Lance POV
Tang*na. Wala akong magawa. Fvck! Sumama pa rin si Yumiko sa Trigger na yun. Nasasaktan ako sa pinapakita sa'kin ni Yumiko pero alam kong wala akong karapatang magreklamo dahil kasalanan ko rin naman kaya nangyayari 'to.
Hindi na ba talaga ako kailangan ni Yumiko? Fvck. Parang iisipin ko palang na 'di ko na ulit siya mababawi, nababaliw na'ko. No. It can't be. Hindi maaari. Akin lang siya. Kami lang hanggang sa huli.
Umuwi ako sa mansyon na luhaan. Who cares kung binuhusan ako ng tubig ni Yumiko sa restaurant kanina? Who cares kung umiyak ako dahil sa kanya? Who cares kung nagmukha akong tanga kanina? Wala akong pakialam sa iisipin o sasabihin ng iba. Ang mahalaga lang sa'kin ay si Yumiko. Siya lang at wala ng iba pa.
"Bro anyare sayo?" Sinalubong ako ni James.
Hindi ko siya pinansin. Dumiretso ako sa pataas sa kwarto ko. Naramdaman ko ang pagsunod niya sakin hanggang makapasok ako dito sa kwarto ko.
"Bro."
"Leave me alone." Sabi ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Alam kong kailangan mo ng kausap Bro. Wag mo dibdibin. May likod kapa."
Tch. Nagawa pang magbiro. Sa totoo lang, tama siya. Kailangan ko nga yata ng makakausap. Mababaliw na ako kakaisip kung paano ako babalikan ni Yumiko.
"S-Si Yumiko sumama kay Trigger kanina. Wala siyang pakialam sa'kin. Hindi na niya ako kailangan. Damn it! Wala akong magawa!" Sigaw ko saka kumuha ng alak sa mini-ref dito sa kwarto ko saka naupo sa couch kung saan nakaupo na si James.
"Hindi mo naman masisisi si Yumi eh. Nasaktan siya. Expect mo nang babalewalain ka niya. Kasalanan mo naman 'diba?" Sabi nya.
Yeah. Kasalanan ko nga. "Ilang ulit ko ng inamin sa sarili ko na kasalanan ko kung bakit kinamumuhian ako ni Yumiko ngayon. Pero sana bigyan pa nya ako ng pagkakataon." Sabi ko.
"Mahirap kasi Bro. Nakunan siya. Masakit para kay Yumi ang nangyari."
Kusang tumulo ang luha ko. "Tang*na lang kasi. Sana maisip niya na hindi lang siya ang nawalan. Anak ko din yun James! Nasaktan din ako! Nawalan din ako!" Sabi ko.
Oo nasasaktan siya, ako ba hindi? Syempre doble ang sakit na nararamdaman ko dahil sa pagkawala ng baby namin dahil alam kong kasalanan ko kung bakit nakunan siya. Sinaktan ko siya. Pinag-isipan ko siya ng masama.
"Naiintindihan kita Bro. Mali lang talaga ang ginawa mo. Hindi ka nagtiwala sa kanya. Ang isang relasyon kasi kailangan ng pagtitiwala. Kung walang trust sa pagitan nyo, hindi talaga magwo-work ang relasyon nyo."
He's fvcking right. "I know. I know. Hindi ako nagtiwala. Nadala nako ng galit ko. Yung sinabi sa'kin ni Enrique na buntis si Yumiko, anong ine-expect mong maging reaksyon ko? Binalot ng selos at galit ang buong sistema ko. Lalo na nung mapa-check-up ko si Yumiko at nag-positive. Damn! Hindi ko na alam pero nag-init ang dugo ko. Nabingi na'ko dahilan para diko na siya pakinggan pa."
"Tch. Aminin mo na kasi na kahit hindi mo pa napapachek-up si Yumi non, maniniwala ka na kay Enrique ng ganon kadali. Hindi kasi sa lahat ng oras kailangan mong paniwalaan kung ano ang sinasabi ng iba. Kailangan mo ring alamin muna kung totoo yun o hindi."
Tch. "Wala na'kong magawa kundi magalit. Galit na galit ako na pakiramdam ko mapapatay ko na si Enrique."
Napailing si James. "That kind of jealousy, tch. It sucks! Dapat alisin mo 'yan Bro."
"You call it jealousy? I call it 'fear of losing her'. Mahal na mahal ko si Yumiko kaya lahat ng lalaking nagtatangkang lumapit o magpapansin sa kanya, binubulyawan ko. Dahil gusto ko sa'kin lang ang atensyon niya. Sa'kin lang."
"Ayos lang naman sana Bro 'yan. But in your case kasi, na-sobrahan na. Ayan. Fear of losing her ba kamo? Ayan lalo siyang nawala sa'yo."
Hindi na'ko nakasagot sa sinabi niya. Fvck!
"Alam mo ba Bro kung ano ang palatandaan ng taong karapat-dapat na ingatan at hindi dapat saktan? Yun ay yung taong hindi ka iiwan kahit napakahirap mong pakisamahan. Ilang beses mo ng nasaktan si Yumi pero nand'yan pa rin siya para sa'yo. Ayun nga lang, sukdulan na ang ginawa mong pananakit kaya wala na rin siyang nagawa kundi iwan ka na."
Sh*t. Lahat ng sinasabi ni James tagusan sa'kin. Tinatamaan ako dahil tama siya. Fvck.
"Fvck." I cussed.
"Masakit man pero kailangan mo ring tanggapin na ang taong hindi mo kayang mawala sa'yo ay kaya ng mabuhay ng wala ka.."
Fvking sh*t. Hindi. Hindi ko kayang tanggapin yun. Hindi ko dapat siya sinaktan. Ano ng gagawin ko? I want her back.
I want her today, tomorrow, next week and for the rest of my life.
--
Fancy POV
Hindi ko na mabilang how many bottle ng alak na ang pinahatid ni Reid to his room. He's so nakaka-errr! I go to his room to make sermon. I saw him sitting on the floor while making inom the alak.
"Reid!" I make tawag him kasi hindi siya tumingin nung pumasok ako.
He looked at me with tears on his eyes. "Why?" He asked.
"You're so nakakainis talaga! You're making your life miserable dahil iniwan ka ni Yumi. Why Yumi make you iwan? Because you hurt her. The baby is gone. It's your fault Reid!" I make sigaw to him talaga.
"I know." Sagot niya.
"Arrrg! You're GRRR! I'm gonna bunot your hair in kilikili eh! You're so nakaka-GRRR to the highest mountain everest! Aish! I also want to kalog your head! To make you matauhan! You're always making galit agad to Yumi!" Sigaw ko ulit.
If I become scientist someday, I will invet a portable for him. Like a cap or something like that. You know, his ulo is madali uminit. He needs it so that he will not away na si Yumi. But since I'm not scientist pa, I came up with a substitute plan. I will buhos nalang ng one drum of cold water sa head niya to cool him off. Let's see If his head will get mainit pa ulit. But the problem is, I can't buhat a drum so...I will throw nalang ng crushed ice sa ulo niya. Kdot.
Enough plan. I will make sermon pa si Reid. "You know what? You should learned from your mistakes. I want to make trippings sana to make Yumi balik to you but I make isip na hindi dapat. Kasi you need to learn Reid. You deserved to be treated like this. You know kasi, hindi nyo alam kung anong ugali meron ang mga girls. We, girls. Our attitide is based on how boys treat us. Treat us right and we'll treat you better. Do us wrong, we'll do worse. You make tatak to your isip yan okay? That's why I'm not making gulat na if Yumi is ignoring you. I repeat, you deserved it Reid. I hate you na!" I shouted the walks-out of his room.
I'm so naha-highblood na to him eh. Aish! Even If I want to make tripping na talaga, I'm making pigil myself. This time, Reid need to prove to Yumi that he's deserving na for second chance.
Even if Reid is so nakakainis, I want him pa rin to make masaya. I know only Yumi can make him masaya.
Poor Reid talaga.
--
Yumiko POV
I'm here at my room sa condo unit ko. Gabi na. Mag-isa lang ako kaya 'di ko maiwasang mag-isip. Si Lance. Bakit parang nagbago na siya? Nag-iba siya? Nagbabago ba siya para sa'kin?
Sh*t. Naaawa ako sa kanya kanina. Nasasaktan ako sa nakikita ko sa kanya. But I have to do it. I have to act like I don't care even if I do.
I can't stop my tears from falling when I see him. He looks miserable. Binuhusan ko siya ng tubig, sinuntok siya ni Trigger. Pinagtabuyan ko siya, lahat yun nangyari sa kanya kanina pero anong ginawa nya? Wala. Nagmakaawa pa rin siya na balikan ko siya.
Hindi na siya 'yung tulad dati na umiinit agad ang ulo. Mambubugbog, mambubulyaw, magwo-walk-out at babalewalain kana.
Masyado ko kasi siyang minahal kaya nasasaktan din ako ng ganito. Pero anong magagawa ko? I really loved him. I want to spend my life with him. If I only care too little, I know I will lose him. That's why I care too much, but then the result? I'll get hurt.
Kung sana may delete button lang sa buhay ng isang tao, e'di wala ng masasaktan pa. We can delete some people, some memories and some feelings. Pero wala eh.
I can't stop thinking about him. I pretend to ignore him but...I really missed him.
Krrrinnnnggg..
I grab my phone and answer the call without looking at the screen. "Hello?"
[Yumi pumunta ka dito sa mansyon. Si Bro..]
O_O
Biglang kumabog ang dibdib ko. Anong nangyari kay Lance? "W-Why? What happen?"
[Kanina pa siya nag-iinom sa kwarto niya. Hindi siya kumakain. Nagbabasag siya ng mga gamit. Halos duguan na ang mga braso niya dahil sa pagbabasag niya pero tuloy pa rin siya. Hindi namin siya mapigilan. Ang tigers, wala ring magawa. Si Kyle pumunta na rin dito pero hindi rin siya pinakinggan ni Lance. Ikaw lang ang alam kong pakikinggan niya. Kanina pa niya sinisigaw ang pangalan mo. Alam kong galit ka sa kanya pero sana pagbigyan mo siya kahit ngayon lang. Kausapin mo siya ng maayos. Para tumigil na siya.]
My tears starting to fall. Ganoon ba ka-miserable si Lance ngayon? Bakit nasasaktan ako? Galit ako sa kanya eh. Galit na galit to the point na ayoko na syang balikan pa. Pero siguro tama nga si James, kakausapin ko siya. "Okay. Pupunta na'ko."
I ended the call and get my pouch. Pati na ang susi ng kotse ko. Mabilis akong lumabas ng unit ko at sumakay ng elevator.
Kinakabahan pa rin ako. Hay. Nakarating din dito sa parking. Sumakay agad ako sa kotse ko at pinaandar ito.
Ilang minuto ang lumipas bago ang nakarating sa Abellano's mansion. Pinapasok agad ako ng katulong. Si James sumalubong sa'kin dito sa salas.
"Nasaan siya?" Tanong ko.
"Sa kwarto niya. Pumunta kana lang doon. Bukas naman ang pinto ng kwarto nya." Sabi ni James. Halata sa itsura ni James ang pag-aalala.
Umakyat ako sa taas hanggang sa nakarating ako dito sa kwarto ni Lance. I heaved a deep sighed bago binuksan ang pinto niyon.
I saw him sitting on the floor. May hawak na alak. May mga dugo ang braso nya. Ang daming basag na gamit dito. He really looks miserable. Hindi ko alam pero nanggigilid ang luha kong makita siyang ganito. Hindi ganito si Lance. Hindi. "L-Lance.."
Agad siyang tumingin sa'kin. Halata pang nagulat siya. Lumapit ako sa kanya saka umupo ng pa-luhod para maabot ko siya. Nakaupo kasi siya sa sahig.
[Play the song sa gilid, "Broken Vow"]
"B-Babe.." He's crying.
Pilit kong pinipigilan ang pagtulo ng luha ko. "Why do you need to do this?" Tanong ko.
"P-Para maawa ka sa'kin. Para balikan mo na'ko. Wala na akong pakialam kahit awa nalang ang maramdaman mo sa'kin basta ang mahalaga, balikan mo'ko.."
Sh*t. Why he's acting like this? "Tigilan mo na'to Lance. Tapos na ang lahat sa'tin. You should accept that." Sabi ko.
His tears is falling from his eyes. He look at me. Mapupungay na ang mata niya. "I love you babe. I want you in my life. I want you back..please..come back to me b-babe..please.."
Sh*t. I hate this. Yung puso ko parang lumalambot 'pag nakikita siyang ganito. "No. Lance stop this. Hindi mo kailangang magkaganito! Tapos na ang lahat sa'tin!" Hindi ko mapigilang mapa-sigaw.
"I'm begging you. Come back to me..please.. Please babe? Please?" Hinawakan niya ang kamay ko. "I miss you..I miss your lips, I miss your hug, I miss you babe.."
T_T
"Tama na 'yan. Tama na. I came here para ipamukha sa'yo na hindi na babalik ang dati. Tapos na lahat 'yun Lance!" Galit na sabi ko.
Nanginginig na ang labi niya dahil sa pag-iyak. "H-Hindi ka na ba talaga babalik sa'kin babe? Hindi na ba....?"
Umiling ako. "Galit ako sa yo. Galit na galit. Ayoko ng bumalik pa s'yo Lance kaya itigil mo na'to. Kahit pa anong gawin mong pag-iinom, hindi na'ko babalik pa sa--"
Napatigil ako nang bigla niya akong yakapin. Ang lakas ng tibok ng puso ko.
"B-Babe please. Nagmamakaawa ako bumalik ka na sa'kin. Lahat gagawin ko. Babawi ako, lahat lahat. Kahit sigawan mo'ko araw-araw, kahit galit ka sa'kin ayos lang. Basta bumalik ka na sa'kin.."
T_T
"Hindi ko kayang mawala ka babe. Akin ka lang. Fvck. Mababaliw ako 'pag di ka na bumalik sa'kin. Di ko na alam ang gagawin ko. Mamamatay ako babe. Please.."
"Nasasabi mo lang 'yan Lance. Pero makakaya mo din 'yan. Malilimutan mo din ako. Kaya wag ka ng umasa pa na babalik ako sa'yo."
"But you came here. Ibig sabihin mahal mo'ko. Nag-aalala ka sa'kin." He said.
I bite my lower lip. "Pinakiusapan lang ako ni James na pumunta dito. Hindi ko 'to ginusto kaya 'wag kang mag-assume. Wala na'kong pakialam pa sa'yo Lance."
Kumalas siya sa pagkakayakap sa'kin saka tiningnan ako sa mga mata ko. "H-Hindi mo na ba talaga ako kayang patawarin? Wala na ba talaga akong magagawa pa? Kahit nagbabago na'ko? Kahit ginagawa ko ang lahat para bumalik ka sa'kin?"
Umiling ako. "Hindi na." Matigas na sagot ko.
He stared at my eyes. "I miss the old you. Y-Yung Yumiko na mahal na mahal ako. Yung Yumiko na nagagawang pangitiin at patawanin ako. Yung Yumiko na naging dahilan kung bakit naging madaldal na'ko. Yung Yumiko na..sh*t."
T__T
He's crying. I don't want to see him like this dahil sa totoo lang, nasasaktan din ako.
"I miss the time when I actually meant something to you.."
T_T
Lalo akong naiiyak sa sinasabi niya. Pero ano? Wala akong maisagot. Wala na akong masabi. Hinahayaan ko lang siyang magsalita.
"Y-You know what? I only want three things. See you, hug you and kiss you. That's all I ever wanted."
T_T
He's still crying habang nagsasalita. Diretso siyang nakatingin sa mga mata ko. Ganon din ako. Nakikipagtagisan ako ng tingin sa kanya. We're both crying.
"A-Ano bang gusto mong mangyari.." Tanong ko.
"I just want to be with you. That's all. You and me, forever. Please..?" Umiiyak na sabi niya.
T_T
Sh*t naman. Bakit ganito ang mga sinasabi ni Lance? Ang sakit sakit na. Naiiyak nalang ako sa sinasabi niya.
"T-Tama na Lance. Wag mong sayangin ang bawat araw mo ng dahil lang sa'kin. Kalimutan mo na'ko.."
"No. My days could have been better If I had to spent it with you.."
T_T
Ano ng gagawin ko? Sh*t! Hay! "Tama na Lance please? Hindi na'ko natutuwa sa ginagawa mo. Lagi mo nalang akong sinasaktan. Pwede bang sumaya naman ako? Ha?"
"I'm doing this because I love you. Babe..I want you to be happy, but I want you to be happy with..me. Am I being selfish? I'm just loving you."
T_T
"M-Mas gugustuhin ko pang mamatay nalang kesa patuloy na mabuhay na wala ka. Ano pang magiging silbi ng buhay ko kung wala yung nagpapalakas sa'kin? Ikaw ang buhay ko, ikaw ang energizer ko, ikaw ang lahat sa'kin Yumiko.."
T_T
"Tama na..tama na.."
"Wala na akong lakas makipag-argument sa'yo babe." He bite his lower lip and looked at his arm. "Nakikita mo ba ang mga dugong 'yan sa braso ko? Balewala lang 'yan sakin dahil nandito ka. Ikaw kase ang lakas ko.."
T_____T
"Tama na!" Sigaw ko.
"Okay. I'll stop. Susundin ko ang asawa ko. I love you babe. Sabi kasi nila 'pag daw mahal mo ang isang tao, gagawin mo ang lahat para sumaya siya. Maybe I can make you happy kung titigilan na kita. Kinasusuklaman mo'ko. Galit na galit ka sa'kin. At sabi mo nga wala ka ng balak pang balikan ako. Okay babe. I'm letting you go. Hindi na'ko mangungulit pa. Hindi na ako manggugulo pa.."
T_T
He's letting me go. Bakit parang naging doble yung sakit na nararamdaman ko?
"Pero may hihilingin sana ako. Stay here tonight. Dito ka lang sa tabi ko babe. I want to be with you for the last time. Dahil baka bukas, wala na rin akong buhay."
"Wag magsalita ng ganyan!" Sigaw ko.
"Gusto kong maging masaya ka. Sasaya kalang 'pag nawala na'ko diba?"
T_T
"Damn it Lance! Wag kang tanga para magpakamatay nang dahil s'kin!"
"Anong gagawin ko? Hindi ko naman kayang mabuhay na nang wala ka.."
Sh*t naman oh! "Stop it. Stop it! Wag na wag mong gagawin yun! Wag na wag!"
"W-Why? Mag-aalala ka ba sakin? Hindi naman diba? Wala ka ng pakialam sa'kin. Hayaan mo na yun, ayos lang ako babe. Pakakawalan na kita dahil.." He holds my hand. "Dahil mahal na mahal na mahal kita Yumiko.."
T_T
"I need to rest babe. Medyo kumikirot na yung mga sugat ko. Dito ka lang ha? Wag kang aalis sa tabi ko.."
Tumayo na siya. Inalalayan ko siya papuntang kama niya. "G-Gagamutin ko ang mga sugat mo." Sabi ko.
"No babe. Hindi na. Ayos lang 'to. Come here. Hug me please.."
Umupo ako sa kama niya. Parang may sariling isip ang katawan ko para yakapin siya. Narinig ko ang mahinang pagtawa niya. "Na-miss ko 'to.." He said then kumalas na siya. "Now kiss me babe. F-For the last time.."
T_T
Nasasaktan ako sa ikinikilos niya. Alam kong nasasaktan siya pero nagpe-pretend siyang okay lang ang lahat sa kanya. Ayokong nagkakaganito siya nang dahil sa'kin.
He kiss me on my lips. Hinayaan ko lang siya. Tumugon ako. He's slowly kissing me. Ramdam na ramdam ko yung pagmamahal niya sa pagitan ng paghalik niya.
Maya-maya ay tumigil rin siya. Then now he's smiling at me. "Nagbago na ang isip ko. Kahit hindi ka na mag-stay ngayon dito, okay na. Iwan mo na'ko babe." Sabi niya then dinampian niya ulit ako ng halik sa labi ko. "I love you. I love you babe. I love you Yumiko. I love you my wife.."
T_T
"Huwag mo na'kong intindihin pa. Hindi na'ko magpapakita sa'yo para mawala na yung sakit na binigay ko sa'yo. I feel sorry for our baby. Kasalanan ko. Nawala siya nang dahil sa'kin. Nawala ang anak natin..dapat ko yung pagbayaran. Dapat sa'kin, mawala na lang din.."
T___T
"Lanc--"
"Sige na. Makakaalis ka na babe. Ingatan mo sarili mo. Alam kong maraming lalaking mas makakapagpasaya sa'yo at hindi ka sasaktan tulad ng ginawa ko. Titiisin ko nalang lahat. Pipigilan ko ang sarili kong lapitan ka pa. Tandaan mo na mahal na mahal kita Yumiko Hayashi..na sana Abellano na. Pero kasalanan ko, kasalanan ko."
Hindi ko na kayang makinig pa sa sasabihin ni Lance. Mas nasasaktan ako sa mga sinasabi niya ngayon kaya tumayo na'ko at lumabas ng kwarto niya.
Ayoko ng marinig pa ang mga susunod na sasabihin niya. Ayoko na.
Pagbaba ko, naka-abang na si James. "Anong nangyari?" Tanong agad niya.
Umiiyak pa rin ako hanggang ngayon. "Tapos na kami.."
"Yumi can we talk for a while?" Tanong nya.
I sighed and nodded. "A-Ano yun.."
"Yumi alam kong magiging bias ako 'pag sinabi ko 'to pero sana bigyan mo pa ng pagkakataon si Lance. Nasaksihan ko ang mga kagaguhang ginawa niya sa'yo pero nakita ko na ang pagbabago niya. Mahal na mahal ka ni Lance."
T_T
"H-Hindi ko na alam. Anak ko na ang nawala ngayon.."
"Oo alam ko nawala ang anak mo. Masakit 'yun sobra. Pero sana maisip mo rin, hindi lang ikaw ang nawalan Yumi. Si Lance din. Anak nya rin yun at mas nasasaktan siya dahil siya ang dahilan ng pagkawala ng anak nyo."
I'm still crying. And still can manage to talked with him about this. "Yun na nga lang sana ang natitira sa'kin James. Pero ano? Nawala pa.."
"Yun na nga eh. Nawala na sayo ang isa. Hahayaan mo pa bang mawala sa'yo ang isa pa? Which is Lance? Alam kong isa siya sa pinaka-importanteng tao sa'yo."
Umiling ako. "Gusto ko na siya alisin sa isip ko. Ayoko ng maisip pa siya. Gusto ko na siyang kalimutan.."
"You can erase someone from your mind but not in your heart. Oo nga kakalimutan mo siya pero aminin mo man o hindi, siya at siya pa rin ang laman ng puso mo! Mahal mo siya Yumiko. Sya din lang ang makakapagpasaya sa'yo. Alam kong maling panghimasukan ko kayo pero tutal matagal na'kong nanghihimasok sa relasyon nyo, lulubusin ko na hanggang matauhan kayong dalawa! Puro pasakit nalang aksi kayo! Pwede nyo naman sigurong mahalin nalang ang isa't isa hindi ba? Magpakasal na kayo at mamuhay ng masaya!" Sigaw ni James.
"Sinaktan na niya ako James. Tama na yun! Tama na!" Sigaw ko.
"It doesn't matter if he hurts you or broke you down Yumi. What matters is, he can make you smile again. Nagsisisi na si Lance kaya sana bigyan mo pa siya ng last chance."
Bakit ba tama at may sense lahat ng sinasabi ni James? Hindi ko na alam ang iisipin ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
"W-Wala na'kong pakialam pa sa kanya." Sabi ko.
"You know what? The worst feeling is pretending you don't care about someone when really it's all you seem to think about. Tandaan mo 'yan Yumi."
Hindi ako sumagot. Bagkus ay tinalukran na siya. Ayoko na ding marinig pa ang sasabihin niya. Gusto ko lang ay mapag-isa na. Gusto kong mag-isip. Gusto kong kalimutan na ang lahat..
*
A/N: Hashtag #MY2LetGo