38. Dylan
Mijn handen trilden zenuwachtig toen ik achter Melissa mijn bureau binnenstapte. Ze had nog geen woord tegen me gezegd. Alleen kort geantwoord op enkele vragen die ik al had gesteld. We waren beiden nerveus. Dit was ook gewoon een ongemakkelijke situatie. Sofia had Melissa blijkbaar weggestuurd. We hadden haar dus moeten zoeken. Nu niet dat ze ver weg was. Ze was nog steeds in de buurt. Sofia was nog niet klaar om weer in haar buurt te zijn. En dat gold omgekeerd ook. Daarom zou dit gesprek enkel plaatsvinden tussen Melissa en mij.
Ik ging op mijn bureaustoel zitten, terwijl Melissa plaats nam in een stoel voor het bureau. Ik had een aantal roedelleden wel zien kijken, toen ze merkten dat Melissa hier was. Op dit moment had ik hen nog niets verteld. Wanneer ik dat ging doen wist ik nog niet. Eerst dit gesprek. Dat was het belangrijkste nu.
“ Het spijt me “ begon Melissa meteen. Ze had haar handen in haar schoot gelegd en keek overal behalve naar mij. “ Ik weet dat dit schrikken is voor jou en dat het natuurlijk een slecht moment is nu Sofia en jij net … Ik wil echt niet tussen jullie inkomen. Jij hebt naar je gevoelens geluisterd. Net zoals iedereen zou gedaan hebben. “ Ik schraapte mijn keel, om zo mijn bedenktijd te rekken. “ Wat zegt Stan hiervan? “ vroeg ik haar. Ze zuchtte bijna meteen. Ik merkte dat haar onderlip begon te trillen. Ze moest zich duidelijk inhouden om niet te wenen.
“ Hij is geschrokken, maar accepteert het wel. Hij wil het opvoeden als één van zijn eigen kinderen, maar ik wil niet liegen tegen het kind. Hij of zij moet jou leren kennen, als de echte vader. Ik hoop dat jij daar hetzelfde over denkt “ Ze friemelde nerveus aan haar horloge. Ze was bang voor mijn reactie. Vooral voor de baby waarschijnlijk. “ Ik … Ik ga je niet laten vallen. “ zei ik, na een korte stilte. Ze zuchtte opgelucht. “ Ik ben bereid om in het leven van de baby te blijven, maar je moet ook snappen dat dat niet elke dag zal zijn. “ Ze knikte blij. “ Natuurlijk begrijp ik dat. Ik ben al meer dan blij dat je de baby accepteert. “ Ze glimlachte kleintjes.
Dit was de beste keuze. De baby mocht niet het slachtoffer worden van deze situatie. Het zou wel voor veel problemen zorgen, maar dat moest ik er dan maar bijnemen.
A/N: Ik heb al een kleine voorraad aan hoofdstukken :) dus het zou kunnen dat er minder tijd tussen gaat zitten :)
Vote/Comment/Follow