Bumitaw muna ako sandali sa kanya para tawagan si Yumi. Para nandito siya paglabas ng doctor sa emergency room kung ano man ng lagay ni Bro.
I dialled her number. I waited for about a seconds bago niya nasagot. Baka tulog na yun. Gabi na kasi.
[H-Hello..]
Yung boses niya, halatang umiiyak. Hay. "Y-Yumi..si..si..Lance, n-nagpakamatay.."
[H-Ha..A-ANO!? Anong sabi mo James? James!]
Fvck. I heard her crying. "D-Dito sa St. Lukes Hospital. Emergency room."
*toot toot*
Siguradong nagmamadali nang pumunta si Yumi dito dahil bigla nalang naputol ang tawag. Kung may mas nag-aalala dito. Alam kong siya yun. Kahit galit siya, alam kong may pakialam pa rin siya kay Bro.
*eccckkkk*
O_O
Fvck. Ang doctor lumabas na ng emergency room at sh*t! Hindi ko gusto ang ekspresiyon ng mukha niya.
Damn! Sana ayos lang si Bro.
--
Yumiko POV
Gabing-gabi na iyak pa rin ako ng iyak. Tinawagan ko si Janna. Kailangan ko kasi ng kausap. Diko naman pwedeng tawagan si Chelsea dahil makakasama sa kanya. Buntis siya at ayokong problemahin nya din ang problema ko.
"Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko, nasaktan niya ako ng sobra.." Sabi ko habang pinupunasan ng tissue ang luha ko.
"Wag mo kasing isipin na masasaktan ka lang ulit 'pag binalikan mo siya. Ang isipin mo lang ay kung paano ka ulit niya mapapasaya." Sabi ni Janna.
"Pero mahirap. Natatakot na'kong masaktan ulit. Ayoko ng masaktan ulit.."
"I understand you Yumi but the best way to be happy is to turn the negatives into positives. Nakuha mo ba yung point ko? Think positive lang."
Napailing ako. "Hindi ko na talaga alam Janna. Parang wala na sa sarili ang isip ko. Gulung-gulo na'ko. Basta ang alam ko lang, ayoko na siyang balikan. Ayoko ng magkaroon pa kami ng ugnayan.."
Tinapik niya ang balikat ko. "Be careful of what you ignore. Because sometimes, what you ignore is what you need more. Saksi ako sa pagmamahalan nyo ni Lance. Alam ko rin kung gaano mo siya kamahal. Kaya alam kong kailangan mo pa rin siya kahit binabalot na ng galit ang dibdib mo."
Hindi ko alam kung aayon ba ako sa mga sinasabi ni Janna. Pero kasi tama siya. May point siya.
"Alam mo kasi Yumi, kung gusto mo pa rin siyang manatili sa buhay mo, papatawarin mo na siya. Bigyan mo siya ng chance."
Bigyan ng chance? Big word. Bakit pa? Diba tapos na naman kami? Ni-let-go na din ako ni Lance kaya sigurado akong hindi na niya ako guguluhin pa. "Hindi ko na siya kailangang bigyan ng chance. Ni-let-go na niya ako. Tapos na ang lahat sa'min. I'm happy now. Nakakangiti na'ko ulit." Sabi ko na pinipilit ngumiti.
She sighed. "You can fake a smile, but you can't fake your feelings. Alam kong dyan sa puso mo, masakit pa rin."
T_T
"Makakalimutan ko rin siya Janna.. Makakalimutan k-ko din siya.."
"No Yumi. It's hard to forget someone who gave you so much to remember. Siya ang ama ng anak mo. Siya ang lalaking minahal mo ng buong-buo. I don't think, makakalimutan mo siya ng gano'n kadali."
Damn. Ano ba? Anong dapat kong gawin? Hindi ko na talaga alam ang iisipin ko.
Krrrinnngg..
"Yumi 'yung phone mo tumutunog." Sabi ni Janna.
Inabot ko iyon mula sa center table.
James calling..
I answered his call. "H-Hello.." Medyo nauutal kong sagot. Halos mawalan na nga ako ng boses kakaiyak.
[Y-Yumi..si..si..Lance, n-nagpakamatay..]
Si Lance..
O_O
"H-Ha..A-ANO!? Anong sabi mo James? James!?" Sigaw ko. Sabihin mong mali lang ako ng rinig. Mali lang!
Sh*t. Lalo na namang nagbagsakan ang luha ko.
"D-Dito sa St. Lukes Hospital. Emergency room."
So it's true. I ended the call at mabilis na kinuha ang susi ng kotse ko. Bakit? Bakit kailangang magpakamatay ni Lance? Hindi niya dapat ginawa yun!
"Anong nangyari Yumi?" Tanong ni Janna na nakasunod sa bawat galaw ko hanggang lumabas ako ng unit ko.
"S-Si Lance nagpakamatay.."
"WHAT!?" Sigaw ni Janna. Saka mabilis na tumakbo kasabay ko pababa ng building.
Iyak ako ng iyak hanggang makasakay ng kotse.
"Ako na magda-drive Yumi. Natataranta ka na." Inagaw sa'kin ni Janna ang susi. Napansin nya sigurong nanginginig na ako. Diko na alam ang iisipin ko. Baka kung napano na si Lance.
T_T
--
At St. Lukes Hospital
Patakbo kaming sumakay ni Janna ng elevator. Hanggang makarating sa emergency room.
Idinayal ko ang number ni James. Wala kasi sila rito sa labas.
"Hello James, nandito na kami sa labas ng emergency room. Asan kayo?" Sabi ko agad.
[Lalabas na kami.]
*toot toot*
Hindi ako mapakali. Hinihingal na ako pero mas inaalala ko kung anong kalagayan ni Lance.
"Yumi stay calm okay?"
"Paano ako kakalma? Di ko alam anong kalagayan ni Lance! Bakit kailangan nyang gawin 'to!" Sigaw ko.
Almost five minutes na ang nakalipas pero 'dipa dumadating si James. Asan na ba yun? Di na talaga ako mapakali.
--
Janna POV
"Yumi." Sabay kaming napatingin ni Yumi nang marinig namin ang boses ni James.
Sabay kaming lumapit kay James na kasamang lumabas si Fancy. Lumabas siya sa isang kwarto. "Si Lance?" Tanong agad ni Yumi.
Hindi ko maintindihan yung itsura nila James at Fancy. Kitang-kitang galing sa iyak ang mata nila. Si Fancy, tumutulo pa din ang luha. Si James halatang nagpipigil.
Anong ibig sabihin nito? Ano kayang nangyari kay Lance?
"Si Lance? What happen? Ano?" Tanong ni Yumiko.
James bite his lower lip. "H-Hindi mo gugustuhing marinig ang sasabihin ko Yumi.." Sagot ni James. Nagsimula na siyang umiyak.
Ako, nakikinig lang sa kanila.
"S-Sabihin mo na!" Sigaw ni Yumi. Halatang kinakabahan sya sa kinikilos nung dalawa.
"W-Wala na siya Yumi.." Umiiyak na sabi ni James.
Hala? Wala na si Lance?
Tumingin agad ako sa reaksyon ni Yumiko. Yung itsura niyang nanginginig ang labi habang tumutulo ang luha. Umiiling-iling pa siya na parang 'di makapaniwala sa narinig.
"Hindi! Hindi! Hindi siya mawawala! Papasok ako sa loob! Papasok ako!" Sigaw ni Yumiko.
Grabe. Naiiyak na rin ako dahil sa nasasaksihan ko ngayon. Hindi madaling tanggapin na wala na si Lance.
Nagpupumilit na pumasok si Yumiko sa pintuan kung saan lumabas sina James pero hinarangan lang siya ni James at niyakap.
"No Yumi. Mas masasaktan ka lang 'pag pumasok ka pa sa loob. Ililipat na siya sa morgue at ni-request ko na ipa-cremate na siya dahil ayokong makita pang walang buhay si Lance.."
"Hindi James! Hindi..hindi.." Humahagulhol na si Yumiko.
"Ssshhh. Masakit pero kailangan nating tanggapin. Na-overdose si Lance. Sabi ng doctor tumigil sa pagtibok ang puso niya dahil don.."
Sh*t. Yun pala nangyari? Ang saklap lang. Huli na si Yumiko. Nawala na nga ang baby niya, pati si Lance nawala na din.
"No James. Hindi nya ako iiwan. Hindi! Hindi pwede! Gusto kong makita si Lance!"
"Wag na Yumi! Wag ng matigas ang ulo! Okay? Mas masasaktan kalang 'pag nakita mo siyang walang buhay!" Sigaw ni James.
Lalo lang umiyak si Yumiko habang nakayakap kay James. Si Fancy umiiyak lang din. Ako din. Ang sakit din malaman na may mawawala.
"Patatawarin ko naman sya eh! Space at time lang ang kailangan ko! Hindi ba nya kayang maghintay? Bakit nya ginawa 'to? James! Bakit!? Bakit.."
Sh*t. Nasasaktan ako para kay Yumiko.
"Sssshh.." Alo ni James. "Sa sobrang pagmamahal sa'yo ni Lance, nagawa nyang wakasan ang buhay niya.."
"Hindi eh! Hindi yun tama! Hindi! N-Nawala na nga yung anak namin, p-pati ba naman siya? Ano ba? Hindi na ba matatapos yung sakit na nararamdaman ko!? Hindi n-na ba.."
Sa sarili kong opinyon, dapat kse binigyan na ni Yumi ng chance si Lance. Kahit naman sino, makikita kung gaano sya kamahal ni Lance, sobrang seloso lang talaga.
"James..h-hindi ko kaya..hindi ko kaya.." Patuloy na humahagulhol si Yumiko habang yakap ni James.
"Accept it." Sabi lang ni James.
"H-Hindi ko alam k-kung kakayanin ko pang sumaya ulit..hindi ko alam kung..kung kakayanin ko 'tong tanggapin..hindi ko kaya! Hindi.."
Awang-awa na'ko kay Yumiko. Parang ang saklap lang kase talaga ng buhay nya. Pulos sakit nalang.
Pero napaisip ako, bakit ayaw nila hayaang makita ni Yumiko si Lance? Alam kong mas masakit na makita yun na walang buhay pero karapatan naman yata ni Yumi na makita man lang si Lance sa huling pagkakataon.
Sabagay. Mahalaga talaga si Yumiko kay James at alam kong ayaw nyang nasasaktan si Yumi. Kaya siguro ayaw na talaga nyang ipakita si Lance.
"Ayoko na..a-ayoko ng masaktan pero, pero..ang sakit sakit! Bakit..bakit nangyari 'to.." Si Yumi iyak sya ng iyak kanina pa yan.
"Tama na. Magpahinga kana Yumi. Sa mansyon ka na magpahinga ngayong gabi. Magsabay na kayo ni Fancy pauwi. Aasikasuhin ko lang yung..pagpapa-cremate kay Lance.."
"No! No! Hindi..hindi..hindi pa siya patay! Hindi pa.." Halos magwala na si Yumi kakaiyak.
"Janna pwede mo bang ihatid sa mansyon sina Fancy at Yumi?" Tanong sakin ni James.
Tumango ako. "Ako na ang bahala." Sabi ko saka niyakap si Yumiko. "Tara na Yumi. Kailangan mong magpahinga. Hindi gugustuhin ni Lance na nagkakaganito ka."
"Hindi n-niya ako iiwan..hindi.."
Inakbayan ko lang si Yumi at pinilit na umalis na. "Let's go Fancy."
Hindi sumagot si Fancy. Sumunod lang sya. Sumenyas nalang ako kay James. Alam kong mahirap 'to kay Yumi. Sana makayanan niya.
Pagkatapos ng maraming sakit, alam kong may kapalit yun.
Sasaya din siya, soon.
*
A/N: Hashtag #MY2LetGo