Third Person POV
Nagising si Althea dahil sa sinag ng araw na tumatama sa kaniyang mukha. Kahit na mayroong bintana ang silid ay hindi naman maayos na naisara ang kurtina.
Nang igalaw niya ang katawan nito, pakiramdam niya'y parang nagbubuhat siya ng malaking bato.
Bumangon siya mula sa pagkakahiga at sinubukan niyang itayo ang sarili, ngunit nawalan siya ng balanse kaya agad siyang nahulog sa sahig.
"Ano ba 'yan self! Ang tanga-tanga mo kasi eh!" sermon niya sa sarili. Napahawak siya sa kaniyang tagiliran nang maramdaman niya ang impact ang pagkahulog niya sa sahig.
Iginala niya ang kaniyang paningin at kumunot ang noo niya. Nasaan ako? tanong ni Althea sa kaniyang isipan nang mapagtanto niyang mag-isa lang siya sa isang silid.
Ang silid na kinaroroonan niya ay halos puti ang makikita, mula sa pintura ng dingding hanggang sa mga lamesa at kama.
Malapit sa bintana ang kinaroroonan ng dalaga kaya maaari siyang sumilip sa labas kung gugustuhin niya. Hindi niya naisip na nasa isang klinika siya dahil walang mga maliliit na tubo ang nakakabit sa kaniya.
Isang minuto na siyang ganoon ang pwesto niya. Sinubukan niyang sariwahin ang mga nangyari sa kaniya, nagbabakasakaling malaman niya kung bakit nasa silid siyang iyon.
"Naku, self. . . Tama! May magic, may pinto na umiilaw at sa opisina ay nakaramdam ako ng pananakit ng tiyan at pagkaubos ng lakas," wika niya sa sarili.
Dahan-dahan siyang tumayo, kumapit siya sa gilid ng kama para kumuha ng suporta sa pagtayo. Ngunit nabigo siya dahil nanghihina pa ang katawan niya kaya natumba ulit siya.
Marahang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang nagaalalang kaibigan. "Althea! " sigaw nito. Agad itong tumakbo patungo kay Althea.
"Ayos ka lang?"
"Hindi, mare. Ang sakit-sakit na 'tong pwet ko. Nakakainis naman kasi!" tugon ni Althea.
Inalalayan siya ni Angeline pabalik sa kama ni Althea. Nang may mapansin ito sa kaibigan. "Oh, Althea. . . nawala na pala 'yong mga pasa mo at kulay ubeng marka sa braso mo," pagtitiyak ni Angeline.
"Huh? Anong sinasabi mo bestie. Wala nga akong nararamdaman, konting panghihina lang," saad niya.
Pinitik ni Angeline ang noo ni Althea, gustong-gusto niya talaga iyon gawin sa kaibigan. "Paano eh, nahimatay ka. Mapapansin mo ba? Siyempre hindi!" bulyaw nito.
Humiga ulit si Althea. "Whatever, bestie!" tumitig siya sa puting kisame, "pero salamat Angge sa pagdala sa 'kin dito ha?"
Ipinatong ni Angeline ang palad nito sa kaliwang kamay ni Althea, "No problem," ngumiti siya. "Pero hindi ako ang nagdala sa 'yo rito," dugtong nito.
Nakusot ang noo ni Althea. "Huh? Eh, sino?" tanong niya.
"Si Red," tugon nito.
"Sinong Red?"
Inikot ni Angeline ang kaniyang mga mata nang mapagtanto niyang hindi nga pala sila kilala ni Althea. "Oo nga, hindi mo pa pala sila kilala! Pero malalaman mo rin naman kung sino siya," ngumiti si Angeline, "ang sarap nga tingnan kung paano ka niya buhatin na para bang bagong kasal."
Totoo ang sinabi ni Angeline dahil matapos mawalan ng malay si Althea ay agad silang naging alerto. Si Red ang bumuhat sa kaniya patungong klinika. Sina Aubrey at Tyler ang naghanap sa pinakamahusay na manggagamot sa kanilang paaralan. Habang si Angeline naman ay nakatulala lamang sa kawalan.
Naupo si Althea at sumandal siya sa unan. "Naku, Angeline umayos ka ha. Wala akong time para sa lovelife," sabi niya.
"Lovelife agad?" hinawakan nito ang magkabilang pisnge saka kumurap ng dalawang beses at napangiti. "Ang babait nila mare, alam mo ba na 'yong Aubrey, habang tulog ka ay inilibot niya ako rito although hindi naman 'yong buong Academy. . ."
ALTHEA
Maraming nai-kwento sa akin ang kaibigan ko tungkol sa kagandahan ng Academy na ito. Napagod na siya siguro sa kakwe-kwento kaya napahimbing ang tulog niya ngayon malapit sa paanan ko.
Gusto ko rin ma-experience 'yong kwento niya. Hindi sapat na imagination ko lang 'yon 'no! Kailangan ko ring makita kasi 'to see is to believe' ika nga.
Wala akong ideya kung anong oras na ngayon kaya naman tiningnan ko ang labas ng bintana, maliwanag pa naman.
"Red. . ." rinig kong bulong niya. Nanaginip ba siya?
"Hoy!" sigaw ko saka tinapik ang braso niya. Mahirap na baka kasi bangungutin, hindi pa ako ready mamatayan ng kaibigan.
Nagmulat siya at kinusot ang kaniyang mga mata. Tiningnan niya ako, umiiyak ba siya?
"Bakit?" tanong niya sabay punas ng palad niya sa kaniyang mata.
"Umiiyak ka ba?" tanong ko.
Tumawa siya, "Hindi!"
"Eh, ano nga?"
Ini-unat niya ang kaniyang mga kamay at hinilot ang leeg. "Nanaginip lang kasi ako na ikinakasal daw ako sa isang lalaking wala namang mukha. . . I mean may mukha siya sa panaginip ko pero hindi ko na matandaan," umiling siya, "Haysss kainis."
Pero alam ko naman na kung sino 'yon, baka si Red? Eh siya naman 'yong binubulong niya kanina eh.
"Edi, sana all. Ako, when kaya?" tanong ko. Siyempre biro lang, nag sa-sana all lang ako pero hindi ako jowang-jowa.
"Kapag pumuti na siguro ang uwak," biro ni Angeline. Siguro, wala naman yatang interesado sa 'kin eh.
Napatingin kami nang sabay ni Angeline sa pintuan nang biglang bumukas ang pinto. Umihip ri nang kakaiba ang hangin pagkatapos ay bumukas rin ang bintana na kanina pa nakasara.
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon pero nanlalamig ako at tumatayo ang mga balahibo ko.
Annabelle is coming? Chos.
Napatili kami sa gulat ni Angeline dahil sa biglang pagsulpot ng isang babae sa aming harap. Inilapat niya ang hintuturo niya sa labi ko kaya hindi ako umimik. "Shhhh."
Bakit ang ganda niya?
Hindi niya kami pinansin at naglakad siya patungong bedside table at may inilagay siya roong papel. "Wag nga kayong oa, diyosa ang kaharap niyo, hindi multo!" sabi niya.
Hindi nga siya nagbibiro dahil nagsasabi siya ng totoo. Bakit gano'n, ano kayang pakiramdam ng favorite? Salong-salo niya nang umulan ng kagandahan.
Saan kaya siya pinaglihi? Gusto ko tuloy ma-reincarnate. Ang ganda niya talaga.
Maputi siya at may kahabaan ang buhok niya na kulay Pink. Mukha siyang anime na in the end ay mamamatay rin, chos.
"Gising ka na pala. . . mabuti kung gano'n," nakangiting wika ng babae sa akin. Lumakad siya palapit sa akin at iniabot ang kaniyang kanang kamay, "By the way, I'm Lynberg Healeria."
Hinawakan ko ang kamay niya, malamig ito. "I'm Althea Scarlet. And this is my friend Angeline Cervantes," nakangiting sabi ko bago nakipagkamayan sa kaniya.
Bumitaw ako nang magsimula na siyang magsalita.
"Bukas na ang start ng school kaya magpagaling ka. I mean, bilisan mong mag-recover," sabi niya.
Lumakad siya patungo sa isang closet. Binuksan niya ito at dalawang kahon ang lumutang palabas. Habang naglalakad papunta sa direksiyon namin si Lynberg ay nakasunod din sa likuran niya ang kahon.
"Anyway. . . sa loob ng kahong ito," itinuro niya ang mga nakalutang, "ang laman nito ay dorm keys, cards, uniform at allowance."
Tumango kami ni Angeline. Grabe, lumulutang talaga 'yong mga kahon. Sana all na lang talaga.
Lumutang ito patungo sa amin at nahulog ang kahon sa bandang tiyan ko, samatalang ang isa naman ay sa paanan ko.
"So paano, kayo na ang bahala, I guess kaya niyo na? Mauna na ako," sabi niya at kumaway pa siya sa amin bago siya maglaho sa paningin namin na parang bula.
Bumuntong hininga si Angeline bago niya ako tingnan, "Mabuti pa Althea, my bestie, magpahinga ka muna," tumayo siya at nilapitan niya ako saka pinitik ang noo ko.
"Aray naman!"
____
Vote☆ and Comments Are Highly Appreciated♡
Follow me if you like☺