DONE EDIT. (2/18/14)
Chapter 15.1
Baddy Horshie
PAGKATAPOS mag-almusal ni Zia ay dumiritso na siya sa horse stable, parang gusto tumalon-talon si Zia dahil nalaman niyang pwedeng mag-horseback riding! Cool! Marunong siyang mangabayo dahil tinuruan siya ng magulang niya, noong minsan silang bumisita sa horse farm na pagmamay-ari ng kaibigan ng magulang niya.
“Hi!” Lumapit sa kanya si Casey. Hay naku, bakit ba kasi nagpaiwan ito? Pero kung ikompara ang natamo ni Casey sa kaibigan nito kunti lang ang mga sugat. Napadako siya sa sugat nito sa braso na nakaukit A.I.P which means Anti-Ice Phoenix. Grabe talaga, sa lahat talagang pangalan nito sa sarili ay Anti-Ice Phoenix talaga? Hah!
Hindi niya pinansin ito. Hindi kasi niya gusto ang pag-approach nito sa kanya, mukhang parang may balak na gawin. I smell fishy.
“Hey! Didn’t you hear me? I said hi.”
“Bakit nandito ka?” Diritsong tanong niya rito. Subalit hindi niya ito binigyan ng pagkakataon na makasagot dahil lumapit na siya sa kabayong inilabas ng caretaker.
“Cool.” Hindi niya maialis ang attention niya sa kabayo, napakaganda kasi nitong tingnan.Itim ang kulay ng buong katawan ng kabayo except sa paa nitong puti, ang buhok naman na kay haba ay puti rin.
Sinabihan siya ng Caretaker na sumunod rito at sumunod naman siya. Excited na talaga siya na mag-horseback riding! Pumunta sila sa coral at sa loob niyon ay nakita niya ang buong member ng Demon Gang at mga kaklase niya.
“Tch.”
“May problema po ba, ma’am?” Tanong ng caretaker.
Lumingon siya sa caretaker. “Ho? Ah, wala.”
Napakamot ito sa ulo. “Marunong po ba kayo mangabayo? Kung hindi ay e-assist na po kita.”
“Ah, huwag na. Marunong naman po ako.” Nakasunod pala sa kanya si Casey. Dahil wala siya sa mood na makipag-usap. She mounted the horse at pinatakbo papasok sa coral. Pinatigil lang niya 'yon ng makalayo na siya sa bruhang babae. She pull up her eye glasses para magka-level sa mata niya. Nang mapansin niyang malapit lang pala siya sa direksyon ng Demon Gang ay pinatakbo uli niya ang puting kabayo. Napalingon sa kanya ang Demon Gang at parehong may gatla sa noo. Siguro ay namamangha sila sa kanya dahil sa lahat ng babae ay siya lang ang walang nag-assist sa kanya na mangabayo.
“Ano nga ba inaasahan natin sa isang nerd?” Malakas na sabi ng isang lalaki habang napapailing. Umismid siya, eh ano naman ngayon kung nerd? Tsk.
Ilang minuto na ang nakalipas ay naeenjoy na siya sa ginagawa niya hanggang sa dumilim ang kalangitan at nagsimula ng umambon kaya iyong mga kaklase niya ay nagsibaba na ng kabayo ay nagsitakbuhan pauwi. Ano ba naman iyan! hindi naman malakas iyong ulan tas ganun na tumakbo?
Tinanggal niya ang salamin tsaka malayang tinanggap ang malakig na rain drop tumama sa mukha sa akin. Siguro ay parang tanga siya sa ganun position pero wala siyang pakialam. Nilalasap niya ang magandang pakiramdam na iyon. Ganito din ang sitwasyon niya noon, noong hindi na niya makayanan ang depression noong high school siya. Sa pag-iyak niya noon ay parang sinabayan siya ng ulan noon. Ah, how she hate to remember those day pero hinding-hindi mawawala ang pait na naramdaman niya hangga’t hindi siya makakaganti kay Joseph Morejo at sa babaeng nagngangalan Serafina. Napahawak siya sa kanyang likod, ang piklat na iyon ang magsisilbing magpapaalala niya sa nangyari
Hindi niya mapigilan na umiyak, tinali ni Serafina iyong braso niya tsaka bago pa siya magpumiglas ay nakaramdam siya ng napakainit na bakal na dumampi sa likod niya. Napahiyaw siya sa sakit. Tawa lang ng tawa sina Serafina at Joseph sa ginawa nila. Kung sabagay ay nakadroga ang mga ito. Mas matanda ito ng tatlong taon sa kanya.
Napamulat siya sa alang-ala na iyong nang biglang nagwala ang kabayo.
“Whoa! Steady!” Mahigpit ang pagkahawak sa rinda at pilit na pinaamo. Subalit patuloy parin itong nagwala sa kahilanan and before she could think properly, the horse gallop and jump over the fence, napatili siya sa nangyari. Shit. Hindi niya alam kung pano paamuhin ang kabayong iyo! Just what the heck is happening?! She grip the leather reins.
Huminga ka ng malalim Freezia and think. You can manage this.
*
“NANDITO na ba ang lahat?” Tanong ni Mrs. Ortez. Nilibot ng paningin ni Rui sa paligid hanggang sa tumigil siya, nandon parin sa loob ng coral si Zia, nakatingala sa kalangitan at mukhang nasa malalim na pag-iisip. Hinawakan nito ang likod sa hindi niya malaman. Hindi pa sila nakakalayo sa coral ay nagtanong na ang guro.
“Ma, kulang po tayo ng dalawa.” Sabi ni Steffani sa ina.
“Sino naman?”
Napaingos naman si Casey. “Dalawang babae ang wala dito. Hindi ko kilala iyong isang babae pero iyong isa ay ang babaeng nakasalamin. I think her name’s Zii erdd…Savedraa. Whatever.”
“Ano ba naman iyan. Lumalakas na ang ulan! Malilintikan ako niyan eh!”
Gusto niya mapailing sa sinabi ng guro nila, bulag ba ang matandang babaeng ito? Nasa loob lang ng coral si Zia. Hindi parin inaalis ang tingin niya sa babae. Ilang minuto lang ay ganun na ang position ngunit nahagip ng paningin niya sa kumikinang na tumama sa paanan ng kabayo kaya nagsimula itong magwala.
“Shit.” Mahinang mura niya.
*
NAPAYAKAP siya leeg ng kabayo ng tumalon na naman ito. They were headead in the forest. “Sabi ng tumigil ka eh!” Mas lalong nagwala ang kabayo at tumatalon na parang gusto nitong ihagis siya. “Ah!” Mahigpit na yumakap siya sa leeg nito, hinding hindi siya bibitaw kahit anong mangyari! She suddenly bit lips at napadiin iyon dahil naring tumama ang baba niya sa ulo nito. Nagsimula na naman itong tumakbo ng mabilis pero kasabay niyon ay may narinig siyang yabag ng kabayo, lumingon siya sa likod tas may nakita siyang isang lalaki na nakaangkas sa puting kabayo. Ano ito? Maala-Mulan? Siya si Mulan tas ito naman ay si Shang.
Pero bumalik din ang tingin niya sa harap tas ganun na lang ang panlalaki ng mata niya ng tumalon na naman ito ng kay ubod ng taas tas napahiyaw siya ng tumama ang ulo niya sa sanga at diretsong nahulog.
May gusto ngang tumulong sa'kin eh late naman.
Bago pa nawalan siya ng malay ay narinig niyang tumigil ang yabag at may lumapit sa kanya, pilit na binuka niya ang mata para alamin kung sino ito pero napakalabo na ng paningin niya niya at nahihilo na din, naramdaman na lang niya na umangat ang katawan niya. Nakakulong siya sa bisig ng knight in shining armor niya.
*
NANG iminulat ni Zia ang kanyang mata ay sinalubong siya ng putting kisame. Nagusot ang ilong na masinghot niya ang amoy medisina ang paligid. ko ang mata ko. Namimilog ang mata niya. Bumangon siya, kasabay niyon napaigik ng naramdaman niya ang kirot sa buong katawan niya. Halos mabibiyak ang ulo din niya sa sakit. Naalala niya na nahulog siya sa nagwawalang kabayo at may nagligtas sa kanya.
“Mabuti naman at gising ka na.” Napalingon siya sa pinangagalingan na boses. It was Lance! Siya ba ang nagligtas sa kanya? Nakasandig ito sa dingding habang nakakrus ang braso nito. Matiim na nakatitig sa kanya.
“Heck. My head hurts. Ikaw ba ang nagligtas sa akin?” Matabang na tanong niya rito. Hindi ito nagsalita at tila ba may iniisip pero maya’t maya ay nagsalita na ito.
“Erm…yeah.” Base sa boses nito ay parang hindi ito sure sasabihin. Pero hindi na bale, ang mas nakakabuti ay ligtas siya.
Maya’t maya ay ngumiti ito sa kanya, wah, nagpapa-cute ba ito sa kanya? Itinirik niya ang mata sa kisame bago siya umalis sa kinahihigaan.
“Oh where are you going?” Humarang ito sa dinadaan niya.
“Babalik sa mansion, san pa nga ba?.”
“Dress like that?” He look at her head to toe, then shake his head. Sinundan naman niya ang tingin nito, muntik na siyang mapamura dahil nakasuot pala siya ng putting damit. Inirapan niya ito.
“Saan ang damit ko?” Tinuro nito ang direkson ng drawer tas kinuha niya ang damit na mukhang bagong laba pa iyon. Pumasok siya sa restroom at nagbihis, hindi ininda ang pananakit ng katawan.
“Hindi ka pa pwedeng umalis.” Sabi nito.
“Bakit?”
“Dahil may utang ka sa akin.” Again, mukhang gusto na naman nito pagalitan ang sarili sa hindi malaman. Umatras siya ng kunti, siya may utang? Nagpapatawa ba ito?
Tange!, siya kaya ang nagdala sa'yo sa ospital at siya din siguro bumayad ng hospiral bills mo! sita nang maliit na boses sa isipan niya.
“How much?”
Sinagot naman nito at napanganga siya sa halagang na babayarin niya. Tae. Magagalit ang ama niya kapag kukuha pa siya ng ten thousan pesos, teka bakit ten thousand? Mukhang isang araw lang naman siya na-confine dito ah. Piniperahan ba siya nito?
“Niloloko mo ba ako?”
“Hindi kita niloloko. Beside bakit ko naman gagawin 'yon? I have lots of money in my back.” Binigyan diin pa nito ang huling sinabi. “Pasalamat ka nga at napakaliit na halaga na niyon. Besides, I don’t accept money of yours.”
“And you really actually think that I’m going to pay you, huh? Pasensiya na pero wala kang makukuha sa akin. Hindi naman ako humingi ng saklolo sa'yo at mas lalong wala akong sinabi na dalhin mo ako sa hospital.”
Pagkatapos niyang magsalita ay sakto din na kakapasok ng nurse.
“Hindi pa po kayo pwedeng umalis. Ma’am.” Sinabi nito sakanya.
“Walang makakapilit sa akin, miss, kahit ikaw pa.” Mataray niyang sabi rito.
“Pero hinabilin po sa akin ng doctor na hindi pa po kayo talaga pwede, dahil mahina pa po kayo.” Hinawakan nito ang kamay niya. Matalim na tiningnan niya ito.
“Pwede ba, wala akong pakialam sa sinabi ng doctor, I could take care of myself. Sa'yo ba itong katawan? Hindi naman ah. So don’t tell me what’s good for me or not.”
“P-pero...”
“Hayaan mo na iyang nerd, miss.” Sabi ni Lance sa nurse at nginitian ito, nawala din naman ang kunot na noo ng nurse ng masilayan niya ang ngiti ng gwapong mukha ni Lance.
Nilagpasan niya ito at lumabas sa silid, sa pagliko niya ay napaatras siya ng mabunggo niya ang katawan ng isang lalaki, nang mag-angat siya ng tingin para tarayan ang lalaki ay sumalubong sa kanya ang blankong ekspresyon ni Rui
“Oh your awake already.” Nawala ang pansin niya rito nang makita niya ang hawak nitong tuta. Umaliwalas ang mukha niya ng makita niya si Cosiah. Nang ibigay nito sa kanya ang tuta ay nagpumiglas ito. Ouch. Inaayawan na siya ng tuta! Traydor! Anong meron sa lalaking ito na wala sa kanya?
“Sir Rui! Bawal pong magdala dito ng hayop!” Namilog ang mata ng nurse na lumapit sa kanila.
“Ganun ba? Gomen. Here, you can have her back. Hindi ko alam kung bakit parati iyan sumusunod sa akin. And Lance, bakit hindi ka pa umuuwi?”
Umismid naman ang binata sa tanong ni Rui. “Wala lang.” Hindi alam ni Lance kung anong umusbong na inis sa kanyang kaibigan ng makita niya kung pano kalapit ang dalawa sa isa’t isa. “Uuwi na ako!” Mabilis na tumalikod ang binata at naglakad palayo kina Zia at Rui.
“I guess I should be back now.” Nilagpasan siya ni Rui nang biglang may naalala siya.
“Hey wait!”
“What?” Umagapay siya sa paglalakad nito. “Isama mo ako.”
“Why should I?”
“Wala akong dalang pera at since babalik ka naman sa farm ay isama mo na ako.”
Kung malamig ang tingin na binigay nito sa kanya ay ginantihan din niya ito ng titig. Bigla nito tinakpan ang bibig nito at nag-iwas ng tingin, napansin niyang pamumula nito sa tenga. Dahil na din siguro sa maputi ito ay nahahalata niya na namumula ito na nagpadagdag ng gatla ng noo niya. Is he blushing or preventing to laugh? Tingnan mo oh. Pero sinagot din naman ang tanong sa isipan niya. “Pfft.”
“Anong nakakatawa, ha?”
“Pftt.. your face.”
Anong nasa mukha niya? Wala sa sarili na hinawakan niya ang pisngi at noo, teka! Ngayon lang ng narealize niya na magulo pala ang buhok, at iyong salamin niya ay halos sira na din dahil na rin siguro hindi niya iyon naalis sa mukha niya habang natutulog. Is that it?! Naging katatawanan ang mukha niya! “Huwag kang tumawa! Hindi naman nakakatawa ah!”
Kahit ayaw niya ay na-cute an siya sa other side nito maliban sa pagiging cool. Pero mas gusto niya ang ngumingiting Rui kesa sa poker face. Pero ilang minuto ay na-supress na nito ang pagtawa at bumalik na sa pagiging poker face.
Tumikhim muna ito para alisin ang pagkabara sa lalamunan. “I guess I don’t have a choice. Umalis naman din si Lance.” Inasikaso muna nila ang release paper niya bago makaalis sa hospital, dumiritso sila sa parking lot. “Get in.” Pinagbuksan siya nito.
He was being a gentleman alright, napaka-rare lang sa kanya na may lalaking tratuhin sa kanya. She was a gangster and disguise as a nerd kaya walang lalaking nagtangkang maging gentleman sa kanya.
“Kaya ko naman ang sarili ko.” Napasinghap siya ng hinawakan nito ang braso niya, at pinisil at wala sa oras na pahiyaw siya.
“Pasalamat ka at sugat lang sa noo mo at pasa ang natamo mo kung hindi kaya ka nakalabas dito sa hospital.”
“Kasalanan ito lahat ng kabayong iyon, hindi ko alam kung bakit siya nagwala na lang. Hm…baka kinagat siya ng lamok or something?”
Pumasok na silang dalawa sa kotse tas pinaandar na nito ang makina.
“Oh I won’t be so sure about that.”
“Bakit mo naman nasabi iyon?”
“Sigurado ako ng may isang tao na sinadya talagang saktan ka…”
“Haa?”
“Hindi lang kagat ng lamok o ano pa iyon dahilan sa pagwawala ng kabayo, may nakita akong kumikinang na bagay na tumama rito. And that was the reason why the horse start rampaging.” Napalunok siya. May isang tao na gusto siyang saktan?!
Pero dalawa lang ang tao na gustong saktan siya, si Anti-Ice Phoenix at si Casey na kakaiba ang kinikilos nito.