◈ Caught By A Beast ◈
╰17th Catch╮
Exhausted.
It's the right term if she'll describe what she feels at the moment. She hasn't even set foot in her class yet she looks worn out already. Her eyes are drooping as if she didn't get enough sleep for weeks. And the reason behind is really absurd.
Para kasi siyang tanga na buong gabing nasa isip ang kanyang narinig mula sa Savage. Kung tutuusin ay hindi na niya dapat pang isipin ang bagay na iyon lalo na't wala naman siyang pakialam doon. Subalit sa kasamaang-palad ay hindi niya iyon maalis sa kanyang isipan.
Lalong-lalo na iyong nangyaring panghuhulog sa kanya ni Arq sa swing. Iyong mga unfortunate events ay hindi siya tinantanan hanggang sa kanyang pagtulog. Imbes na ang masasayang alaala na lang nila ni Andy ang mapanaginipan niya ay talagang pinili ng kanyang neocortex ang mga sandali na hindi maganda kasama ang Savage, lalong-lalo na si Arq.
She stayed quiet and spaced out during their entire trip to the university. She even failed to notice that they already arrived.
"Lara..." her dad called, which obviously startled her.
She blinks her eyes several times before staring at his father. "Ah- I gotta go, dad." She staggered.
Paghalik niya ay hinawakan siya ng kanyang ama sa kanyang braso. "Okay ka lang ba, anak?"
"Oo naman po." She lied as she forced a smile.
She doesn't want him to worry so she has to show that she's okay even though deep inside she wants to yell her complaints and run away. Nothing is more important for her than peace and freedom at the moment.
Her dad lets out a deep sigh before releasing her.
She alights from the car after she bids goodbye to her father. Gathering all her might together as if she's about to step foot into a land of danger, she starts walking to get to her class as early as usual. It is indeed absurd that she keeps being watchful until she finally gets inside her room.
Doon lamang siya nakahinga nang maluwag sapagkat wala siyang Savage na nasalubong kahit saan. Lalo siyang nabuhayan ng loob nang makita ang kaibigang si Andy. Kaagad siyang naupo sa tabi nito kasabay ng pagbati nila sa isa't isa.
"Stressed out, Lara? Kakabalik mo lang sa klase, ah." Puna ni Andy.
She takes a deep breath. "It's because of that damn Savage. Sinisira nila ang buhay ko." She blurts out not minding if she's loud or not.
Hinila ni Andy nang bahagya ang buhok niya para mailapit nito ang bibig sa kanyang tenga. "Keep quiet, okay? They must be around, especially Arq." Paalala nito.
Lalo siyang napasimangot. Sa totoo lang ay wala silang kalayaan sa eskwelahang iyon dahil sa takot sa Savage. Alam kaya ng grupo na hindi na normal ang takot na nadarama ng mga estudyante sa tuwing nasa paligid ang mga ito? Mas natutuwa kaya ang mga ito sa ganong sitwasyon? Mas gusto kaya ng mga itong galangin dahil takot ang mga estudyante? Para sa kanya, mas gusto niyang galangin siya dahil karapat-dapat siyang makatanggap noon, hindi dahil sa natatakot lamang ang mga estudyante sa kanya.
Pero ano nga naman bang magagawa niya? Isa lamang siyang baguhang estudyante kaya wala siyang karapatang magreklamo.
Napasandal siya sa kinauupuan. "I can't believe that this is happening to me." Tila nabibigo niyang pahayag.
"Ano bang nangyayari sa'yo?"
Hindi kaagad siya nakasagot. Tinatantya niya kung dapat pa bang malaman ni Andy ang bagay na bumabagabag sa kanya mula kahapon. Pakiramdam niya ay madadamay lang ito dahil sa pagiging usisera niya. Marapat lamang niyang sisihin ang sarili dahil kung umalis siya kaagad at ipinagsawalang bahala ang bagay na narinig, di sana ay hindi na siya nakarinig ng kung anu-ano at hindi siya nababahala kung anong nangyari sa taong na-corner ng Savage kahapon. Eto tuloy siya ngayon, hindi niya malaman kung ano na ba ang kanyang gagawin.
Naramdaman niya ang pagkalabit sa kanya ni Andy. Marahan niya itong nilingon. Wala man itong sinabi halata naman sa mukha nito ang mga katanungan.
Bumuntong-hininga siya. Siguro nga ay kailangan niya ng mailabas ang bigat sa dibdib sa taong maaari niyang pagkatiwalaan. "I heard something yesterday. I think it was Savage. M-may tinatakot silang lalaki, hindi ko alam kung estudyante ba dito o outsider. S-sabi ni Arq..." Natigil siya saglit para lumingon sa kanilang paligid. Medyo maingay sa loob ng kanilang silid-aralan kaya sa tangin niya ay silang dalawa lamang ni Andy ang namumukod-tangi ang mundo. Wala namang estudyante na sa tingin niya ay nakikiusisa nang pasimple sa pinag-uusapan nila. Muli niyang binalingan si Andy at mas lumapit pa rito. "...papatayin daw nila 'yong tao."
Saglit itong natigilan subalit hindi naman kakikitaan ng pagkabigla sa itsura. Matagal na si Andy sa eskwelahan kaya naisip niyang malamang ay hindi na bago ang ganitong issue ng Savage para dito.
"Nakita mo ba kung sino 'yong lalaking binantaan nila?" Tanong nito kapagkuwan.
Napailing-iling siya. "Hindi e. Atsaka, wala na rin akong balak pang usisain kung sino 'yon dahil natatakot akong mahuli ng Savage."
Tumango ito. "Well, stay out of it. Hindi mo na dapat pinoproblema ang ganyang bagay. As long as you're safe, that kind of trouble shouldn't bother you."
"Pero kasi nakakaawa iyong tao."
"Isipin mo na lang na noong ikaw ang naparusahan ng CLL, bukod samin nina Yuan at Pearl ay wala namang ibang naawa sa'yo. Kaya hayaan mo na lang 'yong taong 'yon."
"Kasi wala namang nakakaalam na pinarusahan ako ng CLL."
"Sigurado ka ba?"
Saglit siyang natigilan. Kung hindi siya nagkakamali sa pag-intindi sa sinabi nito, masasabi naman niyang mali ang kanyang buong akala na walang nakaalam ng parusa sa kanya ng Savage.
At kinumpirma ni Andy ang naiisip niya nang idagdag nitong, "80% ng mga estudyante ditong babae ay kasali sa CLL. So, don't think that nobody never knew about your punishment."
She looks around again, particularly at the girls, disbelieving they knew about her punishment. They may seem ignoring everyone, especially someone not-so-important like her but she starts to think that maybe most of them might be talking ugly things behind her back. But she doesn't care as long as she can't hear.
Ang tanging hiling na lang niya ngayon ay sana'y kinalimutan na ng mga ito ang issue tungkol sa parusa niya. Sana nga ay ganon na lang din siya. Sana ay makalimutan na niya ang hindi magandang bagay na narinig mula sa Savage.
At, tama si Andy. Walang may pake sa kanya kapag siya ang nasa trouble— bukod sa dalawa niyang totoong kaibigan. Kaya hindi na dapat siya manghimasok sa problema ng iba.
Huminga siya nang malalim at saktong dumating na ang kanilang professor kaya tahimik na naman ang kanilang klase. Sana lang ay normal na talaga ang araw niya ngayon dahil para na siyang mababaliw sa mga kaisipang hindi naman niya dapat iniisip.
HER special quiz went well. She was thankful that she was able to remember what she have reviewed considering that nothing was sinking into her mind. It would have been an epic embarrassment if she got a zero score.
Matapos ang kanyang special quiz ay sabay silang nagtungo ni Andy sa pantry para mananghalian. Habang patungo roon ay nasalubong nila si Yuan, na halatang doon din ang punta.
"Hey, girls!" Nakangiting bati ng binata sa kanila.
"Hey!" Bati rin ni Andy na may kasama pang fist bump.
Natawa siya sa batian ng dalawa. Tila ba close na close ang mga ito.
"Hi, Lara! Kamusta?" Baling sa kanya ni Yuan.
Sa nakakahawa nitong ngiti ay hindi na rin niya napigilan ang mapangiti bago sumagot ng, "Okay lang."
"Maglu-lunch na kami at naghahanap kami ng manlilibre sa'min kaya kailangan mong sumama." Biro ni Andy sabay angkla ng braso sa braso ni Yuan.
Natawa ang binata. "Sure. Walang problema."
"'to naman joke lang. Pero kung di ka naman nagbibiro, why not? Di ba, Lara?" Dagdag pang biro ni Andy at dinamay pa siya sa kalokohan.
"Ano ka ba? Nakakahiya."
"No. Okay lang. Minsan lang naman." Paniniyak naman ni Yuan.
Napailing-iling na lamang siya habang sila'y patuloy na naglalakad patungo sa pantry. Nagawa pang mag-alaskahan nina Andy at Yuan na tila ba best friends na ang mga ito.
Pagdating sa pantry ay pare-parehong nabahiran ng pagtataka ang kanilang itsura. Hindi kagaya nitong mga nakaraang araw ay tila napakaraming tao ngayon sa pantry. Nang mapatingin siya kay Andy para sana magtanong ay naunahan na siya ng pagkikibit-balikat nito. Pare-pareho silang walang alam sa kung ano ang kaganapan.
"Ayun. Doon na lang tayo maupo." Sabat naman ni Yuan sabay turo sa isang bakanteng table.
Habang patungo sa pwesto ay lalong lumalala ang komosyon sa gitnang bahagi ng pantry. Kung maaari lang ay magsigawan na ang mga estudyante.
"Paano tayo oorder niyan? E, naharangan na nila 'yong counter?" Tanong niya habang papaupo.
Hindi pa man din nakakaupo si Yuan nang may hinarangan itong isang estudyante na kakilala nito. "Pre, anong meron?"
"Ah, nandyan si Shakira Valentin. Alam mo naman kapag napapadpad dito 'yon nagkakagulo ang mga babae pati na rin ang ibang kalalakihan."
Napatango-tango si Yuan habang nagpatuloy naman sa paglalakad ang lalaking sa tingin niya ay varsity player dahil sa suot nitong basketball jersey.
"Si Shakira na naman?" Komento ni Andy. "Bakit kaya hindi naka-register sa mga admins 'yong pagpunta niya dito?" Pagtataka nito na hindi naman din niya masasagot sapagkat wala naman siyang ideya kung bakit nga ba.
"Baka ang Savage lang ang nakakaalam." Sagot naman ng kakaupo lang na si Yuan.
Hindi niya alam kung ano ang pinag-uusapan ng dalawa pero kung pagbabasehan ang kumpulan ng mga estudyante ay mukhang kilalang estudyante ang Shakira Valentin na tinutukoy ng kanyang mga kaibigan. "S-sino ba siya?" Tanong niya nang hindi na makatiis ang makating dila.
"Sikat siyang model at fashion designer. Dati siyang Miss RDGU at ka-batch niya ang Savage." Diri-diretsong sagot ni Andy.
Napatango siya. "Kung sikat siyang fashion designer, bakit hindi ko siya kilala?" Naiintriga pa niyang tanong.
Remembering her days in DLU, she was one of the "It Girls". She got a chance to try and ramp up her style with every signature brand. Thanks to her circle of elite friends. In fact, she was able to secure some branded items by spending her allowance lavishly.
It's just confusing that she has never heard the name Shakira Valentin before.
Napatingin sa kanya si Andy na may kasamang pagtaas ng kilay. "Talaga bang hindi mo siya kilala? Hay nako! Umpisahan mo ng mag-research, Lara. Baka magulat ka, isa sa mga gamit mo galing sa kanya."
Nagkibit-balikat siya. Wala talaga siyang natatandaang ganong pangalan sa fashion world. Kung kilala niya ang tinutukoy ng kaibigan malamang ay isa rin siya sa mga nagkakadarapa makalapit lamang sa taong iyon. Pero baka nga magulat siya kapag inalam na niya kung sino ang Shakira Valentin na iyon.
Sa ngayon, ang kailangan muna niyang isipin ay ang kakainin sapagkat kanina pa siya nagugutom. Pakiramdam niya ay naubos lahat ng enerhiya niya sa pagsagot sa special quiz.
Nagprisinta si Andy na ito na lamang ang oorder para sa kanya dahil baka maagawan sila ng pwesto kapag silang tatlo ay umalis. Sinabi niya rito kung ano ang gusto niyang kainin. Nang bibigyan na sana niya ito ng pambayad ay ibinalik sa kanya iyon ni Yuan. Hindi ito nagbibiro na ililibre sila nito ngayon. Hindi na rin siya tumanggi tutal ay kaibigan na nila ang binata. Nagpasalamat siya sa binata bago siya iniwanan ng dalawa.
As boredom strikes, she decides to fish out her broken cell phone to entertain herself. But it's useless because she can barely touch the screen. It only frustrates her and upheaves a desire to buy a new phone, which she can't afford at the moment. She actually doesn't want to demand from her parents because she's aware that they are on a tight budget right now.
She's in her deep thoughts when suddenly somebody slams their tray on her table, making her jolt in surprise. Even the box of milk on it tips over. Thankfully, it's not yet open so it didn't spill.
Her face instantly crumples in anger as she glowers at that person only to get more upset to find that it's, "Arq..." She mumbles.
Bumuntong-hininga ito at naupo nang tuluyan kaharap niya. "I'm tired of looking for a table. Since you're alone, I think you won't mind if I sit here." Pahayag nito.
Tatlo lang naman silang magkakaibigan ang ookupa roon kaya okay lang na dumagdag si Arq. Lalo na't pwedeng maupo ang anim na katao sa kanilang pwesto. Subalit sa totoo lang, gusto niyang tumanggi. Ilang beses niyang ipinagdasal na sana ay hindi na siya malapitan ng kahit na sinong miyembro ng Savage nang sa gayo'y maging payapa ang kanyang pag-aaral. Ngunit sa laki ng eskwelahan ay sadyang napakaliit pa rin nito para sa kanilang dalawa ni Arq.
If she tried to refuse to let Arq sit with them, then she would later find out that there were only three of them, she'd be dead for sure. Therefore, the best thing to do is to let her be.
Makiki-share lang ito ng table, hindi naman siguro niya iyon ikakamatay.
Arq starts to eat without even knowing her answer, while she stays silent with a bowed head as the tension starts to consume her.
"Aren't you going to eat?" Tanong nito kapagkuwan.
Nagtatakang napaangat siya ng mukha. Hindi siya sigurado kung dapat ba siyang sumagot sapagkat mukhang nag-iilusyon lang siya na kinakausap siya nito. Abala pa rin ito sa pagkain at hindi naman nakabaling sa kanya.
Then all of a sudden, Arq cunningly looks at her. "Are you deaf or what?"
"Huh?"
She chuckles, as if entertained. "I'm asking if you're going to eat or not?"
"A—"
"Arqui?"
Bago pa man siya makapgsalita ay napukaw na ang kanilang atensyon ng taong tumawag sa pangalan ni Arq. Pagbaling niya rito ay ngiting-ngiti ito habang palapit sa kanila. Ang mga mata'y nanatiling nakatitig kay Arq— na tinawag nitong Arqui.
Her reaction is absurd upon seeing a jaw-dropping human in front of them. She's used to seeing gorgeous faces in the city so the girl's appearance should not astound her anymore. But things have changed ever since she got here, which includes her silly acknowledgement of every beautiful individual. Maybe it's just hard for her to believe that not all of the prettiest faces only exist in the city. Some of them are lurking around Georgetown.
It's not impossible that the girl knows Arq— everybody does. She can actually sense that they are not just friends because the girl approached Arq by a different nickname. Furthermore, Arq appears to be uneasy. There must be something wrong.
"Sha...kira..." Arq murmured.
That explains why a few students now surround them. They instantly become the center of attention because the visitor is with them.
Gusto niyang tumayo para umalis sapagkat nararamdaman niyang may issue ang dalawa dahil sa itsura ni Arq at ayaw niyang maipit. Pero tila hindi niya kayang gumalaw mula sa kinauupuan. Lihim na lamang niyang ipinagdasal na sana ay dumating na sina Andy at Yuan.
"I was looking for you and, of course, your friends." Muling pahayag ni Shakira bago ito naupo sa tabi ni Arq.
Para naman siyang tangang nakatingin lang sa dalawa. Kapansin-pansin ang lalong pagsimangot ng nakasimangot nangg mukha ni Arq. Nakakatakot.
The girl looks at her with an uncanny smile on her lips. "I see you're with a friend. Would you mind introducing me to her?"
"I'm not—" Her denial was cut short by Arq.
"She's Lara..."
And there's nothing more astounding than the proclamation that rattles her entire world.
"...my girlfriend."
** ** **