Zeynep ve Alp çiftimiz!
Yanaklarıma yayılan kırmızılıklarla geri çekildim. Şaşkın yüz ifademle Eren'e bakakaldım. Ne söyleyeceğimi, nasıl davranacağımı bilemiyordum. Elimi havaya kaldırıp sert bir tokat attım. Sonuçta beni benden izinsiz öpemezdi.
Yanağını tutup mavi gözleriyle bana bakmaya başladı. Galiba o da anlam verememişti ne yaptığına. Elini yanağından indirip tekrar dudağını dudağıma yaklaştırdı. Kendimi hızla geri çektim. Yüzüne bakamadığım için etrafa göz gezdirmeye başladım.
"Dolunay." dedi kısık çıkan sesiyle. Şu an onunla konuşmak isteyeceğim en son şey olabilirdi.
"Eren evimden çıkıp gider misin?" Olumlu anlamda başını salladı. Yanımdan geçerken kokusunu ilk defa isteyerek hissettim. Aynı vanilya gibi kokuyordu.
Eren kapıdan çıktıktan sonra kendimi koltuğa attım. Olanları tekrar tekrar aklıma getirmeye başladım. Parmaklarım istemsizce dudaklarımı buldu. Kaşlarımı çatıp parmaklarımı hızla dudağımdan çektim. Sanırım anlatıp rahatlayabileceğim bir Zeynep vardı şartlara göre. Masanın üzerinden telefonumu alıp Zeynep'in numarasını tuşladım. İkinci çalışta açtı.
"Alo Zeynep." dedim sakin çıkarmaya çalıştığım sesimle.
"N'oldu kızım ne bu heyecan?" Parmaklarım yine dudağımı bulunca derin bir nefes aldım.
"Eren." dedim anlam veremediğim duygularımla. "Ya öpüştük."
"Ne?" Bağırışıyla parmaklarımı dudağımdan çekip yüzümü buruşturdum.
"Kızım bağırmasana!"
"Ne demek bağırma yarım ay? Öpüştük diyorsun!" Kendimi arayıp söyleyen sensin katlan şimdi aptal Dolunay düşünceleriyle boğmaya başladım.
"Tokat attın mı?" dedi heyecanla. Hayır anlamıyorum tokat mevzusunun heyecanlı yeri nedir acaba?
"Attım, sonra tekrar yaklaştı. Bu sefer ittim ve evden kovdum."
"Oha birde evde miydiniz?" Bu çocuk salak, cidden salak! Hep diyorum abi bende suç! Ne bok yemeye aradım ki?
"Yok Zeynep metrodaydık."
"Çok komik." dedi sahte bir kahkahayla. Daha ne kadar sayıklanmasını çekecektim acaba?
"Aney, gitti namusumuz gitti!" Gözlerimi devirdim. Ben hala kararlıyım ebesi poposu yerine kafasına vurmuş bunun.
"Yarım ay, sizi evlendirmemiz gerek!" Alaycı ses tonu karşısında daha fazla cevap vermek istemedim ve telefonu yüzüne kapattım. E ne yapayım iki saat onu mu çekeceğim?
...
Annemin eve gelişiyle aklımdan olanları biraz olsun çıkarabilmiştim.
"Kızım!" Annemin seslenmesiyle televizyonun sesini kısıp salondan mutfağa bağırmaya başladım.
"Efendim anne?"
"Oradan bağıracağına baksana buraya!"
"Ah annem ah. Bu yaşına gelmişsin ben sana nasıl bakayım? Devlet baksın sana devlet! O kadar vergi veriyorsun." Bu cümleleri kurmamla annemin elinde terlikle mutfaktan gelip terliği kafama fırlatması bir oldu. Lan ben bu kadar iyi atamıyorum!
"Anne ne yapıyorsun ya?" Kafamı ovuşturarak ağzımdan çıkan cümlem sayesinde mallığa imza atmıştım. Terlik attı işte ne yaptı başka?
"Terlik attım kızım, anlamadıysan yine atabilirim!" Sinirle söylediği bu sözlere başımı olumsuz anlamda sallayarak cevap verdim.
...
Sınav kağıdımı hocaya verip tekrardan sırama oturdum. Hangi Allah'ın matematikçisi ilk dersten sınav yapar be! Adalet mi bu?
Eren de sınav kağıdını beş dakika sonra verince kafamı hemen sırama gömdüm. Utançtan olsa gerek yüzüne dahi bakmıyordum.
"Dolunay." Eren'in adımı söyleyip kolumu dürtmesiyle rahatsız olup uyku taklidi yapmaya başladım.
"Beni böyle kandırmayacağını bilmen gerekmez mi?" Sinirle oflayıp kafamı sıradan kaldırdım ve arkamı döndüm. Sınıftan bir kişinin ayrılması sonucu Tuğçe bizim sınıfa gelmişti. Ama ne yazıkki hala sınav olmaktalardı. Mecburen Eren'e döndüm.
"Ne var?" dedim mırıltıyla. Eğer hoca sınav esnasında konuştuğumuzu görürse sınıftan atardı. Hayır, korkum bir derslik sınıftan atılmak değil. Benim korkum Eren ile birlikte sınıftan atılmak.
"Dün öğlen hakkında konuşabilir miyiz?"
"Konuşamayız." dedim gözlerimi ondan kaçırarak. Derin bir nefes alıp önüne döndü ve gözlerini kapattı.
"İlk öpücüğündü, anladım." Cevap veremedim. Sonuçta ben kimseye tutup ilk öpücüğümü çaldın diyemezdim. Acilen bu durumdan kurtulmam gerekiyordu.
"Hocam." dedim karnımı tutarak. "Lavaboya gidip gelebilir miyim?" Başıyla onayladığında seri adımlarla sınıftan çıkıp lavoboya gittim. Eh, öyle söylemiştim değil mi?
Aynadan kendime bakmaya başladım. Evet, ilk öpücüğümü cidden aşık olduğum birine vermek istiyordum.
"Dolunay!" Bana tanıdık gelen ses tonu karşısında başımı çevirdim. Bir saniye, Berk oğlum bu! Aşkın "a" sından anlamadığım zamanlardaki ilkokul aşkım!
"Berk!" dedim heyecanla. Koşar adımlarla lavobodan çıkıp Berk'e sarıldım.
"Oğlum çok özlemişim seni!"
"Bende deli kız bende." Berk'in gülerek söylediği bu cümle karşısında bende gülüp birkaç adım geri çekildim. Hala aynıydı işte. Yeşil gözler, sarı saçlar, içten bir gülüş.
"Sen ne ara geldin bakalım Amerika'dan?"
"Bir hafta kadar oldu. Okul kayıt falan derken uzadı. Şimdi de lavoboya gitmek için çıktım seni görünce sesleneyin dedim."
"İyi etmişsin deli oğlan." dedim gülerek. "Ben şimdi sınıfa gidiyorum yoksa matematikçi kesecek beni."
"Tamam ama çıkışta benimlesin."
"Randevu defterime bakmam gerek." Gülerek yanından uzaklaşırken onunda güldüğünü anlayabiliyordum. Acaba Amerika'dan ne oldu da dönmüştü?
Sınıfın kapısını çalıp gel komutuyla içeri girdim. Eren'e bakmamaya gayret ederek sırama oturdum.
"Çıkışta konuşabilir miyiz Dolunay? Söz veriyorum sadece yarım saat." Olumsuz anlamda kafamı salladım. Ondan önce Berk sormuştu sonuçta, çocuğu ekemezdim.
"Başkasıyla buluşacağım çıkışta." Mesafemi koruyarak söylemeye çalıştığım bu cümle karşısında kaşlarını çatıp beni süzdü.
"Hangi başkasıyla?"
"Seni ilgilendirmez." dedim kestirip atarak. Bu cevabımdan ve mesafeli davranışımdan sıkılmış olacakki derin bir nefes aldı.
"Dolunay benimle mesafeli davranman hiç hoşuma gitmiyor." Hadi ya, beni öpünce boynuna atlayacağımı mı sandın?
Tam cevap verecekken çalan teneffüs sesiyle derin bir oh çekip ayağa kalktım.
"Sonra konuşuruz."
...
Eren
Gördüğüm manzara karşısında derin bir nefes alıp gitmelerini izledim. Az önce Dolunay okuldan bir çocukla kol kola girerek çıkmıştı. Acaba sevgilisi mi?
Sinirle okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Dün ne yaptığım daha doğrusu neden yaptığım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Sadece...
Anlam veremiyordum işte. Onu diğer kızlardan ayıran şeyi göremiyordum. Farklıydı o. Gülüşüyle, cadılığıyla, hareketleriyle, huylarıyla.
Makyaj yapmadığı halde kusursuz görünen cildiyle bile farklıydı. Bana neler olduğuna anlam veremiyordum.
"Sen aşık mı oluyorsun?" Omzuna dokunan Alp karşısında irkilip arkamı döndüm.
"Lan sen beni mi takip ediyorsun?"
"He Eren he. Belki takip edersem tavlarım diye uğraşıyorum!" Ardından derin bir soluk alıp devam etti. "Zeynep anlattı, Dolunay'la öpüşmüşsünüz." Başımı olumlu anlamda salladım.
"Oğlum sen aşık mı oluyorsun?"
"Ne aşkı lan? Kıza düzgünce gel konuşalım dedim her şeyin çözülmesi için başkasıyla buluşacağım dedi. Çıkışta bir baktım herifin tekiyle kol kola okuldan çıkıyor."
"Ha!" dedi Alp gülerek. "Sen Dolunay'ı kıskandın." Koluna sağlam bir yumruğunu geçirip yürümeye başladım.
"Bok kıskandım!"
Berk
Evet, Eren'in kıskançlığıyla bölümümüzü noktalıyoruz. Lütfen iyi kötü düşüncelerinizi alalım.