Chapter 35 ~
RENZO's POV
While Yoanna is busy looking at the magazine, searching for her wedding dress, I was just silently sitting on her side. I look at her and on what I see she was really amused and fascinated in every dress printed on the magazine.
"Are you sure, you really want to marry me?" biglang napalingon sa akin si Yoanna.
"Yes and that's final, whether you like it or not." at nagpatuloy siya sa paghahanap. Then after a few minutes ay tinawag nito si Veronica, ang assistant ng mommy niya na tumutulong din sa amin ngayon para asikasuhin ang mga kailangan sa kasal.
"Pwede na ba tayong umuwi?" I asked, gusto ko na kasing umuwi or should I say gusto ko nang puntahan si Jelynne, I just want to hug her right now. I want to spend the rest days before the wedding day.
"But you haven't choose yet the suit you'll wear." naiinis na sagot nito sa akin.
"Pwede bang ikaw na lang ang pumili? I just really want to go home, I'm tired."
"I know that you're not in favor with this wedding pero sana naman magbigay ka kahit konting interest!" bigla itong sumigaw, na ikinarinig nang lahat ng tao dito sa loob. Nakita kong nangingilid ang luha nito, bigla akong napressure. I was left with no choice. Muli akong umupo at binuklat ang magazine para maghanap ng tuxedo or suit.
"I've found one, satisfied?" ibinigay ko na ito kay Veronica at agad na niya itong inasikaso. "So much for today, Yoanna. Sorry but I'm really tired. Bukas na lang ulit."
"Isusukat ko pa ang wedding dress, ayaw mo bang makita?"
"What for? Makikita ko rin naman 'yan sa kasal." sagot ko na hindi lumilingon sa kanya at nagpatuloy sa paglalakad palabas.
Agad kong tinawagan si Jelynne ..
"Ahhh! I miss you Renzo, mabuti naman at tumawag ka na. Kumusta? Hindi mo na ako kinwentuhan tungkol sa nangyari sa'yo kagabi. Anong nangyari? Bakit umuwi ang Daddy mo?"
"Yun ba, -- " I don't know what to say. Hindi pa ako handang sabihin sa kanya ang lahat. "Nasaan ka ngayon? I'll go there." pag-iiba ko sa usapan.
"Nandito ako kina Kaysha, punta ka rin dito."
Pagkarating ko sa bahay nina Kaysha ay si Reign ang sumalubong sa akin.
"Insan!" masigla niyang bati. "No long time, no see!"
"Oo nga eh, medyo busy."
Kahit siyang pinsan ko ay wala ring alam sa magaganap. Halos kasi ng kasama ng kasal ay mga kamag-anak ko sa side ni Dad. But I'm planning to set his brother, Kuya Sean, as my best man.
"Nasaan sila?" tanong ko dahil nalibot na ng mata ko ang buong sala, pero wala roon si Jelynne at Kaysha.
"May binibili lang sa minimart." nakangiti niyang sagot. "Upo muna tayo dito, Insan."
Nagkwentuhan muna kami ng kung anu-ano bago ako nagkaroon ng lakas ng loob para sabihin sa kanya ang itinatago ko.
"Insan, ikakasal na nga pala ako." nabigla siya sa sinabi ko.
"Woaaah! I never knew that you already propsed to Jelynne."
"Hindi kay Jelynne, kay Yoanna." nawala ang ngiti sa labi niya.
"Yoanna? You mean your childhood friend?" hindi niya kilala personally si Yoanna pero he knows her as my childhood friend.
"Yes, hmm, a sort of a stupid arranged marriage." I said sounds frustrated, well, I really am. "I love Jelynne, you know that Reign but I really have to do it and I don't have the courage to say it to her."
"Kailan mo balak sabihin?"
"I don't know but not now. I feel so miserable, insan." parang gusto ko na lang maiyak. Ang awkward lang kasi lalaki ang kausap ko.
Maya-maya'y dumating sina Jelynne at Kaysha, may dala silang pagkain.
"Renzoo!" parang isang bata si Jelynne na tumakbo palapit sa akin at niyakap ako. "I miss you." bulong niya. Niyakap ko siya ng mas mahigpit. "I miss you too."
"Dahil hindi sumama si Renzo sa paghahanap ng gown natin, siya ang gagawa ng graham refrigerated cake." natatawang saad ni Kaysha.
Napabitaw ako sa narinig. "Ano? Hindi ako marunong gumawa n'on!"
Tumawa rin naman si Jelynne. "Tutulungan kita!"
Naiwan si Reign at Kaysha na nanonood doon ng movie samantalang kami ay gumagawa ng sinasabi nilang graham cake.
"Kung sinigang ang ipinagawa nyo sa akin, maayos pa sana!" ang sabi ko habang inilalatag ang graham crackers sa tupperware.
"Akin na nga yan!" at inagaw niya sa akin ang gawain. "Palibhasa 'yun lang ang alam mong lutuin kasi favorite mo." sabi niya.
"Atleast marunong magluto!"
"Che!"
Napangiti na lang ako. Isa 'to sa mamimiss ko sa kanya, ang pagiging mataray niya. :(
"Alam mo, ikaw na lang ang magbukas nitong condensed milk para may magawa ka." at inabot sa akin ang kutsilyo at gatas.
"Wala ba silang can opener?" tanong ko.
"Ang arte mo naman! Yan na ang gamitin mo!" naiinis na sabi niya. HAHAHA. Eto na naman siya at nagtataray.
Ginawa ko naman ang inutos niya. "Ito na po, madam." pang-aasar ko sa kanya.
Umikot lang ang mata niya sa akin.
"Ang taray mo! Kanina lang, ang sweet mo sa akin ah. Anong nangyari?" natatawang sabi ko.
"Sorry! Hindi unlimited ang sweetness ko." she gave me a sarcastic smile. "Lagyan mo na ng gatas 'yang grahams, wag masyadong marami!" paalala pa niya.
Dahil yung pagkabila lang ang binutasan ko sa lata ay mabagal ay pagpatak ng gatas.
"Ay nako, Renzo! Matatapos nga tayo dyan. Akin na nga yan!" inagaw na naman niya ang gatas sa akin. "Hinihipan ang isang butas nito para pumatak agad ang gatas, intiendes?" at pagkatapos ay hinipan na nga niya ito. Pagkatapos ay dinilaan niya ang natirang gatas doon sa butas pagkatapos.
"HAHAHAHAHA!"
"Bakit ka tumatawa?" tanong niya sa akin.
"Ang cute mo lang." ang sabi ko. "Teka lang," at inilapit ko siya sa akin. Hinawakan ko ang mukha niya at walang bababalang hinalikan siya sa sulok ng labi niya.
"B-bat mo ginawa 'yun?" gulat na gulat na tanong niya.
"May gatas kasi, sayang! Haha!" pagkatapos ay pinaghahampas niya ako. Naiinis siya na natatawa. Ewan ko, siguro kinilig lang siya. Patuloy lang ang paghampas niya sa akin hanggang sa mahuli ko ang kamay niya at inilagay ko ito sa baywang ko.
I kissed her once again, but this time it was her full lips I claimed. At first, she hesitantly responds on my kiss but it gradually moves like it has its own life. Unconsciously, I carry her on the table. While she was sitting, I was standing right in front of her, in between her smooth legs. I don't know for how long that kiss lasted but it definitely the best we've ever had.
"Mahal na mahal na mahal kita, Jelynne."
"Mahal na mahal rin kita. "
Pero kailangan kitang iwan kahit napakahirap, kahit napakasakit. Sana maintinidhan mo ..