*Asper's POV*
He left me stunned and dumbfounded...
J-just What the heck is that?!?! Binabalik ko lang?! Ano kayang nakain non?! Napossess ba sya ulit ng kung anong lamang lupa? O baka lasing? hindi eh, mukha naman syang matino kanina pero...May matino bang nanghahalik?!
Takte, mukhang kailangan ko na talagang ipatawas si Rave!! Nagsisimula na talaga akong matakot sa inaakto niya.. brrr.
Napahawak ako sa labi ko.
*DUG *DUG *DUG *DUG
Damn! I hate you Rave!! I hate you for making me feel this!! I hate you!! >:[
I couldn't even comprehend what exactly is this feeling pero ngayon palang sinasabi ko na, kinakabahan nako para dito, para sa nararamdaman ko.
Jusko naman! Kapag nagpatuloy pa sya sa pagiging ganyan, lalayuan ko na talaga sya at hinding hindi ko na sya lalapitan!! Arrgh! Taena!
Sinabunutan ko ang sarili ko, tanga no? Bayaan na, ako lang naman ang nandito eh.
After minutes of arguing with myself, napagdesisyunan ko ng umalis, only to find myself lost. Lintek! Ang laki pala nito! Are you kidding me?! Is this even a GARDEN?!
Kung sino mang may pakana ng Garden na'to ngayon palang, wag ka ng magpakita!!
"Eenie, meanie, mini mo, saan kaya ang pipiliin ko." sabi ko. Nalilito kasi ako kung aling daan ang pipiliin ko dun ba sa kaliwa o kanan. Hindi ko kasi maalala kung saan kami dumaan kanina, i was too preoccupied para pansinin pa ang dinadaanan namin.
"Arrrgh!" It was a faint sound pero enough na para malaman kong may tao.
Sinundan ko kung saan ito, I might ask for help diba?
"Arrrgh!" naulit pa ang tunog pero ngayon mas malapit nako sa kung sino man ang dumadaing.
"Sinong nandyan?" tanong ko pa tapos may nakita akong movement sa may kabilang dako ng puno. Oh, nandyan lang pala yung gumagawa ng ingay!
Lumapit ako sa kanya at laking gulat ko kung sino iyon.
"Ikaw?" nasabi ko nalang. Remember the guy in the field? Yung mamang nagbigay sakin ng orasan? He's wearing the same mask but not the same outfit.
Dito ko lang pala sya makikita? Pagkakataon nga naman oh. >:]
Pinasadahan ko sya ng tingin, as if inspecting him kung meron bang kakaiba sa kanya, at tama nga meron nga. Nakahawak siya sa tagiliran niya na para bang may iniinda syang sakit don and let me tell you, in his current condition now, i bet hindi sya makakalakad ng tuwid, susuray to promise. Kaya for sure kakailanganin niya ng tulong.
Nagdadalawang isip pa ko kung tutulungan ko ba sya o hindi nang magsalita sya.
"T-tutulong ka ba o hindi?" Napatitig ako sa kanya ng matiim. That tone. Ang tono ng pananalita niya, it reminds me of someone i know.
I shook the thoughts out of my head and help him up. Sinabit ko sa balikat ko ang isang braso niya at inakay na sya patayo.
'It's Impossible.' I thought but then i stopped abruptly when a thought suddenly crossed my mind.
"--Teka nga!" Binalik ko sya sa pagkakaupo niya kanina, tiningnan naman niya ako ng nagtataka.
Tanga mo Asper!! Tanga tanga mo!
Ang lakas lakas ng loob mong tumulong, eh ni hindi mo nga natulungan sarili mo sa paghahanap ng tamang daan eh!
"Ah teka lang mama ha? May problema rin kasi ako eh." sabi ko sabay naglakad pabalik-balik sa harap niya. "Hindi ko kasi alam ang pasikot sikot dito, di ko rin alam kung saan kita dadalhin." stress na stress na sabi ko. Eh nag-aalala kasi ako sa kanya, pano kung maubusan sya ng dugo? Hindi ko nga alam kung gano kalalim sugat niya. It's just that... Nakakapanic sya.
He might be a stranger to me pero hindi ko man siya kilala, kinakabahan pa rin ako sa kalagayan niya.
"Hahahaha." I look at him when i heard him laugh. Napapout naman ako. He's so carefree kahit na may iniinda syang sugat. Namula naman ako sa hiya. Eh Bakit ba? Inaalala ko lang naman sya eh. Kahit sino naman siguro!
Namumula man sa hiya ay lumapit ako sa kanya at umupo sa harap niya. Yung upong pambata? Yung nakafold ang paa sa magkabilang gilid mo? Basta ganong posisyon.
Tiningnan ko sya habang natatawa. =3= Hindi ko magawang magalit.
He then put his other hand on top of my head. He patted me and he genuinely smile at me. That little gesture really remind me of someone! Pero imposible naman yun!
"Kalma ka lang." sabi niya.
"Pano yung sugat mo?" tanong ko.
"Okay lang to." sabi niya.
"No. Hindi ka okay, kailangan mong magamot." sabi ko. "Teka lang, wag kang aalis dyan. Maghahanap lang ako ng tulong." dagdag ko pa pero pinigilan niya naman ako.
"My guardian ka diba?" matiim na tiningnan niya ako. Nangunot naman ako noo ko.
"Pano mo nalaman?" tanong ko.
"Nasa paligid lang ako Asper." sabi niya. Napatango nalang ako. Isn't it too dangerous for me? Tutulungan ko sya without knowing kung sino sya? I mean, he knows me and maybe he knows alot about me pero ako, Wala akong clue kung sino sya pero may isa pang paraan.
From our distance, i could easily snatch his mask away from his face but... something's telling me i shouldn't.
"Call him." sabi niya.
"Ha?"
"Sabi ko, tawagin mo ang guardian mo." sabi niya pa. Tatawagin ko daw ang guardian ko? Pano?
"Once you contracted a guardian, they will be a part of our being. Kaya kahit saan ka man magpunta, isang tawag mo lang, pupuntahan ka na." nakangiting sabi niya.
"Tatawagin ko? Ngayon na?" tanong ko. Tumango naman sya.
"As in now na?" sabi ko pa.Tumango ulit sya. "Tatawagin ko talaga sya?" ulit ko pa.
"Oo nga." sabi niya.
"Pano?" tanong ko ulit. Napakamot sya sa ulo niya and he muttered something.
"Nung araw ba na nakipagkontrata ka sa kanya ay may bagay bang lumitaw nalang bigla?" tanong niya. This time ako naman ang tumango.
"Saan?" tanong niya ulit. Agad ko namang nilabas yung chain na nasa leeg ko kung saan nakasabit ang dalawang singsing.
"Which one?" nakangiting tanong niya.
"Yung Violet." sabi ko.
"Dalawa na pala ang kinontrata mo." nakangiti pa ring sabi niya. Napangunot noo naman ako.
What he mean, Dalawa?
"Nevermind. Just Closed your eyes and hold it. Call him in your mind, he'll hear you." sabi niya. Tumango ako at sinunod siya. I don't know how or why but it feels right; trusting him.
Hinawakan ko yung singsing at pumikit.
'Keisler' tawag ko sa isip ko.
And just like that. A blinding light appeared right before my eyes and an image of Keisler standing in between.
"Mommy?" tawag niya. Natawag ko sya? 0.0 Natawag ko talaga sya!! YEEEEES!! Achievement to men!! Bwahahahaha!!
I turn to see the mask guy para sabihin sa kanya success!! Only to find him namimilipit sa sakit. All the excitement and joy of my little achievement have vanished in just one swept of worry.
"Arrrgh!" daing niya. Pakshit! Halos mawalan na sya ng malay!!
"Baby, Tulungan mo kong dalhin siya. Kailangan niya ng tulong!" natatarantang sabi ko. Nagmadali naman syang sumunod sakin.
"San natin siya dadalhin?" tanong niya. I was about to say sa infirmary nalang pero i shook that idea away, ayokong may makakitang kasama sya at baka makita kami ng taong may gawa nito sa kanya. Sino ba naman kasing gago ang mananakit sa sarili? Aba malamang may nanakit sa kanya kaya nagkaganito.
"Sa T-tree house mo na lang baby!" mabilis na sabi ko. "Malapit ba yun dito?" tanong ko pa.
"Medyo malapit lang." sagot niya at tumango naman ako.
"Gamutin na natin siya at don ka nalang magtanong." sabi ko.
"Sige."
******
Naihiga na namin siya sa kama ni Keisler. Buti nalang at nagkasya sya kasi kung nagkataon na hindi. Sa lapag ko na talaga sya ilalagay.
"Baby, dito ka lang ah? kukuha lang ako ng gamot. Ay nga pala. I drawing mo pala ang mapa sa lugar na'to" sabi ko. Napakamot naman sya sa batok niya.
"Hindi ako magaling magdrawing eh." nakapout na sabi niya.
"Basta magdrawing ka lang tapos lagyan mo ng palatandaan." sabi ko. Tumango siya at kumuha ng kung anong nasa maliit niyang kabinet at nagsimula ng magdrawing.
Hinintay ko pa sya ng ilang minuto para matapos na. Mahirap na kasing mawala ulit! Magiging tanga nanaman ako. =3=
"Oh mommy oh." sabi niya. Ang cute talaga ng baby ko! Hahaha.
"Thank you. Mamaya nalang ako magpapaliwanag ah? Basta bantayan mo muna sya." sabi ko sa kanya at nagtatakbo nako pababa. Buti nalang talaga at hindi ako nahulog.
Nung nakarating nako sa infirmary ay wala akong nadatnan. Manghihingi sana ako ng--But isn't this a good idea?! Kung kukuha lang ako ng gamot at walang makakita? Edi walang kukwestyon! >:]
Nagmadali akong kumuha ng mga gamot. "Bandages, painkillers, ano pa ba? Hmmm. Ah basta." Kinuha ko nalang yung sa tingin ko'y kakailangan at aalis na sana ako nang may pumasok.
Patay tayo dito!!
"What are you doing here Ms.??" sabi nung doktor na nurse na hindi ko madiscribe basta naka-lab-gown sya. Remember nyo yung araw na gumising ako sa infirmary at sya yata yung doktor na nagcheck sakin.
"Ah-eh-aaah. Sir Pahinge ng gamot ah? Thank you po!! Sige!" mabilis na sabi ko at nagmadaling lumabas.
"Ms. Rij!" tawag niya napahinto naman ako pero hindi ko sya nilingon. Oh Ihahanda ko na paa ko sa mahaba habang takbuhan.
1
2
3--
"Dalhin mo na yan and next time wag mo na akong tawaging Sir, Just Doctor Cile or plain Cile. Nakakatanda ang Sir eh." Gulat na nilingon ko sya. Hanep!.Sya na tong ninakawan, sya pa ang mabaet!
Bless you Doctor Cile. Wag ka na muna sanang kunin ni Lord. "Thank you Po!!!" sabi ko at nagmadaling tumakbo. Nakakahiya yun ah! May utang talaga sakin ang masakara boy na yun!
Tumatakbo nako pabalik sa tree house nang may mabunggo ako. Nagkalat ang mga gamot na kinuha ko. Naman oh!! Kung kailan nagmamadali eh!
"Aray!" sabi ko sabay himas ng ilong ko. Sa lahat ba naman kasi ng parte na mabubunggo eh nauna pa ang ilong. Pakshet! Ang dami talagang sagabal!!
Tiningnan ko ng masama si Clynn. Opo, si Clynn po ang nakabungguan ko.
"Saan ka pupunta?" tanong niya at isa isang tiningnan ang mga dala ko.
"Magpapakamatay." sabi ko. He gave me his poker face. Inis kasi ako sa kanya, Inayawan ba naman ang hinihingi kong pabor? Hmp!
I rolled my eyes. "May gagamutin lang ako." sabi ko. Tumango siya as if understanding what i've said.
"Sasama ako." sabi niya.
"Pulutin mo yan." mataray na sabi ko. Pinulot naman niya.
"Saan?" tanong niya.
"Sumunod ka nalang." sabi ko.
At ayun nga naglakad kaming walang pansinan. Duh. Bahala sya. Kung kailan hindi ako nagpapatulong, tinulungan naman nya ako at kung kailan na nagpapatulong ako, tinanggihan niya ko. Hindi na kami bati. lol.
Tahimik kaming naglalakad hanggang sa nakarating na kami sa Tree House.
Pinapasok ko sya at nakita ko namang nangunot ang noo niya pagkakitang pagkakita kay Maskara Boy.
"Sino siya?" tanong niya. Nagshrug lang ako. Eh sa hindi ko rin alam kung sino yan eh. Concern citizen lang po ako.
"Baby boy!" masayang tawag ko kay Keisler. "Alam mo naman sigurong maglinis ng sugat no?" tanong ko. Tumango siya.
"Oh halika tulungan mo ko." sabi ko at sinimulan na naming linisin ang sugat ng mama. Hindi naman ako maarte sa mga ganito kaya oks lang na linisan ko sugat nito basta ba hindi marami! Kapag kasi maraming dugo nakong nakikita parang nakakapanghina na, ei basta!
Nakita ko naman si Clynn na nakatayo lang at tahimik na nagmamasid samin na parang malalim ang iniisip niya.
"Ayan! Tapos na!" Sabi ko. Nagstir naman sya ng bahagya. Nakatulog na kasi sya kanina pa nung dinadala palang namin siya dito.
Nagulat nalang ako nang biglang lumipad ang isang kamay niya sa maskara niya na para bang natatakot syang mawala iyon at mabilis din syang napaupo. Nung marealize niyang hindi naman pala tinanggal ang maskara niya ay kumalma na siya.
"Bakit?" tanong niya.
"Ha?" tanong ko.
"You have your chance, Bakit hindi mo tinanggal?" tanong niya. I just shrug. Oo nga no? Marami akong pagkakataong tanggalin ang maskara niya pero hindi ko ginawa, bakit nga ba?
"Ah-eh, Napainom na ba natin siya ng pain killer?" pag-iiba ko.
"Hindi pa." sabi ni Keisler.
"Kukuha lang ako ng tubig dyan lang kayo." Mabilis na sabi ko at nagmadaling lumabas. Bakit feeling may hindi magandang mangyayari? I shook my head and walked away.
Something's up. I'm sure of it.
*Keisler's POV*
*Crickets
Kaming tatlo nalang ang naiwan okay?
Nakita kong umangat ang tingin nung lalaking nakamaskara kay lalaking puti ang buhok. Ewan ko sa mga pangalan nila, basta yun sila.
Bahagyang nagulat si lalaking nakamaskara kay lalaking puting buhok. Nagkatitigan silang dalawa na parang sinusuri ang isa't isa, kung magkakilala ba sila o hindi.
"Ikaw." sabi ni lalaking puti ang buhok at napatayo ng tuwid. Nagulat ako nung naglabas sya ng ice blade at tinira ang maskara ni lalaking may sugat. Napatayo ako nang malaglag ang maskara niya.
Wag mong sabihing mag-aaway ang dalawang to?!
"Vlad." Matigas na sabi nung lalaking may puting buhok. Mukhang mag-aaway nga!! Ang Treee house kooooo! T^T
"Clynn." mahinang sabi nung Vlad.
Lagot na! Nakakaramdam nako ng tensyon!