Serkan şarkısını bitirmişti. İzlemeye bir çok kişi gelmişti. İzlemeye gelenler takı tezgahından da bir şeyler aldı. Bu sayede hem Serkan, hem de Songül ve Güney para kazanmış oldu.
Songül: Ayy çok sattık. Vallahi çok sağol Serkan.
Serkan: Benim için de iyi oldu değişiklik.
Eylül: Ne kadar kazandık?
Songül: Tam tamına 43 lira kazandık.
Serkan elinde ki paraları Songül'e verdi.
Serkan: Bunları da alın.
Songül: Bunları mı?
Güney: Serkan saçmalama. Onları sen kazandın.
Serkan: Sonuçta sizin için kazanmadım mı?
Güney: Hayır Serkan. Biz alacağımızı aldık. Onlar da senin hakkın. Hem cüzi bir miktar elinde ki para. O da al senin olsun.
Eylül: Ee gidelim mi?
Serkan: Nereye?
Eylül: Bilmem, bir yerlerde oturalım.
Songül: Aynen iyi olur. Cemre'yi arasana bi Eylül. Onlar da gelsin. Kader'ide alırız.
Eylül: Tamam.
Eylül Cemre'yi aradı.
Cemre: Efendim Eylül?
Eylül: Cemre neredesiniz?
Cemre: Kafedeyiz. Çıkıyorduk.
Eylül: Hee iyi. Biz de bir şeyler yapalım diyorduk.
Cemre: Olur.
Eylül: Tamam o zaman araşırız.
Cemre: Tamam.
Cemre telefonu kapattı. Yaklaşık 1 saat sonra herkes sahil kenarında buluşmuştu. Bir baloncu kalpli balon satıyordu.
Güney: Songül sana alayım mı?
Songül: O ne öyle Güney? Çocuklar için o.
Ceyhun Cemre'ye bir tane alıp verdi.
Güney: Bak Ceyhun'da Cemre'ye aldı. Onlar çocuk mu?
Songül: Tamam, hadi kıskanma.
Güney bir tane alıp Songül'e verdi.
Güney: Beğendin mi?
Songül: Beğendim.
Serkan: Eylül, bir tane ister misin?
Eylül: Yok, isterim ama sen..
Serkan: İstiyorsan alırım.
Eylül: Serkan, hayır.
Serkan bir tane aldı Eylül'e verdi.
Serkan: Buyur.
Eylül: Serkan, yanlış anlaşılacak.
Serkan: Ne yanlış anlaşılacak? Sevgilin değil miyim?
Eylül: Sevgilim misin?
Serkan: Evet.
Eylül: Ne yani, şimdi biz yeniden...
Serkan: Evet.
Eylül ve Serkan birbirine sarıldı.
Kader: Ne güzel herkes mutlu.
Herkes birden Kader'e baktı.
Kader: Neyse.. Ben bi su alayım.
Kader su alamaya gitmek için arkasını döndüğü sırada Kaan'ı gördü.
Kaan: Sen, şey... Şu kız değil misin?
Kader: Sen de o oğlan..
Kaan: Araba çarpacaktı sana.
Kader: Evet. Beni kurtaran çocuksun sen değil mi?
Songül: Lan Kader, kahramanım dediğin çocuk mu bu?
Songül pot kırmıştı. Kader kıpkırmızı kesildi.
Kader: Beni kurtardı ya Songül, ondan şey ettim.
Kaan: Ben Kaan, sen Kader'sin galiba.
Kaan elini uzattı. Kader'de Kaan'ın elini sıktı.
Kader: Evet.
Kaan: Memnun oldum.
Kader: Ben de.
Kaan: Bir şeyler yapalım mı?
Kader: Olur.
Kaan: Gel şurada ki kafeye gidelim.
Kader: Tamam.
Kader Kaan ile birlikte gitti.
Songül: Aa, şuna bak. Hemen sattı bizi.
Herkes gülüştü.