◈ Caught By A Beast ◈
╰62nd Catch╮
GIGI matches her level of preparation. She indeed sticks to her words that she'll come with her to Georgetown. She goes to the extent of disregarding her enrolment just to execute their plan. The lengths that her best friend would go to protect her are truly remarkable.
Hindi niya alam kyng paano nito napapayag ang mga magulang gayong binabalewala nito ang huling taon sa kolehiyo. Napakalaking sakripisyo ang ginagawa nito para sa kanya.
Nonetheless, they eventually travel to Georgetown with her overly thrilled best friend. Since she acquired her driver's license 3 months ago, she was allowed to bring her mother's car. Thus, gave them the option to travel as if they were on their own.
Despite the long drive, Gigi's energy remained bursting at the seams, infusing their journey with endless fun.
When they reach their house, her reaction screams perplexity, mirroring her initial response when she saw the abode the first time.
"Oh my gosh! Mas malaki nga 'to sa bahay namin." Tuwang-tuwang pahayag nito pagpasok nila sa bahay.
Aliw na aliw rin nilang pinagmamasdan si Gigi habang nililibot nito ang unang palapag.
Mayamaya ay hinihila na nito ang braso niya. "Saan ang kwarto mo? Patingin!"
As expected. Therefore, she ushers her to the 2nd floor.
A loud gasp escapes Gigi's mouth upon entering her room. She makes herself comfortable as she plops down on her bed.
"In fairness, ang lambot ng kama mo. Lumevel up ka ng konti dito sa probinsya, ah?" Sabi pa nito.
Iiling-iling siyang naupo sa tabi ng kaibigan. "Kahit naman kami ni Pearl. Hindi namin akalaing ganito kalaking bahay ang ipapamana sa'min ng lolo't lola namin."
Saglit silang natahimik. Habang pinagmamasdan ni Gigi ang kabuuan ng kanyang silid, biglang pumasok sa kanyang isipan ang tungkol sa pinaplano nito.
"Bessy, uhm... 'wag na lang kaya nating ituloy 'yong plano mo?" Nag-aalangan niyang simula.
Mabilis na kumilos ang kamay ni Gigi para hatakin ang buhok niya.
"Aray ko naman!" Reklamo niyang saad matapos masabunutan.
"Ngayon ka pa talaga aatras kung kailan nandito na ako? Bukas hihiram ako ng screw sa daddy mo para sikipan 'yang tornilyo mo sa utak."
Nanlabi siya sabay sabing, "Baka kasi hindi mag-work. Kilala ko si Arq. Matalas ang pakiramdam no'n. Hindi 'yon maniniwala sa set up natin."
"Duda ka ba sa acting skills ko?" Ngisi ni Gigi.
"Hindi naman sa gano'n. Malakas lang ang kutob ko na hindi talaga 'yon maniniwala."
"Ano ka ba naman, bessy? Hindi pa nga natin nauumpisahan, sumusuko ka na kaagad. Kung sakali mang wala siyang magiging reaksyon bukas, iibahin natin ang diskarte. Ayoko lang na magmukha kang apektado at talunan, 'no!"
They'll be in RDGU tomorrow for the enrolment. Arq and her friends are expected to be there, as well. She's lucky if they wouldn't show up, but being the Queen of Misfortunes, there's a huge possibility that they will cross paths with the Savage.
"Alam mo, bigla ko lang naisip na baka hindi ang reaksyon ni Arq ang pinoproblema mo." Taas-kilay itong lumingon sa kanya. "Siguro mas nangangamba ka sa magiging reaksyon ng puso mo, ano?"
Gigi caught her off guard. Was she really that easy to read?
Honestly, her best friend seems quite right. She's more worried about her reaction towards Arq when it should actually be the other way around. This intensifies the consuming doubt even further.
"A-ano kaya kung 'wag na rin akong mag-enroll?" Bigla niyang sambit.
Muli na namang hinila ni Gigi ang buhok niya, dinuro pa siya nito sabay saad, "Hoy, babae! Ano'ng trip mo sa buhay, ha?"
"Ikaw din naman hindi nag-enroll, oh. Kaya ako rin dapat. Tapos doon na lang muna tayo sa Cresta o kaya sa ibang lugar. 'Wag lang dito." Suhestiyon niya na halatang hindi pinag-isipan.
Otomatikong tumaas ang isang sulok ng kilay nito. "Hindi pwede! Alam mo, kahit hindi ako mag-enroll ngayong sem at hindi maka-graduate ngayong taon, ayos lang. Marami akong makabuluhang bagay na gagawin. E, ikaw? Ayaw mong mag-enroll kasi iiwas ka lang sa mokong na 'yon. Aba! Hahayaan mong isipin nilang dalawa no'ng lukaret niyang ex na talo ka kaya hindi ka na nag-aral? 'Wag gano'n, bessy. Itaas mo 'yang pride mo at ipakita mong kaya mong maging normal kahit pa makita mo silang magkasama o kung ano pa man ang ginagawa nila. Bessy, ilabas mo na ulit 'yong espirito ni Gabriela Silang sa'yo! Hindi 'yong wala pa ngang nangyayari e, umaatras ka na." Pangungumbinsi nito na sinuntok-suntok pa ng kamao ang kaliwang dibdib.
Bahagya siyang natawa sa kalokohan ng kaibigan.
THE moment of truth unfolds today. Her best friend nearly drags her to get to the university because she keeps them at a slow pace. Having no other options and under the meaningful gazes of a few students, she finally complies to avoid causing more scenes on the field.
Her feelings are mixed up; torn between the urge to pee, vomit, or fall unconscious. In fact, Gigi keeps pinching her in an effort to make her act appropriately.
"Ang haba ng pila, be-bebs. Bebs! Nagugutom na 'ko!" Reklamo ni Gigi matapos nilang makapila. Lalo pa nitong hinigpitan ang pag-angkla sa kanyang braso.
Sinakyan na rin niya ang pag-akto nito. "Ako rin, e. Pwede naman tayong pumunta sa cafeteria para kumain."
"Ano kaya kung bili na lang ako ng makakain natin para hindi na tayo pumila ulit nang mahaba mamaya?" Suhestyon ni Gigi.
Tumango siya bilang pagsang-ayon. "Mabuti pa nga. Pero baka hindi mo makita kaagad 'yong cafeteria. Hindi ko pa kasi mahagilap sina Andy at Yuan para sana may makasama ka."
"Ako'ng bahala. Makakabalik kaagad ako before you even know it." Paniniyak pa ng kanyang matalik na kaibigan sabay kindat sa kanya.
"Okay."
Hindi pa umalis kaagad si Gigi. Sa halip ay inilahad nito ang palad sabay ngisi. "Pengeng pera."
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "G— Bebs!" Usal niya.
Hindi niya alam kung maiinis siya o matatawa sa sobrang kakuriputan ng matalik na kaibigan.
Napa-peace sign ito bago marahang pinisil ang kanyang kaliwang pisngi. "Eto naman si bebs, di mabiro. Ako na. Ako naman talaga ang dapat manlibre." Saad nito pero may kasamang pagtitig na tila nagsasabing, babayaran-mo-ko-mamaya.
Tumalikod na si Gigi matapos niyang maituro kung nasan ang cafeteria. Kasabay ng pag-alis nito ay ang paggalaw naman ng pila ngunit malayo pa rin siya. Sa totoo lang, hindi pa siya nakakatagal sa pila ay nagsisimula na siyang makaramdam ng pagkabagot.
Mayamaya pa ay nakarinig siya ng pagtawag ng kanyang pangalan.
"Lara!"
Zach comes right into view when she lifts her head. With a soccer ball in his hand and the usual smile that lights up his face, he strides closer.
"Hi! Kumusta?" Tanong ng binata nang tuluyang makalapit sa kanya.
"O-okay naman. Ikaw? Kumusta bakasyon?" Balik-tanong niya.
"I had a great time. Actually, I just came back from Bohol. Ikaw sa'n ka nagbakasyon? Mukhang nahiyang ka. Gumanda ka lalo." Banat nito na ikinayuko niya nang bahagya.
She clears her throat to immediately brush off the imminent awkwardness as she answers, "Sa Manila lang. Naka-enroll ka na?"
"Yep. Papunta naman ako sa soccer field ngayon. Anyway, malapit na ang game namin. Manood kayo nila Andy, ah?"
Nag-aalangan man pero nagawa pa rin niyang tumugon. "Sure. Kelan ba?"
"Ipo-post 'yong game schedules sa bulletin board. So, abangan niyo na lang."
Tatango-tango siya habang umuurong sa pila.
"I better go. Baka hinahanap na 'ko nila coach. See you around." Paalam ng binata at kumaway pa habang palayo.
With a slight nod, she responds, "Yeah, see you."
When Zach is completely gone, she realizes what he said. Regardless of her disdain towards him, she appreciates his compliment. It makes her smile, but also sparks a question in her mind,
Gumanda ba talaga ako?
"Aray ko naman!"
Sa sigaw na iyon biglang natuon ang kanyang atensyon. Napakurap-kurap siya bago pumihit patalikod para lang mapasinghap.
Ang unang pumasok sa kanyang isipan ay ang tumakbo palayo at magtago na lamang. Subalit para siyang napako sa kinatatayuan.
Her breath begins to falter, and the cold rivulets of sweat slowly trickle down her forehead upon meeting the eyes that never fail to charm her. Once again, her piercing stare reaches into her soul.
Driving her to the brink of insanity.
Seemingly, her stare wields a controlling power over her. But looking thoroughly into her eyes reveals the emergence of pain.
What is it for?
Why does she feel the need to hold her closer? Close enough that nobody can separate them. How come she feels this way when it should be the other way around?
She's losing the Gabriela Silang soul inside her, especially when she feels that her tears are about to fall.
Gigi was right; she feared her own reaction than Arq's.
Namiss niya ito nang sobra, sa totoo lang.
"Bebs!"
Gigi's loud voice snaps her out of the trance.
°Almost, Lara. Almost.°
Tuluyan ng lumapit sa kanya ang matalik na kaibigan. "Woo, grabe. Muntik na 'kong maligaw. Oh, eto." Pahayag nito sabay abot sa kanya ng biniling milkshake. "Infairness ang laki nitong university niyo, ah. Kaya lang..." putol nitong sabi para tapunan na tingin si Arq. "..mukhang maliit para sa inyong dalawa." Dagdag nito sabay ngisi at hapit sa kanyang bewang.
Akala niya ay hindi napansin ni Gigi ang presensya ni Arq. Sa katunayan ay hindi niya inaasahang makikilala nito kaagad ang taong dahilan ng sakit na kanyang nadarama.
Kasabay ng paghigpit ng kapit ni Gigi sa bewang niya ay ang pagtikhim ni Arq. Kinakabahan siya subalit mas ramdam niya ang kaba ng matalik sa medyo nanginginig nitong kamay sa kanyang bewang.
Naglaho ang ingay sa buong paligid at napalitan ng matinding tensyon sa pagpapalitan ng matatalim na titig nina Arq at Gigi. Sa pagkakataong iyon niya napansin ang tatlong kaibigan ni Arq sa likod nito na tila nag-aabang din sa mga susunod na mangyayari.
Sa mga mata ni Elijah niya nakita ang pagkalito nang magtama ang kanilang paningin. Tila nagtatanong ito pero inirapan lang niya ito.
She had no idea how long they endured being in that situation until Arq's firm voice broke the tension.
"Let's go," She declared before stepping forward to deliberately bump Gigi's shoulders.
Gigi loses her balance, almost tumbling down and risking a spill of her drinks. Understandably, this infuriates her best friend to the extent that she tries to follow Arq with the intention of retaliation but she adeptly pulls her back.
"Be..bs!" She blurted out, panic was evident in her tone.
Nakasimangot itong humarap sa kanya sabay reklamo, "Masakit 'yon, ah? Mukhang kailangan kong patigasin 'tong katawan ko."
"Hayaan mo na. Ayoko ng gulo." Tila nanghihina niyang pahayag.
Gigi's lips stretch into a mischievous grin. "See? I told you," she says while wiggling her brows.
Hindi man siya sumagot pero lihim siyang natutuwa. Alam na niya ang ibig sabihin ng ngisi ni Gigi— mukhang may patutunguhang maganda ang mga plano nila.
◈◈◈