(Videoyu mutlaka izleyin^^)
3391 Kilometre!
''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...''
Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz?
Bunu, kendinize yapar mıydınız?
Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz...
-
''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''
---
Evet, merhabalar^^ Yeni bir sayfa, yeni bir başlangıç ve bu sefer ben ilk defa korka korka bir başlangıç yapıyorum yeni hikayeme. Bu hikayenin ilk bölümünü tam 3 yıl önce yazdım. Ama yayınlayamadım, Sınır'ın yerinde de 3391 Kilometre'yi yayınlayacaktım sonra vazgeçtim. Sonra Sınır bitti, 3391 Kilometrenin vakti geldi dedim, ama vazgeçtim, Sınırsız'ı yazdım. Sonra dedim ki, işte tam vakti ; ve yine vazgeçtim, Karantina geldi. Karantina bitti, ve beni yakından tanıyan herkes ''Hadi 3391 Kilometre'yi yaz artık!'' dedi. Yine tereddütteydim, 2 gün önceye kadar başka bir hikayenin hazırlığı içindeydim. Çünkü neden bilmiyorum bu hikayeyi istediğim kadar güzel yazamamaktan korkuyordum çünkü inanın bana kafamda öyle bir dünya kurdum ki 3391 Kilometre için, o dünyayı mahvetmekten korkuyordum, korkuyorum. 2 gün önce Tumblr'da gezerken karşıma şöyle bir yazı çıktı, ''Yaz... Yazmaktan en korktuğunu yaz...'' O an düşündüm, ve tamam dedim, artık vakti geldi. Bu çok özel bir hikaye benim için, konusu özel karakterleri özel, ve her şeyden öte ben bu hikayeyle sizlerin ruhlarını iyileştirmek istiyorum. Biliyorum, hepinizin hasar aldığı noktalar var ruhlarınızda. Benim de var, çok fazla. Ve ben bu hikayeyi bizi iyileştirmek için, içimizde sakladığımız duyguları çıkarmak için yazacağım. Tanıtımda bahsettiği gibi iki kişi arasında geçmeyecek hikaye ve basit bir aşk hikayesi olmayacak. Çok daha derin, çok çok daha derin olacak... Sadece internet üzerinden süren bir mesafe aşkı da olmayacak, 5-6 kişilik bir arkadaş grubunun birbirlerini görmeden nasıl arkadaş kaldıklarını da anlatacağım. Ve dediğim gibi, hikayenin en başında hikayenin şok edici sonunu vereceğim. Başından beri o sona doğru ilerleyeceğiz birlikte. Çok heyecanlıyım, çok korkuyorum, yıllardır sakladığım çocuğumu ailemle tanıştırıyor gibiyim. Umarım heyecanımı paylaşırsınız benimle. Yanımda olduğunuz için çok teşekkürler, 3391 kilometrelik bir yola giriyoruz, umarım bu yoldan umutla çıkarız^^
Bu arada, hikayede çok fazla Tumblr lafı geçecek, Tumblr kullananlar çok mutlu olacaktır eminim :') Ve bir Instagram sayfası açtık. İsmi 3391km , takip ederseniz çok mutlu olurum inanın çok güzel bir sayfa olacak, hem hikayedeki Whatsapp konuşmalarının canlandırmaları, hem şarkı film kitap önerileri, hem Tumblr paylaşımları hem de hikayeden kesitler olacak. Hikaye çok fazla sosyal medya içerikli olacağı için takip ederseniz çok memnun kalacağınıze eminim.
Ne diyebilirim, inanın hiçbir başlangıç bu kadar heyecanlandırmamıştı. Şimdiden teşekkürler, yorumlarınızı bekliyorum. İlk bölümleri hızlı hızlı yayınlayacağım, 1-2 gün içerisinde burada olacaklar. Bu arada üstteki videoyu lütfen izleyin, ben aşırı etkilendim. Siz de etkileneceksiniz eminim :') Görüşmek üzere! Yorumları ve oylarınızı bekliyorum^^
Instagram : beyzalkoc
Hikayenin Instagramı : 3391km