Sana susuyorum günden güne, sana susuyorum ötesi yok işte..
Ömer '' canını yakmıyorum deme''diye sordu. Defne kısık bir ses ile '' hayır yakmıyorsun aksine bu halin beni daha da deli ediyor'' dedi defne. Ömer kafasını defnenin boynundan kaldırarak ''sen şuan ateşle oynuyorsun farkında mısın?'' dedi ömer. Defne ellerini ömer'in boynuna dolayarak kendine çeker ve burnunu kirli sakallarına sürterek teninin kokusunu içine çeker. Defnenin bu hareketi ömer'i dellendirmeye yetmiş olacak ki tek bir hareketi ile defneyi altına alarak öpmeye başlar. Dakikalarca nefes almayı unutup öpen ömer üç saniye dudaklarını dudaklarından çekerek sevgilinine nefes almasını sağladıktan sonra tekrar aynı şekilde defneyi öpmeye devam eder.
Ömer biraz aşağıya kayarak boylarını eşitleyerek tekrar defneyle bir bütün olunca defnenin kulağına güzel sözler fısıldar; Ömer ellerini defnenin elleriyle kenetleyerek ''Huzurum sensin. Sesin, kokun, sarılışın, gülüşün, kaçamak bakışların, saçların, ellerin.'' dedi. Ömer gözlerini defnenin gözlerinden dudaklarına getirerek, kuru olan dudaklarını dili ile ıslatarak dudaklarını defnenin dudaklarına bastırır. 'Dudaklarından başka şarap istemem zaten her öpüşünde sarhoş ediyorsun beni'' diyerek sertçe defnenin içine tekrar girdi..
|
Ömer banyoda karısını yıkadıktan sonra kucağına aldığı gibi odalarına götürmüştür. Karısının saçlarını havluyla kurutuyordu. Her şeyiyle kendi ilgileniyor ona hiçbir iş yaptırıyordu.
Ömer gözlerini kapatmış karısına sarılmış huzur buluyordu. Karısının bu hallerini çok seviyordu. Onu hep mutlu güler yüzlü görmek tek arzusuydu. O yüzden her şeyi bırakmış karısıyla ilgileniyordu ve buda defnenin çok hoşuna gidiyordu.
Ömer bir hafta diye çıkmışlardı tatile ama bu gidişle bu tatil bir ayı bulacaktı. Ayaz da vardı artık bu hayalini gerçekleştirebilirdi.
***
Üzerimizi değiştirdikten sonra ömer nereye gideceğimizi söylemeden kolumdan tutup beni güverteye çıkarmıştı. Güverteye çıktığımızda yan teknede ki korumalar ise sadece bize bakıyorlardı. Ömer eli ile kaptanı tekneye çağırdığında "artık karaya inebiliriz" dediğinde küçük ama sıcak evimize gideceğimizi anladım.
Ömer o kadar mutluydu ki bu gözlerinden de belli oluyordu. Elimi tutup vana sımsıkı sarıldığında "daha önce hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Kalbim böyle pır pır.'' dediğinde ömer o kadar heyecanlıydı ki sanki hiç konuşmadan gözleriyle, hızlı hızlı çarpan göğsü konuşuyordu.
Ömer'in bu halini gördükçe bende çocuk gibi seviniyordum. Hatta kızımızda anlamış olmalıydı ki karnımda kıpırdanmaya başlamıştı. Ömer'e dönüp elini karnıma koyup "bak kızımızda çok mutlu" dediğimde ömer ağzı kulaklarına vararak ''kızım sen de mutlu musun babacığım'' dediğinde ömer sağ eliyle gözlerini bana çaktırmamaya çalışıp sildiğinde ''artık kızımıza bir isim mi versek?'' dediğinde ben elimi ağzıma götürüp ''aaa ömer benim aklımdan tamamen çıkmış'' dediğimde ömer kıs kıs gülmüştü.
Ömer yanıma usul usul yaklaşıp kuruyan dudaklarını ıslattıktan sonra ''annesinin ismine uygun bir isim mi olsa?'' diye gözlerini gözlerime dikip konuştu ömer. Kaşlarımı havaya kaldırıp ''mesela?'' diye sorduğumda ömer elini saçlarımın arasına götürüp burnunu saçlarıma götürüp kulağıma usulca ''defnenin yaprağı'' demişti. Hmm. Fena da değildi aslında.
Elleriyle yüzümü kapatan saçlarımı geriye doğru attırarak ''annesinin miniği, benim defnemin yaprağı bence çok da hoş oldu '' deyip göz kırptıktan sonra aman defne ismin ne anlamı vardı ki, isim sadece çocuğa bir boncuk. Ömer bu ismi çok sevdiyse olsundu.
Gözlerimi gözlerine eşitleyerek elini karnıma götürüp kendi elimi de onun elinin üstüne koyarak ''yaprak.. Hoş geldin yaprağım'' dediğimde ömer gülümsüyordu.
Karaya yaklaştığımızda aklımda nasıl bir eve gideceğimizden tut nasıl insanlar var acaba diye düşünüp durmuştum. Tabi kafamda bin bir çeşit senaryoda üretmekten geri kalmamıştım. Şimdi öyle hemen şayapmamak da lazım. Güven de pek olmuyor sonuçta ondan yanii. Aman defne etrafında yüzlerce adam var zaten ne bu pinpiriklik? Otur işte oturduğun yerde hem yanımda ömer varken bana bize kim ne yapabilirdi ki? Sus sus diye iç sesimle atışırken ömer'in çoktan arabadan inmiş elini bana uzattığını gördüğümde yüzüme aldığım sıcacık hiç bir şey olmadı çok güzel bir gün, günler olacak diye geçirmiştim içinden.
|
Bu kısım benim bir tanıdığım olan ayazcığa ithat.
''Ay ayaz abin gitti gideli hala şirkettesin. Ne zaman geleceksin acaba?'' diye bir eli telefonda diğer eli belinde olan nihan ayaza çıkışıyordu.
''Nihan abim gitti onun işleri de dahil her iş bana kaldı. Toplantıdan toplatıya gir çık canım çıktı zaten. Bir saat sonra işlerim bitecek bende üzerimi değiştirmeye geleceğim'' dediğinde ayaz ''ne yani eve üzerini değiştirmeye mi geliyorsun ayaz? Gene mi gideceksin?'' dediğinde nihan kaşlarını çatmış burnundan soluyordu.
Ayaz telefonu iki saniye de olsa kulağından ayırıp gözlerini devirerek ''hayatım işim bitecek bende evime geleceğim aileme geleceğim üzerimi de değiştireceğim işte. Rakamlarla uğraşmaktan beynim durdu gelme sende üstüme'' diyerek ayaz rakamların arkasına saklanmıştı. Tabii işe de yaramıştı.
''İyi tamam gelmiyorum üzerine özledik bizde oğlumla seni ondan yanii ama ömer hele bir gelsin ben ona soracağım seni çok yoruyor adam resmen yirmi dört saat oldu göremedim'' diye homurdanıyordu. Ayaz iki kravatını gevşettikten sonra ''ne kadar özledin?'' diyerek ağzı kulaklarına gelirken kendi de koltukta iyice yayılmıştı.
Nihan da telefonda kur yaparak ''çok özledim'' dediğinde ayaz ''nasıl çok anlatsana'' dediğinde nihan bukleli saçlarından bir tutam eline alıp oynamaya başladığında ''şimdi iki dağ düşün karşı karşıyalar ama kavuşamıyorlar öyle düşün'' dediğinde nihan ''geldiğimde hazır ol oğlumla karımla bir gece geçirmek istiyorum'' dediğinde nihan kocaman bir çığlık atarak ''ayy ayaz ciddi misin?'' dediğinde ayaz telefonu biraz kulağından uzaklaştırmıştı. Demin attığı çığlık sağır edebilirdi çünkü.
''Evet evet ciddiyim tabii. Ailecek yemek yiyelim demi? Ben şimdi kapatıyorum siz hazırlanın ben geleceğim'' dediğinde nihan sevgi sözcükleri sıralayarak kapatmıştı telefonu. Ayaz ise yayıldığı koltukta dikleşip oturarak ''çok iyi bir eş, baba ve kardeş olup abimin yüzünü kara çıkarmayacağım!'' dediğinde eline hatlı telefonu alıp ''bu akşam rakı-balık keyfi yapacağım ailem ile mekan ayırt. İbrahimi de odaya gönder'' diyerek telefonu kapatmıştı ayaz.
Ayaz oturduğu koltukta daha dik durarak ibrahimi bekliyordu. İki dakika sonra içeri girdiğinde ''bu akşam dışarı çıkacağım ailem ile. Sen de hazırları yap'' dediğinde ayaz ''merak etmeyin ayaz bey her şey bu akşam istediğiniz gibi sakin ve güzel geçecek'' dediğinde ayaz yerinden kalkıp ibrahimin yanına giderek elini omzuna koyduğunda çok masum bir bakış atmış sonra da masum bir soru sormuştu. ''Abim nasıl yaptı?'' diye sordu. İbrahim kaşlarını çatarak ''kimseye güvenmedi, isteyene verdi habersiz alanı öldürdü. Adaletli yaklaştı. Haram yemedi. Yetimin hakkını almadı. Herkese verdiği parayı eline geçen yerine verdi ve şimdi abin dayı oldu'' dedi ibrahim.
''Bana güveniyor. Ben onun güvenini boşa çıkarmayacağım. Onun gibi olacağım ama asla ondan daha fazlası olmayacağım.'' dediğinde ayaz ''o da bunu istiyor emin ol. O yüzden şuan sen onun yerindesin. Herkese ilk öncede seni kendine ispat etmeni istiyor'' dediğinde ibrahim ayaz kendinden emin bakışlar sergilemişti.
''Her şey kusursuz olmalı karım ve oğlum ile çok mutlu olacağımız bir gün olmalı. Dediğimi yaptın demi?'' diye sorduğunda ''her şey hazır boşalttık. Bizi bekliyorlar'' dediğinde ayaz kafasını sallayıp elini birbirine vurup şaklattığında ceketini giyip şirketten çıkmıştı.
İlk önce eve gidip nihan ile oğlu mustafayı almış sonrada nihan ne kadar yalvarsa da nereye gideceğini söylememişti ayaz. Varacakları yere çok az kalmışken epede yuvarlak dönen aleti gördüğünde nihan iki elini birbirine çarparak ''ayaz sana inanamıyorum lunaparka mı geldik şimdi biz?'' dediğinde ayaz bıyıklarıyla oynayarak ''evet'' diyerek kısa ve öz konuşmuştu.
Lunaparka geldiklerinde nihan beş yaşında ki çocuk gibi sevinmiş annesini gören mustafa da çok mutluydu. Neredeyse bütün oyuncaklara binmişlerdi nihan bu durumdan asla çıkmak istemiyordu. O kadar çok mutluydular ki o an hiç bitmesin istedi. İki saatten fazla orada vakit geçirdikten sonra nihan ''ayaz biz acıktık'' dediğinde ayaz gülerek ''Bunu anladım veee şimdi yemek yemeğe gidiyoruz'' dediğinde nihanın suratında salakça bir gülümseme vardı.
Restoranta geldiklerinde mekanın en güzel köşesi onlara aitti. Masalarına geçtiklerinde garsonlar etraflarında pervane oluyorlardı tabi. Yemek siparişi verildikten sonra ayaz garsonun kulağına ''meyhanesi'' isimli şarkıyı söylediğinde garson kafasını eğip hemen ayazın dediğini yapmaya gitmişti.
İki dakika sonra gramafondan çalmaya başlamıştı şarkı. Bu şarkı dedesinin en çok sevdiği şarkı olduğu için hep burada rakı-balık yaptığı zaman aklına gelmiş ve efkarlanmış dedesini yaat etmek istiyordu. Şarkıya eşlik etmeye başladığında;
Elveda meyhaneci artık kalamıyorum
Bir başkayım bu akşam sarhoş olamıyorum
Aynı kadeh aynı mey bir tat alamıyorum
Allahım bu nasıl şey sarhoş olamıyorum
Bu kısma geldiğinde gözlerini nihana dikip
Ne yerde ne gökteyim bir garip seferdeyim
Aşık mıyım ben neyim sarhoş olamıyorum
Aynı kadeh aynı mey bir tat alamıyorum
Allahım bu nasıl şey sarhoş olamıyorum
diyerek daha da anlamlı söylemişti. Nihan da rakı bardağını ayaza kaldırarak ''aşkımıza'' diye kaldırmışlardı. Ayaz sevdiği kadının gözlerine bakarak ''sen benim başıma gelmiş en güzel şeysin'' diyerek fondip yapmıştı.
|
''Ömer ama burası çoook güzel'' dediğimde evimizin kapısından daha yeni giriş yapmıştım. Resmen büyülenmiş gibiydim. Eskiydi hatta ahşaptandı ev ama çok güzeldi. İçeri ilk adımımı attığım da içime dolan huzurun tarifi yok. Sanki daha önce bu evde yaşamış da anılarım var gibi hissettim. Ömer bu evi nereden buldu bilmiyorum ama bu ev kesinlikle bizim olmalıydı. Tabi bunu içimden söyledim.
''Nasıl beğendin mi?'' diye sorduğumda ona dönüp ''deli misin aşık oldum!'' dediğimde bana kaşlarını çatıp parmağını sallayarak ''sen bu hayatta sadece bana aşık olabilirsin'' gözlerini saniyelik benden çelip kızımıza döndürüp ''en olmadı gene bizim benim olana aşık olursun kızımıza'' dediğinde yüzüme salakça bir gülümseme gelmişti. Ah be adam. Ah be adam.
''Kızım sana aşık olacak ömer beyciğim, oğlum olduğunda ben ona aşık olacağım'' dediğimde cüretkar bir şekilde beni duvar ile arasına alarak ''demek ikinci bir çocuk hayalleri kurulmaya başlanmış hem de benden habersiz?'' diyerek şakacıktan kızmıştı bana.
Kaşlarımıı çatıp '' evet tabiki de kuracağım. Kızım büyüdüğünde babacım babacım diye paçanızdan düşmeyecek ben de bir tane oğlan doğuracağım oda benim paçamdan anneciğim diye düşmeyecek bende yalnız kalmayacağım'' dediğimde ömer elini karnıma koyup ''duydun mu babacım annen şimdiden bizi kıskanmaya başlamış'' dediğinde bir tane vurmuştum koluna.
Elimi karnıma koyup ''hayır annecim kıskanma değil sen doğduğunda babacı olacağın için tedbir alıyorum diyelim'' dediğimde ''ee ne fark ediyor ki gene aynı kapıya çıkıyor güzelim'' dediğinde ömer ''ay ömer sen girme kızımla arama. Her kız babasına daha düşkün ve ilk aşkı odur. Her erkeğinde ilk aşkı annesi ve annesine daha düşkündür bende siz oynaşırken yalnız kalmayayım diye bir oğlum olsun istiyorum hem koskoca ömer iplikçinin bir oğlu yok onun gibi zeki ona benzeyen demezler mi?'' dediğimde yüzüm de muzipçe bir hal vardı.
''Ee hayalini bana söylemen iyi oldu zira bunu düşünme gücü ile yapamazdın'' dediğinde kapımızın rengi gibi kıpkırmızı olmuştum. Bu adam bayılıyordu beni utandırmaya. Utandığımı anlayınca bana sımsıkı sarılarak ''isterse on çocuğumuz olsun senin yerin bende hep ilk'' deyip kafasını saçlarıma gömüp öylece kalmıştık.
VARSA HATAM AFFOLA
SEVİLİYORSUNUZ
BUNDAN SONRA HER BÖLÜM 200 VOTE 100 YORUM GELMEDEN YB GELMEYECEK ÇÜNKÜ SİZİN BU YORUM VE VOTELERİNİZ BENİ MUTLU EDEN ŞEY VE HAKKIM. ONLAR OLMADAN YB YOK