Chapter 34 ~
JELYNNE's POV
Dumaan ang pasko at bagong taon. Medyo malungkot nga lang dahil hindi ko nakasama si Renzo sa mga panahong iyon. Oo, halos dalawang linggo na kaming hindi nagkikita. Puro text at tawag lang kami, na hindi rin palagi dahil palagi siyang hindi busy. Nasa Palawan ulit kasi siya para sa kanilang business.
Sa totoo lang hindi ko makamusta nang ayos si Renzo, hindi ko alam kung nakapag-adjust na siya sa pagkawala ng Ninong niya. Ewan ko, wala akong lakas ng loob eh. Siguro, nalulungkot pa rin talaga siya. Naiintindihan ko na naman 'yon.
Nang magpasukan ulit ay agad na bumawi siya sa akin, ikinain niya ako sa isang mamamahaling restaurant. He really puts a lot of effort para hindi maapektuhan ang relasyon namin although minsan, hindi talaga maiwasan na natatahimik na lang siya bigla. It's like something is bothering him.
Just like now, I've been talking to him about our upcoming Prom but he's just staring at nowhere . Kahit tuloy ako ay napapaisip na rin kung anong iniisip niya.
Nakatitig lang ako sa kanya at pilit na binabasa ang nasa isip niya hanggang sa nahalata na lang niya ako . Hindi ko pa rin talaga siya makuha!
"B-bakit?" naguguluhang tanong niya. "May dumi ba sa mukha ko?"
Umiling ako at ngumiti. "Wala. Ang sarap mo lang kasing titigan." Aish, parang gusto kong masuka sa sinabi ko. I mean, bigla na lang kasing lumabas sa bibig ko iyon, nakakahiya!
Nakita ko namang napatawa si Renzo, "Alam ko namang naga-gwapuhan ka talaga sa akin pero wag naman yung minu-minuto ay tinititigan mo ako. Mamaya matunaw ako, wala ka nang matitigan."
"Ha-ha! You're so funny!" I said sarcastically.
Bakit nakukuha pa rin niyang magpatawa kahit may problema siya? Ayaw ko siyang tanungin dahil gusto ko siya ang mag-open sa akin.
Bigla na lang natahimik.
"Uy, kung may gusto kang sabihin, sabihin mo lang ha, makikinig ako sa'yo." nag-aala pa rin kasi ako eh. Di talaga ako mapakali.
Imbis na sagutin niya ako, isang makahulugang ngiti lang ang ibinigay niya sa akin."hm, 'yung sinasabi ko nga pala kanina. Maghahanap kami ng gown ni Kaysha for Prom." pag-babalik ko sa topic, I am very sure na nakikinig na siya sa akin ngayon. "Ano, sama ka?"
"Matagal pa naman ang Prom ah?" nagtataka niyang tanong.
"Malapit na kaya, wala na ngang 1 month eh. Since february is coming, for sure sandamakmak na ang naghahanap ngayon ng gown for Prom, ayaw ni Kaysha na maubusan." explain ko.
"Sige, sige. Kayong bahala." iyon lamang ang naging sagot niya saka inayos ang gamit niya.
Maaga kami pumasok kaya tumambay muna kami sa F. park. Ang sabi ko nga kay Kaysha ay dito na lang rin dumaretso pero as usual, late na naman siya. Sa room na yun didiretso mamaya.
"Malapit na mag-time, hatid na kita sa room mo?"
Hinatid nga ako ni Renzo kagaya nang nakasanayan pagkatapos ay kumaway siya bago ako makapasok sa loob.
"Jelynne, nalaglag mo!" at inibot sa akin ni Dinno ang aking panyo. Bakit ba sa lahat ng mahuhulog ay yung panyo pa na bigay ni Renzo at sa tuwing malalaglag ito, si Dinno na lang parati ang nakakapulot, buti na lang!
"Salamat!" masiglang tugon ko sa kaniya.
Me and Dinno were still friends, naging ganun pa rin naman ang turing namin sa isa't isa like nothing had happened. Parehas na naming nakalimutan ang ginawa niya at pinagsisihan na rin naman niya iyon.
Mabuti na lang talaga, mabait pa rin si Dinno.
"Yes! Di ako late!" boses pa lang, alam ko na kung sino ang bagong dating. Si Kaysha, kararating lamang at halatang galing sa pagtakbo dahil sobrang hingal na hingal siya.
"Relo na nga niregalo ko sayo para di ka malate, eh bakit ganito?" parang naiinis na litanya ko sa kaibigan.
"Pasensya! Hindi naman kasi tumutunog yung relo, paano ako magigising non?" she looks so pissed.
"Sige, next time alarm clock na lang talaga ireregalo ko." at napaikot lang ang mata niya sa akin.
Naging maayos ang maghapon, kasabay naming mag-lunch ni Kaysha si Renzo just like the usual at noong hapon na at malapit nang magdismissal, nakareceive ako ng text mula kay Renzo.
| Hindi na pala ako makakasama, biglang dumating si Daddy from Palawan and he wants me to go home early, sorry Je. Babawi ako sa'yo tomorrow! I love you. |
I just said that it's okay, na mabuti na rin 'yon para surprise yung isusuot ko. Hehehe. Pero ewan, nalulungkot ako.
Then the ball rang.
"Ano? Maghahanap na tayo ng gown?"
RENZO's POV
flashback --
Habang yakap-yakap ako ni Tita Anna, (Yoanna's mom) at humahagulhol sa balikat ko, we suddenly heard Ninong Rod's voice, his weakest voice.
"Y-yoanna .. "
Sabay kaming napalingon ni Tita. Agad siyang humiwalay sa akin at nilapitan si Ninong, ako nama'y agad na lumabas para tawagin si Yoanna.
"Yoanna! Si Ninong Rod gising na!"
Sabay kaming bumalik sa ward, doo'y naabutan namin na umiiyak pa rin si Tita Anna. Lumapit din si Yoanna at hinawakan ang kamay nito.
"Yoanna, how're you?" nanginginig na tanong ng ama.
"Daddy!" mas lalong lumakas ang iyak ni Yoanna.
Bilib din ako kay Ninong, nagawa pa niyang kumustuhin ang anak sa kalagayan niya.
"Mommy, what are you doing? Call the doctors now!" halos hindi magkamayaw na sigaw ni Yoanna.
"Promise me, Daddy. You will not give up. We still need to make a lot of memories together." ngumiti lang si Ninong at bigla itong tumingin sa akin, doon lang ako nagkalakas ng loob na lumapit kay Ninong.
Hinawakan ko ang kamay ni Ninong at hindi ko sinasadyang mahawakan rin ang kamay ni Yoanna na nakahawak dito.
"I want you to be together. Yoanna loves you, and I beg you, give her a chance. She deserves to be happy." nanghihinang tugon ni Ninong, napalunok na lang ako at di alam ang sasabihin.
"Daddy, how could you say that in your condition? You should've think of your own good. Let's talk about this after your recovery, but for now, you need to regain your strength."
Ngumiti si Ninong, "I think I've reach my finish line. All I want now is to get some rest."
"NOOOO!!!" sigaw ni Tita Anna, and with that the apparatus beeps and the line went straight.
The doctors came in, they tried their best to revive my Ninong but they were too late!
-- end of flashback
"You're just in time, go change your clothes. We'll spend dinner together with your Tita Anna." daddy said while fixing his necktie.
Yoanna flew back to States with Tita Anna after the burial. They just want to move on and tried to get back things normally. Akala ko kasama sa pag-move on na 'yun ang ay paglimot sa napipintong kasal namin ni Yoanna. Pero ang sabi ni Dad, babalik din daw sila after a month para pag-usapan ang kasal namin. Syempre, namatay nga naman si Ninong alangan namang isabay namin doon ang kasal. And besides, Yoanna didn't want to talk about the marriage which is really in my favor.
Alam kong nagalit siya sa akin at may posibilidad na umatras na siya sa kasal. Sana ganun nga ang mangyari, pero hangga't hindi pa ulit kami nagkakausap ay hindi ako matatahimik. I want to hear straight from her that she doesn't want to marry me anymore. Dahil kung ganun ang mangyayari, maiintindihan ni Ninong kung bakit hindi kami pwedeng magpakasal. At pag nangyari 'yon, mawawala na ang bigat sa dibdib ko. I can finally spent my whole time with Jelynne with no worries.
We first visited the cemetery, doon ay nakita ko muli si Yoanna, she looks okay now compared the last time. Siguro nakabuti talaga ang hangin sa States. Hindi na rin siya umiiyak. Nakangiti lang siya habang inilalapag ang bulaklak sa puntod ng ama.
--
Naging tahimik lang kami ni Yoanna during the dinner. Tita Anna and Dad do the talking, they talked how the business going and other business matters.
"Uhmm, about the wedding." Tita Anna started. I felt sudden goosebumps, sana hindi na matuloy. I silently wish.
"We all know that Renzo and Yoanna were friends since they were young. We've seen how close you are, how you love and care for each other. Now that my daughter will soon reach the legal, I think it's time for you to get married. I can't think of any reason para patagalin pa ito." Tita Anna said with so much confidence.
I saw my Dad smiling which is a sign of approval.
They can't think of any reason para hindi matuloy ang kasal? Did they even asked me if I want to marry Yoanna?
"Let's get married. I once lose an important guy in mylfe, I don't want to experience that again." Yoanna pleaded as she holds her hand.
"You're engaged. It means you're really getting married. Uhm, unless Renzo change his mind and -- " Tita Anna was cut off by Dad.
"Of course not, there's no way Renzo will back off. Right son?"
Hindi ako makasagot. It's like I'm really obliged to marry Yoanna that I don't have any right to say no.
"Remember what Daddy had asked you?" tanong ni Yoanna.
I was cornered. Mas lalong napanghinaan ako ng loob.
"O-of course .. " kahit ako ay hindi makapaniwalang nasabi 'yon. "I'll marry you."