Chapter 25
I thought
"May sakit ka ba, Mae? If you're not feeling well you can rest." Sinapo ni Cess ang noo ko.
Umiling ako at umupo sa isang tabi. Napahilamos ako sa mukha ko. It's almost the first battle and here I am being a weak-ass girl.
"Rest, Mae. We still have time to rehearse," sabi ni June. Napansin ko ang marahang pag-siko ni Darrah sa kanya. Nagkatinginan ang dalawa, ngumiti naman nang maliit si June.
Binalewala ko ang mga bumabagabag sa isip ko at isinayaw na lang ito. Often times when I dance I forget about all the problems, but now is different. It's like this type of medication does not cure me anymore... at all. Maybe sometime this week I'll try to dance alone again.
"Paano ang costume natin dito? Uniform or should we be unique from one another?" tanong ni Darrah.
Nililigpit ko na ang mga gamit ko habang naguusap usap na sila sa tungkol sa susuotin. Tinignan ko ang phone ko para sa messages at habang iniisa isa ko ito ay walang galing sa kanya. Right.
"Mas maganda siguro kung iba iba muna tayo ngayon. Sa next battle na iyong may uniform talaga. Kung suswertihin ay sa final battle naman ay pwedeng sa una ay iba iba tapos sa huling routines ay tsaka natin ipapakita ang uniform na nasa ilalim ng unang costumes."
Isinuksok ko ang phone ko sa ilalim na parte ng bag at nakisali na sa usapan. Mamayang gabi ay review na naman ako at hindi na makakapagbasa sa group chat namin kaya't tinanong ko na ang lahat.
"Pwede pwede!" masayang pag sangayon ni June, "Sana makapasok tayo sa final battle."
Matapos ang paguusap ay umuwi na kami. Bago ako umakyat sa kwarto ay sinigurado kong kumain na ako dahil tiyak ay makakalimutan ko na naman. Minsan ay nagdadala si Mama ng pagkain sa kwarto ko. Hindi madalas dahil ang gusto ni Papa ay sa hapag pa rin kumakain.
Sunday nang mapagpasyahan kong magsayaw mag-isa. Buong araw kahapon ay nagsayaw lamang kami dahil malapit na ang unang wave ng kumpetisyon. Magaganap ito sa kalagitnan ng paparating na linggo. Pagkatapos nito ay sa susunod na linggo kaagad ang pangalawang kumpetisyon. Kakaunti ang oras para pag ukulan ang routines kung sakaling makakapasok sa next battle kaya't ang inaaral namin ay tatlong routines na kaagad. Hanggang finals. Own it!
Pagkadating ko sa studio ay marami pa ring sasakyan ang naka-park sa labas. Halos lahat ng narito ay taga-Summerridge. Ang ibang mukha ay pamilyar dahil nakita ko silang lumahok sa Rhythm Week noon.
"Sorry, Ma'am, full na po ang lahat ng studio," ani ng babae sa front desk pagkalapit ko.
Nahagip ng mata ko ang isang pamilyar na lalaki na nakaupo sa puting couch malapit sa elevator. Nakasalamin ito at nakasuot ng cap pabaliktad. Nagpapabalik-balik lamang ang tingin niya sa wristwatch at sa entrance.
"What time ang out ng pinakamalapit?" I asked the lady. Saglit siyang nag-tap sa touch screen na monitor.
"One hour and twenty minutes. Are you willing to wait po, Ma'am?"
Dumating pa ang isang lalaki at tumabi doon sa couch. Nang tanggalin ng isa iyong salamin sa mata ay tsaka ko pa nakilala. That's JV. So if he's here, then...
"He's bitchin' about something, man! Tawa lang ako ng tawa. He's not in the mood today but I managed to make him move his ass over here," rinig kong kwento noong kadadating lang na lalaki kay JV.
Napatingin ako. I was surprised when I saw JV already looking at me. Itinaas niya ang kamay niya para kumaway dahilan din para mapatingin sa akin iyong isang lalaki.
Tumango ako at agad inalis ang tingin sa kanila. I started calculating the time. I couldn't wait that long. Kung uuwi ako at babalik dito mamaya ay wala ring kasiguraduhan dahil baka mag-extend ang naroon sa studio. I should've booked last night!
"'Wag na lang po, miss. Thank you."
Ngumiti sa akin ang babae. May grupo ng dancers ang sunod na nag-inquire sa front desk kaya't umalis na ako.
"Cazandra Mae!"
Boses ng lalaki ang tumawag sa akin habang naghihintay na ako ng masasakyan pauwi. Lumingon ako at nakita ang dalawang lalaki kanina. Nakaayos na ang cap ni JV ngayon. Ang isang lalaki naman ay mabagal lang na naglalakad sa likod.
"Ako ba?" tanong ko pa.
Silly! Sino pa bang ibang Cazandra Mae rito?
"Yeah. I was wondering... you're Yanis' groupmate, right?" may pagaalangan sa tanong ni JV. Tumango ako.
"Get it together, man!" sigaw noong isa sa likod. JV flipped the finger at him. Tumawa ako.
"Late ang mga kasama namin and I already made reservations. If you want maybe you can join us in the studio for a while?"
Biglang naglilim ang paligid. Nakarating na rin sa wakas iyong mabagal na maglakad na lalaki sa tabi ni JV. Umakbay siya sa kaibigan habang naghihintay ang dalawa ng sagot ko.
"No, thanks. I dance alone today. Pero, salamat," ngumiti ako.
"Oh..."
"Edi iyo muna iyong studio," tumawa si slowpoke, "It's still eleven, paniguradong mamaya pang alas-dose makakarating ang mga kasama namin. Doon ka muna while we wait."
Habang nagiisip ako ay may babaeng bumati kay JV. Nalihis ang atensyon ni... slowpoke kaya't umalis siya para salubungin iyong kararating lang.
"Paparating na ang mga kasama mo. Pero salamat talaga, JV," sabi ko.
"No. It's okay. Maybe you can stay for thirty minutes... all by yourself!" agad niyang dagdag, "Tatlo pa lang naman kami."
Tinanggap ko na ang offer niya. May isinigaw iyong si slowpoke bago kami makapasok ni JV sa elevator. Sa third floor lang ang studio na nirentahan nila ngunit parang ang tagal naman makaakyat.
Hindi siya mapakali. Ang dalawa niyang kamay ay nasa loob ng bulsa ng makambong niyang jacket. I could sense he wants to say something.
Malaking malaki ang studio na kinuha nila. I figured it's because of their size, they're almost ten in a group. Nilapag ko ang gamit ko sa gilid at nagsimulang mag-stretch. Hinayaan kong manatili si JV habang ginagawa ko ito. So if he decided to say what he wants to say then I'm still here.
"Hey, Mae..." panimula niya. Awtomatiko akong ngumiti. "About... Yanis."
Napakagat ako sa labi ko habang nagpapatunog ng buto sa daliri. "What about her?"
Tumawa siya at napailing. "Nah! Just... maybe sometime you guys can join us at rehearsal."
"Makikita niyo ang routines namin!" I laughed.
"Then we'll just hangout instead?" nahihiya niya pang tanong, "Syempre kung... gusto lang ng groupmate mo... s-si Yanis."
Ngumiti ako at natawa, "I'll ask."
Nagsimula akong magsayaw pagkalabas niya. Tulad ng dati ay nagsayaw ako base sa gustong igalaw ng katawan ko. In less than thirty minutes I know I can only dance to more or less three to four songs. Naka-tatlo na ako at ito na ang huli. Ang Partition ni Beyonce ang tumunog mula sa phone ko.
I hesitated. This is a different kind of genre. Mabagal at pang-sensual.
"Take all of me... I just wanna be the girl you like... the kind of girl you like..."
Nang marinig ko ang chorus ay sinayawan ko na ito. Ate Joy taught me some of the moves for this type of music. Mabagal at punong puno ng kahulugan.
Pumikit ako habang gumagawa ng galaw. These were the moves that I could call mine. The beat of the music leveled and it brought a different vibe in my bones to dance even more.
Sa pagtunog ng music ay nadadama ko ang lyrics nito. It's saying something fitting to what my mind thinks about. I want to be done with it... all the hoping, craving, dreaming... it needs to stop. What I need right now is real. Hindi iyong palagi na lang akong nakukulong sa katagang what-ifs. Because what-ifs were all bullcraps. If fate's decided that something is not for me, then it is fucking not for me.
Bakit kailangang ipilit? Kasi gusto lang?
How about just thinking of what is right? To dodge the pain and hurting. To not make us feel less about ourselves. To save tears.
Nasa kalagitnaan na ang kanta nang makarinig ako ng paguusap. The music is sufficiently loud for me, but it's not enough to overrule the voices outside.
"I don't care who's inside! Marami na tayong naghihintay sa baba. And this is our reservation, JV."
Pinatay ko ang music nang makilala ko kung kanino ang boses. I sorted my things in a flash. Kinuha ko ang phone ko at mabilis dumiretso sa may pinto. Hindi ako makakalabas kaagad dahil kitang kita ko ang anino ng nagkukumpulan na tao sa kabilang parte.
"Sien, somebody's dancing. Let's go down. Hintayin na natin siyang matapos," I heard JV's voice.
"He's just dancing. Pupwede naman siguro tayong makisingit. This is our time, surely we can do anything we want in the studio," pagpupumilit niya.
Napaatras ako nang magbukas ang pinto. May gulat sa mata niya nang mapagtantong muntik na niya akong mahagip dahil sa pagkakabukas ng pinto. Napaawang ang bibig niya sa pagtatama ng mga mata namin.
"I told you..."
"Ricks, shut up," one girl hushed slowpoke.
"The he is a she after all."
Nang makabawi ay wala ng ekspresyon ang mukha ni Sien. It's blank. Like he's not moved nor bothered by my presence. He's alright. Habang ako ay nababato sa kinatatayuan ako. Inayos niya ang bag na nakasukbit sa balikat niya at naghihintay ng mangyayari. Wala siyang sinasabi, naghihintay lang.
Sa paglabas ko ay hindi naiwasan ang pagtama ng balikat ko sa kanya dahil sa pagsisiksikan ng mga miyembro ng grupo nila sa hallway. Tumingin ako kay JV para sana magpasalamat ngunit tanging tango na lang ang naibigay ko bago naglakad paalis.
"Hindi ko naman sinabing umalis siya," I heard him when I got distant. Mas bumilis ako sa paglalakad.
"It's like you scared her, man! Hindi ba ay best friends kayo? Bakit mailap?" Tumawa iyong Ricks.
Hinarang ko ang aking kamay kaya't umabot ako sa pagbaba ng elevator. Nagsara na ang pinto bago ko pa marinig ang isasagot niya. It's not like I'm going to like what he's going to say anyway.
Napahiga ako sa aking kama. Hinagis ko ang bag ko sa upuan at tsaka nagtanggal ng sneakers.
Dammit! I thought this day was going to be a therapy. Pero mas lumalala...