[A/N: asdasfsdgfhgjhgghdfsgafdgfhgkfdsgf.. What I wanna say is: Happy Reading! :D Pero di nga.. Masyado kayong nawili no.. Di nio ba alam ? Second to the Last chapter na to? haha.. De, seryoso ako Tao.Malapit ng matapos ang storyang to.. BTW, pansinin nio naman po yung ONESHOT STORIES ko.. Try nio lang basahin.. Maliit lang siya pramis! he-he. Pakiclick na lang ng EXTERNAL LINK sa right side :)]
Fast-forward
______________
Fara's pov
Ilang birthdays...
Ilang anniversaries..
Ilang away at bati na rin ang nangyari..
And now, we're on our final year.
Yes, heard it right folks, I'm graduating this year. Parang kelan lang? (kanta ba to?)
Dapat siguro mature na akong magsalita no?? Dahil ilang taon na ba ako? 21? haha..
Ang hirap magtapos ng Engineering! 5 years ang bubunuin mo....
At sa five years na yun... hinding-hindi madali ang bawat araw na dumaraan..
We all have our ups and downs..
At ngayon nga... Yes! This year mismo, ay gagraduate na rin ako! OF course with my boyfriend.. haha..
It's amazing how both of us grow.. Well not really, kasi isip bata pa rin yun hanggang ngayon..
Masungit pa rin hanggang ngayon, at mahal ko pa rin! :D
haha.. Topakin.. Bugnutin.. Sumpungin.... Lahat ng may -in.... KANYA...
Pero ang maganda dun, salo namin ang likod ng isa't isa...
At si Charis.. Bawat prelim, bawat midterm at bawat finals na hindi siya nababagsak ay talagang todo-todo ang tuwa niya..
Naiintindihan ko kung gaano ka big deal sa kanya ang makatapos... Lalo pa't climbing up to this stage isn't easy.
Who says an Engineering course is easy anyway?
Pero sometimes, things aren't there for you forever.
May mga bagay na kailangang mawala..
Kailangang hayaan sila para they would grow individually.
At ngayon nga, ngayong gagraduate na kami..
Isang malaking dagok na naman ang kailangan naming harapin..
Real World is really cruel.
You can get suffocated and it can eat you alive.
Sana, bata na lang kami ulit.. Mas gugustuhin ko pang bumalik sa first year college...
And repeat all of those craps all over again if that means, makakasama ko pa siya ng matagal..
Kasi ang susunod na managyayari sa amin ay hindi na madali..
*Flashback*
Hindi ko alam kung bakit pinapatawag ako ng tatay ni Josh sa opisina niya..
Did I do something wrong? >.<
Nasa pinakatuktok na floor ang opisina ng CEO.. Wow! Bigtime talaga itong sina Josh..
"Hello" I greeted
"Hi! Do you have an appointment?"
Appointment? Yeah right.. Wala ako nun.. Di ko naman alam na kailangan nun ei..
"Wala eh."
"I'm sorry. Kelangan mo munang magkaroon ng Appointment before mo makausap ang CEO."
"Miss you misunderstand... Pinatawag niya ako.."
"I'm soory Ma'am.. You can't see him."
"Miss, pwede bang sabihin mo sa kanya na nandito si Fara Valencia? Please? Please ? Please??? "
Mukhang wala na siyang magagawa... She bought it. ^_^v
"Sir, someone named Fara Valencia is looking for you..... ok.. Yes sir.."
at binaba niya na ang telepono..
"Miss you can go in now. This way please..---"
shucks.. I hate formalities.. Ganito pala kapag nagtatrabaho ka sa isang kompanya..
Kumatok muna ako at pumasok..
"Oh hi Fara! How are you? Pasensiya ka na nakalimutan kong sabihan ang sekretarya kong dadating ka.."
"Nakuuuu.. Ok lang po sir. Sobrang busy po siguro kayo.." And I smiled to him...
"Fara, do you love my son?"
"Yes. Very.. Why?"
"It's because he's very much in love with you too.."
"I know sir."
"But don't you think you need to explore the real world more? I mean, grab oppotunities and be the best in your field.. Yung wala munang commitment at kahit ano?"
-_______________-. What?
"A-ano pong ibig niyong sabihin?"
"Alam kong hindi sinasabi ni Josh sa yo to.. pero there are so many opportunities na nag-oopen sa kanya.. I know sa yo rin.. Alam kong natatakot kayo parehong humarap rito. But I must tell you... Fara, Josh is a very talented kid. Ang rami niya pang magagawa. Pero dahil inaalala ka niya, he can't say yes to any opportunity. He has this offer, it'll be New York after niyang makapasa sa Board Exam ay dapat lilipad na siya para dun. It's a big break for him pero hindi niya tatanggapin because ayaw niyang mawalay sa yo."
..hindi ko sinasabi sa yo to para sirain ang relasyon niyo o anupaman..Gusto ko lang pag-isipan mo.. I know sa yo din.. Nadinig ko kay Arnulfo, may malaking kompanya ang kumukuha sa yo sa Australia.. but of course, you're undecisive dahil inaalala mo si Josh. Fara, I think you need to think things over."
Tama si tito.. Masyado naming inaalala ang isa't isa to the point na hindi na kami minsan nagiging honest.
He didn't say anything about the offer.
So did I.
We're two foolish in love na masyadong takot mawalay sa isa't isa.
I've been sooo selfish..
Hindi ko iniisip kung anong pwedeng ibigay ni Josh sa mundo..
*End of Flashback*
Things have been more complicated after that..
We're both running for magna cum laude.. Si Josh kasi, panigurado na yung pagiging summa nia... Kaya lang, something went wrong ata..
Pero sabi niya naman.. he really doesn't care about the title... >.<
Ewan ko ba... pero pati ata sa ranking gusto niya pantay lang kami..
Am I being too selfish ??
I really need to talk to him..
Ngayon ko lang narealize.. Dahil sa sobra kaming in love sa isa't isa..
We care less about our DREAMS anymore. Yung mga gusto naming maabot, parang nawala sa isip namin yun.
At ngayon nga, mukhang kami-kami rin lang ang sisira sa mga pangarap na yun..
Because we're too in love. >.<